Πάμε Θέατρο: “Η φτωχούλα του Θεού”|Eίδαμε την παράσταση!

Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία των προηγούμενων έργων της Γκασούκα “Φουρκέτα” και “Ήρωες” το θεατρόφιλο κοινό ήταν αναμενόμενο πως θα αγκαλιάσει με αγάπη το επόμενο καλλιτεχνικό βήμα της δημιουργού. Από τη μία η πένα της Γκασούκα που με κέρδισε πέρσι με τους “Ήρωες” και από την άλλη το ταλαντούχο cast με την αγαπημένη Μυρτώ Αλικάκη να πρωτοστατεί, δεν χρειάστηκε και πολύ να επιλέξω την “Φτωχούλα” για να περάσω το βράδυ της περασμένης Κυριακής.

Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο όταν βλέπεις ένα σύγχρονο νεοελληνικό έργο στο πρώτο του ανέβασμα, γιατί ξέρεις πως θα δεις κάτι συνήθως φρέσκο που θα σε προβληματίσει και θα σε κάνει να νοιώσεις ανθρωπιά. Η παράσταση συνδυάσει την κωμωδία με το δράμα και αγγίζει ανθρώπινες καταστάσεις όπως την συμβίωση με τον άλλο και τον συμβιβασμό με τον ίδιο μας τον εαυτό. Προβλήματα έγγαμου βίου, καλλιτεχνικές αναζητήσεις, μια γυναίκα που έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου, ανθρώπινες σχέσεις, εμπιστοσύνη, όνειρα και επιθυμίες παρουσιάζονται με θεατρική μαεστρία στην παράσταση.

Η Δέσποινα, μια γυναίκα που βρίσκεται στο τελείωμα της περιόδου της πρώτης νεότητας βιώνει κρίση στον γάμο της και την απόρριψη από τον θεατρικό χώρο που τόσο πολύ προσπαθεί να μπει. Ευτυχώς, έχει τη θεία της που ήταν μεγάλη σταρ του θεάτρου και της δίνει δύναμη να συνεχίσει να προσπαθεί να χτίσει μια θεατρική καριέρα. Ο άντρας από την άλλη, είναι απορροφημένος από τους πίνακες που ζωγραφίζει και θυμώνει που δεν μπορεί να χαρίσει στην Δέσποινα ένα παιδί. Η Ηλέκτρα, ο ξάδερφος της Δέσποινας που έγινε ξαδέρφη, ζει την ζωή της αποκομμένη από την οικογένειά της εξαιτίας της ιδιαιτερότητά της. Τι θα γίνει όταν η θεία γράψει τη διαθήκη της με κληρονόμο την Δέσποινα και όχι την Ηλέκτρα; Όταν η Δέσποινα μείνει έγκυος;

Η παράσταση αποτέλεσε για μένα αυτό που ονομάζω «θεατρική απόλαυση» καθώς ικανοποίησε όλα τα κριτήρια που βάζω σε μια παράσταση όταν αποφασίζω να τη δω. Το κείμενο ήταν πολύ δυνατό με ευφάνταστες κωμικές ατάκες, δυνατή πλοκή, ανατροπές και με σύγχρονα κοινωνικά μηνύματα. Η σκηνογραφία ήταν δουλεμένη και λειτουργική χωρίς όμως να υπερφορτώνει την οπτική του θεατή. Η μουσική είναι από τα στοιχεία κατατεθέν της Γκασούκα και δεν θα μπορούσε να λείπει από την «Φτωχούλα»! Δε θα δείτε όμως τους ηθοποιούς να τραγουδούν με ζωντανή ορχήστρα όπως είχαμε δει στους «Ήρωες», απλά η μουσική έχει άμεση σχέση με την εξέλιξη της δράσης του έργου. Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν εύστοχες και υποστήριζαν σε μεγάλο βαθμό το ήδη καλό κείμενο και τις σκηνοθετικές υποδείξεις.

