Πάμε Θέατρο: “Aρχαίο Ελληνικό Δράμα με άρωμα Νέας Υόρκης”!

Κανείς δε μου είχε μιλήσει για τη δράση τους στο κομμάτι του πολιτισμού και συγκεκριμένα του θεάτρου, δράση που προάγει τον πολιτισμό γενικά αλλά πιο συγκεκριμένα τον ελληνικό και κυρίως, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Το πρώτο φεστιβάλ αρχαίου δράματος πραγματοποιείται από 4/11 – 18/11 στην Αστόρια της Αμερικής στο «Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο». Η δράση του Κέντρου ξεκινά από το 1985 και κρατά γερά μέχρι σήμερα και με πολλές παραγωγές στο ενεργητικό του, κυρίως όμως θεατρικές παραστάσεις αρχαίου δράματος όπως ο “Προμηθέας”, η “Ελένη” και ο “Οιδίποδας”. Στόχος του κέντρου είναι να κρατήσει ζωντανή την ελληνική παράδοση, μεταβιβάζοντας την στις επόμενες γενιές. Για το λόγο αυτό διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις στις θεατρικές του σκηνές, κυρίως επαγγελματικού επιπέδου. Σαν μια γιορτή του θεάτρου αποκαλούν, οι ίδιοι οι διοργανωτές και η θεατρική ομάδα Λεωνίδας Ευτυχία Λοϊζίδη, το φεστιβάλ το οποίο φιλοξενεί έργα του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή και του Σενέκα. Η Εκάβη, η Μήδεια, η Ανδρομέδα, η Άλκηστις και η Ηλέκτρα ζωντανεύουν από διάφορες θεατρικές ομάδες και σκηνοθέτες διατηρώντας καθαρό το αρχαίο κείμενο.

Λίγα λόγια για το θεατρικό σχήμα «Λεωνίδα Λοϊζίδη»

Πρόκειται για μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό που στόχο του έχει τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο αξιόλογες παραγωγές αρχαίου ελληνικού δράματος και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και βραβεία, όπου κι αν αυτές παρουσιάστηκαν! Πρώτο έργο του συλλόγου οι «Βάκχες» του Ευριπίδη σε μετάφραση της Μαρίκας Θωμαδάκη, που έκαναν παγκόσμια περιοδεία το 2008-2009 και απέσπασε βραβείο από το αμερικανικό Κογκρέσο για την πρωτοβουλία να φέρει τους Αμερικανούς σε επαφή με το αρχαίο ελληνικό δράμα. Η δράση συνεχίστηκε με άλλες παραγωγές, όπως οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε μετάφραση Μιχάλη Κακογιάννη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη αλλά και η τριλογία «Ορέστεια» του Αισχύλου σε παγκόσμια περιοδεία. Στις παραγωγές τις ομάδας συμμετέχουν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί διατηρώντας πάντα αναλλοίωτο το αρχαίο κείμενο, αφού στόχος τους είναι η επαφή και εξοικείωση του κοινού με αυτό.

Το κέρδος τους…; Το χειροκρότημα! Τίποτα άλλο δε κερδίζουν γιατί η δράση τους όχι μόνο δεν χορηγείται από κανέναν, αλλά πολλές φορές αναγκάζονται οι ίδιοι να βάλουν χρήματα για να πραγματοποιηθούν οι παραγωγές αυτές, ενώ η επιβράβευση έρχεται από το κοινό που παρακολουθεί τις παραστάσεις αυτές. Μετά το τέλος του συγκεκριμένου φεστιβάλ, η ομάδα ετοιμάζει και μια νέα παραγωγή εμμένοντας πάντα στην αγάπη της για το αρχαίο θέατρο: Αυτή τη φορά δίνει πνοή στην «Ηλέκτρα» και ετοιμάζεται πυρετωδώς για τον Μάρτιο του 2013! Μεγαλείο ψυχής λοιπόν διακρίνει αυτούς τους καλλιτέχνες της ομογένειας, οι οποίοι μένουν πιστοί στο σκοπό τους και η αφοσίωσή τους σε αυτό που κάνουν θα μπορούσε ίσως να συγκριθεί με το μεγαλείο που χαρακτήριζε τους ήρωες των αρχαίων ελληνικών δραμάτων! Πολλές φορές ορισμένα πράγματα δεν είναι τυχαία… Γιατί όπως έλεγε και ο Κουν: «Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας..» Νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ πλούσιοι και εμείς ακόμη περισσότερο που είναι δικοί μας άνθρωποι!