Πάμε Θέατρο: «Το Τέλος του Παιχνιδιού» |Είδαμε τη παράσταση!

Το ”Τέλος του Παιχνιδιού” τοποθετείται σε ένα δωμάτιο όπου ο Κραπ φροντίζει έναν μεγαλύτερο άντρα τον Χαμ. Στο ίδιο σπίτι βρίσκονται και οι δύο γέροι γονείς του Χαμ παραμελημένοι εντελώς που απλά ζουν μια μίζερη καθημερινότητα που επαναλαμβάνεται ίδια μέχρι το θανατό τους.

Στο περιβάλλον στο οποίο τοποθετείται η δράση βασιλεύει η έλλειψη και το αρνητικό στοιχείο. Και τα τέσσερα πρόσωπα διαθέτουν πολλές αδυναμίες και σωματικές αναπηρίες. Ο Χαμ είναι τυφλός και καθηλομένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, ο Κραπ είναι μύωπας, βαρύκοος και με μια δυσκινισία στα πόδια, ενώ οι γονείς του Χαμ διαθέτουν μόνο το πάνω μέρος του σωματός τους. Χαρακτηριστικό του Μπέκετ που συναντάμε και σε άλλα έργα και είναι ένα στοιχείο που αποδώθηκε αρκετά καλά στη παράσταση, είναι η έννοια της δυσκολία της κίνησης και που κορυφώνεται ως ακινησία στο τέλος. Ο Λιγνάδης έχει ένα τρέκλισμα και ένα σύρσιμο στα πόδια που κλιμακώνεται και έρχεται διαρκώς σε αντίθεση με τις έντονες και απότομες κινήσεις του Χαμ. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι έννοιες κίνησης-ακινησίας συγκρούονται και αλληλοσυμπληρώνουν η μια την άλλη, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον ψυχισμό των δύο ηρώων.  Σε όλη τη διάρκεια του έργου οι ήρωες παραμένουν έγκλειστοι σε ένα δωμάτιο, αλληλοεξαρτώμενοι ο ένας από τον άλλο και παρ’όλο που κανείς τους δεν το επιθυμεί κι όλοι θα προτιμούσαν να είναι κάτι άλλο, να είναι αλλού, τελικά κανείς τους δε μπορεί να ξεφύγει από τα δεσμά του άλλου. Ο Κλοβ απειλεί συνεχώς ότι θα εγκαταλείψει τον Χαμ, κάνει πολλές απόπειρες αλλά δεν έχει τη σύναμη να το κάνει κι έτσι η σχέση τους μένει σταθερή ως κάτι που έχει τελειώσει αλλά ταυτόχρονα εκκρεμεί.

 Το δωμάτιο στο οποίο ζουν είναι το όριο της ζωής τους και το όριο της σχέσης τους. Θα ήθελαν να βγούν έξω από εκεί (γι’αυτό κοιτάζουν με τα κυάλια έξω από το παράθυρο, γι’αυτό ο Χαμ ζητά να πάει ένα φανταστικό ταξίδι με το αμαξίδιο) αλλά δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε τα «μέσα» να το κάνουν κι εκεί έγκειται η αλληλοεξάρτηση των αδύναμων προσώπων σε συνδιασμό με τον εγκλωβισμό τους στο χώρο. Αυτός είναι άλλωστε ο πυρήνας του έργου.

Στη παράσταση του Λιγνάδη όλα αυτά τα στοιχεία δίνονται με σαφήνια και ακρίβεια όπως αρμόζει σ’ένα έργο του Μπέκετ. Επίσης ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της παράστασης αποτελεί ο τρόπος χρήσης της γλώσσας απ’όλους τους ηθοποιούς. Όπως η σωματική και ψυχική αδυναμία, η μοναξιά, η κόπωση των χρόνων καθορίζει και περιορίζει τις κινήσεις των ηρώων, έτσι επηρεάζεται και ο λόγος τους. Ο λόγος δεν κατέχει μια συμβατική θέση στο θέατρο του παραλόγου και αντικαθιστά την ίδια τη δράση και είναι το μόνο στοιχείο που «θυμίζει» στους ήρωες την ύπαρξη τους.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Κωστής Σκαλιώρας

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης

Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Παίζουν οι ηθοποιοί: Άκις Βλουτής, Αφροδίτη Κλεοβούλου, Δημήτρης Λιγνάδης, Γρηγόρης Ποιμενίδης

Info:

Θέατρο Από Μηχανής

Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο

ΤΗΛ: 210.52.31.131

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21.00

Κυριακή: 20.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό: 15 €
Φοιτητικό: 10 €