Παράξενα, αστεία και περίεργα album covers, part 5

Knorkator – The Schlechtst of Knorkator

Οι Knorkator είναι ένα γερμανικό συγκρότημα από το Βερολίνο που συνδυάζει heavy metal με κωμικά στοιχεία και αποτελείται από τους: Stumpen (φωνητικά), Buzz Dee (κιθαρίστας), Alf ator (φωνητικά, πλήκτρα), Sebhead Emm (ντράμερ) και τον Rajko Gohlke (μπάσο) Έχουν αυτο-ανακηρυχθεί ως «Η καλύτερη μπάντα της Γερμανίας σε όλο τον κόσμο» καθώς ο τίτλος “Η καλύτερη μπάντα στον κόσμο” είχε ήδη ληφθεί από την Die Ärzte. Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1994, αλλά μέχρι το 1998 έπαιξε μόνο στο Βερολίνο και την περιοχή του Βραδεμβούργου. Απέκτησε περαιτέρω φήμη, και κυρίως κακή φήμη, το 2000 με την ερμηνεία τους στο τραγούδι Ick wer zun Schwein, που κυριολεκτικά, στη διάλεκτο του Βερολίνου, σημαίνει “Έχω μετατραπεί σε ένα γουρούνι”, ως υποψήφια συμμετοχή στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Παρόλα αυτά, το τέλος της μπάντας ανακοινώθηκε στο MySpace στις 14 Ιουνίου 2008 με την τελευταία συναυλία της να λαμβάνει χώρα στις 5 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στο Βερολίνο. Η επίσημη αιτιολογία για τη διάλυση της μπάντας ήταν ότι Alf ator ήθελε να εγκαταλείψει τη Γερμανία για να ξεκινήσει μια νέα ζωή στην Ταϊλάνδη. Το φθινόπωρο του 2010, ένα δελτίο του Stumpen ανακοίνωσε επανένωση του συγκροτήματος με μια πρώτη μικρή περιοδεία να ακολουθεί τον Απρίλιο του 2011, καθώς και μερικές συναυλίες σε γνωστά φεστιβάλ όπως το Wacken Open Air . Η περιοδεία που ονομάστηκε “77 λεπτά περιοδεία”, είχε προγραμματιστεί να διαρκεί ακριβώς 77 λεπτά, τόσο που ένα ψηφιακό ρολόι, το οποίο μετρά τα λεπτά, τοποθετήθηκε στη σκηνή για να βεβαιωθείτε ότι το χρονικό όριο δεν θα ξεπεραστεί. Το νέο τους άλμπουμ Es Werde Nicht που μεταφράζεται σε «Γενηθήτω Τίποτα», ένα λογοπαίγνιο για Es Werde Licht=«Αφήστε να υπάρχει φως», κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2011, ακολουθούμενο από μια μεγάλη περιοδεία. Το εξώφυλλο αυτό προέρχεται από τον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε το 1997 και είναι προφανής και ο λόγος αλλά και η αιτία που έχει μια θέση στη λίστα μας!

Swamp Dogg – Rat on!

