Παύλος Παυλίδης live: Ήρθε πάλι ξαφνικά το καλοκαίρι στο Gagarin | φωτορεπορτάζ + videos

Τα τελευταία χρόνια, ο Παύλος Παυλίδης δεν μας αφήνει με παράπονο όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις (εμάς στην Αθήνα τουλάχιστον). Συναυλίες, residencies και εμφανίσεις έκπληξη έχουν δημιουργήσει μια όμορφη τριβή μεταξύ καλλιτέχνη και οπαδού που δεν υπήρχε παλιότερα. Πού θέλω να καταλήξω; Στο ότι για όσους παρακολουθούμε τακτικά τον Παύλο, το «παρουσίαση νέου δίσκου» σκέλος της συναυλίας, δε μας αφορά. Τα τραγούδια τα έχουμε ήδη ακούσει.

Ο Παύλος Παυλίδης πάντα διανθίζει τα live του με νέα κομμάτια τα οποία μεγαλώνουν και ωριμάζουν από συναυλία σε συναυλία μέχρι να είναι έτοιμα να ηχογραφηθούν. Λίγοι είναι νομίζω αυτοί (εκ των οπαδών πάντα) που δεν έχουν ακούσει τουλάχιστον τα μισά. Τι σημαίνει όμως αυτό για τη συναυλία; Ότι πολύ απλά δεν θα είμαστε ένας καλλιτέχνης που παρουσιάζει κάτι τελείως νέο και το κοινό που το ακούει πρώτη φορά, αλλά ότι θα γιορτάσουμε όλοι παρέα την αποτύπωση σε φυσική μορφή των μελωδιών και των ποιημάτων που ήδη ξέρουμε και ήδη αγαπάμε.

Το Gagarin στις 22:00 είναι ήδη γεμάτο. Τα αντίτυπα του νέου cd εξαφανίζονται από το φουαγιέ, σαν ζεστά καρβέλια από φούρνο. Ο Παύλος Παυλίδης παρέα με τους b-movies (Τόλη Δεληγιάννη στο μπάσο, Αλέκο Σπανίδη στα τύμπανα, Θανάση Τζίνγκοβιτς στην ηλεκτρική κιθάρα και Ορέστη Μπενέκα στα πλήκτρα) εμφανίζονται στη σκηνή γύρω στις 22:30 και το ταξίδι αρχίζει.

Αυτό:

Ακούγοντας παρέα τα τραγούδια από ‘Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει’ και από τις ‘Ιστορίες’ είναι το πόσο άψογα δένουν ηχητικά. H ήδη αγαπημένη “Κούκλα” κολλάει τέλεια με το “Σε Ζωγράφισα” και σε συνδυασμό με τις πιο ήπιες και ‘ταξιδιάρικες’ στιγμές από προηγούμενες δουλειές (βλέπε “Αερικό”, “Βροχοποιό 2”) δημιουργούν ένα ομοιογενές ηχητικό κράμα που ενώνει το χθες με το σήμερα.

Βροχοποιός:

“Μηχανή”, “Αυτό” και “Αντικαταπληκτικά” δημιουργούν ένα mini tribute στο ‘Πλοίο’ και ακολουθεί μια δυναμική παρένθεση με “Στοιχειωμένο Σπίτι” και “Όσο Μικραίνω” προτού «αρχίσει η νύχτα πάλι η νύχτα να ζητάει» και ο “Μόχα” να κοιτάει τις άγκυρες και όλο να φωνάζει «βίρα».

Μόχα:

“Δεν είμαι από εδώ”, “Λευκή Καταιγίδα” και “Ζεστός Αέρας” μας κρατάνε συντροφιά μέχρι τα μεσάνυχτα οπότε και η μπάντα αποχωρεί για ένα μικρό διάλειμμα.

Καλοκαίρι:

Η επιστροφή είναι αμιγώς αφιερωμένη στις ‘Ιστορίες’ με “Κατάδικο”, “Μαίρη”, το επίκαιρο (πλέον) “Καλοκαίρι”, “Ατελιέ” και “Χωρίς Εσένα” με τον Παύλο να είναι συγκινημένος που παρουσιάζει τη δουλειά του για πρώτη φορά ολοκληρωμένη, αλλά και που ο κόσμος από κάτω τραγουδάει μαζί του σαν να είναι τα καινούρια του τραγούδια ήδη κλασικά.

Μαίρη:

Επιστροφή στο ‘Πλοίο’ με “Ποδήλατο” και “Ανάμνηση της ευτυχίας” για να έρθει η ώρα των Σπαθιών! “Σαν Εσένα” και η (αφιερωμένη στους παλιούς του συνοδοιπόρους, Βασίλη, Χρήστο και Πάνο) “Φωτιά στο Λιμάνι” που πάντα εξελίσσεται σε έναν ψυχεδελικό κιθαριστικό ορυμαγδό, μας οδηγούν στο τέλος του κυρίως μέρους της βραδιάς.

Η επιστροφή στη σκηνή γίνεται πάλι με Σπαθιά. “Τώρα αρχίζω και θυμάμαι”, “Σιωπή” (με όλον τον κόσμο να τραγουδάει) και “Μόνο Αυτό” ενώ το οριστικό ‘εις το επανειδείν’ έρχεται με το “Περιμένω”.

Σιωπή:

Μιάμιση ώρα μετά τα μεσάνυχτα το Gagarin φαντάζει σαν καράβι που μόλις επέστρεψε από ταξίδι, και όλοι εμείς που το αδειάζαμε με ταξιδιώτες που ο Παύλος μας είχε πάει διακοπές στις μελωδίες και τα λόγια του. Καλοτάξιδος ο νέος δίσκος Παύλο και θα τα πούμε ξανά, πιο κάτω, στο ‘Δρόμο’.

Φωτογράφιση: Ειρήνη Ιωσηφείδου

Ρεπορτάζ: Σεμπάστιαν Φραγκόπουλος