Ο Φίλιππος Πλιάτσικας και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη ξεσήκωσαν το Βεάκειο!

Ροκ και οι δύο συντελεστές της, ο ένας γνωστός από τα παλιά, η δεύτερη μία νέα γυναίκα που γνωρίσαμε σχετικά πρόσφατα αλλά έχει κερδίσει επάξια τη θέση της στο χώρο. Ο Φίλιππος Πλιάτσικας και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη ξεκίνησαν την καλοκαιρινή περιοδεία τους σαν ένα ταξίδι από βόρεια. Περνώντας από Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Σέρρες και άλλες πόλεις, έφτασαν στο Βεάκειο και θα συνεχίσουν μέχρι την Κύπρο κ ύστερα πάλι Αθήνα. Σκοπός τους είναι να ξανασυναντήσουν φίλους, να συστηθούν σε άλλους για πρώτη φορά, να επικοινωνήσουν μέσα από τα τραγούδια τους και να ευχαριστήσουν όλους τους φίλους τους που είναι μαζί τους κ τους στηρίζουν.

Σε ένα τέτοιο ευχάριστο κλίμα κύλησε και η συναυλία τους που στηρίζεται από τη μεριά του Φίλιππου Πλιάτσικα σε τρείς δουλειές του. Η πρώτη του 1996 «ο Μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες» και από αυτό το άλμπουμ ξεκίνησε με το τραγούδι «ένα πέπλο της σιωπής θα σκεπάζει», «όλο μ αφήνεις να σ αφήσω» στη συνέχεια, τραγουδάνε κ οι δύο πάνω στη σκηνή. Η Ελεωνόρα έχει πολύ δυνατή φωνή, γεμάτη, μεστή, δουλεμένη, έχει νεύρο και ένταση, χορεύει, μιλάει με το κοινό που τραγουδάει μαζί της.

Η σκηνή είναι απλή, μεταλλικές κολώνες και λωρίδες φωτορυθμικών που αλλάζουν χρώματα, σκοτεινό το σκηνικό χωρίς προβολείς.

«Κάνε κάτι και για σένα» παίζει το εξαμελές ροκ γκρουπ, ήχος του ενενήντα και το τραγούδι «ποδήλατα δίχως φρένα» που αφιερώνει στο Μάνο Ξυδούς ο Φίλιππος Πλιάτσικας. Το επόμενο όμως ένα τραγούδι που όλοι έχουμε τραγουδήσει, έχουμε δηλώσει, έχουμε πει σε σχέσεις, σε φίλους, σε συζητήσεις σε βραδιές με ποτά…είναι αφιερωμένο από τον τραγουδιστή σε όλο το κοινό «για τις παλιές αγάπες μη μιλάς»…

«Προσοχή στο κενό» τραγουδάει ο Φίλιππος με τους μουσικούς να ροκάρουν δυνατά σε ένα κομμάτι από την καινούργια του δουλειά, «έλα για λίγο στα όνειρά μου να σωθώ». Ακολουθεί το «να με θυμηθείς» ένα τραγούδι που γράφτηκε το 1990, μέσα από τα τραγούδια κάνει ένα πέρασμα από το παρελθόν στο παρόν. Ο Πλιάτσικας μιλάει με τον κόσμο και τον ευχαριστεί για την παρουσία του και την προτίμηση του όλα αυτά τα χρόνια. «Μα που να πάμε» επίκαιρο κομμάτι το τραγουδάμε όλοι. Ύστερα ο Φίλιππος Πλιάτσικας κατεβαίνει από τη σκηνή και δίνει τη θέση του στην Ελεωνόρα που ανεβαίνει και τραγουδάει «Έλα» με διαφορετική ενορχήστρωση. Έχει κίνηση και επικοινωνία πάνω στη σκηνή, μιλάει στον κόσμο που τραγουδάει μαζί της και αρχίζει να κατεβαίνει μπροστά στη σκηνή, συνεχίζει με το τραγούδι «Αν» και ύστερα με μία μπαλάντα «εσύ μου θύμισες πως είναι», ένα τραγούδι του Κώστα Λειβαδά, ακολουθούν «είναι η αγάπη που πάλι αργεί», «είπα στους φίλους μου για σένα», το λένε πολύ ωραία με τον Πλιάτσικα, «senor μήπως ξέρεις να μου πεις», τραγούδι του Ντύλαν, «μικρά βεγγαλικά», το τραγούδι του Πλιάτσικα που έδωσε στην Ελεωνόρα στον πρώτο της δίσκο, «κόψε κ μοίρασε», «τα λέμε»… θεατρική ερμηνεία δίνει η Ζουγανέλη με τη στεντόρεια φωνή που διαθέτει και γεμίζει το χώρο. Όλοι το περίμεναν και δεν τους απογοήτευσε «μακριά μου να φύγεις» μόνο με ένα πιάνο και πολύ συναίσθημα.

Επιστρέφοντας ο Πλιάτσικας στη σκηνή ερμηνεύει τραγούδια από το δίσκο «Omnia» του 2007. «αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα», «πόλη χιόνι», «ποιος έχει λόγο στην αγάπη», «εγώ δεν είμαι φίλος με κανένα», «μες το κλειστό δωμάτιο»… τραγούδια που όπως είπε και ο Πλιάτσικας μιλάνε για όσα μπορείς να βρεις μπροστά σου όταν κάνεις το ταξίδι. Για όλα είπαν όμως, για το κενό που υπάρχει, το υπαρξιακό, το αντίο, τη θάλασσα, τον έρωτα, τη φιλία, τον άνθρωπο, την ανάγκη για αγάπη… όλα.

Στο τελευταίο μέρος και οι δύο καλλιτέχνες επι σκηνής τραγουδούν μαζί, ροκ καταστάσεις, θετικό, όμορφο κλίμα. Ένα τραγούδι του 1996 «τώρα μη μιλάς η Ευρώπη είναι από πάνω σου» επίκαιρο, ο κόσμος ανταποκρίνεται «άγνωστοι φόβοι» και ο κόσμος συνεχίζει να τραγουδάει.

Μια βραδιά σαν ταξίδι στην περιοχή του Πειραιά, ένα μουσικό πέρασμα από το 1990 μέχρι σήμερα, ένα δέσιμο φωνών, ρυθμών και στίχων που μας ταξίδεψε και μας γέμισε.

Καλή συνέχεια στο ταξίδι τους!