Η Μυρτώ Αλικάκη κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Δέσποινας ή της “Φτωχούλας του Θεού”, θυμίζοντας τις αναζητήσεις του Καζαντζάκη για την πίστη στον άνθρωπο στο έργο του «Ο Φτωχούλης του Θεού». Δεν είχα γνωρίσει την κυρία Αλικάκη σε άλλη της δουλειά, αλλά κατάλαβα αμέσως πως είναι μια ηθοποιός που έχει μάθει να δουλεύει την υποκριτική τέχνη με σεβασμό και χωρίς να καταφεύγει σε μανιέρες και κλισέ. Μπόρεσε να εκφράσει με ανάλογη δυναμική τόσο τις κωμικές όσο και τις δραματικές πτυχές του ρόλου της και κατάφερε να κάνει έναν ρόλο – που θα μπορούσε να έβγαινε μεμψίμοιρος και τραγελαφικός – να έχει αξιοπρέπεια και ταυτότητα!

Η Σοφία Σεϊρλή είναι αυτό που λέμε “παλιά καραβάνα” του θεατρικού χώρου με σπουδαίες δουλειές στο βιογραφικό της και μπορεί να προσθέσει με καμάρι και τον ρόλο της λαμπρής ηθοποιού που υποδύεται εδώ… Απολαυστικότατη ερμηνεία για έναν από τους πιο αβανταδόρικους ρόλους του έργου! Για το θεατρόφιλο κοινό της στήλης, να πω πως στην παράσταση θα ακούσετε πολλά αυτοαναφορικά αστεία περί Εθνικού Θεάτρου και της υποκριτικής τέχνης γενικότερα, που θα σας κάνουν σίγουρα να γελάσετε!

Η Μίνα Ορφανού μας συστήνεται θεατρικά μέσα από άλλο έναν ρόλο ταμάμ για την ζωή μιας τρανσέξουαλ γυναίκας και την τριβή που έχει με την οικογένειά της. Μου έδωσε την αίσθηση πως έχει λίγο τρακ για την πρώτη της επαφή με κοινό, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε από το να δώσει τον καλύτερό της εαυτό στην σκηνή και να δείξει με αξιοπρέπεια μια νέα συνθήκη που δε θα έπρεπε να είναι ταμπού της εποχής μας. Ο ρόλος της Ηλέκτρας έχει γίνει ήδη talk of the town στην γκέι κοινότητα, αλλά νομίζω πως ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα μάτια μας και τα μυαλά μας και να δείξουμε περισσότερη ευαισθησία και σεβασμό στους αφανείς ήρωες της πόλης μας.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της παράστασης είναι η χρήση μιας σκηνοθέτιδας (την υποδύεται η Μαρίζα Τσίγκα) η οποία βρίσκεται όλη την ώρα επί σκηνής, γράφοντας το έργο που βλέπουμε να δραματοποιείται μπροστά μας, δίνοντας στη παράσταση έναν δεύτερο χρόνο και δημιουργώντας περισσότερο ενδιαφέρον στο θεατρικό αποτέλεσμα. Ο ρόλος – φερέφωνο της απούσας παρουσίας ενός φυσικού προσώπου, πέρα από ενδιαφέρουσα ιδέα, έχει πρακτική σκοπιμότητα αφού η «συγγραφέας» βοηθάει στην εναλλαγή των σκηνικών και προωθεί την δράση των δρώντων προσώπων, επικοινωνώντας μαζί τους με νοήματα.

Το tralala.gr σας προτείνει να εντάξετε την «Φτωχούλα του Θεού» στην θεατρική σας ατζέντα τη φετινή θεατρική σεζόν και αναμένουμε εντυπώσεις!

Παίζουν: Μυρτώ Αλικάκη, Χρήστος Σαπουντζής, Σοφία Σεϊρλή, Μίνα Ορφανού, Κώστας Δαρλάσης, Μαρίζα Τσίγκα.

Σκηνοθεσία και κίνηση: Ελένη Γκασούκα

Σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Διδασκαλία νοηματικής: Ανδρονίκη Ξανθοπούλου

Μουσική επιμέλεια: Πάνος Σουρούνης