Πάμε Θέατρο: «Ντοκουμέντο» στο Μπετόν 7 | Είδαμε την παράσταση!
Τρεις άνθρωποι χρησιμοποιώντας ως μέσα την performance και το πολιτικό cabaret, πατώντας σε κείμενα των Primo Levi, Samuel Beckett και Subcomandante Marcos, προσπαθούν να μιλήσουν στον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Και τα καταφέρνουν. Είδα την παράσταση-performance στην τελευταία της εβδομάδα και σας παραθέτω το βίωμά μου, με την ελπίδα η παράσταση να συνεχίσει κάποια στιγμή την πορεία της και το βίωμα αυτό να το μοιραστείτε κι εσείς.
Δύο ηθοποιοί, υπό τη συνοδεία ενός ακορντεόν, χτίζουν μία σειρά από ιστορίες που αφορούν τη σύγχρονη Ελλάδα του 2014, της ηθικής και υπαρξιακής παρακμής και της κοινωνικής κρίσης. Το χωροχρονικό στίγμα δεν είναι σαφές, ωστόσο γίνεται κατανοητό πως οι εικόνες και οι σκηνές που παρουσιάζονται αφορούν τόσο τον Νεοέλληνα του 2014 όσο και τον άνθρωπο του κόσμου, των παρηκμασμένα προηγμένων δυτικών – και μη – κοινωνιών. Το μήνυμα είναι πανανθρώπινο και μας αφορά όλους. Με όπλα τους την κίνηση (αυστηρή και με μέτρο) και το τραγούδι (παραγωγή ήχου σε συμφωνία με τον μουσικό-ακορντεονίστα), οι δύο ηθοποιοί ψυχογραφούν μορφές-ανθρώπους, εισδύοντας στα τρίσβαθα της ανθρώπινης ψυχής και της οδύνης.
Η σκηνοθεσία του Στρούμπου είναι απόλυτα καθαρή, δίνοντας μας σαφείς και ορισμένες εικόνες. Μέσα απ’ την κάθε εικόνα προκύπτει και μία διαφορετική συζήτηση, που ενώ έχει κοινή, ξεκάθαρη αρχή κι αφορμή για όλους, η κατάληξή της μπορεί να ποικίλλει στον καθένα. Άλλωστε, στόχος της παράστασης αποτελεί ακριβώς αυτό: η παραγωγή σκέψης και κρίσης, ο γόνιμος διάλογος βάσει γενονότων facts-ντοκομέντων. Τα ντοκουμέντα μπορεί να είναι οι εξομολογήσεις και οι μονόλογοι κοινωνικά περιθωριοποιημένων ανθρώπων, τα τραγούδια του καημού του ανθρώπου που θρηνεί για την κατάντια του, οι διάλογοι μεταξύ δύο ηρώων του Beckett, πολιτικά καταδικασμένων και ανελεύθερων ανθρώπων που σχολιάζουν το πολιτικό καθεστώς καθώς και το ρόλο και την ύπαρξη (ή την ανυπαρξία;) του πολιτικού είναι μέσα σε αυτό. Η ροή ανάμεσα στις εικόνες είναι έξυπνη, πότε κλιμακώνοντας την ένταση δημιουργώντας μία αποπνικτική ατμόσφαιρα, πότε αποσυμπιέζοντας το κλίμα με σκηνές που μοιάζουν – αλλά δεν είναι – πιο ανάλαφρες.
Η μουσική και τα τραγούδια του Μαριδάκη αποτελούν ένα από τα πιο λειτουργικά στοιχεία της παράστασης, με την παρουσία τους να είναι ζωντανή και υπαρκτή εκεί όπου πραγματικά απαιτείται, με τον μουσικό να “ζει” εξαιρετικά επάνω στη σκηνή. Και χρησιμοποιώ το ρήμα ζω αντί του απλώς εκτελώ τη δουλειά μου, διότι ο Μαριδάκης συνδημιουργεί τις εικόνες και ζει μέσα σε αυτές. Λόγος, φωνή και σώμα πλάθονται και πλάθουν τις ερμηνείες των δύο γυναικών, που προσωπικά εκτίμησα ιδιαίτερα, βρίσκοντας τες ευθείς, ειλικρινείς και δουλεμένες. Η Γέρου συγκεκριμένα ξεχωρίζει για το εύπλαστο και άμεσο της φωνής της και του χρώματος αυτής, που τονίζουν ιδιαίτερα την αλήθεια στο όλο γίγνεσθαι, ενώ στην Γεωργούλη παρατήρησα την άψογη κινησιολογία και σωματικότητα, με τη συνολική ερμηνεία της να είναι μετρημένη, προσδίδοντας μια άλλου είδους εσωτερικότητα.
Μία ευφυής παράσταση, που δεν κρύβει αλλά δείχνει με το δάχτυλο τα κακώς κείμενα της κοινωνικοπολιτικής ταυτότητας και του είναι του κοινωνικού ζώου-ανθρώπου. Ο Στρούμπος συνθέτει αρμονικά μία συλλογή-κολλάζ από εικόνες της πολιτικής πραγματικότητας και σταδιακά αυτή αποδομείται μπροστά στα μάτια του θεατή, που έντρομος μένει να παρατηρεί με το στόμα ανοιχτό την κατάθεση ψυχής των δύο γυναικών, να ακούει συγκλονισμένος τους στίχους του Αγγελάκα “Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα και με μίσησαν περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού”, μέσα σε έναν κύκλο συν-αισθήσεων σπαραγμού, χιούμορ, ευαισθησίας και συνειδητοποίσης.
-Τα χάσαμε τα δικαιώματα μας; -Τα εκχωρήσαμε… S.Beckett
Η πλοκή; Δεν υπάρχει πλοκή. Δεν υπάρχουν χαρακτήρες. Ούτε ηθοποιοί, ούτε μουσικοί. Υπάρχουν άνθρωποι. Και ντοκουμέντα. Βλέπουμε τα ντοκουμέντα. Το ντοκουμέντο δεν αλλάζει. Εκτός κι αν το αλλάξουμε. Θα το αλλάξουμε;
Συντελεστές της παράστασης:
Ηθοποιοί: Κάτια Γέρου & Ελεάνα Γεωργούλη, Λεωνίδας Μαριδάκης
Σκηνοθετική επιμέλεια: Σάββας Στρούμπος
Photo credits: Μάριος Ζέρβας
Video & Trailer credits: Χρυσάνθη Μπαδέκα
Μουσική/τραγούδια: Λεωνίδας Μαριδάκης
Φωτισμοί: Σάββας Στρούμπος, Δημήτρης Σταμάτης
Info:
Η παράσταση «Ντοκουμένο» ολοκλήρωσε τον κύκλο της την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου.