Πάμε Θέατρο: “Μαουτχάουζεν” |Είδαμε τη παράσταση!

Είναι η πρώτη φορά που το συγκλονιστικό, αυτοβιογραφικό χρονικό του Ιάκωβου Καμπανέλλη παρουσιάζεται σαν μια ολοκληρωμένη θεατρική παράσταση, καθώς το ομώνυμο βιβλίο του γεννήτορα του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου δεν αποτελεί θεατρικό κείμενο αλλά μαρτυρία. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στο αυτοβιογραφικό “Μαουτχάουζεν” που κυκλοφόρησε το 1965, διηγείται όσα έζησε στο ομώνυμο γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο οποίο υπήρξε κρατούμενος από το 1943 έως το 1945. Με κεντρικό άξονα τον έρωτα του, νεαρού τότε, Ιάκωβου με μια συγκρατούμενη του, ξετυλίγεται μια ιστορία φρίκης αλλά και ελπίδας η οποία γίνεται ακόμα πιο ανατριχιαστική, όταν ο θεατής αναλογιστεί ότι δεν είναι αποκύημα κάποιας φαντασίας αλλά πραγματική…

Το έργο εξελίσσεται σε διαφορετικά χρονικά επίπεδα. Ο Στέλιος Μάινας είναι ο Ιάκωβος Καμπανέλλης – αφηγητής ο οποίος σε ώριμη πλέον ηλικία, ανατρέχει στο παρελθόν και αφηγείται τη ζωή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το μεγαλύτερο μέρος των αφηγήσεων αναφέρεται στην περίοδο της πτώσης του Γ’ Ράιχ και στο τι διαδραματιζόταν στο στρατόπεδο κατά τη διάρκεια της αναμονής της επιστροφής στην πατρίδα, ενώ δραματοποιείται με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο να υποδύεται τον Ιάκωβο σε νεαρή ηλικία. Η ιστορία όμως διακόπτεται σε αρκετά σημεία με επιπλέον αναδρομές υπό μορφή flashback σε συγκεκριμένα περιστατικά, που συνέβαιναν όσο οι πρωταγωνιστές ήταν κρατούμενοι. Τα περισσότερα αφορούν σε βασανιστήρια, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά που επιφύλασσαν οι ναζιστές για τους κρατούμενους. Μέσα από τη δραματοποιημένη αφήγηση και με τη βοήθεια διαδραστικών σκηνικών, μαθαίνουμε για την κακοποίηση που υπέστησαν οι κρατούμενοι του στρατοπέδου: την πείνα, την σωματική και ψυχολογική βία, τις εκτελέσεις αλλά πάνω απ’ όλα τον εξευτελισμό και την αποανθρωποποίηση: την αντιμετώπισή τους ως αντικείμενα και όχι ως ανθρώπους, με αποτέλεσμα να μη νιώθουν ούτε και οι ίδιοι σαν άνθρωποι σιγά σιγά. Όμως δεν λείπουν και οι αισιόδοξες νότες, όπως η ιστορία του αγέρωχου Αντώνη που δεν έχανε ποτέ την αξιοπρέπειά του και η ανθρωπιά του κρατουμένου στον οποίο ο Καμπανέλλης χρωστούσε τη ζωή του, ή η περιγραφή του συγγραφέα για το πώς περνούσαν οι κρατούμενοι τις Κυριακές που δεν εργάζονταν, κοιτάζοντας οι άντρες τις γυναίκες από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος… Και στη συνέχεια η λήξη του πολέμου, η άγρια χαρά των φυλακισμένων, η γλυκιά ανυπομονησία για την επιστροφή στην Ελλάδα και ο έρωτας του Ιάκωβου με τη Λιθουανή συγκρατούμενή του Γιαννίνα (την υποδύεται η Μαριάννα Πολυχρονίδη), που άνθισε στα ερείπια και στις παράγκες του στρατοπέδου εξόντωσης.

