Ο Γιάννης Πλουτάρχος μας μιλά αποκλειστικά λίγες ώρες πριν τη μεγάλη του επιστροφή στο Posidonio!

Η επιστροφή του στον χώρο που τον ανέδειξε πριν 15 χρόνια και γνώρισε μεγάλες δόξες είναι γεγονός! «Το καλύτερο παιδί» επιστρέφει στο σπίτι του και μιλά αποκλειστικά στο Tralala.gr και στη δημοσιογράφο Σοφία Μπεκιάρη για τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις που του κατακλύζουν το μυαλό!

Γιάννη έτσι όπως καθόμαστε εδώ, κοιτώντας έξω, βλέπω την αφίσα: «Posidonio– Γιάννης Πλούταρχος»… Έφτασε η μεγάλη στιγμή της επιστροφής;

Έτσι όπως μου το λες είναι πάρα πολύ συγκινητικό, μου γεννά πολλά συναισθήματα και μάλιστα αυτό το αγνάντι που κάνουμε τώρα, κοιτώντας την αφίσα, μου φέρνει την εξής εικόνα στο μυαλό, «Ήταν όταν ακόμα χτιζόταν το όνομα κι ο καλλιτέχνης αυτός θυμάμαι, που έβγαιναν έξω και έβλεπαν τον κόσμο να περιμένει με ανυπομονησία να μπει μέσα, κι όλο αυτό το πράγμα μεγάλωνε και ξαφνικά γεννήθηκε ένας τραγουδιστής που μίλαγε στην καρδιά των ανθρώπων με ένα δικό του νοσταλγικό τρόπο». Μιλάω αυτή τη στιγμή σαν να είμαι έξω από το Γιάννη Πλούταρχο, μιας και μου έδωσες αυτή την όμορφη εικόνα. Αυτή η επιστροφή εδώ λοιπόν είναι πάρα πολύ συγκινητική, γιατί εδώ χτίστηκε αυτός ο καλλιτέχνης που ονομάζουμε «Γιάννης Πλούταρχος» και για αυτό οφείλω πολλά στον Βασίλη Κοντόπουλο, τον επιχειρηματία, αλλά και στο προσωπικό και τα παιδιά που αμέσως με αγκάλιασαν. Αναφέρω λοιπόν και το προσωπικό γιατί παίζει πολύ μεγάλο ρόλο πρώτα σαν καλλιτέχνης να έχεις fan αυτούς. Ίσως είναι και το πιο βασικό και πιο σημαντικό από όλα, γιατί αυτοί είναι η κινητή διαφήμιση για ένα καλλιτέχνη. Σεβάστηκα τους ανθρώπους κι αγάπησα όλα τα παιδιά, γίναμε φίλοι και φυσικά η επιχείρηση με τη φιλοξενία συμπλήρωσε και στήριξε όλο αυτό το πράγμα που δημιούργησε από το μηδέν έναν καλλιτέχνη και τον έκανε να φτάσει εδώ που είναι αυτή τη στιγμή.

Όπως σου είπα και πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη, οι αναμνήσεις μας από τις εμφανίσεις σου εδώ είναι πάρα πολλές και όμορφες. Εσένα οι δικές σου αναμνήσεις ποιες είναι από τότε και πώς θα τις δέσουμε με το σήμερα;

Τότε, όταν σιγά σιγά χτιζόταν αυτή η επιτυχία δεν την είχα αντιληφθεί, δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι γινόταν. Θυμάμαι έβγαινε ο αδελφός μου, ο Τάσος, έξω και έβλεπε τον κόσμο να περιμένει με υπομονή. Ήταν τόσος πολύς και μου έλεγε «Γιάννη αυτό που συμβαίνει έξω δεν θα το πιστέψεις!!». Αυτό λοιπόν εγώ, δεν μπορούσα να το καταλάβω και να συνειδητοποιήσω τι γινόταν. Όταν έβγαινα στην πίστα κι έβλεπα τον κόσμο να με αγκαλιάζει με θέρμη ένιωθα τόσο μεγάλη ευθύνη, γιατί όφειλα να τους ψυχαγωγήσω και να τους κάνω να περάσουν ωραία. Έτσι λοιπόν μου γεννήθηκε η ανάγκη να σκύβω στο κοινό και να τους χαιρετάω όλους, να τους ευχαριστώ έναν – έναν για αυτό που μου πρόσφεραν κι έτσι ξεκίνησε όλο αυτό που ίσως είναι γραφικό για κάποιους τώρα.

