Πάμε Θέατρο: «Περσέας και Ανδρομέδα»| Είδαμε την παράσταση!

Ποιος δε γνωρίζει το μύθο του Περσέα; Ένα νέο αγόρι που η ζωή δε στάθηκε από την αρχή και τόσο γενναιόδωρη μαζί του. Βρέθηκε με τη μητέρα του Δανάη να επιπλέει σε ένα καλάθι στα ανοιχτά, από όπου τους έδιωξε ο πατέρας της Δανάης και παππούς του Περσέα, ο βασιλιάς του Άργους, για να γλιτώσει από το χρησμό που έλεγε πως θα χάσει το βασίλειό του από τον εγγονό του. Μάνα και γιός βρίσκονται στη Σέριφο, όπου ο Δίκτης, αδερφός του βασιλιά του νησιού θα τους σώσει και θα γίνει δάσκαλος για τον μικρό Περσέα. Τα χρόνια θα περάσουν γρήγορα όπως τα παραμύθια. Ο Περσέας θα γίνει ολόκληρο παλικάρι και θα αναλάβει να πάει στις γοργόνες, να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος, γεμάτος περιπέτειες, αγωνία και εκπλήξεις. Εκεί θα συναντήσει και τον έρωτα στο πρόσωπο της Ανδρομέδας.

Η βάση του έργου είναι ένας κλασικός μυθικός έρωτας αυτός του Περσέα και της Ανδρομέδας. Το έργο, όμως, δε στηρίζεται μονάχα εκεί. Καταδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις δύο όψεις που μπορεί να έχει η ζωή ενός ανθρώπου. Τονίζει τη σπουδαιότητα της λατρείας και της πίστης στους θέους, γεγονός που εκείνοι θα στο ξεπληρώσουν με τη διακριτική παρουσία τους στη ζωή σου, όταν έσυ τους χρειάζεσαι πραγματικά. Δείχνει πόσο σημαντικό είναι, επίσης, να είσαι ένας καγαθός και ενάρετος άνθρωπος που τιμά την πατρίδα του και την οικογένεια του. Από την άλλη πλευρά μας παρουσιάζει τις θυσίες που μπορεί να κάνει κανείς για να μη χάσει την εξουσία, τη ματαιότητα της ομορφιάς αλλά και τα δεινά που επιφέρει ο πλούτος. Σε μια εποχή, που η δύναμη της εικόνας είναι αναμφίβολη, και τα μηνύματα της όχι και τόσο ξεκάθαρα, εντείνεται η ανάγκη για ξεκάθαρα μηνύματα ανθρωπιάς και τιμιότητας. Οι μικροί φίλοι του Περσέα, που γέμισαν το θέατρο, καλούνται να τον μιμηθούν και να είναι στη ζωή τους ταπεινοί και αγαθοί. Παρόλες τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, μόνο έτσι θα προχωρήσουν μπροστά, έχοντας πάντα στο μυαλό και στην καρδιά τους δικούς τους ανθρώπους.

Τα ενδιαφέροντα σημεία της παράστασης στα οποία αξίζει να σταθούμε είναι αρκετά. Αρχικά, η σκηνοθεσία της Κάρμεν Ρουγγέρη ήταν ευρυματική καθώς με τη βοήθεια ενός βιντεοπροτζέκτορα, απλών υφασμάτων και κοστουμιών κατάφερε να μας ταξιδέψει από το Αργος στη Σέριφο και από εκεί στην Αιθιοπία. Πρόκειται για μια γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στο παιδικό θέατρο και αυτό φαίνεται όχι μόνο από το γεγονός της παρουσίας της στο θέατρο κατά τη διάρκεια της παράστασης αλλά και από τη συμμετοχή της σ’αυτή ακόμη και από τη θέση του θεατή, αυτή τη φορά, όμως με την ιδιότητα του εμφυχωτή δίνοντας το σύνθημα στο κοινό. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η έναρξη της παράστασης, κατά την οποία όλοι οι ηθοποιοί εμφανίστηκαν στη σκηνή σαν παραμυθάδες κρατώντας στα χέρια βιβλία και μουσικά όργανα, έτοιμοι να μας πουν μια ιστορία. Αυτόματα, μικροί αλλά και μεγάλοι γίναμε ένα σώμα και μια φωνή και συμμετείχαμε στην εξέλιξη της ιστορίας είτε φωνάζοντας είτε τραγουδώντας, όταν αυτό μας το ζητούσαν οι ήρωες.

