Συνέντευξη | Πέγκυ Ζήνα: «Άργησα να κερδίσω αυτό που πίστευα ότι άξιζα… δεν μου χαρίστηκε τίποτα!»

Αυτή η περίοδος είναι απόλυτα δημιουργική για εκείνη αφού πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της single από την Minos –EMI με τίτλο «Μη μ΄ ακουμπάς» ενώ παράλληλα μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για τις ανάγκες των live εμφανίσεων της.

Η ίδια μας εξηγεί πόσο υπομονετικά περίμενε την επιτυχία να της χτυπήσει την πόρτα, πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στη ζωή της η συνεργασία με τον Δημήτρη Μητροπάνο ενώ αποκαλύπτει τι συμβουλές τις έδινε στο ξεκίνημα της ο Γιάννης Πάριος.

Καλησπέρα Πέγκυ! Χαίρομαι πολύ που βρισκόμαστε εδώ, στο Fever. Πώς είναι τα πράγματα; Πώς πήγε το ξεκίνημα των εμφανίσεών σας με τον Νότη Σφακιανάκη;

Μια χαρά! Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλη επιτυχία κι ευχόμαστε έτσι και να συνεχίσει καθώς φέτος βρισκόμαστε σε έναν από τους μεγαλύτερους χώρους της Αθήνας.

Πόσο αγχωτικό είναι για εσάς αυτό;

Σίγουρα είναι λίγο αγχωτικό αλλά από την άλλη, μπροστά σε τόσο κόσμο νιώθεις σαν να τραγουδάς σε γήπεδο… σε κάποια συναυλία, έχει κι αυτό τη μεγαλοπρέπειά του.

Με τον Νότη Σφακιανάκη έχετε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν…

Πολλές φορές, από μικρή! Νομίζω είναι η τέταρτη φορά τώρα.

Πώς έχει διαμορφωθεί η σχέση σας με το πέρασμα του χρόνου;

Έχει μία συγκίνηση το ότι γνωριζόμαστε τόσα πολλά χρόνια. Ο Νότης σαν Νότης δεν έχει αλλάξει, είναι αυτό που είναι όλα αυτά τα χρόνια που τον ξέρω. Είναι συγκινητικό το ότι περνούν τα χρόνια και συναντιέσαι ξανά με έναν άνθρωπο που βρίσκεται στον ίδιο χώρο και γνωρίζεται καλά ο ένας τον άλλο. Φέτος πρέπει να πω ότι έχουμε την μεγάλη χαρά να έχουμε μαζί μας και την Ελπίδα, την Χριστίνα Σάλτη, τις 48 Ώρες, τον Άγγελο Δάνο, τον Μιχάλη Μόσχου και τη Μαρία Σχοινά.

Έτσι όπως έχουν έρθει σήμερα τα πράγματα, είναι πλέον αναγκαίο το να συνεργάζονται τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας;

Όχι απαραίτητα. Εγώ αυτή την περίοδο περνώ υπέροχες βραδιές και στη Θεσσαλονίκη χωρίς να συνεργάζομαι με κανέναν άλλο καλλιτέχνη… Είναι όμορφες οι συνεργασίες, αρκεί να συνεργάζεσαι με κάποιο για τον οποίο τρέφεις θαυμασμό και εκτίμηση. Έχει να κάνει και με το τι έχεις να παρουσιάσεις κάθε χρόνο, έχω υπέροχες μνήμες από συνεργασίες με εκλεκτούς συναδέλφους αλλά έχω και όμορφες μνήμες από συνεργασίες που το μεγαλύτερο βάρος έπεφτε στις δικές μου πλάτες.

