Πάμε Θέατρο | «Η Μελωδία της Ευτυχίας»: Είδαμε την παράσταση!

Η «Μελωδία» είναι ίσως το δημοφιλέστερο μιούζικαλ όλων των εποχών, με γενιές και γενιές παιδιών να έχουν μεγαλώσει με αυτό. Δεν πιστεύω πως υπάρχει θεατής άνω των 4 ετών που να μην έχει δει την οσκαρική ταινία (και λέω άνω των 4, γιατί πάνε 2 χρόνια από την τελευταία φορά που προέβαλε την ταινία η ελληνική τηλεόραση). Στην ιστορία έχει περάσει η παράσταση της μεγάλης προσωπικότητας του μιούζικαλ στην Ελλάδα, της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1996, ενώ και η Μαριάννα Τόλη έχει ασχοληθεί με το αγαπημένο μιούζικαλ. Η Θέμις Μαρσέλου και η εταιρεία παραγωγής Live 2 μετά από την επιτυχημένη τους συνεργασία (με το Fame κι ακόμα περισσότερο με το Annie) αποτολμούν ένα πρώτης τάξεως ανέβασμα που – έχοντας δει την παράσταση- νομίζω θα μείνει στην ιστορική μνήμη του εγχώριου θεάτρου.

Σε αυτή την επιτυχία καθοριστικής σημασίας είναι η παρουσία της σκηνοθέτιδος που κάνει και την απόδοση του κειμένου και των στίχων και της πρωταγωνίστριας του Νάντιας Κοντογεώργη που δεν χάνει ούτε μια νότα από τα λυρικά μέρη των τραγουδιών προσφέροντας αβίαστα τη συγκίνηση και το χαμόγελο. Από την πρώτη στιγμή που πατά το πόδι της στη μεγάλη σκηνή του Παλλάς για να ερμηνεύσει το εισαγωγικό κομμάτι «Sound of Music» σε κερδίζει με τη ζεστασιά που φέρει επί σκηνής. Έχοντας δει την κινηματογραφική φορά (έστω και μια φορά) είναι δύσκολο να μην σκέφτεσαι την Julia Andrews, κι όμως ήταν πολλές φορές που η θετική ενέργεια, η αυθεντικότητα του χαρακτήρα της και ο αυθορμητισμός της έκαναν τη δουλειά τους, βάζοντας τη Maria της Κοντογεώργη σε άλλα υψόμετρα, δίνοντας μια ερμηνεία αξιομνημόνευτη. Ας ευχαριστήσουμε (καλώς ή κακώς) την τηλεοπτική προβολή της ερμηνεύτριας χάρη στην οποία το θέατρο μετρά σήμερα μια μεγάλη στιγμή για διάφορους λόγους. Η μιούζικαλ ερμηνεύτρια δεν ξεκίνησε προχτές την καριέρα της, αλλά το μιούζικαλ στην Ελλάδα ξεκίνησε μια νέα διαδρομή μόλις προχτές, με πολλές προσδοκίες για τη συνέχεια.

