O Σάκης Αρσενίου μιλά αποκλειστικά στο tralala.gr!

Συναντήσαμε τον Σάκη Αρσενίου στον χώρο του νυχτερινού κέντρου Frangelico στο οποίο πριν λίγο καιρό ξεκίνησε δυναμικά τις εμφανίσεις της στο πλευρό του Σταμάτη Γονίδη και της Ελένης Χατζίδου. Παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα πολύ διασκεδαστικό, μας μίλησε φανερά ενθουσιασμένος για την πορεία του μέχρι τώρα στον χώρο του τραγουδιού, για την συνεργασία του με τον Βασίλη Καρρά αλλά και για το τι ετοιμάζει στο μέλλον!

Μετά από μια αποχή λόγω της εκπλήρωσης της στρατιωτικής σου θητείας, πως αισθάνεσαι που επιστρέφεις στο Frangelico;

Xαίρομαι που επιστρέφω σε μια πίστα όπως είναι το Frangelico, μου έχει λείψει όλο αυτό γιατί λείπω γύρω στους 7 με 8 μήνες και σίγουρα το comeback θα είναι δυνατό.

Στο τελευταίο σου κομμάτι «Μια Πληγή» συνεργάστηκες με τον Βασίλη Καρρά, τι σου άφησε αυτή η συνεργασία;

Ήταν μια τρομερή εμπειρία, τον αγαπώ, τον σέβομαι, τον θαυμάζω και χαίρομαι που μου εμπιστεύτηκε τα κομμάτια του. Και το επόμενο τραγούδι που θα κυκλοφορήσει, θα είναι πάλι με τον  Βασίλη Καρρά οπότε αυτή η συνεργασία συνεχίζεται και αποδεικνύεται δυνατή!

Πως ένιωσες όταν άκουσες για πρώτη φορά το πρώτο σου τραγούδι στο ραδιόφωνο;

Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια, είναι το πρώτο άκουσμα που λένε, κάθε φορά που  το ραδιόφωνο στηρίζει ένα τραγούδι σου και ο κόσμος το αγκαλιάζει και το αγαπάει, είναι ξεχωριστό, σαν να έχεις παιδιά και  ξεχωρίζεις ποιο αγαπάς πιο πολύ.

Από το «Σαν την αγάπη μας δεν έχει» μέχρι το «Μια πληγή» τι έχει αλλάξει προσωπικά στον Σάκη;

To μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι υπάρχει πολύ δουλειά γιατί όταν ο κόσμος αρχίζει και σε αγαπάει και βλέπει τα βήματα σου, εσύ πρέπει να γίνεσαι όσο το δυνατόν πιο καλός.

Με δεδομένη την κρίση στον χώρο της δισκογραφίας και στον χώρο του τραγουδιού, πως βλέπεις την κατάσταση; Είσαι αισιόδοξος;

Πιστεύω ότι όσο δουλεύεις, ανταμείβεσαι. Σίγουρα υπάρχουν δύσκολες εποχές, δεν έχει την άνεση ο κόσμος να πηγαίνει σε πολλά μαγαζιά αλλά όσοι επιλέξουν να βγουν έξω, θα πάνε κάπου που θα περάσουν πραγματικά καλά!

Δηλώσεις στον Πάνο Σταματόπουλο