O Swamp Dogg είναι ένας καλλιτέχνης της soul μουσικής που γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ της Βιρτζίνια και έκανε την πρώτη του ηχογράφηση μόλις το 1954, με ένα 78 στροφών single, το παρατσούκλι “Little Jerry” και τίτλο “HTD Blues”/”Nats Wailing”. Το 1963 άρχισε να χρησιμοποιεί το παρατσούκλι “Little Jerry Williams” ενώ το 1966, έχοντας μεγαλώσει πια, αφήνει να διαγραφεί από το παρατσούκλι του η λέξη little και πλέον καταγράφεται ως Jerry Williams. Το 1970 ανέλαβε την περσόνα του “Swamp Dogg” και κυκλοφόρησε το πρώτο LP του, Total Destruction to Your Mind. Το 1971 το άλμπουμ του Rat On!, με το εξώφυλλο που παρουσιάζεται σε αυτή εδώ τη λίστα, έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων όλων των εποχών. Η μετακίνηση από τη μία δισκογραφική εταιρεία στην άλλη κατά τα επόμενα 26 χρόνια της σταδιοδρομίας του, τον έκανε τελικά να δημιουργήσει και να εγκατασταθεί στην δική του δισκογραφική SDEG Records (Swamp Dogg Entertainment Group). Η τελευταία ηχογράφηση του έχει τίτλο Give Em As Little As You Can…As Often As You Have To…or…A Tribute To Rock ‘n’ Roll και κυκλοφόρησε το 2009, αν και φημολογείται ότι θα εργάζονται πάνω σε νέο υλικό, σε συνεργασία με τον συγγραφέα Ben Greenman.Ο Williams, τέλος, είναι παραγωγός της country μουσικής και έχει προταθεί για βραβείο Grammy , μαζί με τον Gary US Bonds , για τη δημιουργία τους ” She’s All I Got”. Το εξώφυλλο μπορεί να έχει χαρακτηριστεί διεθνώς από τα χειρότερα, εμείς όμως ας το ονομάσουμε απλά χαριτωμένο!

Fireballet – Two too

Οι Fireballet είναι ένα από τα διαμάντια του progressive rock της Αμερικής απαρτιζόμενο από τους: Jim Cuomo (φωνητικά, κρουστά, τύμπανα, βιμπράφωνο, ξυλόφωνο, glockenspiel, γκονγκ, κύμβαλα, σωληνοειδή κουδούνια, τρίγωνο, Polymoog),  Brian Hough (όργανο , Synthesizer, Polymoog, σαξόφωνο, φωνητικά), Ryche Chlanda (κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, μαντολίνο, φωνητικά), Frank Petto (πιάνο, ηλεκτρικό πιάνο, συνθεσάιζερ, ARP 2600, Mellotron, ψηφιακό sequencer Oberheim DS-2, Polymoog, ακορντεόν, φωνητικά) και τον Spike Biglin (μπάσο, δωδεκάχορδο μπάσο). Το πρώτο τους άλμπουμ «Night on bald mountain», που κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1975 από το Studio Recording Broadway στη Νέα Υόρκη, είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ της progressive rock της Αμερικής. Το δεύτερο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1976 με τον τίτλο Two, Too. Με το εξώφυλλο να μιλάει από μόνο του, χαρακτηρίστηκε απογοητευτικό από το κοινό που είχε υποστηρίξει και θαυμάσει το πρώτο album, με αποτέλεσμα να αποτελέσει και το κύκνειο άσμα της μπάντας. Ο τίτλος για την ιστορία, είναι ένας υπαινιγμός για το tutu (μια φούστα που φοριέται από τους χορευτές), γι’αυτό και στο εξώφυλλο του δίσκου, οι μουσικοί φαντάζουν ως “χαριτωμένοι αρουραίοι της Όπερας”, όπως τους χαρακτήρισαν. Γι’αυτή την χαριτωμένη τους εμφάνιση, λοιπόν, τους κατατάσσουμε σε αυτή την κατηγορία.

Boxer – Below the belt

Οι Boxer ήταν ένα ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε από τον keyboardist Mike Patto και τον κιθαρίστα Ollie Halsall, το 1975. Υπέγραψαν στην Virgin Racords και κυκλοφόρησαν 3 album: Below the Belt (1975), Absolutely (1977) and Bloodletting (1979).Η μπάντα διαλύθηκε μετά το album Absolutely, καθώς ο Patto αρρώστησε. Το συγκρότημα που διαχειρίστηκε ο Nigel Thomas, ο οποίος εξασφάλισε συμφωνία πέντε album σε διάστημα πέντε ετών με το CBS , με τις φήμες να λένε πως είχε αξία 1.2 εκατομμυρίων δολαρίων, δεν εκπληρώθηκε ποτέ λόγω του θανάτου του Patto στις 4 Μαρτίου 1979. Πάντως, κατά τη διάρκεια της εξαετούς πορείας οι Boxer περιόδευσαν σε Αμερική και Ευρώπη. Δυστυχώς, οι πληροφορίες γι’αυτό το συγκρότημα είναι περιορισμένες, παρόλα αυτά, το εξώφυλλο του Below the belt, μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς περίεργο και μάλλον τολμηρό, κάνοντας τον τίτλο να παίρνει σάρκα και οστά!

