Πάμε Θέατρο: «Ψύλλοι στ’ αφτιά» | Είδαμε την παράσταση!

…η ιστορία τότε…
Στο Παρίσι της μπελ επόκ, η Γκαμπριέλ, μετά από χρόνια οικογενειακής ευτυχίας, αρχίζει να αμφιβάλλει για την πίστη του συζύγου της, Βικτόρ-Εμμανουέλ και εκμυστηρεύεται την ανησυχία της στην παλιά της φίλη Λυσιέν. Το γαϊτανάκι της κωμωδίας αρχίζει να ξετυλίγεται όταν η Γκαμπριέλ και η Λυσιέν, για να «δοκιμάσουν» τον Βικτόρ, του γράφουν μια επιστολή κλείνοντας του ραντεβού σε ένα αμφιβόλου φήμης ξενοδοχείο. Αυτό που αγνοούν είναι ότι στο ίδιο ξενοδοχείο εργάζεται ως θυρωρός ο συνήθως πιωμένος Πος που είναι ο σωσίας του Βικτόρ! Όταν όλοι οι ήρωες του έργου καταφθάνουν στο ξενοδοχείο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, το φυτίλι της φάρσας πυροδοτείται.

…στο ΑΛΙΚΗ σήμερα…

Το σημαντικότερο πράγμα στην κωμωδία είναι ένα: ο ρυθμός. Χωρίς ρυθμό και δράμα δεν μπορεί να υφίσταται κωμωδία. Το συγκεκριμένο καστ λοιπόν φαίνεται ότι είναι το ιδανικό για το έργο του Feydeau. Έμπειροι κωμικοί ηθοποιοί με ρυθμό και γνώση στην κωμωδία, δείχνουν εξ αρχής ότι έχουνε περπατήσει ‘’χιλιόμετρα’’ κωμωδίας αλλά και ότι έχουν δουλέψει σοβαρά πάνω στις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Κακλέα. Ο ρυθμός λοιπόν δεν λείπει λεπτό από το εξωστρεφές, ανάλαφρο και ζωηρό αυτό έργο, που σατιρίζει εύστοχα την Μπουρζουαζία της Γαλλίας αλλά και γενικότερα της Μπελ Επόκ. Σαφής αναφορά βέβαια σε όλα αυτά γίνεται και με τα σκηνοθετικά ‘’κόλπα’’ του Κακλέα -σκηνές ενώνονται με γαλλικά τραγούδια και εικόνες από το παλιό Παρίσι- αλλά και στην φινέτσα και την αισθητική που αποπνέουν και τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη και τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη.

Το πιο αστείο δε σε αυτή την κωμωδία, είναι ότι τα ευτράπελα δεν τελειώνουν και δεν λύνονται ποτέ, ούτε καν στην τελευταία σκηνή μετά τα απανωτά κυνηγητά, και γι αυτό δίνει ίσως μια αίσθηση σουρεαλιστική που ο Κακλέας έξυπνα τονίζει. Έκπληξη ίσως αποτελεί ο Πάνος Βλάχος που είναι εξαιρετικά αεικίνητος και ακούραστος πάνω στην σκηνή, και εύκολη κωμίκα –προκαλεί δηλαδή εύκολα το γέλιο- η Σοφία Μουτίδου. Αντίθετα, ίσως περιμέναμε περισσότερα από την Μίνα Αδαμάκη –δεν βοηθούσε ιδιαίτερα και ο ρόλος- που έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι ‘’δυνατό χαρτί’’. Σταυροπούλου, Χατζηπαναγιώτης, Αποστολάκης, Τριανταφυλλόπουλος και λοιποί πρωταγωνιστές, άψογα δεμένοι και ακέραιοι στους ρόλους τους.

Στα πλην της παράστασης, μια παλιακή και πολυφορεμένη αίσθηση που σου αφήνει όλη η παράσταση. Θα μπορούσε άνετα να είναι μια παραγωγή φερμένη από το Περοκέ του 1995 -με μικρές δώσεις 2013 πάνω της-, απαιτώντας ίσως συγκεκριμένο κοινό και συγκεκριμένη διάθεση. Στα συν, η ζωντανή μουσική, ο πιανίστας Δημήτρης Καραβίτης δηλαδή, και οι αστείες επεμβάσεις του.

—

«Ψύλλοι στ΄ αφτιά» του Georges Feydeau

Συντελεστές:

Απόδοση: Θοδωρής Πετρόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Μουσική επιμέλεια: Αλέξιος Πρίφτης
Κινησιολογική επιμέλεια: Αλέξανδρος Γιαννής
Video: Μάνος Χασάπης
Φωτογραφίες παράστασης: Χρήστος Κοτσιρέας
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Βοηθός Σκηνογράφου: Ελίνα Δράκου
Βοηθοί Ενδυματολόγου: Κατερίνα Τσακότα, Χριστίνα Τσουτσουλίγα

Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βίκυ Σταυροπούλου, Μίνα Αδαμάκη, Κώστας Αποστολάκης, Σοφία Μουτίδου, Πάνος Βλάχος, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Κωνσταντίνος Κακούρης, Γιώργος Κοψιδάς, Μαρία Κωνσταντάκη, Μάρκος Μπούγιας, Θωμάς Παλιούρας

Μαζί τους ο πιανίστας Δημήτρης Καραβίτης

Τετάρτη με Κυριακή στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