Παντελής Θαλασσινός: “Αυτός ο κόσμος έγινε από μέτριους για να μπορούν να κυβερνούν”

Ξεκινώντας για την μουσική παράσταση «Μια ανθισμένη αμυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή τη γη», για την οποία υπογράφει τη μουσική, λέει “Το έργο αυτό αναφέρεται στη ζωή του Γεωργίου Δροσίνη προς το τέλος της ζωής του που έχει να κάνει με τα ποιήματα που έγραψε από μεσήλικας και μετά. Εγώ κλήθηκα να κάνω μια πρωτότυπη μουσική, για αυτή την παράσταση, που είναι του θιάσου του Μανώλη Δεστούνη. Έκανα δυο μουσικά χαλιά και δυο τραγούδια, το ένα από αυτά είναι στην ποίηση του Δροσίνη και το άλλο σε στίχους της Αυγής Αυλωνίτη. Το έργο παίζεται στο θέατρο Παραμυθίας Παρασκευή και Σάββατο και θα μπορούσε κάποιος να το δει γιατί θα διδαχθεί πολλά πράγματα από αυτό.”

Στη συνέχεια αποκαλύψε τα μελλοντικά του σχέδια, λέγοντας πως “Η νέα δισκογραφική δουλειά λέγεται τα 10 τραγούδια της ελπίδας. Ένα είναι αυτό και άλλο ένα είναι ένα διπλό σιντί που ηχογραφήθηκε στο στούντιο ζωντανά με κόσμο και λέγεται σε ανοιχτή ακρόαση. Πρόκειται όντως για 10 τραγούδια της ελπίδας και εμπνεύστηκα και τον τίτλο από ένα τραγούδι που έχω γράψει για την βάρκα μου. «Η βάρκα μου η ελπίδα». Πιστεύω ότι θα κυκλοφορήσει μετά στις γιορτές με κάποια ευρείας κατανάλωσης εφημερίδα. Προσπαθώ να κάνω τη συμφωνία αν και είναι πολύ δύσκολο γιατί οι περισσότερες εφημερίδες απλά συνάπτουν συμβάσεις με κάποιες δισκογραφικές εταιρίες. Ποτέ τους να μην τις κυκλοφορήσουν! Αν δεν το κυκλοφορήσω έτσι θα το χαρίζω στα live μου σε συνειδητοποιημένο κοινό”

Όσο για της δισκογραφικές στην εποχή μας, είπε πως “Νομίζω ότι πλέον οι εταιρίες είναι ανήμπορες. Πλούτισαν από εμάς τους καλλιτέχνες και εμείς βέβαια εισπράξαμε την επιτυχία, αλλά δεν πήραμε χρήματα, τα έπαιρναν όλα οι εταιρίες. Θεωρώ ότι πληρώσαμε τη ματαιοδοξία μας, δηλαδή βγήκαν τα τραγούδια μας στο ραδιόφωνο και τα ακούγαμε. Οι δισκογραφικές εταιρίες πλέον δεν θα υπάρχουν. Νομίζω ότι ο καθένας μόνος του μπορεί να κάνει το δικό του σιντί και να το δίνει στους φίλους του διότι πλέον δεν θα πωλιούνται. Η ψηφιοποίηση των ηχογραφημάτων τα έκανε να είναι φθηνά και να έχουν μηδενική αξία.”

Για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, δήλωσε πως: “Η μουσική δεν μπορεί να βοηθήσει. Ίσως μόνο με την αρωγή κάποιων ανθρώπων που θα μπορούσαν να είναι πλάι στη μουσική και πλάι στον ελληνικό πολιτισμό-ελληνική μουσική. Θα μπορούσαν να προτείνουν καλή μουσική αντί για σκουπίδια. Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση δεν έχει να κάνει με τη μουσική. Ίσα ίσα αυτές οι καταστάσεις έδειξαν ότι η δημιουργία ήκμαζε σε περιόδους κρίσης.”, ενώ συνέχισε λέγοντας πως “Tα σκουπίδια είναι παντού. Αυτός ο κόσμος έγινε και μιλάω και για τους πολιτικούς μας και γενικώς τους κρατούντες σε όλα τα πράγματα, από μέτριους για να μπορούν να κυβερνούν. Έχουν φτιάξει έναν μέτριο κόσμο για να μπορούν να κυβερνούν μέτρια. Έναν κόσμο τυραννικό και απόλυτο.”.

