Πάμε Θέατρο: «Κέικ» | Είδαμε την παράσταση!

Για λίγες μόνο εβδομάδες παρουσιάστηκε στη Νέα Σκηνή-Νίκος Κούρκουλος η παράσταση «Κέικ» με τους Μίνα Αδαμάκη, Λάζαρο Γεωργακόπουλου, Μάξιμο Μουμούρη και Λαέρτη Μαλκότση. Ένα νεοελληνικό έργο που καταπιάνεται με το ρατσισμό που έχει ριζώσει μέσα μας και τα στερεότυπα που ενώ αρνούμαστε πως διατηρούμε ενυπάρχουν στον εσωτερικό μας κόσμο και αναδύονται μέσα από την καθημερινή τριβή. Στο «Κέικ» έχουμε, μια συγγραφέα ρομαντικής λογοτεχνίας, ένα μετριοπαθή διαχειριστή, έναν οξύθυμο ένοικο και έναν αλλοδαπό που αναζητούν να βρουν ποιος πετά τα σκουπίδια έξω από τον κάδο.

Οι χαρακτήρες του έργου είναι καλά δομημένοι και αναγνωρίσιμοι, ενώ παράλληλα οι ηθοποιοί είναι σε θέση να ανταποκριθούν στη γραφή του Χατζηγιαννίδη. Αρκετές ενστάσεις έχω ωστόσο για τη γραφή και την παρουσίαση του συγκεκριμένου έργου. Καταρχάς, ο ρατσισμός ως θέμα είναι ιδιαίτερα προσφιλές τόσο στη Λογοτεχνία όσο και στο Θέατρο, οπότε κάθε φορά που παρουσιάζεται κάτι νέο, πρέπει να υπάρχει ένας συγκεκριμένος λόγος και μια πτυχή που αφορά το σύγχρονο κοινό. Βρισκόμαστε στην Ομόνοια, στο κέντρο της Αθήνας, σε μια κοινωνία που αναδεικνύει τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη την ακροδεξία, σε μια πόλη όπου πέραν από το τεράστιο αριθμό μεταναστών και προσφύγων συμπολιτών μας, έχουμε ένα νέο μεταναστευτικό ρεύμα των ομοεθνών μας προς το εξωτερικό. Το βασικό μοτίβο της ρήξης των σκουπιδιών, που είναι ο άξονας του έργου, φαντάζει λίγο αθώο, καθώς δυστυχώς πολλές γειτονιές έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπο και η αντίδραση των πολιτών δεν είναι στοχευμένη. Έπειτα, παρά τις ρατσιστικές εκρήξεις, πιστεύω βαθέως πως τουλάχιστον στο πλαίσιο μιας πολυκατοικίας, οι άνθρωποι μαθαίνουν να αγαπούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλο. Από γραφής, έχει γίνει καλή δουλειά, στη δόμηση των χαρακτήρων και στις μεταξύ τους σχέσεις. Μπορείς εύκολα να αναγνωρίσεις έναν Αγκρόν στη γειτονιά σου, να νιώσεις ότι μπορεί οι ένοικοι αυτής της πολυκατοικίας να μένουν απέναντι σου. Σε αυτό έχει συμβάλει και η σκηνοθετική επιλογή του Πέτρου Φιλιππίδη να τοποθετήσει την σκηνή ανάμεσα στο κενό αξιοποιώντας το black box του Εθνικού.

Πέραν όμως από μια καλή πρόθεση και το αναμφισβήτητο ταλέντο των συντελεστών της παράστασης, αισθάνομαι μια απογοήτευση από το συνολικό σκηνικό αποτέλεσμα της παράστασης. Η στιχομυθία σε πολλά σημεία χωλαίνει, η εναλλαγή των σκηνών με τη χρήση των φωτισμών είναι μια άστοχη ευκολία, η δράση δεν έχει ενδιαφέρουσες κορυφώσεις (πέραν από δύο ξεσπάσματα των ηρώων που υποδύονται ο Μ. Μουμούρης και ο Λ. Μαλκότσης), κάνοντας το έργο να δείχνει άτονο αν όχι αδιάφορο. Με εκπλήσσει ως επιλογή ρεπερτορίου για το Εθνικό Θέατρο, πόσο μάλλον όταν στην ίδια σκηνή ανέβηκαν φέτος τα αριστουργήματα των Παντελή Χορν, Χαίνρικ Μπελ και Βοκάκιου. Η σκηνοθεσία του Π. Φιλιππίδη δεν έκανε κάποιο ιδιαίτερο διάλογο με την εποχή ή με το θέατρο, υπηρετώντας σε μεγάλο βαθμό το κείμενο και τους χαρακτήρες του. Η χρήση των μουσικών εφέ δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ή να επιτείνει τη δράση του έργου, ενώ σκηνογραφικά, είχε κάποιο ενδιαφέρον η δόμηση του σπιτιού. Ίσως είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν αξιοποιούνταν τα σκουπίδια που είναι το βασικό σκηνικό αντικείμενο που προβάλει η υπόθεση. Οι ηθοποιοί ακολουθώντας τους χαρακτήρες και την ερμηνευτική γραμμή που τους έχει δοθεί καταφεύγουν σε ορισμένα σημεία σε ευκολίες που κάνουν τους χαρακτήρες τους να πλησιάζουν τα όρια της καρικατούρας. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι η πλειοψηφία του κοινού δε γέλασε στα σημεία όπου η στιχομυθία το επιζητούσε. Το κέικ που «ψηνόταν» κατά τη διάρκεια του έργου και μας μοίρασαν στο τέλος οι συντελεστές της παράστασης, είχε λοιπόν καλής ποιότητας συστατικά, αλλά είτε δεν ήταν μια καλή συνταγή είτε απλώς δεν πέτυχε το γλυκό. Ας είναι, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα λέει ο λαός, ας το παραλλάξουμε σε «περί ορέξεως κέικ» εν αναμονή της νέας δουλειάς του Εθνικού, τη Δυτική Απόβαθρα που συμπτωματικά(;) καταπιάνεται με το ίδιο θέμα.

Συντελεστές της παράστασης:

Σκηνοθεσία Πέτρος Φιλιππίδης

Σκηνικά- Κοστούμια Γιώργος Γαβαλάς

Μουσική επιμέλεια Ιάκωβος Δρόσος

Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη Χριστίνα Σπατιώτη

Βοηθός σκηνογράφου Μιχάλης Σαπλαούρας

Διανομή:

Σάσα Μίνα Αδαμάκη

Πέτρος Λάζαρος Γεωργακόπουλος

Μπάμπης Μάξιμος Μουμούρης

Αγκρόν Λαέρτης Μαλκότσης