Διπλά στη Ν. Κοντογεώργη ο Άκης Σακελλαρίου με μια πολύ συγκινητική ερμηνεία ως Πλοίαρχο Φον Τραπ, προσδίδοντας πολλά στις δραματικές σκηνές του έργου. Προσεγγίζει τα τραγουδιστικά του μέρη με μια ειλικρίνεια κι ένα βάθος που χαρίζουν λυρικές εικόνες στο θεατή. Ο Αργύρης Αγγέλου ως Μαξ Ντε Βάιλερ καταφέρνει να τσαλακωθεί καλύτερα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν με performing δεξιότητες που έχει εξελίξει από τον περσινό του Ρούστερ στο Annie. Βγάζει μια τόλμη που συγκρατούσε συνεπαρμένος ίσως από τη δυναμική του εν λόγω μιούζικαλ, της σκηνοθέτιδος και της πρωταγωνίστριας και το πάει παραπέρα. Η Ζέτα Δούκα τοποθετεί αρκετά αξιοπρεπώς τη Βαρόνη δίνοντας μια αναγνωρίσιμη προσωπικότητα με αυτονομία και την απαραίτητη «έπαρση». Στα λυρικά κομμάτια είναι σαφώς σε κατώτερα επίπεδα από τους συμπρωταγωνιστές της, αλλά η δουλειά της είναι εμφανής σε σχέση με άλλους ηθοποιούς που έχουν συμμετάσχει σε μιούζικαλ παραστάσεις στο παρελθόν. Ο Ιάσονας Μανδηλάς και η Άννα Φιλιππάκη δίνουν αξιοθαύμαστα μια από τις λυρικότερες σκηνές του έργου, το ραντεβού κάτω από το φεγγάρι αποδεικνύοντας περίτρανα πως οι καλλιτέχνες που έχουν σπουδάσει το μιούζικαλ (συνήθως εκτός των ελληνικών συνόρων) ήρθε η ώρα να μπουν μπροστά και να αξιοποιηθούν από τις μεγάλες θεατρικές παραγωγές. Στο χορευτικό τους νούμερο φαίνεται και η επίσης αξιέπαινη δουλειά της χορογράφου Άννας Αθανασιάδη.

Σαφώς, στη Μελωδία της Ευτυχίας, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα 6 παιδιά (7 μαζί με την Άννα Φιλιππάκη) της οικογενείας Φον Τραπ σε τριπλή διανομή. Τα παιδάκια με την αμεσότητα και την ενέργεια τους ξεχωρίζουν από την πρώτη στιγμή και κερδίζουν το θεατή μεταφέροντας την κεντρική ιδέα του έργου, την αγάπη και την όρεξη για ζωή. Η Live 2 με το Annie και την Μελωδία της Ευτυχίας, καταφέρνει να φέρει ξανά στο προσκήνιο τα κλασικά μιούζικαλ με σεβασμό και με ανεβάσματα όπως τους πρέπει. Η Μελωδία νομίζω πως είναι αδιαφιλονίκητα η καλύτερη μιούζικαλ παράσταση που έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα για πολλούς και διάφορους λόγους που θα «διαβάσει» αμέσως ο θεατής της παράστασης και επανεξετάζει τον όρο «εμπορικό θέατρο» που έχει πάρει αρνητική σημασία τα τελευταία 10 χρόνια. Τα θεάματα για το ευρύ κοινό είναι ένας από τους πρωταρχικούς ρόλους του θεάτρου, το θέμα δεν είναι το σε ποιον απευθύνεται αλλά το πώς και με τι μέσα. Πρακτικά, όλες οι παραστάσεις θέλουν να είναι εισπρακτικά καλά, να γεμίζουν τις πλατείες τους, αλλά αποποιούνται με κάθε μέσο τον όρο του «εμπορικού». Καλώς ή κακώς, το ευρύ κοινό ίσως έχει διαφορετικά κριτήρια για να επιλέξει μια παράσταση από το αμιγώς θεατρόφιλο κοινό. Από εκεί και πέρα οι καλλιτέχνες οφείλουν να αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους με σεβασμό και με αυταπάρνηση κι αυτό το πετυχαίνουν και με διαφορά οι συντελεστές της παράστασης «Μελωδία της Ευτυχίας», μια παράσταση που αν θεωρείται «εμπορική» είναι η πιο δουλεμένη και η πιο γνήσια εμπορική παράσταση των τελευταίων χρόνων.

Θέατρο Παλλάς: Βουκουρεστίου 5, Αθήνα
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 19.00, Σάββατο: 17.00 & 20.30, Κυριακή: 18.30
Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11 – 35 € ενήλικες & 9 – 28 € παιδιά,
Σάββατο, Κυριακή: 13 – 40 € ενήλικες & 10 – 32 € παιδιά
Κρατήσεις – αγορά εισιτηρίων:
Στο τηλέφωνο 211 1000 365 & στο www.ticket365.gr