Όσο για τον ίδιο, αλλά και το προφίλ που έχει επιλέξει να ακολουθήσει στον καλλιτεχνικό χώρο, λέει πως “Δεν είμαι σιωπηλός. Αντιδρώ και φωνάζω όταν υπάρχει λόγος. Δεν υπάρχει λόγος για παράδειγμα να βγαίνεις συνέχεια στην τηλεόραση και να μιλάς. Δεν είσαι ο άριστος, ο μπροστάρης. Δηλαδή αυτοί, που ο κόσμος χαρακτηρίζει μαϊντανούς, είναι ακριβώς αυτοί που σχολιάζουν τα πάντα, δηλαδή εγώ δεν τραγουδάω όταν δεν έχω καινούρια πράγματα να πω στον κόσμο και αν δεν έχω να κάνω καινούργιες προτάσεις”

Στην ερώτηση για το κατά πόσο η οικονομική κρίση της χώρας μας τον έχει επηρεάσει απάντησε πως “Εμένα ευτυχώς ή δυστυχώς η κρίση δεν με έχει αγγίξει ζωτικά, δηλαδή στο όριο της φτωχιας, διότι είμαι από τους τυχερούς ζωής. Έγινα γνωστός, από τα live έβγαλα κάποια χρήματα. Ξέρετε δεν θέλω να κλαίγομαι, όπως κάνουν άλλοι…”

Αναφέρθηκε και στη συναυλία που είχε πραγματοποιήσει στην Αυστραλία, φορώντας ένα μπλουζάκι, το οποίο έγραφε «μη εκλεγμένη κυβέρνηση αποφασίζει για μας», για το οποίο σχολίασε πως “Ήταν πριν την εκλογή της τωρινής κυβέρνησης, όχι ότι η τωρινή ακολουθεί αυτά που λέει το Σύνταγμα και θεωρώ ότι δεν είναι αποτέλεσμα της λαϊκής βούλησης. Η Βουλή εκείνης της εποχής με τον Παπαδήμο ήταν σε πλήρη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα και ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω γνωστό και εκτός Ελλάδας αυτό γιατί νομίζουν ότι στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία.”, ενώ συνεχίζει “Στην Ελλάδα έχουμε τυρανία. Σήμερα βλέπουμε έναν νόμο ο οποίος περιφρουρεί τα δικαιώματα των βουλευτών, που είναι στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Ο νόμος που τον έχουν τοποθετήσει, λιγο πιο κατω απ αυτούς, πιέζει όλον τον κόσμο που είναι από κάτω, ενώ οι από πάνω απολαμβάνουν παρανομίας, δηλαδή μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε παρανομία και να μην ασκηθεί εναντίον τους δίωξη ποτέ. Θεωρώ λοιπόν ότι έχουμε μια κυβέρνηση, η οποία στην ουσία δεν είναι εκλεγμένη. Εκλεγμένη θα ήταν αν υπήρχε ένα ψηφοδέλτιο στο οποίο θα ήταν όλοι μέσα και όχι να ψηφίζουμε ένα κόμμα και να παίρνουν όποιους θέλουν ή αυτούς που έχουν λεφτά να κάνουν προεκλογικό αγώνα με αφίσες και αυτούς που δεν έχουν χρήματα να μην τους ξέρεις ποτέ.

Εάν επέλεγε να το ξανακάνει αυτό, δηλώνει πως το μπουζάκη του αυτή τη φορά θα έγραφε το σύνθημα “πόθεν έσχες ρε;”

Ακόμα, σχολιάζοντας πολλά πράγματα σχετικά με την πολιτική, μέσα από την οπτική του γωνία, προσπαθεί να δώσει μια δική του εξήγηση για όσα γίνονται γύρω μας. Λέει πως  “Κοιτάξτε και οι πολίτες είναι πρόβατα μέσα στο κοπάδι. Είναι ένα κοπάδι σήμερα, το οποίο πηγαίνει για τη σφαγή σήμερα. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα προσπαθούν να μοιάσουν στους Ευρωπαίους που είναι πάρα πολύ πρόβατα. Τους νόμους τους κάνουν το λαϊκό αίσθημα και η γνώμη των πολλών. Δεν ερωτούνται καν.”, ενώ θεωρεί πως “Δεν ξέρω αν θα είναι η χρεοκοπία η σφαγή, αλλά θεωρώ ότι θα τρώμε ο ένας τον άλλον. Πολύ σύντομα θα τρώμε ο ένας το φαγητό του άλλου, θα του το αρπάζουμε από τα χέρια και άμα δεν το αφήνει θα του δίνουμε και μια στο κεφάλι. Βλέπω το τελευταίο στάδιο και λέω πώς να το σταματήσουμε όταν σε πιέζουν να πας προς τα εκεί;”.

Τέλος, κλείνει τη συνέντευξη του με τετράστιχο του Άλκη Αλκαίου, που έφυγε από τη ζωή, στίχους τους οποίους είχε εμπιστευτεί στον ίδιο: “Πλοίο δίχως τιμονιέρη, τούτος ο ντουνιάς και η ζωή μας το πανέρι της κοψοχρονιάς…”