Πάμε Θέατρο: “Μήδεια” | Είδαμε την παράσταση!

Η εξέχουσα παράσταση χαρακτηριζόταν και από το καινοτόμο εγχείρημα του σκηνοθέτη να αποτελείται η διανομή αποκλειστικά από άντρες, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη προέκταση στα κρυφά νοήματα της παράστασης.

Η υπόθεση της τραγωδίας είναι λίγο ως πολύ γνωστή σε όλους. Ο Ιάσονας, άντρας της Μήδειας, ετοιμάζεται να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα. Ο δεύτερος  με τη σειρά του, θέλοντας να προστατέψει την οικογένειά του από το μένος της Μήδειας, την εξορίζει μαζί με τα παιδιά της. Εκείνη τότε ατιμωμένη, προδομένη και διωγμένη, αφού εξασφαλίζει ότι θα βρει στέγη και άσυλο στο σπίτι του Αιγέα, ετοιμάζει μια φρικιαστική εκδίκηση. Έτσι αφού σκοτώσει τον Κρέοντα και την κόρη του, κορυφώνει το έγκλημά της καταλήγοντας στο φόνο των ίδιων της των παιδιών.

Η τραγική ηρωίδα ενσαρκώνει την ιδέα της προδοσίας, της εξορίας, του ξένου, της μοναξιάς. Αμφισβητεί την εξουσία. Την ανδρική εξουσία. Συμβολίζει την οργή, την εκδίκηση και τη δίψα για επιβολή δικαιοσύνης, που ταυτόχρονα βρίσκει την απόλυτη αντίφαση μέσα από τη δική της τελικά ατιμωρησία απέναντι στο απεχθές έγκλημα της παιδοκτονίας. Το εκτός ορίων ερωτικό πάθος που προδίδεται, πυροδοτείται από το πάθος του άνδρα για κυριαρχία και επικράτηση και αναμειγνύεται με το πάθος για εκδίκηση. Και, όπως είναι αναμενόμενο, το πάθος  οδηγείται σε ένα ακραίο τέλος χωρίς γυρισμό.

Η πρωτοβουλία να διανεμηθούν οι γυναικείοι ρόλοι σε άνδρες δυναμώνει την ένταση των ρόλων απομακρύνοντας τα εγγενή χαρακτηριστικά των φύλων. Ο άνδρας-Μήδεια αρπάζει από τον γυναικείο ρόλο την αδυναμία και τη θηλυκή ευαισθησία και  της χαρίζει, με ήρεμη δύναμη, την ισότητα να σταθεί με τόλμη απέναντι στους ισχυρούς άνδρες. Δίνει στη Μήδεια στήριξη για να τα βάλει με τον Κρέοντα, που είναι η εξουσία, και  τον Ιάσονα που εξουσιάζει τη ζωή της και που με περισσή αναίδεια επέλεξε το τέλος της σχέσης τους. Η επιλογή αυτή δίνει έμφαση στο ρόλο αυτόν καθεαυτόν, στην ερμηνεία του και μόνο και στα σύμβολα που φέρει. Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης είναι διάχυτος ο σεβασμός στη γυναίκα, ενώ ο θεατής δεν αισθάνεται την απουσία της.

Η Μήδεια μέσα από τη σπουδαία ερμηνεία του Γιώργου Κιμούλη, μέχρι να φτάσει στην κατάληξη του απεχθούς φόνου σε ένα απροσδόκητο τέλος,  μεταγγίζει στο θεατή αδιάκοπα ιδέες και σύμβολα. Ο Γιώργος Κιμούλης, άρτιος ερμηνευτικά, απέδιδε σε τέλεια εναλλαγή θυμό, οργή, ένταση, προσποιητή μεταμέλεια και υποταγή, ειρωνεία, δίλημμα, πόνο, απόγνωση, δύναμη και αδυναμία, μέχρι να φτάσει στη νοσηρή ηρεμία της ηρωίδας στο τέλος.

Ο Ιάσονας, μέσα από την πολύ καλή ερμηνεία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, είχε την απαιτούμενη έπαρση και τον ανάλογο εγωισμό ενός διψασμένου για εξουσία ανθρώπου, που θα μετερχόταν όλων των μέσων προκειμένου να πετύχει. Ο Κρέων, υποδυόμενος από τον Τάσο Νούσια που εκπροσωπεί την εξουσία, απέδωσε με απλότητα την αντίφαση του ισχυρού βασιλιά που καθίσταται ανίσχυρος απέναντι στο μένος της αδικημένης τραγικής ηρωίδας. Ο Χορός ήταν απλός, μεγαλοπρεπής με άψογο συντονισμό και τεχνική, άλλοτε  σαν ένα σώμα και  άλλοτε σαν ξεχωριστές γυναίκες με τη λύπη της η καθεμία χωριστά. Τέλειοι συμπαραστάτες στο δράμα.

Τα σκηνικά και τα κουστούμια ήταν σε απόλυτη χρωματική αρμονία. Ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος, ίσως ο σπουδαιότερος  σκηνοθέτης της εποχής μας, δε σκηνοθετεί απλά, αλλά «διδάσκει» τραγωδία.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Κ. Χ. Μύρης

Σκηνοθεσία: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος

Παραγωγός: Kώστας Μπάλλας  Σύμπραξη: Θεοφάνης Γ. Κιρκινέζος

Σκηνικά: Γιώργος Πάτσας

Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Μουσική διδασκαλία: Γιάννης Αναστασόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάννα Μαντζουράνη

Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Κιμούλης (Μήδεια), Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (Ιάσων), Τάσος Νούσιας (Κρέων), Μάνος Βακούσης (Τροφός), Νικόλας Παπαγιάννης (Αγγελιαφόρος), Δημήτρης Παπανικολάου (Αιγέας), Νίκος Αναστασόπουλος (Παιδαγωγός)

Κορυφαίοι- Χορός:  Τάσος Αλατζάς, Νίκος Αναστασόπουλος, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Χάρης Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Καραβιώτης, Σταύρος Καραγιάννης, Δημήτρης Καραμπέτσης, Δημήτρης Μόσχος, Δημήτρης Μυλωνάς, Δημήτρης Παπανικολάου, Παντελής Φλατσούσης, Γεράσιμος Σκαφίδας.