Πάμε Θέατρο: «Γιοί & Κόρες» | Είδαμε την παράσταση (ξανά)

Αν και είμαι από αυτούς που βαριούνται φρικτά τις επαναλήψεις, αυτή την παράσταση ήθελα πολύ να την ξαναδώ! Γιατί όπως είχα γράψει, εδώ και πάλι, πριν από αρκετούς μήνες, είναι τόσο απλή και τόσο ωραία, καθώς η απλότητα είναι η καλύτερη εκδοχή των πραγμάτων. Οι γιοί και οι κόρες λοιπόν του Γιάννη Καλαβριανού, ξεκίνησαν το ταξίδι τους από το Φεστιβάλ Αθηνών του προηγούμενου καλοκαιριού, και μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει, παράταση στην παράταση, να κάνουν απόλυτα sold out, στο Bios την περσινή σεζόν, στην Θεσσαλονίκη, την Κύπρο, την Ιταλία και σε άλλες πόλεις και νησιά όπου παρουσιάστηκαν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και φέτος, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, όπου συνεχίζουν την πορεία τους.

Τώρα, θα αναρωτηθεί κανείς πως μια παράσταση που δεν έχει τα μεγάλα γνωστά τηλεοπτικά ονόματα, τους παρωχημένους θιάσους, την υποστήριξη καναλιών, εκπομπών και φυλλάδων ή μιας μεγάλης θεατρικής σκηνής, καταφέρνει δυο χρόνια τώρα να κάνει τέτοια επιτυχία. Εγώ λοιπόν νομίζω ότι είναι μια παράσταση που απλά αφόρα όλους μας. Αυτή είναι η επιτυχία της! Μια παράσταση μέσα στην οποία μπορούμε να ανακαλύψουμε κομμάτια του εαυτού μας ή κομμάτια ζωών άλλων ανθρώπων, που πραγματικά μπορεί να μας ενδιαφέρουν. Εξάλλου, μην ξεχνάμε και ότι πρόκειται για «μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας», όπως διευκρινίζει περίτρανα και ο υπότιτλός της. Και η ευτυχία, όπως και η πορεία της αναζήτησής της, αφορά σίγουρα όλους μας.

Να λοιπόν κάτι που μας ενώνει. Η αναζήτηση της ευτυχίας! Γι αυτό και λέω ότι η ομάδα του «Γιοί & Κόρες» έχει φερθεί έξυπνα. Για όποιον δεν γνωρίζει, πρόκειται για μια ωδή στους νέους του παρελθόντος, δηλαδή στους παππούδες μας και στις γιαγιάδες μας, που λίγο-πολύ, όλους μας έχουν συνεπάρει με τις γοητευτικές τους ιστορίες. Η ομάδα της παράστασης, κατάφερε να συγκεντρώσει πολλές από τις ιστορίες αυτές μέσα από 80 συνεντεύξεις, και να δημιουργήσει μια αλληλένδετη παράσταση με τα γεγονότα που σημάδεψαν τις ζωές των ανθρώπων αυτών, τα οποία τρέχουν παράλληλα με την ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων καθοριστικών εκατό χρόνων. Όλα αυτά βέβαια, με βάση την αιώνια διεκδίκηση του ανθρώπου. Την Ευτυχία! Φέτος μάλιστα η έρευνα συνεχίζεται και καινούργιες ιστορίες έχουν προστεθεί στην ήδη δυνατή δομή του έργου!

Μιλάμε συνεπώς για μια παράσταση με ρυθμό, ωραίο κείμενο, πολύ καλές ερμηνείες, συμπαθείς φιγούρες, όμορφη σκηνοθεσία, φρεσκάδα, αλλά και μια αυθεντική παλιακή αίσθηση, με την έννοια της νοσταλγίας, μιας πιο αληθινής και ανθρώπινης εποχής, όπως τουλάχιστον προκύπτει μέσα από τις ιστορίες, όπου οι άνθρωποι ήταν μάλλον λίγο πιο κοντά στην ουσία της ζωής! Για όλους αυτούς τους λόγους, η παράσταση του Καλαβριανού δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια για αρνητικές κριτικές.

ΥΓ. Πάρτε και τους γονείς ή τους παππούδες σας μαζί σας, κατά το ‘’κατάλληλο για όλη την οικογένεια’’. Θα το χαρείτε περισσότερο!

ΥΓ 2. Η παράσταση θα ταξιδέψει στις αρχές της νέας χρονιάς στο International Winter Festival στο Σαράγεβο, εκπροσωπώντας την Ελλάδα.

Συντελεστές:

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά – Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου
Μουσική: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Τραγούδι: Γιώργος Γλάστρας, Χριστίνα Μαξούρη
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη

Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Γλάστρας, Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργος Παπαπαύλου και σε διπλή διανομή η Μαρία Κοσκινά και η Στέφη Πουλοπούλου