Πάμε Θέατρο: “Τα παιδιά θα ρθούνε στις οχτώ” | Ρεπορτάζ από τη συνέντευξη τύπου

Το έργο έκανε πρεμιέρα στη Σύρο στις 20 Οκτωβρίου, κάνει μια στάση στη Θεσσαλονίκη από τις 25 Δεκεμβρίου μέχρι τις 13 Ιανουαρίου για να καταλήξει το Φλεβάρη στην Αθήνα. Ο Αλέξανδρος Ρήγας και η Βασιλική Ανδρίτσου ήταν εκεί για να μας μιλήσουν για το έργο, τους χαρακτήρες, αλλά και για να απαντήσουν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που βρίσκονταν εκεί.

Η παρουσίαση ξεκίνησε με τον Αλέξανδρο Ρήγα να μας εξηγεί την υπόθεση του έργου. «Πρόκειται για μια σύγχρονη κωμωδία ή ένα κωμικό θρίλερ που αφορά ένα μεσοαστικό ζευγάρι Ελλήνων. Ένας άντρας και μια γυναίκα απαγάγωνται από τους ληστές και κατά τη διάρκεια αυτής της νύχτας έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια την ύπαρξη τους, αλλά και με τους άλλους, μιλώντας ουσιαστικά για πρώτη φορά ειλικρινά ο ένας στον άλλον. Κατά τη διάρκεια του έργου βρίσκονται στο επίκεντρο οι σχέσεις με την πολιτική, οι κοινοί τους φίλοι, τα χαμένα τους όνειρα, η σχέση τους κλπ.» Ενώ συμπλήρωσε ότι κατά τη διάρκεια του έργου, καθώς οδεύουν προς το τέλος της ζωής τους, χρησιμοποιείται η τεχνική των flashbacks προκειμένου να δειχθεί η ιστορία του ζευγαριού: η πρώτη τους συνάντηση, το πρώτο τους φιλί κλπ.

Αναφερόμενος στο ρόλο του ο Αλέξανδρος Ρήγας τον περιέγραψε κάπως έτσι: «Ο Γιώργος ήταν μεσαίο πολιτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθούσε να επιβιώσει μέσω γνωριμιών και διεφθαρμένων καταστάσεων. Πλέον «ανέβηκε» στο άλλο πλοίο, ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική θέση που είχε όμως δεν είχε σχέση με την ιδεολογία, αλλά με την αντίληψη ότι πηγαίνω εκεί που με βολεύει. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι δεν έχει ουσιαστικά ηθικές αρχές. Ζούσε με τη γυναίκα του μια πολυτελή ζωή, που στην ουσία όμως ήταν ψεύτικη, οπότε και αποφασίζουν να ξανασυστηθούν.»

Ενώ η Βασιλική Ανδρίτσου αναφέρθηκε στο ρόλο της λέγοντας: «Υποδύομαι τη Δώρα, μια νεόπλουτη γυναίκα, που έχει προβλήματα στην ερωτική της ζωή, έχει προβλήματα στη σχέση με τη μητέρα της, ενώ έχει και ενοχές για την ανατροφή του παιδιού της, καθώς πιστεύει ότι έχει πάρει τον κακό δρόμο. Είναι δεξιά από πάντα και έχει κι αυτή αλλάξει πολιτικές πεποιθήσεις προσαρμοζόμενη και η ίδια όπως και ο Γιώργος στην αντίστοιχη «μόδα» της εποχής, δηλαδή τη Χρυσή Αυγή. Στην αρχή το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι η σχέση με το σύζυγο της, αλλά στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κι άλλα προβλήματα από πίσω. Και κάπου εκεί τίθεται το ερώτημα αν θα ξεκινήσει από το μηδέν ή θα αφήσει την κατάσταση να την καταπιεί.»

Ο Αλέξανδρος Ρήγας αναφερόμενος στο γενικότερο νόημα της παράστασης είπε χαρακτηριστικά ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι όταν πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, διαλέγουν την αλήθεια, επιλέγοντας να λυτρωθούν μέσα από αυτήν. Συμπλήρωσε ωστόσο ότι στην αλήθεια φτάνει κανείς δυστυχώς μόνο σε περιόδους κρίσης.

