Πάμε Θέατρο: Όταν Γάκης και Μαυρογεωργίου “αγγίζουν” William Shakespeare!

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου με την ομάδα του ανέβασε το έργο «Δύο Ευγενείς από τη Βερόνα» στο La Soiree de Votanique και ο Κώστας Γάκης μας πρότεινε το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο» στο 2ο Low Budget Festival που πραγματοποιήθηκε πριν αρκετό καιρό στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Ο William Shakespeare είναι ένας από τους πιο αγαπημένους και αμφιλεγόμενους θεατρικούς συγγραφείς, αλλά όταν κάποιος καλείται να ανεβάσει έργο του βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες. Ο λόγος των έργων του είναι έντονα λογοτεχνικός και αν διατηρηθεί σε σύγχρονο ανέβασμα, τότε το κοινό κατά πάσα πιθανότητα θα ξεσπάσει σε γέλια. Αν από την άλλη πλευρά μεταφερθεί στο σήμερα, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί το στίγμα του συγγραφέα. Οι Γάκης – Μαυρογεωργίου δείχνουν όμως πως δε φοβούνται την πρόκληση καθώς έχουν ανεβάσει τα τελευταία χρόνια αρκετά έργα του Άγγλου συγγραφέα (Ο Έμπορος της Βενετιάς, Ρωμαίος και Ιουλιέτα). Shakespeare επιλέγουν και άλλοι μεγάλοι σκηνοθέτες όπως ο Θωμάς Μοσχόπουλος, αλλά τότε θα μιλούσαμε για μια εντελώς διαφορετική αισθητική και παραγωγή.

Στους «Ευγενείς» ο Μαυρογεωργίου επέλεξε ένα μικρό χώρο στο Βοτανικό που λειτουργεί ως μπαρ, ενώ ο Γάκης σκηνοθέτησε «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» στο γκαράζ (!) του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Δεν σας κρύβω πως πριν πάω στην παράσταση «Δύο Ευγενείς από τη Βερόνα» κάθισα και διάβασα το πρωτότυπο σαιξπηρικό έργο για να μπορώ να εξεργαστώ καλύτερα ένα σύγχρονο ανέβασμα. Το έργο γράφτηκε στην πρώιμη περίοδο της συγγραφικής δημιουργίας του Shakespeare και οι θεατρολόγοι δεν το κατατάσσουν στα καλύτερα του συγγραφέα. Προσωπικά, θεωρώ πως οι «Ευγενείς» θέτουν εύστοχα ερωτήματα για τη φιλία και τον έρωτα και δεν υστερoύν σημαντικά από τα δημοφιλή έργα του συγγραφέα. Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι τελικά με κέρδισε το συνολικό αποτέλεσμα, αλλά το συγκεκριμένο ανέβασμα θεωρώ πως ήταν μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική πρόταση που αξιοποίησε τον ιδιόμορφο θεατρικό χώρο, αφού οι σαιξπηρικοί ήρωες έγιναν «φιγουρατζήδες» και μας «πούλησαν μούρη» ενώ δύο μουσικοί έπαιζαν ζωντανά στη σκηνή. Στο θίασο εντοπίσαμε και τους Θοδωρή Πετρόπουλο – Σεραφείμ Ράδη που περιόδευσαν την (“must-see”!) Κατσαρίδα το καλοκαίρι του 2011. Συνολικά, είδαμε επί σκηνής οκτώ ηθοποιούς και αυτό μας έκανε να απορήσουμε για την πραγματικά χαμηλή τιμή του εισιτηρίου, καθώς αυτό κόστισε μόλις 7 Ευρώ! (και το μειωμένο 4 Ευρώ). Το μπαράκι σίγουρα δεν μπορεί να δεχτεί αρκετό κόσμο, οπότε σε αυτή τη δύσκολη εποχή που ζούμε αξίζουν πολλά μπράβο για τον ηρωισμό της ομάδας…

Το Low Budget Festival διοργανώθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Το φεστιβάλ περιελάμβανε δέκα παραστάσεις που πρωτοπαίκτηκαν σε αυτό και είχαν χαμηλό προϋπολογισμό, ακολουθώντας τη λογική των καιρών. Ο Κώστας Γάκης σκηνοθέτησε το κλασσικότερο έργο του Shakespeare, κάνοντας όμως μια διαφορετική πρόταση… Να παιχτούν όλοι οι ρόλοι μόνο από δύο ηθοποιούς! Ο Κώστας Μπιμπής και η Αθηνά Μουστάκα σήκωσαν αυτό το φορτίο και τα κατάφεραν πολύ καλά. Η παράσταση ξαναδιάβασε το σπουδαίο έργο, αξιοποιώντας διαφορετικές θεατρικές τεχνικές και διαφορετικά είδη θεάτρου. Χωρίς έντονα σκηνικά και χωρίς να βρισκόμαστε σε θεατρικό χώρο με την κλασσική έννοια, η παράσταση κατάφερε να κερδίσει το κοινό διατηρώντας ταυτόχρονα την ουσία του σαιξπηρικού έργου. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς χωρίς χρήματα και χωρίς σκηνικά ο Γάκης καταφέρνει να μαγέψει και να ταξιδέψει το κοινό του. Είναι ένας καλλιτέχνης που τα καταφέρνει εξίσου καλά στην σκηνοθεσία, τη μουσική και την υποκριτική και αντιπροσωπεύει αυτό που πιστεύει «κάνω θέατρο από το τίποτα» δίνοντας το στοιχείο του ονείρου σε κάθε δουλειά του…