Σε θυμάμαι χαρακτηριστικά που κατέβαινες, περνούσες και χαιρετούσες όλο τον κόσμο. Αυτό το συνεχίζουμε όπως τότε;

Δεν έχω σταματήσει ποτέ να το κάνω, από τότε ευχαριστούσα με τον τρόπο μου τον κόσμο κι έδειχνα την εκτίμησή μου με αυτόν τον τρόπο. Πάντα προσπαθώ να φτάσω ακόμα και στους πιο «αδικημένους» πίσω – πίσω, έτσι ώστε να νιώσουν πως πραγματικά ο χώρος εδώ είναι φιλόξενος κι είναι ένας παράδεισος το Posidonio, όπως είναι ένας παράδεισος και για μένα.

Είναι γεγονός ότι είσαι ένας από τους πιο άμεσα και στενά συνδεδεμένους με το χώρο αυτό, στο μυαλό του κόσμου.

Όντως ο κόσμος το έχει συνδέσει με εμένα, γιατί αυτό το πράγμα δημιουργήθηκε από το μηδέν και το φτιάξαμε με πάρα πολύ κόπο και πολλούς αθέατους ανθρώπους που βοήθησαν για να γίνει κάτι όμορφο και αρεστό στον κόσμο. Χωρίς τη δύναμη του κόσμου τίποτα δεν γίνεται.

H μέρα έφτασε… άγχος υπάρχει;

Άγχος υπάρχει τις περισσότερες φορές, αν και θα το χαρακτήριζα δημιουργικό. Αυτό που θέλω να δώσω στον κόσμο που θα έρθει είναι κάτι από την παλιά νοσταλγία, αλλά χωρίς να προσπερνάμε το σήμερα, διότι δεν παύει να είναι τελείως διαφορετικό να μιλάμε για 10 χρόνια πριν. Οφείλω λοιπόν να τα συνδυάσω και τα δύο και να δώσω μια νοσταλγική νότα από τα παλιά με κάτι σύγχρονο.

Ο χώρος έχει ανακαινιστεί ριζικά για την επιστροφή σου, πως αισθάνεσαι;

Μόλις μπήκα μέσα στο μαγαζί κι είδα κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει, γκαρσόνια, μαστόρια, καλλιτέχνες, τεχνικούς, γυρίζω και λέω στον Βασίλη: «Κοίτα πόσος κόσμος δουλεύει εδώ μέσα και πόσες οικογένειες που περιμένουν σε αυτές τις δύσκολες εποχές ένα μεροκάματο». Είναι πολύ σημαντικό και χαίρομαι πάρα πολύ και το λέω συνειδητά πως σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς συμβάλλω κι εγώ και η επιχείρηση σε αυτό. Ευχόμαστε να πάει καλά. Έχουμε στόχο να φιλοξενήσουμε τον κόσμο, να τον κάνουμε να περάσει καλά, να ξεφύγει από την καθημερινά επίπονη σκέψη και να του δώσουμε μια νότα αισιοδοξίας και να νιώσει χαρά.