Ένα, ακόμη, ενδιαφέρον σημείο της παράστασης ήταν ενα είδος κουκλοθέατρου που έφερε τους θεατές σε επαφή και με μια άλλη μορφή θεάτρου αλλά διευκόλυνε και σκηνοθετικά. Σε δύσκολες σκηνές, όπως ο αποκεφαλισμός της Μέδουσας από τον Περσέα, οι ήρωες έγιναν μικρές κούκλες πάνω σε σύρματα τις οποίες κινούσαν οι ηθοποιοί που υποδύονταν τον αντίστοιχο ρόλο. Κοστούμια με πολύ ζωηρά χρώματα, ευέλικτα σκηνικά αλλά κυρίως ηθοποιοί με καλές φωνές και υποκριτικό ταλέντο είναι όλα τα απαραίτητα εφόδια για να «χτίσεις» μια τέτοια παράσταση. Βέβαια, να μην ξεχνάμε και την υπόθεση. Ένα παραμύθι με αρχή, μέση και τέλος, όπως όλα εκείνα τα παραμύθια που μας έλεγαν οι παππούδες μας. Το όμορφο σε αυτά τα παραμύθια είναι πως οι ήρωες μέσα από μια σειρά γεγονότων μαθαίνουν πράγματα για τη ζωή. Κάποιοι από αυτούς γίνονται σοφότεροι ενώ άλλοι χάνονται γιατί, ίσως, αυτό τους άξιζε. Αν μπορούσαμε να εντοπίσουμε ένα μικρό ψεγάδι σε όλο αυτό το παραμύθι είναι η συνεχής εναλλάγη ρόλων από τους ηθοποιούς, που κάποιες φορές προκαλούσε σύγχιση στους μικρούς θεατές. Το πρόβλημα αυτό, βέβαια, λυνόταν με τη συνέχη αναφορά των ονομάτων των ηρωών.

Κι όλα αυτά μπορεί εγώ να τα γράφω με επίσημο ύφος και λεξιλόγιο, όμως, δεν κάνω τίποτε άλλο από το να μεταφέρω αυτά που μου είπαν οι ξαδέρφες μου, τις οποίες και πήρα μαζί. Γιατί ποιος είναι ο καλύτερος και ο αυστηρότερος κριτής από ένα παιδί;;;; Η Μυρτώ, λοιπόν, και η Νιόβη σας το συστήνουν ανεπιφύλακτα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Κάρμεν Ρουγγέρη

Σκηνικά-Κοστούμια:  Χριστίνα Κουλουμπή

Κίνηση-Χορογραφίες-Φωτισμοί: Πέτρος Γάλλιας

Μουσική-Ενορχήστρωση-VideoArt: Αντώνης Δελαπόρτας

Στίχοι-Μουσικές Επιλογές: Αντρέας Κουλουμπής

Βοηθός Σκηνοθέτη:   Κατερίνα Παπαναστασάτου

Βοηθός Ενδυματολόγου:      Έρρικα Αλαμάνου

Πρωταγωνιστούν:  Πέτρος Κιοσές, Χριστίνα Κουλουμπή, Νεφέλη Κουλούρη, Σπύρος Περδίου, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Γιάννης Τσουρουνάκης, Άγγελος Χατζάς

Υπεύθυνη Γραφείου Παραγωγής:   Ειρήνη-Ρεγγίνα Δούκα

Info:

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Διεύθυνση: Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος

Τηλ.: 210 341 8550

*Οργανωμένες παραστάσεις για σχολεία καθημερινά στις 10:00.

Κρατήσεις για σχολεία και συλλόγους: Δευτέρα έως Παρασκευή (09:00 – 14:00) στο 2155508270

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Κυριακή 11:15 & 15:00

TIMΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Γενική είσοδος: 12€

Γκρουπ: 10€