Ο Στάθης Δρογώσης σε μία βραδιά γεμάτη πάθος και αξιοπρέπεια!

Βρήκαμε τον Στάθη Δρογώση στο καμαρίνι και συζητήσαμε για την επικινδυνότητα αλλά και την καινοτόμια του συγκεκριμένου project για τα ελληνικα δεδομενα. Εκείνος μας ενημέρωσε πως «ο κόσμος στηρίζει την Αντέλμα γιατί γνωρίζει πως η εταιρία σέβεται τον πελάτη της, σαν ακροατή, σαν άνθρωπο και σαν καταναλωτή. Οι επισκέπτες του site βάζουν από δύο ως δέκα ευρω και κατεβάζουν τους δίσκους των καλλιτεχνών, ανάλογα με τις δυνατότητες τους. Έτσι δίνεται η ευκαιρία στα συγκροτήματα να παράγουν τη μουσική τους χωρίς δεσμεύσεις και εμπορικές επιταγές. Το ρίσκο υπάρχει, όμωςειναι μικρο μπροστά στην αγάπη των εμπλεκομένων για τη μουσικη».

Στην ερώτηση για τη συνεργασία του με το μαγαζί ο Στάθης απάντησε πως «ο συγκεκριμένος χώρος μας έχει στηρίξει πολύ και τον ευχαριστούμε για αυτό. Μετά την ανταπόκριση του κόσμου αλλά και το όλο vibe, ήδη έχουν ξεκινήσει ενέργειες έτσι ώστε το φεστιβάλ της Αντελμα να γίνει θεσμός». Τέλος σε ερώτηση για τα μελλοντικά του σχέδια, ο καλλιτέχνης μας ενημέρωσε πως ετοιμάζει νέο δίσκο, με νέους συνεργάτες και πως η κυκλοφορία του κατά προσέγγιση υπολογίζεται να γίνει τον Μάιο.

Μετά από λίγο, τα φώτα χαμήλωσαν στο χώρο, η σκηνή φωτίστηκε και βγήκαν οι “Άγριες Φράουλες”. Νέοι, ζωντανοί και με ενέργεια χαρίσαν στο κοινό αληθινό ροκ και όχι ξεπλυμένη ποπ ροκ τύπου «σ’ αγαπώ μ’αγαπάς, τι θα γίνει με την πάρτη μας;». Ο ήχος τους μου θύμησε τις παλιές καλές εποχές της δεκαετίας του ενενήντα, καθώς έκλεισαν το μισάωρο περίπου set τους με το κομμάτι «Τροφή για τα άγρια θηρία» απο τα Ξύλινα Σπαθιά.

Λίγο πριν τις δώδεκα, ανέβηκε στη σκηνή ο Στάθης Δρογώσης, ο οποίος τραγούδησε για την «Όμορφη ζωή» που είναι και ο τελευταίος του δίσκος ενώ έκανε μια αναδρομή στη μέχρι σήμερα πορεία του. Στο πλευρό του συναντήσαμε τον Χάρη Μιχαηλίδη (κιθάρα), τον Κώστα Γιαννίρη (μπάσο), τον Γιώργο Λιβαδά (τύμπανα) και τον Νίκο Αγγλούπα στον ήχο. Πότε καθιστός, πότε όρθιος και πότε σε ρόλο ροκ σταρ, ο καλλιτέχνης ερμήνευσε τις επιτυχίες του αλλά και τα όχι τόσο γνωστά κομμάτια του με πάθος και αξιοπρέπεια.

Τελειώνοντας θα ήθελα να κλείσω με το κομμάτι το οποίο με άγγιξε περισσότερο από όλα τα άλλα, ίσως λόγω της αμεσότητας και της ειλικρίνειας του στίχου. Εξάλλου είναι τόσο δύσκολο όσο και όμορφο να ζούμε μια «Ελεύθερη Ζωή»!

«Σπάστε τις ψεύτικες οθόνες, βγείτε απ’ τα ήσυχα γραφεία

θέλει τραγούδια κι ανεμώνες η ελεύθερη ζωή

Είν’ τα καλύτερά μας χρόνια πάμε, ας φουσκώσουμε μπαλόνια

κι ας υψωθούμε τραγουδώντας πάνω απ’ την πόλη αυτή

Όλοι να δώσουμε τα χέρια, δε θα ‘μαστε ποτέ πια μόνοι..

Όμορφη ζωή, να ζούμε ελεύθερη ζωή!

Είμαστε όλοι καλλιτέχνες είμαστε όλοι ευλογημένοι

φτωχοδιάβολοι μοιραίοι και διαφορετικοί

Είμαστε όλοι γεννημένοι να κυνηγάμε τα όνειρά μας

είμαστε όλοι γεννημένοι για μια ελεύθερη ζωή»