«Το έργο πραγματεύεται ουσιαστικά το θέμα των σχέσεων, πως φτάσαμε ως εδώ, και όλα αυτά που θέλαμε να γίνουμε και φοβηθήκαμε να γίνουμε» ανέφερε χαρακτηριστικά ο δημοφιλής ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Βέβαια από το έργο δε λείπουν και τα διαδραστικά σημεία, καθώς σε κάποια κωμικά σημεία το ζευγάρι απευθύνεται στο κοινό, ζητώντας του να σχολιάσει αυτό που συμβαίνει επί σκηνής.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πώς προέκυψε ο τίτλος του έργου, ο Αλέξανδρος Ρήγας απάντησε πως αποτελεί μια φράση από την τελευταία σκηνή του έργου και τα παιδιά μπορεί να είναι αυτοί οι δύο άνθρωποι ή όλοι εμείς.

Εντύπωση προκάλεσε ωστόσο στους παρευρισκόμενους το ότι η παράσταση αφορά μόνο δύο πρόσωπα, καθώς έχουμε συνηθίσει το συγγραφικό δίδυμο σε πολυπληθείς θιάσους επί σκηνής και πολλοί διερωτηθήκαν αν η συγκεκριμένη επιλογή ήταν συνδεδεμένη με την οικονομική κρίση και με τις ανάγκες για μικρές παραγωγές. Η απάντηση δεν άργησε να ‘ρθει από τον Αλέξανδρο Ρήγα, ο οποίος ανέφερε ότι ο λόγος που επέλεξαν να κάνουν τη συγκεκριμένη παράσταση με δύο πρόσωπα δε σχετίζεται με την οικονομική κρίση. «Έχουμε ξαναγράψει έργα στο παρελθόν που αφορούν μόνο δύο πρόσωπα, όπως π.χ. «Αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο» ή το «Νυφικό Κρεββάτι». Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαστε με ένα κείμενο που βασίζεται σε δύο ηθοποιούς. Επομένως δεν ήταν ανάγκη, ήταν επιλογή. Θέλαμε με τον Δημήτρη (σ.σ. Αποστόλου) να μιλήσουμε λίγο πιο ουσιαστικά για τα προβλήματα της εποχής, και θεωρήσαμε ότι αν επικεντρωθούμε σε δύο μόνο άτομα, αυτό θα είναι πιο εύκολο και πιο ουσιαστικό. Σ’ αυτήν την παράσταση θέλαμε να ξεφύγουμε λίγο από την κωμωδία των καταστάσεων, όπου είχαμε εντρυφήσει τα τελευταία χρόνια και να περάσουμε στην κωμωδία των σχέσεων.»

Ωστόσο δεν έλειψαν και οι ερωτήσεις που αφορούσαν γενικότερα την κατάσταση του θεάτρου στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην πληθώρα παραστάσεων. Ο Αλέξανδρος Ρήγας απάντησε λέγοντας: «Δεν νομίζω ότι αυτό το γέννησε η κρίση. Αν το σκεφτείτε, ο αριθμός των παραστάσεων στην Αθήνα δεν είναι μεγαλύτερος αν τον συγκρίνει κανείς με αυτόν πριν από δύο χρόνια».

Μια παράσταση που αν μη τι άλλο είναι διαφορετική από αυτά που έχουμε συνηθίσει τους δύο συγγραφείς. Μια αστική κωμωδία που μιλάει για την σημερινή πραγματικότητα, για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και για την αλήθεια που όπως είπε χαρακτηριστικά ο Αλέξανδρος Ρήγας: «…πονάει, ματώνει, αλλά τελικά είναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει.»

Κείμενο: Αλέξανδρος Ρήγας – Δημήτρης Αποστόλου

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας

Παίζουν: Βασιλική Ανδρίτσου – Αλέξανδρος Ρήγας

Σκηνικά: Λία Ασβεστά

Φωτισμοί: Γιώργος Φωτόπουλος

Φωτογραφίες: Θωμάς Χρυσοχοίδης

Κοστούμια: Μαρία Καραπούλιου

Βοηθός σκηνοθέτη: Υακίνθη Παπαδοπούλου

Παραγωγή: Δημήτρης Μαροσούλης