ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΝΟΥΡΗΣ

στην Άννα Χαρμαντζή

Πως σας ήρθε η έμπνευση για το συγκεκριμένο έργο;
Ξεκίνησα να καταγράφω κάποιες σκέψεις με αφορμή όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό.

Πως έγινε η επιλογή των εθελοντών σπουδαστών δραματικών σχολών και πως ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις των ρόλων τους;
Είδαμε κάποια παιδιά από δραματικές σχολές και επιλέξαμε αυτούς που ταίριαζαν με αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Η ανταπόκριση των παιδιών στις απαιτήσεις της παράστασης ήταν άκρως επαγγελματική και πολύ συγκινητική.

Το έργο βασίζεται σε 10 ασύνδετες φαινομενικά λέξεις και 6 ασύνδετα τραγούδια. Πόσο εύκολο είναι να ερμηνεύσεις πολλαπλούς ρόλους σε μια παράσταση, ειδικά όταν αυτή δε βασίζεται σε καθαρά θεατρικό κείμενο;
Τα κείμενα δεν είναι καθόλου θεατρικά ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία. Είναι μόνο οι σκέψεις ενός ανθρώπου που ζει στην Ελλάδα το 2011 και απ’ ότι φαίνεται από την ανταπόκριση του κόσμου, είναι σκέψεις αντίστοιχες με αυτές που κάνουν πολλοί από εμάς. Έτσι δεν υπήρχε θέμα ρόλων, αλλά να επικοινωνήσουμε τα κείμενα όσο πιο απλά και αληθινά μπορούμε.

Ποιο είναι τα μήνυμα που θέλει να περάσει η παράσταση σε μια εποχή τόσο δύσκολη;
Αυτό είναι κάτι που ο κάθε θεατής ανακαλύπτει στην παράσταση. 

Πόσο εύκολο είναι να σκηνοθετεί κανείς τον ίδιο του τον εαυτό και πόσο αλλάζει την οπτική με την οποία βλέπει τα πράγματα ως ηθοποιός μετέπειτα?
Είναι πολύ δύσκολο, γι’ αυτό και αποφεύγω να το κάνω και γι’αυτό στη συγκεκριμένη παράσταση η παρουσία μου δεν είναι πολύ μεγάλη. Σίγουρα όταν βρίσκεσαι και στις δυο όχθες ανακαλύπτεις και κατανοείς πράγματα που πριν δεν “έβλεπες”…

ΕΙΔΑΜΕ…

 γράφει η Άννα Χαρμαντζή

«Γκρης Ηλέβεν» του Γιώργου Νανούρη

Η Ελλάδα το 2011, αυτή είναι η υπόθεση του Γκρης Ηλέβεν. Τι μπορεί να περιλαμβάνει αυτό; Τα πάντα, ίσως και τίποτα. Για μένα που παρακολούθησα την παράσταση τα πάντα. Έρωτας, διαδίκτυο, θέλω, έχω, είμαι… Λέξεις σκόρπιες, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, που όμως κατά έναν περίεργο τρόπο έχουν συνδέσεις μεταξύ τους αδιόρατες. Πάνω σε αυτές και σε κάποιες ακόμα, αλλά και σε 6 ασύνδετα τραγούδια βασίζεται το έργο. Το κείμενο δεν είναι θεατρικό, αλλά, αν και ξενίζει με το πρώτο άκουσμα τους λάτρεις του κλασσικού θεάτρου, στη συνέχεια η αμεσότητα της παράστασης σε παίρνει μαζί της. Μια παράσταση της εποχής, με προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά, όπως η ανεργία, η κρίση, το πρόβλημα της μετανάστευσης στο κέντρο της Αθήνας και τόσα άλλα. Εικόνες και δρώμενα που δε βασίζονται μόνο στο κείμενο, αλλά και στο σώμα, την εικόνα και τον ήχο που είναι επίσης βασικά στοιχεία της έννοιας του ηθοποιού.

Ο Γιώργος Νανούρης κατάφερε με το κείμενο του και τη σκηνοθεσία του να δώσει αυτό ακριβώς που είχε στο μυαλό του. Μια παράσταση που νομίζω χαρακτηρίζεται από την αεικινησία των χαρακτήρων και από τις γρήγορες εναλλαγές σκηνών, που όμως δίνουν τον απαραίτητο χρόνο στο θεατή να προσαρμοστεί στην κάθε σκηνή. Ο ρόλος του στο έργο είναι περιορισμένος αλλά η ερμηνεία του στο Love, για μένα είναι κάτι που χαρακτηρίζει απόλυτα την εποχή μας. Ο Γιώργος Καραμίχος από την άλλη πλευρά αποδεικνύει για μια ακόμα φορά το ταλέντο του και τη δυνατότητα που έχει να προσαρμόζεται στο κείμενο που καλείται να παίξει την εκάστοτε φορά. Θα σταθώ στο κείμενο του «Περιμένω» και στο πόσο αληθινό βγαίνει στο θεατή αυτό που βλέπει, γιατί δυστυχώς η Αθήνα είναι όπως ακριβώς περιγράφεται στο μονόλογο αυτό.

