Πάμε Θέατρο | «Μονογαμία»: Είδαμε την παράσταση!

Το έργο του πολυγραφότατου Χιλιανού θεατρικού συγγραφέα Μάρκο Αντόνιο Ντε Λα Πάρρα πραγματεύεται μια σειρά από κοινωνικά στερεότυπα, μια σειρά από ζητήματα που απασχολούν την πλειοψηφία των ζευγαριών, αλλά ταυτόχρονα είναι θέματα ταμπού, που ευκολότερα συζητά κανείς με έναν φίλο, συγγενή ή ακόμα και έναν άγνωστο, παρά αποδέχεται την ύπαρξη και την ανάγκη άμεσης επίλυσής τους εντός της σχέσης. Ο πυρήνας της κοινωνίας, η οικογένεια, συχνά λειτουργεί σαν προκάλυμμα μιας κατά τ’ άλλα δυσλειτουργικής δομής, που τελικά τραυματίζει το «εγώ» του ατόμου και τον καταπιέζει αφόρητα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ο συγγραφέας του έργου είναι και ψυχίατρος, άρα και ο πλέον κατάλληλος να χειρίζεται αντίστοιχα θέματα.

Ο Χουάν (Πέτρος Λαγούτης) προσκαλεί τον αδελφό του, Φελίπε (Κρατερός Κατσούλης), σε μια ιδιωτική λέσχη όπου είναι επίτιμο μέλος, προκειμένου να του εκμυστηρευτεί κάτι, αναζητώντας την αδελφική συμβουλή και υποστήριξη. Δύο αδέλφια που είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, ο πρώτος συντηρητικός, τυπικός, αυστηρός με τις αρχές του και την τάξη, ενώ ο δεύτερος, καλλιτέχνης, «χαλαρός», έμπειρος με τις γυναίκες και φιλοσοφημένος. Ο Χουάν έχει αναγάγει την «αρετή» της μονογαμίας σε αυτοσκοπό και προσπαθεί να την υπερασπιστεί μέχρι τέλους, σε αντίθεση με τον Φελίπε που τη θεωρεί μια φυσική κατάληξη της έλλειψης επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι. Παρόλο που ο Χουάν κατηγορεί τον μεγάλο του αδελφό για ασυνέπεια, αναισθησία και απουσία ηθικών φραγμών, δείχνει στην πραγματικότητα μια πικρία που ο ίδιος δεν έχει καταφέρει να σπάσει τα «δεσμά» του και να ζήσει ακολουθώντας τις επιθυμίες του, χωρίς καθωσπρεπισμούς και χωρίς να τον απασχολεί τόσο η προς τα έξω εικόνα του.

Ο Πέτρος Λαγούτης υποδύεται έναν χαρακτήρα καταπιεσμένο, συμπλεγματικό, με αδυναμία διαχείρισης των συναισθημάτων του, με αποτέλεσμα συνειδητά να τα αποφεύγει, μια περίπτωση ιδιαίτερη και άκρως διαφορετική από τους ρόλους που έχει ερμηνεύσει τελευταία. Είναι εξαιρετικά ακριβής, δείχνει να έχει μελετήσει τόσο καλά την ψυχοσύνθεση του Χουάν, που ακόμα και η παραμικρή του κίνηση ή έκφραση, συμβάλει στην παρουσίαση ενός απόλυτα ολοκληρωμένου χαρακτήρα. Ο Κρατερός Κατσούλης, χαλαρός και άνετος επάνω στη σκηνή, ακριβώς όπως απαιτεί και ο ρόλος του Φελίπε, επιτυγχάνει με χαρακτηριστική ηρεμία να περάσει σημαντικά μηνύματα, δείχνοντας πως κάθε του κουβέντα είναι απόσταγμα προσωπικής εμπειρίας.

Τα σκηνικά της Α. Καρυώτογλου, χωρίς να έχουν κάτι το εξαιρετικά εντυπωσιακό, παραπέμπουν, ωστόσο, σε ένα περιβάλλον με «ζεστασιά», όπως απαιτούν οι προσωπικές συζητήσεις και είναι ιδιαίτερα λειτουργικά, με κάποια ίσως εκκεντρικά στοιχεία.

Η σκηνοθεσία του Σταύρου Στάγκου θα έλεγα πως είναι εκείνη που μαζί με τις ερμηνείες των δύο ηθοποιών, επιτυγχάνει να «καλύψει» τις αδυναμίες του κειμένου, το οποίο σε αρκετά σημεία θα κούραζε λόγω των επαναλήψεων.

Η θεατρική παράσταση, αν και χαρακτηρίζεται κωμωδία, δεν με κέρδισε ως προς το κωμικό της μέρος, οι ατάκες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν γέλιο ήταν λιγοστές και μάλλον περνούσαν απαρατήρητες. Ωστόσο, οι συνεχείς ανατροπές και τα κοινωνικά – ψυχογραφικά θέματα που άπτεται το έργο, το καθιστούν αρκετά ενδιαφέρον, αφού στο τέλος αποδεικνύεται πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Συντελεστές της παράστασης:

Ερμηνεύουν: Κρατερός Κατσούλης, Πέτρος Λαγούτης

Σκηνοθεσία :Σταύρος  Στάγκος 

Σκηνικά: Άσπα Καρυώτογλου

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Styling: Τζίνα Περιμένη

Μουσική επιμέλεια: Ειρήνη Μπαλτά, Σταύρος Στάγκος

Ηxητική επιμέλεια: Νάσος Τσιάλτας

Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης

Info:

Η παράσταση «Μονογαμία» σε σκηνοθεσία Σ. Στάγκου παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 και κάθε Τετάρτη στις 22:15 στο Θέατρο Άνεσις.