Πάμε Θέατρο: “H Παναγία των Παρισίων”|Eίδαμε την παράσταση!

Ο Βίκτωρας Ουγκώ κυκλοφόρησε το αριστουργηματικό του μυθιστόρημα το 1831 και έγινε αμέσως Best Seller. Γνωστό και από την μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη από την Disney για τους λιλιπούτειους σινεφίλ, το έργο μιλάει για την ουσιαστική και αληθινή αγάπη, για τις ανθρώπινες ψυχές, για τα πάθη της εποχής που μοιάζουν τόσο επίκαιρα, για τις καταχρήσεις και τα λάθος ιδανικά, για τα νωθρά θρησκευτικά ιδεώδη. Μέχρι και σήμερα, θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα της εποχής αυτής! Μιλώ φυσικά για την «Παναγία των Παρισίων»…

Δύσκολο είδος το Μιούζικαλ. Ειδικά στην Ελλάδα. Ούτε το κοινό μας είναι “εκπαιδευμένο”, ούτε οι ηθοποιοί μας ειδικοί. Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πολλές μεταφορές γνωστών μουσικών έργων που έκαναν επιτυχία στις θεατρικές σκηνές μας. Φέτος έχει σκοπό να μας συνεπάρει ο Φασουλής με το – αρκετά μέτριο όπως λένε οι κριτικοί – «Chicago», το «Fame» που ετοιμάζεται για τον “Ελληνικό Κόσμο” από την Θέμις Μαρσέλλου αλλά και η rock όπερα του Νίκου Καρβέλα, οι γνωστοί “Δαίμονες” με την Άννα Βίσση που θα ετοιμάσει ο Γιάννης Κακλέας την άνοιξη.

«Η Παναγία των Παρισίων» λοιπόν, ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Ορφέας, σε μετάφραση της Τζένης Καρέζη και σε διασκευή και σκηνοθεσία του Χάρη Βόρκα. Στο ρόλο της Εσμεράλντας βρίσκουμε την Μαρία Κορινθίου και ως θρυλικό Κουασιμόδο βλέπουμε τον ολικά μεταμορφωμένο Κωνσταντίνο Καζάκο! Το cast συμπληρώνει η Μαρία Ιωαννίδου ως χαμένη μητέρα της Εσμεράλντας, ο Χάρης Βόρκας ως μποέμ ποιητής, ο Κοσμάς Ζαχάρωφ ως διεφθαρμένος Αρχιερέας αλλά και μια ομάδα από ταλαντούχους νέους ανθρώπους που χορεύουν και τραγουδάνε δίχως τέλος.

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια συμπαθητική παράσταση που σε βάζει γρήγορα και στο κλίμα του έργου και στην διάθεση του μιούζικαλ. Αλλά το ίδιο εύκολα σε βγάζει απ’ το κλίμα η αδυναμία όλων να υποστηρίξουν τις απαιτήσεις που μπορεί να έχει αυτό το είδος θεάτρου, όπως επίσης και τα σκηνικά που… τρίζουν: H περιστρεφόμενη σκηνή με τον θόρυβο που έκανε, κάλυπτε ακόμη και την μουσική κάποιες φορές, όπως και η καμπάνα που μετακινείται με ιδιαίτερα θορυβώδη τρόπο. Aλλά και η σκαλωσιά με τα ροδάκια δεν αποδείχτηκαν και τόσο συνεργάσιμα κατά την μεταφορά τους και μας έκαναν να χάσουμε απ’ τα αυτιά μας κάποια απ’ τα λόγια των ηθοποιών. Σίγουρα, αυτό που σχολιάστηκε αρνητικά από όλους όσους έχουν δει την παράσταση μέχρι σήμερα, είναι το playback. Λογικό και επόμενο η μουσική να είναι ηχογραφημένη, αλλά όχι και οι φωνές των πρωταγωνιστών. Ως γνωστόν πας σε ένα μιούζικαλ για να δεις έναν ηθοποιό να παίζει, να τραγουδάει και να χορεύει παράλληλα… Η συνταγή είναι απλή αλλά απαιτητική. Αυτή είναι και η μαγεία της. Αν δεν έχεις λοιπόν κάποιο από τα “υλικά” καλύτερα να μην την φτιάξεις. Είναι δεδομένο εξ αρχής …ότι “δεν θα δέσει το γλυκό”. Ραβανί χωρίς σιρόπι, δεν είναι ραβανί…! Ειδικά από τις πρώτες σειρές, η θέαση των στομάτων που ανοιγοκλείνουν χωρίς να βγαίνει φωνή, είναι σχεδόν αστεία. Σε συνδυασμό δε με τις αμήχανες και ατσούμπαλες κινήσεις πολλών ηθοποιών στις χορογραφίες, η ποιότητα του θεάματος κατεβαίνει σκαλοπάτια. Εκτός αν μιλούσαμε για ερασιτεχνισμό….

Ωραία κάποια σκηνοθετικά ευρήματα όπως η αληθινή βροχή ή ο απαγχονισμός της Εσμεράλντας σε συνδυασμό με τους πολύ καλούς φωτισμούς της Ελευθερίας Ντεκώ που πάντα κάνει εξαιρετική δουλειά, αλλά και το καλοφωτισμένο κυκλικό βιτρό στο κέντρο του σκηνικού. Ωραία επίσης τα κοστούμια, η ομάδα των τσιγγάνων που δίνουν μια πινελιά πραγματικού μιούζικαλ, όπως και η μουσική του Γιώργου Νιάρχου. Στα συν, η ένταση της Μαρίας Κορινθίου στην σκηνή του δικαστηρίου με έναν εξαιρετικό μονόλογο σχετικά με την διαφθορά της Εκκλησίας και της Εξουσίας (επίκαιρο όσο ποτέ!) που φαίνεται ότι το απολαμβάνει και η ίδια, αλλά και η ερμηνεία της Μαρίας Ιωαννίδου που είχε κάτι από αληθινή ηρωίδα παραμυθιού. Σαφέστατα, το δεύτερο μέρος πολύ καλύτερο από το πρώτο!

Αυτό που μπορώ να πω πάντως σίγουρα είναι ότι το θέατρο θέλει ψυχή, και η συγκεκριμένη παράσταση, παρά τα παραπάνω, είχε ψυχή! Αλλά καλύτερα να πάτε για τα παιδιά σας…

ΥΓ. Μπείτε εδώ και διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε η Μαρία Κορινθίου την προηγούμενη εβδομάδα στο Tralala.gr

Πρωταγωνιστούν: Κωνσταντίνος Καζάκος, Μαρία Κορινθίου, Κοσμάς Ζαχάρωφ, Μαρία Ιωαννίδου, Χάρης Βόρκας και άλλοι 10 ηθοποιοί και χορευτές.

Συντελεστές

Μετάφραση: Τζένη Καρέζη

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Χάρης Βόρκας

Μουσική Διασκευή: Γιώργος Νιάρχος

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης

Σκηνικά: David Negrin

Χορογραφίες: Όλια Στεφανίδου

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντέκω

Κοστούμια: Καίτη Μαλέσκου