Ο ρόλος της Ανδριάνας Μπάμπαλη στο έργο, είναι ο ρόλος της τραγουδίστριας καθώς ερμηνεύει τα τραγούδια της παράστασης, χωρίς ωστόσο να λείπει η συμμετοχή της στα δρώμενα που δεν περιέχουν λόγια. Και τέλος αλλά όχι τελευταίοι, οι εθελοντές των δραματικών σχολών που γεμίζουν την αίθουσα του υπογείου και δίνουν μια άλλη αίσθηση. Οι φωτισμοί της Σοφίας Αλεξιάδου είναι υπέροχοι, καθώς κρατούν τη μαγεία του θεατή προς το θεατρικό δρώμενο χωρίς να αποκαλύπτουν στιγμή κάποια λεπτομέρεια της παράστασης πριν το θελήσουν οι ίδιοι οι συντελεστές.

Μια παράσταση που πρέπει να δείτε αλλά να είστε σίγουροι, ότι ακόμα κι αν πάτε με επιφυλακτικότητα, θα φύγετε αν μη τι άλλο προβληματισμένοι…

ΘΕΑΤΡΟ: ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

• Κείμενα – Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης
• Βοηθός σκηνοθέτη: Ελεάνα Μπαϊράμογλου
• Σκηνοθέτης video: Χρήστος Πέτρου
• Επιμέλεια ρούχων: Γιώργος Ελευθεριάδης
• Φώτα: Σοφία Αλεξιάδου
• Κονσόλα ήχου: Άννα Παπαϊωάννου
• Παραγωγή: ΛΥΚΟΦΩΣ ΑΜΚΕ – Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
• Διεύθυνση: Πειραιώς 206
• Αίθουσα: Στον Ειδικά Διαμορφωμένο Υπόγειο Χώρο
• Τηλέφωνο: 210.3418550

Εθελοντές (αλφαβητικά):
Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Αννίτα Αδάμου, Γιάννης Αθανασόπουλος, Άθος Αντωνίου, Χρήστος Βασιλακόπουλος, Νίκος Γεωργίου, Κοραλία Γκριμοπούλου, Γεωργία Κουτάλη, Βιργινία Κυπριώτη, Νίκος Μπραχιμλάρη, Κρίστι Ξανθοπούλου, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Ελιάνα Περηφάνου, Γιώργος Πούλης, Διονυσία Σακελλαρίου, Ελευθερία Σικινιώτη, Ιωάννα Σκλαβενίτη, Αλέξανδρος Τσελεπιδάκης.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Πέμπτη – Κυριακή στις 21:30

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό:18€
Φοιτητικό, Σπουδαστικό, Μαθητικό, Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) & Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ) & Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων: 12€

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ…

 γράφει η Κατερίνα Μαθιουδάκη 

«Μην παίζεις με τα χώματα» της Στέλλας Βλαχογιάννη

«Μην παίζεις με τα χώματα! Δε με λυπάσαι; Με φάγαν τα πλυντήρια!» 

…Αλήθεια τι ψάχνουμε, από παιδιά ακόμη, να βρούμε στο χώμα; Το παρελθόν μας ή το μέλλον μας; Τους απόντες ή τον χαμένο εαυτό μας; Ένα παιδί που θα λερωθεί πολύ παίζοντας με το χώμα, κερδίζει την αθωότητά του ως ενήλικας; Μια, από τις πολλές, απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να δώσει η παράσταση…

Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό θέαμα με άξονες τρεις μονολόγους και συνδετικά κείμενα από το βιβλίο της Στέλλας Βλαχογιάννη «Ιατρείον ασμάτων», που πραγματεύεται την απώλεια με σαρκασμό,  χιούμορ και συγκίνηση… Παίζουν: Θεοδώρα Σιάρκου, Ειρήνη Μουρελάτου, Σοφία Καραγιάννη.

