Πάμε Θέατρο | «Ο Θείος Βάνιας»: Είδαμε την παράσταση!

Όταν ο Τσέχωφ το 1889 έγραψε γράμμα, στον φίλο του Σουβόριν, λέγοντας πως θα τον διαβάζουν το πολύ επτά χρόνια και ύστερα θα τον ξεχάσουν, προφανώς δεν μπορούσε να προβλέψει, πως το έργο του θα προκαλούσε έντονο ενδιαφέρον μέχρι σήμερα. Η υπαρξιακή αγωνία που διακατέχει τους ήρωές του, αντανακλά την έντονη ανάγκη του κάθε ανθρώπου να ανακαλύψει έναν σκοπό που θα δικαιώσει την ύπαρξή του.

 «Ο Θείος Βάνιας» εκτυλίσσεται στην ύπαιθρο, όπως η πλειοψηφία των έργων του Τσέχωφ. Η άφιξη του συνταξιούχου καθηγητή και της νεαρής γυναίκας του, στο υποστατικό τους στην ρωσική επαρχία, αναστατώνει τις ζωές των ανθρώπων που ζουν εκεί. Η Σόνια, κόρη του καθηγητή από τον πρώτο του γάμο και ο θείος της, Βάνιας, βιώνουν έντονα την αλλαγή, όχι μόνο στις συνήθειές τους, αλλά και μια εσωτερική αλλαγή που αφυπνίζει τη μέχρι τότε «ανυπαρξία» τους. Μαζί τους, η γιαγιά της Σόνιας, η οικονόμος, ένας πιστός εργάτης και ο γιατρός που έρχεται να εξετάσει τον καθηγητή. Συγκρούσεις, ερωτικά τρίγωνα και έρωτες χωρίς ανταπόκριση περιπλέκουν το ήδη τεταμένο σκηνικό, φέρνοντας στην επιφάνεια κρυφές επιθυμίες, καταπιεσμένα ένστικτα που συνθλίβουν τους ήρωες σε μια άνιση μάχη μεταξύ πραγματικότητας και ευσεβών πόθων. Ο Βάνιας, έχοντας αφιερώσει όλη τη ζωή του στη συντήρηση και εκμετάλλευση του κτήματος για λογαριασμό του καθηγητή, συνειδητοποιεί με τον πιο βάρβαρο τρόπο πως η ύπαρξή του δεν έχει κανένα νόημα.

Η διανομή είναι, με μια λέξη, εξαιρετική. Ο Γιάννης Βόγλης ερμηνεύει με στιβαρότητα τον ρόλο του στριφνού κι απότομου εγωιστή καθηγητή. Ο Γιάννης Φέρτης ξεδιπλώνει κάθε πτυχή του θείου Βάνια, φωτίζοντας ακόμα και τις σκοτεινότερες πλευρές του χαρακτήρα του. Πραγματικά εντυπωσιακή η Μαρίνα Ψάλτη. Ξεχωρίζει για την ακρίβεια, την επιβλητικότητα και την ευχέρεια στην απόδοση ενός τόσο δύσκολου χαρακτήρα, ο οποίος παραπαίει ανάμεσα στην επιθυμία και την ηθική, δίνοντας λεπτές πινελιές ειρωνείας και στωικότητας σε καίρια σημεία. Ο Στέλιος Μάινας στον ρόλο του φυσιολάτρη γιατρού, εύστοχος και πειστικός, ένας ηθοποιός με επίσης μεγάλη πείρα στο σανίδι, που δεν απογοητεύει ποτέ τον θεατή. Σπαρακτική η Αλεξία Καλτσίκη ως Σόνια, επιτυγχάνει με δωρικό τρόπο να μεγεθύνει την εικόνα του ψυχισμού της ηρωίδας που μπορεί να φέρεται ως «άσχημη», όμως η ασχήμια της επισκιάζεται από εσωτερική «καθαρότητα». Η Έρση Μαλικένζου, η Μελίνα Βαμβακά και ο Χάρης Χαραλάμπους συμπληρώνουν τον θίασο με αντίστοιχα καταπληκτικές ερμηνείες.

Σκηνοθετικά η Λίλλυ Μελεμέ αντιμετώπισε το κλασικό κείμενο με σεβασμό, χωρίς άχαρους εκμοντερνισμούς, ενώ ταυτόχρονα διατήρησε τη δράση σφιχτοδεμένη, με φυσικότητα στη ροή των εξελίξεων. Τα σκηνικά της Αριάδνης Βοζάνη δίνουν την εικόνα ενός αρχοντικού της επαρχίας, είναι λειτουργικά, καλαίσθητα και λεπτομερή χωρίς όμως έντονες «φλυαρίες». Τα ταιριαστά κοστούμια επιμελείται η Βασιλική Σύρμα και τους υποβλητικούς φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα. Ο Σταύρος Γασπαράτος ντύνει με ατμοσφαιρικές μουσικές την παράσταση.

Οι εξωτερικοί «εισβολείς» αποχωρούν και οι ζωές των ανθρώπων του κτήματος συνεχίζονται. Οι ελπίδες τους να ξεφύγουν από το τέλμα αργοπεθαίνουν, ακολουθώντας την πορεία της ανθρώπινης φθοράς. «Πνιγμένοι», αλλά ακόμα ζωντανοί φωνάζουν πως «Πρέπει να ζήσουμε. Θα ζήσουμε…». Μια παράσταση «δυνατή» που σίγουρα αξίζει την προσοχή του κοινού.

Συντελεστές

Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνικά: Αριάδνη Βοζάνη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάγδα Κόρπη
Βοηθός Συνθέτη: Δημήτρης Γιακουμάκης
Βοηθός Σκηνογράφου: Ερμιόνη Γκαρραμόνε
Παραγωγή: Λυκόφως, Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Executive Producer: Μάγδα Λαδά
Φωτογραφίες: Tάσος Βρεττός

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιάννης Φέρτης, Γιάννης Βόγλης Στέλιος Μάινας, Έρση Μαλικένζου, Μαρίνα Ψάλτη, Μελίνα Βαμβακά, Αλεξία Καλτσίκη, Χάρης Χαραλάμπους

Τετάρτη 20.00, Πέμπτη 21.00, Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.30 & 21.30, Κυριακή 20.00