Το βάρος είναι μεγαλύτερο όταν εμφανίζεστε σε κάποιο μαγαζί μόνοι σας ή όταν συνεργάζεστε και πρέπει να φανείτε αντάξιοι των προσδοκιών;

Αναλόγως… κι αναλόγως και με τον ποιον καλλιτέχνη συνεργαζόμαστε κάθε φορά, ανάλογα με τα γαλόνια. Για μένα κορυφαία συνεργασία ήταν αυτή με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Όσες φορές και να μπορούσα να το κάνω, θα το ξανάκανα. Έχω περάσει αξέχαστα με τον Πλούταρχο γιατί είμαστε κολλητοί φίλοι, όπως επίσης και με τον Νίκο Μακρόπουλο. Υπάρχουν κι άλλες συνεργασίες που είναι απλά όμορφες συνεργασίες με μια δυνατή ταμπέλα, με δύο ή τρία ονόματα στη σειρά. Αυτό που αλλάζει όταν αναλαμβάνεις μόνος σου ένα νυχτερινό μαγαζί είναι ότι μπορεί το κοινό σου να σε απολαύσει περισσότερο μόνο σου, είναι περισσότερη η ώρα που τραγουδάμε. Αυτό αλλάζει μόνο!

Οι θαυμαστές το αποζητούν αυτό, πιστεύεις;

Όλοι οι fans θα θέλανε να τραγουδάμε περισσότερο. Όμως κι με αυτό, αν το κάνεις συνέχεια το ίδιο, καταντάει βαρετό. Γι’ αυτό κάνουμε συνεργασίες, για να πάρουμε, για να δώσουμε και επίσης για να συστηθούμε και σε άλλο κοινό που πιθανότατα να μην μας ακολουθούσε.

Μιας και ανέφερες τον Δημήτρη Μητροπάνο, τι είναι αυτό που θα κρατήσεις ανεξίτηλα στη μνήμη σου από τη συνεργασία σας; Τι έχεις πάρει που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Σε προσωπικό επίπεδο ήταν για μένα ένας πατέρας, μου στάθηκε και ως δάσκαλος. Σε επαγγελματικό επίπεδο, αυτό που έμαθα είναι ότι όσο πιο μεγάλος καλλιτέχνης είσαι, τόσο πιο γενναιόδωρος πρέπει να είσαι με τους νεότερους με μόνη προϋπόθεση το να πιστεύεις σε αυτούς και στο ταλέντο τους. Ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν σου έδινε απλά «φώτα», σου έδινε παραπάνω κι από αυτό που αξίζεις. Δεν το έκανε μόνο σε μένα, το έκανε σε όλες του τις συνεργασίες, ήταν εξαιρετικά γενναιόδωρος. Ήταν λιτός, έβγαινε στη σκηνή περπατώντας, χωρίς εισαγωγή και τυμπανοκρουσίες και πραγματικά μας «νικούσε» κατά κράτος όπως και να εμφανιζόμασταν εμείς. Επίσης, έδινε πολλή μεγάλη βάση στις λέξεις από τους στίχους των τραγουδιών, γινόταν ηθοποιός… είχα την αίσθηση ότι είχα απέναντί μου έναν ερμηνευτή που παίζει έναν ρόλο κάθε φορά. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη προίκα που πήρα από αυτόν κι εύχομαι -όσο περνούν τα χρόνια και υπάρχω σε αυτή τη δουλειά- να γίνομαι όσο πιο γενναιόδωρη και ακομπλεξάριστη γίνεται απέναντι στους συνεργάτες μου.

Έχεις, άρα, μπει ποτέ στη διαδικασία να σκεφτείς εάν έχεις φερθεί αρκετά γενναιόδωρα στα νέα παιδιά ή εάν φέρθηκαν σε εσένα αρκετά γενναιόδωρα στο ξεκίνημά σου άλλοι καλλιτέχνες;