Millie Jackson – E.S.P

Η Millie Jackson είναι μια R&B/soul τραγουδίστρια-τραγουδοποιός και κωμικός. Οι ερμηνείες της διακρίνονται για τις χιουμοριστικές ομιλίες κατά την διάρκεια των εμφανίσεων της, τις οποίες άρχισε να κάνει στη σκηνή για να τραβήξει την προσοχή του κοινού. Έχει ηχογραφήσει τραγούδια επίσης σε ντίσκο ή χορευτική μουσική, καθώς ακόμη και μερικά country. Η καριέρα της στο τραγούδι φέρεται να ξεκίνησε σε μια τολμηρή προσπάθεια να εισέλθει το 1964, στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Harlem και τον διαγωνισμό ταλέντων που διεξήγαγε, τον οποίο και κέρδισε τελικά. Συνεργάστηκε με τον παραγωγό Raeford Gerald και κυκλοφόρησε το πρώτο single chart το 1971 με τίτλο A Child of God (It’s Hard to Believe), το οποίο έφθασε στον αριθμό 22 στα R&B charts. Το 1972, με το Ask Me What You Want κατέλαβε μια θέση στο Pop Top 30 ενώ με το My Man, A Sweet Man, έφτασε στο Νο.7 των R&B charts. Το My Man, A Sweet Man διατηρεί την επιτυχία του και σήμερα αφού παίζεται στο ραδιόφωνο του Ηνωμένου Βασιλείου και αναφέρεται ως παράδειγμα αυτού του μουσικού είδους, ακριβώς όπως έγινε και με την επιτυχία της του 1976, A House for Sale. Το επόμενο έτος έβγαλε μια ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, το τρίτο Top Ten hit της, It Hurts So Good, το οποίο έφτασε στο Νο.3 των R&B charts και στο Νο.24 του Billboard Hot 100 Pop chart. Το single αυτό μάλιστα, συμπεριλήφθηκε στο album των soundtracks της ταινίας Blaxploitation καθώς επίσης και το τραγούδι Doctor Love. Το 1974, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Caught Up με το οποίο εισήγαγε ένα καινοτόμο πρόστυχο στυλ στη ραπ μουσική ενώ επίσης κυκλοφόρησε την επανεκτέλεση του τραγουδιού (If Loving You Is Wrong) I Don’t Want to Be Right, του Luther Ingram, για το οποίο είχε δύο Grammy υποψηφιότητες. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα ετών, η Τζάκσον είχε μια σειρά από επιτυχημένα άλμπουμ και πολλές R&B chart καταχωρήσεις. Το 1985, συμμετείχε στο τραγούδι του Elton John, Act Of War, το οποίο ήταν ένα από τα Top 40 hit στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά απέτυχε να χαράξει πορεία στις ΗΠΑ. Η Τζάκσον θεωρείται πως έγινε πιο διάσημη στην εποχή του διαδικτύου για τα εξώφυλλα των άλμπουμ της, που συχνά εμφανίζονται στις “worst ever” λίστες. Εκείνη εντούτοις, παράλληλα είχε τη δική της ραδιοφωνική εκπομπή στο Ντάλας του Τέξας για 13 χρόνια στον KKDA 730 AM, μέχρι και την 6η Ιανουαρίου 2012, ενώ επίσης έχει και δική της δισκογραφική εταιρία, τη Weird Wreckuds. Το εξώφυλλο του album E.S.P., κυκλοφόρησε το 1983 και έκανε αίσθηση τόσο για το περιεχόμενο, τις εκφράσεις ακόμα και για τον τίτλο του (Extra Sexual Persuasion = Έξτρα σεξουαλική πειθώ), κερδίζοντας επάξια την θέση του σε αυτή την κατηγορία!