ΘΕΑΤΡΟ: STUDIO ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ

• Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη – Υρώ Μιχαλακάκου
• Σκηνικά: Νίκος Τσιάμης
• Κοστούμια: Αγγελική Καραμούτσου
• Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
• Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος
• Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
• Διεύθυνση: Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια
• Τηλέφωνο: 210.6453330

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15

Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 12€

EΡΧΕΤΑΙ…  

γράφει η Κατερίνα Μαθιουδάκη

«ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ»

Σε περιόδο κρίσης, το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου έχει όλες τις προδιαγραφές …να ανθίσει! Μην πάει ο νους σας σε άλλα μονοπάτια εκτός από τα θεατρικά, καθώς αναφερόμαστε στη πρεμιέρα του έργου της Αμερικανίδας Paula Vogel που θα σημειωθεί αύριο στο «Υπόγειο» του «Θεάτρου Τέχνης». Η ιστορία εξελίσσεται στη Νέα Υόρκη και περιστρέφεται γύρω από τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις πέντε γυναικών που συναντιούνται και ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής τους λίγο πριν αποχαιρετίσουν το επάγγελμα της πόρνης, ένα επάγγελμα που αναγκαστικά καθόρισε ολόκληρη τη πορεία της ζωής τους. Είναι μεγάλη μας χαρά που θα δούμε πέντε αξιοθαύμαστες κυρίες του ελληνικού θεάτρου να σμίγουν και να ενώνουν το ταλέντο τους επί σκηνής: Αλίκη Αλεξανδράκη, Μάρω Κοντού, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Μελίνα Βαμβακά και Μαρία Κωνσταντάρου!

«ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΗ»

Στη κεντρική σκηνή του «Εθνικού Θεάτρου» η Στεφανία Γουλιώτη (που μέσα απ’ το χώρο της τηλεόρασης έγινε ευρέως γνωστή ως η ξαδέρφη και το κεντρικό πρόσωπο της σειράς «Χαρά αγνοείται»), ντύνεται τη «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαμά και γίνεται εκείνη η μορφή – σύμβολο που παλεύει για την ελευθερία της και τη διεκδικεί ως αναφαίρετο δικαίωμά της με όλη της τη δύναμη. Το εντυπωσιακό είναι πως μέρος αυτής της δύναμης θα την αντλήσει από τη Λυδία Κονιόρδου, η οποία ευτυχώς αφήνει τo θεσμό της Eurovision (ακόμα δεν κατάλαβα γιατί και πώς μπλέχτηκε με αυτή την ιστορία…) και σκηνοθετεί τη νεαρή ηθοποιό αναπτύσσοντας τους επικοινωνιακούς της κώδικες, με βασικό «όχημα» ένα απ’ τα σπουδαιότερα κείμενα της νεοελληνικής δραματουργίας. Το εγχείρημά τους θα έχει την ευκαιρία να κρίνει το θεατρόφιλο κοινό για πρώτη φορά στις 11 Μαρτίου.

«ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ»

To ομώνυμο έργο του Hillel Mittelpunkt πρόκειται να ανοίξει αυλαία, έπειτα από αναβολές και αναζήτηση θεατρικής στέγης, στις 17 Φεβρουαρίου στο «Θέατρο 104» των εκδόσεων Καστανιώτη, στην οδό Θεμιστοκλέους 104 και Καλλιδρομίου στην Αθήνα. Είναι μια ιστορία που, αν και δίνει βάση στις ζωές δύο ανθρώπων, χαρακτηρίζεται ουσιαστικά ως ένα πολιτικό έργο αφού τα κεντρικά πρόσωπα της υπόθεσης δεν παύουν να μας υπενθυμίζουν τις καταστάσεις που διαδραματίζονται όταν το πρόβλημα αφορά τις διαιρεμένες εκτάσεις σε Ισραήλ και Παλαιστίνη. Παρόλα αυτά, μην βγάλετε το εύκολο συμπέρασμα ότι ένα τέτοιο έργο δεν μπορεί να σας αγγίξει, αφού έχει τη δύναμη να επεκτείνεται παράλληλα στο τομέα των ανθρώπινων σχέσεων με ρεαλισμό, εξυπνάδα και συγκίνηση.

Ο, πολυσυζητημένος το τελευταίο διάστημα εξαιτίας της συμμετοχής του στο τηλεοπτικό «Νησί», Τάσος Νούσιας θα κρατήσει το ρόλο του Άαρον και αναμένεται να δούμε αν ο θεατρικός του ρόλος κατορθώσει να συγκινήσει έντονα και να προσελκύσει θεατές, όσο ο τηλεοπτικός του ρόλος ως πρόεδρος της Σπιναλόγκας. Μαζί του η Marlene Kaminsky στο ρόλο της Μίρα, σκηνοθέτης, παραγωγός και ηθοποιός με πλούσιο βιογραφικό και σπουδαίες περγαμηνές στο θέατρο εντός και εκτός συνόρων. Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν με την υποστήριξη της Ισραηλινής Πρεσβείας.

Για αναφορές, δημοσιεύσεις και δελτία τύπου, μην ξεχνάτε να επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected]