Πάμε Θέατρο: “Στο ορφανοτροφείο”!|Είδαμε την παράσταση!
Είτε οι συντελεστές απογοητευμένοι από την έλλειψη μέσων και την αναπόφευκτη προχειρότητα θα απογοητευτούν παρουσιάζοντάς μας κάτι μέτριο, είτε πραγματικά θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους αποβάλλοντας τον περιττό πλούτο και δείχνοντάς μας τι είναι πραγματικά σημαντικό! Βέβαια, η παράσταση βρίσκεται αισίως στον τρίτο χρόνο της και το μικρό θεατράκι “Πυξίδα” ήταν γεμάτο. Mία τέτοια επιβράβευση από το κοινό δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί το θετικότερο προμήνυμα για το έργο που θα ακολουθούσε!
Η υπόθεση είναι αρκετά απλή, σε καμία όμως περίπτωση απλοϊκή. Τρία παιδιά, ο Λακ, η Ντον και η Φελ αποφασίζουν να αποδράσουν από το ορφανοτροφείο το οποίο φυλακίζει τα όνειρά τους. Θέλουν να αφήσουν για πάντα πίσω τους το φράχτη που γίνεται το σύνορο ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα. Στη διάρκεια της προσπάθειάς τους μαθαίνουν τη σημασία της φιλίας, της συνεργασίας και του έρωτα. Από το έργο θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε τη σκηνή του εγκλεισμού των παιδιών στην απομόνωση… Παρά το “βαρύ” και δύσκολο θέμα που πραγματεύεται το σενάριο, δεν καταφεύγει σε περιττούς μελοδραματισμούς. Καταφέρνει παράλληλα με το καθαρά δραματικό θέμα να δώσει στο κοινό κωμικές πινελιές και να συγκινήσει με το ανθρώπινο μήνυμα. Το φινάλε της παράστασης παραμένει ανοιχτό και αφήνει το κοινό να φανταστεί ποιο δρόμο ακολούθησαν τα τρία παιδιά μετά την πολυπόθητη απόδρασή τους και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προβληματίσει όλους τους θεατές… Άραγε γίνανε σαν όλους τους άλλους;
Τα τρία παιδιά της ομάδας “REPENTE”, τα οποία βρίσκονται στα πρώτα τους βήματα, είναι γεμάτα ζωντάνια και όρεξη για τη δουλειά τους. Οι υποκριτικές τους ικανότητες είναι αδιαμφισβήτητες και οι ερμηνείες εκπληκτικές! Ξεχώρισαν ιδιαίτερα οι δύο κοπέλες Αγνή Χιώτη και Μαρία Θεοδωρίδου για τη μεγάλη εκφραστικότητά τους, αν και θα θέλαμε να δούμε τη δεύτερη λίγο πιο χαλαρή. Το κείμενο του Χάρη Χιώτη είναι αντικειμενικά πολύ καλό, με άρτια δομή αν και κατά γενική ομολογία θα μπορούσε να είχε δουλευτεί λίγο περισσότερο, ενώ οι χαρακτήρες είναι αρκετά καλοφτιαγμένοι. Η παράσταση κυλάει γρήγορα, χωρίς να κουράζει τον θεατή. Ο φωτισμός υπό την επιμέλεια του Mάνου Δανέζη είναι συνυφασμένος με την πλοκή του έργου. Πολύ καλές είναι επίσης και οι μουσικές επιλογές των Αναστασία Mανιάτη και Δημήτρη Mώρου! Η σκηνοθεσία είναι πολύ έξυπνη και ο μικρός διαθέσιμος χώρος έχει εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Τα σκηνικά ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτα και ίσως θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο προσεγμένα, οι ερμηνείες ωστόσο μας συνεπήραν και δεν νιώσαμε ότι κάτι έλειπε. Οι περιγραφές είναι πλήρεις και μας κάνουν να φανταζόμαστε τις εικόνες. Τα κοστούμια ήταν επίσης λιτά, εντούτοις ήταν σύμφωνα με ό,τι θα φορούσαν τα παιδιά ενός ορφανοτροφείου… Λόγω των οικονομικών προβλημάτων που οι περισσότεροι αντιμετωπίζουμε η είσοδος είναι ελεύθερη, με προαιρετική συνεισφορά στο θέατρο μετά το τέλος της παράστασης. Παρ’ όλα αυτά, καλό θα ήταν να κάνετε κράτηση, μιας και το θέατρο κατά πάσα πιθανότητα θα είναι γεμάτο.
Συνοψίζοντας, το έργο αυτό είναι το ζωντανό παράδειγμα του ότι ακόμα και στους καιρούς μας, που δεν ευνοούν ιδιαίτερα την καλλιτεχνική δημιουργία, όταν υπάρχει η απαιτούμενη φαντασία και το ταλέντο, μπορούμε να δούμε σημαντικά πράγματα. Επίσης, περιμένουμε στο μέλλον να δούμε περισσότερες καλές δουλειές από τους νεαρούς αυτούς ηθοποιούς. Τη παράσταση αξίζει πραγματικά να το παρακολουθήσετε, αφού είναι μια παράσταση σίγουρα για άτομα που αγαπούν το θέατρο και δεν έχουν την ανάγκη να δουν εντυπωσιακά σκηνικά για να απολαύσουν ένα έργο…
Βιαστείτε να το δείτε λοιπόν, μιας και η αυλαία θα πέσει οριστικά στο τέλος του Ιανουαρίου!
Παίζουν: Αγνή Χιώτη, Μαρία Θεοδωρίδου, Χάρης Χιώτης
Θέατρο: Πυξίδα
Διεύθυνση: Σαρρή και Ρήγα Παλαμήδου 3 Ψυρρή, Αθήνα
Τηλ. επικοινωνίας: 6945.524518
Συντελεστές
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Χάρης Χιώτης
Μουσική: Αναστασία Μανιάτη- Δημήτρης Μώρος
Σκηνικά-Κοστούμια: Αθηνά Πρίντζη
Φωτισμοί: Μάνος Δανέζης
Θεατρολόγος: Φραγκίσκος Αλέξανδρος Σαργολόγος
Βοηθός Σκηνοθέτις: Μαρία Νικολαϊδη
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Είσοδος ελεύθερη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ: Ελπίδα Τέμπου