Πάμε Θέατρο: «Δέρμα» | Είδαμε την παράσταση

Πλέον νομίζω πως έχουμε περάσει για τα καλά στην εποχή που δυστυχώς αντιμετωπίζουμε το κάθε τι αδιάφορα, μηχανικά, σχεδόν με ρομποτικούς ρυθμούς και λογικές, απόλυτα επιδερμικά. Ίσως ήταν κι αυτό μια αφορμή για να στηθεί η παράσταση «Δέρμα» από την ομάδα OΔCEnsemble στον ιδιαίτερο χώρο του Βυρσοδεψείου στον Βοτανικό. Μετά λοιπόν από έναν πολύ επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων τον περασμένο χειμώνα, το «Δέρμα» επέστρεψε για λίγες ακόμη παραστάσεις, μέχρι και την Κυριακή 9 Ιουνίου.

Περί τίνος πρόκειται λοιπόν;

Πρόκειται για μια σκηνική σύνθεση, εμπνευσμένη από το αυταρχικό κράτος Λεβιάθαν του Hobbes, και εξελίσσεται σε μια performance τριών διαφορετικών επιπέδων και αλλεπάλληλων σκηνών, κάνοντας εκ των πραγμάτων το «Δέρμα», μια όχι και τόσο κλασική παράσταση. Το πρόβλημα όμως με αυτές τις παραστάσεις, είναι πως το ότι ξεφεύγουν από τις κλασικές δομές και τα γνωστά περιεχόμενα, δεν είναι απαραίτητα καλό, ή μάλλον μπορεί να είναι ακόμη και επικίνδυνο. Στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται μια ισχυρή σύνθεση για να μπορέσει να ‘’περπατήσει’’ με ευκολία…

Το «Δέρμα» λοιπόν μάλλον χάθηκε κάπου στον δρόμο του, χωρίς αυτό να είναι απαραιτήτως κακό.

Όλα ξεκινάνε κάπως διαδραστικά, με μια σουρεαλιστική performanceστο αλλόκοτο φουαγιέ του Βυρσοδεψείου που σίγουρα ‘’ξεχειλώνει’’ το όλο θέμα από την αρχή, ενώ ακολουθεί μια σκοτεινή βαρκάδα στον Αχέροντα για να περάσουμε στον ‘’άλλο κόσμο’’ και να μυηθούμε μέσα στο παλιό βιομηχανικό κτήριο. Μετά από λίγη ακόμη αναμονή που γεμίζει με ατυχείς παραλληλισμούς μεταξύ ηθοποιών-κοινού, ένα νευρικό σύμπαν ξετυλίγεται στην εντυπωσιακά βαθιά και πλατιά σκηνή. Ένα σύμπαν που δυστυχώς μοιάζει πολύ με την πραγματικότητα και εύστοχα η δημιουργός πέρασε επί σκηνής μέσα από αλλεπάλληλες και ατέρμονες χορογραφίες, αποθεώνοντας τον σύγχρονο άνθρωπο που μηχανιστικά ζει απαθής, μονότονα και άψυχα. Σίγουρα μια ωραία σύνθεση που ξετυλίγεται σε δύο διαφορετικές πλευρές της σκηνής του πολυδιάστατου Βυρσοδεψείου.

Που χάσαμε όμως τον δρόμο που λέγαμε πριν; Η ακατάσχετη ‘’φλυαρία’’ που κατά την γνώμη μου δημιουργεί στον θεατή άλλου είδους ένταση από αυτήν που κανονικά θα έπρεπε, διαλύει αυστηρά την όποια αίσθηση θα μπορούσε να αφήσει το έργο σαν έργο, στήνοντας μπροστά στον θεατή μια φασαριόζικη και ανούσια ‘’τελετή’’. Και επειδή ίσως ένα από τα ελαττώματα που αποκτούμε μεγαλώνοντας είναι ότι γινόμαστε απαιτητικοί, πόσο μάλλον από την τέχνη, νομίζω πως είναι εντελώς άστοχο, ειδικά στην παρούσα κοινωνικοπολιτική φάση, να υπάρχουν καλλιτεχνικές δημιουργίες με σύγχρονο θέμα αλλά να μην έχουνε κάτι ουσιαστικό να σου πούνε πέρα από το προφανές! Να μην έχουν να ‘’δείξουν’’ έναν ‘’δρόμο’’ ή να πάρουν μια συγκεκριμένη θέση στα πράγματα…

Σίγουρα βέβαια τα συμπεράσματα στο τέλος πάντα ανήκουν στον θεατή, αλλά θα ήτανε πολύ πιο ουσιαστικά τα πράγματα αν οι άνθρωποι που έχουν λόγο, έχουνε Λόγο!

ΥΓ. Στα plusσίγουρα οι εξαιρετικές μουσικές του Τηλέμαχου Μούσα και οι έντονες σκηνογραφικές επεμβάσεις των Τέλη Καρανάνου και Αλεξάνδρας Σιάφκου.    

«Δέρμα» της Έλλης Παπακωνσταντίνου

Συντελεστές:

Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου

Βοηθοί σκηνοθέτη: Σεμέλη Χαβιάρα, Θωμάς Διάφας

Δραματουργία: Στάθης Γραφανάκης

Κίνηση: Βάλια Παπαχρήστου, Χριστίνα Σουγιουλτζή

Μουσική Σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας

Σκηνογραφία – Κουστούμια: Τέλις Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου

Πρωταγωνιστούν:AdrianFrieling, Λευτέρης Ζημιανίτης, Άλκης Ζούπας, Άγγελος Καλίνογλου, Ευτυχία Κιουρτίδου, Νεφέλη Παπαδερού, Βάλια Παπαχρήστου, Νικόλας Στραυοπόδης, Εύα Αλεξανδρή – Φάκλαρη, Κοσμάς Χατζής, Στέλλα Χριστοδουλοπούλου

INFO

Για 4 ακόμη παραστάσεις, μέχρι και την Κυριακή 9 Ιουνίου, στο ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ στον Βοτανικό. Για περισσότερες πληροφορίες… www.vyrsodepseio.com