Ο μάγος της κιθάρας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Οι διαφορετικές ηλικίες του κόσμου που παρακολούθησε τη συναυλία, έδειξε πως ο ξεχωριστός αυτός καλλιτέχνης μπορεί να απευθυνθεί σε ευρύ κοινό.

Στη συναυλία βρέθηκαν, άνθρωποι που τον είχαν ακούσει και στο παρελθόν με το τρίο που συνεργαζόταν δηλαδή τον Paco De Lucia και τον Mc Laughlin.

Λάτρεις της κιθάρας, της ιδιαίτερης μουσικής που παρουσιάζει, σπουδαστές, παιδιά με τους γονείς τους που αγαπούν ή μαθαίνουν και τα ίδια κιθάρα όλοι ήρθαν να απολαύσουν και να χειροκροτήσουν τον αδιαμφισβήτητο δεξιοτέχνη.

Οι δεσμοί του Al Di Meola με την Ελλάδα είναι πολλοί. Είναι παλιός και αγαπημένος γνώριμος του ελληνικού κοινού.

Έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στη χώρα μας, έχει ηχογραφήσει με το Γιώργο Νταλάρα! Κ έχει μία κόρη από Ελληνίδα  μητέρα όπως είπε μόλις μπήκε, χαιρετώντας στα ελληνικά.

Πριν ξεκινήσει η παράσταση μας σύστησε έναν έναν ξεχωριστά τους μουσικούς του λέγοντας και λίγα ωραία λόγια για τον καθένα (από που είναι, πως παίξανε μαζί) και ύστερα πήρε την κιθάρα και ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι.

Έχοντας γύρω του μία ομάδα από αξιόλογους μουσικούς World Symphonia, που δημιουργούσαν ένα πολυσυλλεκτικό γκρουπ (όπως λέει και τα όνομά τους), Βουλγαρία (ντραμς), Κούβα (μπάσο), Ιταλία (ακορντεόν) και Αμερική (η δεύτερη κιθάρα) έδωσε με την ιδιαίτερη μουσική του το δέσιμο μεταξύ φλαμένκο, τζαζ, ταγκό..

Υπήρχαν στιγμές που οι ήχοι του δημιουργούσαν εικόνες. Σαν να βρίσκεσαι σε ανοιχτό αμάξι, καλοκαίρι, να πηγαίνεις και να βλέπεις εικόνες, τοπία.

Ο ήχος κυλάει σα θάλασσα, σαν αέρας,  όλα στη θέση τους, όλοι, δεμένοι κ ο αυτοσχεδιασμός τα τζαζ περάσματα.

Ο ακορντεονίστας από την Ιταλία (Fausto Beccalossi) τραγουδούσε (τσιγγάνικους λαρυγγισμούς), σφύριζε τη μελωδία, έδενε με τις γέφυρές των ήχων του τις κιθάρες. Το ακορντεόν έχει δύναμη στο ήχο, βγάζει συναίσθημα και με τη μελωδία του μοιάζει να διηγείται ιστορίες. Έχει λυρικότητα.

Όλοι οι μουσικοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ο καθένας ξεχωριστά κράτησαν σφιχτά δεμένο τον ήχο τους πλαισιώνοντας τον κιθαρίστα.

Ομολογώ ότι περίμενα να δω τον καλλιτέχνη να κάθετε κάπου πιο μπροστά από το γκρουπ, πιο ψηλά…όμως όχι. Χωρίς καμία έπαρση, χωρίς να δείχνει ότι ξεχωρίζει, κάθισε ανάμεσα στους μουσικούς του. Το ίδιο ήρεμος και θετικός ήταν απέναντι στο κοινό με το οποίο μιλούσε (πολύ φιλικά) έκανε αστεία και έδινε την αίσθηση ότι παίζει για φίλους. Ενημέρωνε το κοινό για τα κομμάτια (πως γράφτηκαν ,γιατί) χρησιμοποιώντας  κ ελληνικές λέξεις που τον έφεραν πιο κοντά τους.

Μελωδικό και ρομαντικό το τραγούδι για τον πατέρα του (Ιταλός) που όπως μας είπε ήταν το έβδομο από δέκα τρία παιδιά. Μετά τη μεσογειακή ρίζα φάνηκε και η αμερικάνικη. Παρουσίασε κάποια νέα κομμάτια που θα μπουν στον καινούργιο δίσκο που ετοιμάζει μέσα από αυτή τη περιοδεία. Ακουστήκαν περίπου δέκα κομμάτια, και από τον τελευταίο του δίσκο και παλαιότερα. Δυστυχώς έπαιξε μόνο ένα κομμάτι στην ηλεκτρική κιθάρα (γκίπσον) που ήταν πάρα πολύ ωραίο. Του πήγαινε ιδιαίτερα. Έδινε την εντύπωση ότι ήταν από ταινία δρόμου του ογδόντα. Αυτοσχεδιασμοί και κουβέντα για το πότε εμφανίστηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα. Κάποιος από το κοινό του είπε ότι είχε έρθει στην Ελλάδα το ‘82. απάντησε με κάποιο αστείο και το κοινό όρθιο πια τον χειροκροτούσε.

Η παράσταση τελείωσε στη μιάμιση ώρα περίπου αλλά ο κόσμος φυσικά απαίτησε κ άλλο. Η χάρη του έγινε γρήγορα από το μουσικό που τόνισε ότι η Ελλάδα είναι από τις αγαπημένες του χώρες.

Το κομμάτι που επέλεξε να κλείσει ήταν ένα πολύ γνωστό «Mediterranean», που έπαιζε όταν παρουσιαζόταν με το τρίο. Στην αίθουσα μόλις άρχισε το κομμάτι ξέσπασε χειροκρότημα και επευφημίες. Εκείνος έκανε αστεία με το κοινό, υπήρχε ωραία σχέση.

Αναρωτιέμαι κατά πόσο ένας χώρος όπως το μέγαρο μουσικής δίνει την αίσθηση από τέτοια συγκροτήματα που δεν είναι συναυλιακά με την αυστηρή έννοια. Όταν ακούς αυτές τις μουσικές  θέλεις και ένα ποτό, θέλεις λίγο να χορέψεις, να σιγοτραγουδήσεις. Λυπήθηκα και όσους κάθονταν πολύ μπροστά. Με τα ηχεία που υπήρχαν πάνω στη σκηνή σίγουρα θα δυσκολεύτηκαν να ευχαριστηθούν ήχο.

Ύστερα κατέβητε στην είσοδο όπου υπέγραψε αυτόγραφα στους θαυμαστές του πολύ απλός, και φιλικός ένας πραγματικά μεγάλος καλλιτέχνης