Οι τιμές είναι ευθύνη και του καλλιτέχνη ή αυτό είναι κάτι που αφορά τον επιχειρηματία;

Είναι ευθύνη και του καλλιτέχνη και της επιχείρησης. Όμως μην ξεχνάμε πως είναι ένα μεγάλο σχήμα και έχει πάρα πολλούς ανθρώπους. Δεν τον αφορά όμως αυτό τον κόσμο αλλά το θέμα είναι να έρθει σε έναν χώρο, να περάσει καλά και να μην πληρώσει πολλά χρήματα. Αυτό το έχουμε φροντίσει με υπευθυνότητα, παρέα με τον Βασίλη.

Θα ήθελα να μου πεις πως έπεισες την Μαρία Έλενα Κυριάκου να είναι εδώ μαζί σου;

Μόλις της κάναμε την πρόταση αντέδρασε με πολλή χαρά και δέχτηκε να συνεργαστούμε. Κατά τη δική μου ταπεινή άποψη θεωρώ πως από εδώ κάποιος έχει να πάρει πάρα πολλά, διότι είναι ένας χώρος που στήνει σωστά του καλλιτέχνες και πάνω απ’ όλα είναι επικοινωνιακός χώρος. Ό,τι θες να επικοινωνήσεις με το κοινό σου το κάνεις με πολλή ευκολία. Άρα μόνο να κερδίσεις έχεις από αυτή τη συνεργασία. Εγώ προστατεύω τους καλλιτέχνες και συναδέλφους μου στον ήχο, στα φώτα, στα σκηνικά, στον τρόπου που θα βγουν και θα ξεκινήσουν το πρόγραμμα, τους αφήνω ελεύθερους να έχουν την ευθύνη μόνοι τους και δεν επιβάλλομαι. Μόνο αν δούμε κάτι με τον μαέστρο που ίσως να θίγει τον επόμενο ή να μην είναι σωστά στημένο τότε μόνο θα υπάρξει παρέμβαση. Σέβομαι όλους τους καλλιτέχνες, παλιούς και νέους, διότι είναι στο DNA μου να σέβομαι όλους τους ανθρώπους και το λέω με πλήρη συνείδηση. Σέβομαι κι αγαπάω όλους τους συναδέλφους μου το ίδιο, είτε ξεκινάει τώρα είτε έχει μεγάλη πείρα.

Το νέο σου άλμπουμ πάει εξαιρετικά καλά και η αλήθεια είναι πως δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε ολοκληρωμένα άλμπουμ να πηγαίνουν τόσο καλά τα τελευταία χρόνια. Τι φταίει πιστεύεις;

Η δισκογραφία περνάει πολλή δύσκολη φάση, αν και περισσότερο πιστεύω φταίει το υλικό. Θεωρώ πως λόγω των κοινωνικών καταστάσεων που όλοι μας βιώνουμε είναι δύσκολο να βρεις καλά τραγούδια. Εκεί είναι περισσότερο το πρόβλημα παρά στην απορρόφηση της μουσική από το κοινό. Η κατανάλωση της μουσικής είναι μεγάλη από το διαδίκτυο, απλά έχει αλλάξει μορφή κι αυτό το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, όχι μόνο ελληνικό. Τα τραγούδια έχουν πολλή μεγαλύτερη ζήτηση από πριν, απλά το cd θεωρείται απαρχαιωμένο. Έτσι λοιπόν, μέσω του διαδικτύου υπάρχουν άλλες μορφές προώθησης και η μουσική μας πραγματικά πάει καλά. Εγώ ευχαριστώ τον κόσμο που αγκάλιασε τη δουλειά μου και την στήριξε!

Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις με πιο τραγούδι θα βγεις απόψε στην πρεμιέρα;

Άκου λοιπόν…. Δε πρέπει να σου πω!! (γέλια) Θα είναι έκπληξη! Αυτό που μπορώ να σου πω όμως, είναι πως πρόκειται για ένα τραγούδι με το οποίο με έχει αγαπήσει ο κόσμος και μάλιστα πρέπει να ήταν και ένα από τα πρώτα μου single!

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες: byRon

Απομαγνητοφώνηση: Ελένη Κεφαλληνού