Την παράσταση πλαισιώνει εικοσαμελής ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη η οποία εκτελεί εξαιρετικά τις συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, καθώς και του Gustav Mahler. Τα τέσσερα τραγούδια – μελοποιημένα ποιήματα του Μάουτχάουζεν, σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, ερμηνεύει επί σκηνής η Ρίτα Αντωνοπούλου. Δεδομένου ότι τα τραγούδια
αυτά έχουν σφραγιστεί από την ασύγκριτη ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη, η ερμηνεία της Ρίτας Αντωνοπούλου είναι αξιοπρεπής, χωρίς όμως να ενθουσιάζει. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να υπήρξε θεατής που να μην ανατρίχιασε απ’ άκρη σ’ άκρη με την ερμηνεία της στο “Άσμα Ασμάτων” (“Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου με το καθημερινό της φόρεμα κι ένα χτενάκι στα μαλλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία…”), το οποίο αναμφισβήτητα αποτελεί την κορύφωση του έργου! Το σκηνικό, λιτό και απέριττο, πλαισιώνει την παράσταση χωρίς να αποσπά την προσοχή από την ουσία του έργου και πραγματικά μεταφέρει το θεατή στο χώρο και την ατμόσφαιρα του στρατοπέδου. Οι εναλλαγές στο φωτισμό διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο διαχωρίζοντας τα χρονικά ή χωρικά επίπεδα, ενώ πολλές φορές την αφήγηση συμπληρώνουν slides και video που προβάλλονται παράλληλα.

Συνολικά, πρόκειται για μια παράσταση ολοκληρωμένη και ισορροπημένη που πατάει γερά στη γη και δεν οδηγείται σε υπερβολές, ούτε ως παραγωγή ούτε ερμηνευτικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναδεικνύεται η ιστορία και το ίδιο το κείμενο, το οποίο είναι εξαιρετικά δυνατό και ο θεατής να μπορεί να μπει μέσα στην ατμόσφαιρα του έργου και να νιώσει συγκλονισμένος, ενώ η αντίθετη περίπτωση ίσως να προκαλούσε περισπασμούς και να έφερνε το αντίθετο αποτέλεσμα! Η προσωπική άποψη της γράφουσας είναι πως η συγκεκριμένη παράσταση θα έπρεπε να ανέβει σε μόνιμη παραγωγή, όπως οι πολύχρονες παραγωγές του West End του Λονδίνου ή του Broadway της Νέας Υόρκης και ενδεχομένως να παρακολουθείται και από μαθητές Λυκείου ως μέρος του σχολικού προγράμματος. Διότι παραστάσεις σαν αυτή δεν αποτελούν απλώς ένα ντοκουμέντο για την ιστορία της Ελλάδας, αλλά και ένα διαχρονικό και ιδιαίτερα επίκαιρο μήνυμα για τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει το μίσος και ο φανατισμός!
 

Η παράσταση “Μάουτχάουζεν” θα παίζεται στο θέατρο Badminton μέχρι και σήμερα το βράδυ, Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου!

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Θέμης Μουμουλίδης
Μουσική: G. MAHLER – Μ. Θεοδωράκης
Δ/ση ορχήστρας: Μίλτος Λογιάδης
Σενάριο: Σ. Μάϊνας – Θ. Μουμουλίδης – Κ. Σπερελάκη
Σκηνικό – κοστούμια: Παναγιώτα Κοκόρου
Κινησιολογική επεξεργασία: Αποστολία Παπαδαμάκη
Μουσική τραγουδιών: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι τραγουδιών: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Ενορχηστρώσεις: Γιώργος Διαμαντόπουλος
Δ/νση ήχου: Γιάννης Λαμπρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου
Video / Έρευνα αρχείου: Άσπα Σιώκου
Συντονισμός παραγωγής: Κωνσταντίνος Τζαθάς
Δ/νση παραγωγής: Νόρα Φάγα
Τεχνική διεύθυνση: Ηλίας Μπελμπάς
Artwork: Γεωργία Αλεβιζάκη

Παίζουν: Στέλιος Μάϊνας, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Άρης Λεμπεσόπουλος, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Βασίλης Μπισμπίκης, Κωσταντίνος Γιαννακόπουλος, Κώστας Βελεντζάς, Νατάσα Ζαγκλή, Άννα Έλενα, Κυρμιζάκη Ειρήνη, Μάρα Ιρίδα, Γιάννης Γκαντιτζικίδης, Γκιούλης Πάμπς, Γουρζουλίδης Παναγιώτης, Ιωάννου Γιάννης, Μανουσάκης Φροίξος.

Τιμές εισιτηρίων

10,16,22,28,38 Eυρώ
Εισιτήρια ανέργων: 7 €
Για κάθε παράσταση διατίθενται επιπλέον 50 φοιτητικά εισιτήρια στην τιμή των 7 Ευρώ
Διατίθενται και ομαδικά εισιτήρια [άνω των 15 ατόμων]

Διεύθυνση
Ολυμπιακά Ακίνητα Γουδή 157 73, Αθήνα 

Τηλ. επικοινωνίας
210.8840600