Όχι, τέτοιες ενοχές ευτυχώς δεν έχω. Η γενναιοδωρία μου νομίζω πως είναι αυτό που μου «χρεώνουν» όλοι οι νέοι άνθρωποι που συνεργάστηκα από την αρχή της καριέρας μου, τότε που ήμουν στη «μόδα». Θα μπορούσα τότε να είμαι μόνη μου στις αφίσες των μαγαζιών αλλά πάντα έδινα χώρο και στις αφίσες και στα προγράμματα με μια μεγάλη αγκαλιά και με πολλή ζεστασιά. Όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους έχω δουλέψει είναι ακόμα κολλητοί μου φίλοι. Δεν έχω, λοιπόν, να σκεφτώ με ενοχές κάτι τέτοιο. Όσον αφορά καλλιτέχνες που δεν φέρθηκαν σε εμένα με γενναιοδωρία, επίσης δεν έχω να σκεφτώ πολλές περιπτώσεις… να είναι μία – δύο σεζόν στην πολύ αρχή της καριέρας μου. Δεν έχω παράπονο, είμαι από τους πολύ τυχερούς καλλιτέχνες! Μου δώσανε, με πίστεψαν και μου πρόσφεραν πολλά οι συνάδελφοί μου!

Κοιτώντας πίσω σε όλη την πορεία σου, νιώθεις τυχερή και ευλογημένη για το πώς έχουν έρθει τα πράγματα;

Νιώθω πολύ τυχερή κι ευλογημένη. Αυτό ξεκίνησε από κάτι πολύ σημαντικό, άργησα να κερδίσω αυτό που πίστευα ότι άξιζα… δεν μου χαρίστηκε τίποτα. Η μεγαλύτερη παγίδα που μπορεί να τύχει σε έναν νέο καλλιτέχνη είναι να του έρθει γρήγορα η μεγάλη επιτυχία ώστε να τον κάνει να τρελαθεί και να πιστέψει ότι κάπου έφτασε. Τη σήμερον ημέρα το θέμα δεν είναι να φτάσεις κάπου, αλλά να μείνεις. Μέσω του διαδικτύου πια είναι θέμα μιας ημέρας το να γίνεις γνωστός, γι’ αυτό πιστεύω ότι ζητούμενο μας πρέπει να είναι μόνο η διάρκεια. Δόξα το θεό, μετράω είκοσι δύο χρόνια και νομίζω ότι αυτή η αγωνία που έχω ακόμα και σήμερα για να αποδείξω ότι αξίζω όσα έχω κερδίσει, τη χρωστάω στο ότι δεν μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα. Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια για να νιώσω την αναγνώριση…

Μετέπειτα όμως ένιωσες την αναγνώριση… Διέθετες ως τότε την απαραίτητη υπομονή;

Μόνο έτσι, μόνο με υπομονή κατάφερα να περάσω αλώβητη από αυτές τις καταστάσεις. Καθόμουν κι έκλαιγα κι έλεγα ότι δεν με θέλανε στην εταιρία… Ο Πάριος μου έλεγε τότε «Μην εκβιάζεις καταστάσεις!» θα έρθουν όλα στην ώρα τους. Παραπονιόμουν κι έκλαιγα πολύ τα πρώτα χρόνια, εκβίαζα συναισθηματικά καταστάσεις σαν κι αυτές. Ευτυχώς όλα αυτά συνέβαιναν στα πρώτα μου χρόνια στο χώρο μονάχα, μετά όλα καλά!

Όταν ένας καλλιτέχνης ξέρει την καλλιτεχνική του αξία είναι πιο σίγουρος στα βήματα του από κάποιους άλλους που στηρίζονται σε διαφορετικά πράγματα, εκτός από τη φωνή;

Κάποια στιγμή… εκεί στο 2000, υπήρξε μία τάση της showbiz προς το υπερθέαμα! Οι καλλιτέχνες της πρώτης γραμμής θύμζαν λίγο θέατρο, λίγο παραπάνω show απ’ ότι χρειαζόταν. Πέρασα κι εγώ από αυτό το στάδιο αλλά με πολλή μεγάλη διαφορά! Επέλεξα ένα χορογράφο ο οποίος δεν είχε ξανασυνεργάστεί με άλλες τραγουδίστριες που δούλευαν σε νυχτερινά μαγαζιά, τον πήρα κατευθείαν από το θέατρο. Ήταν ο Κωνσταντίνος Ρήγος. Τα πρώτα 6-7 χρόνια που δουλέψαμε μαζί είχαμε αποκλειστική συνεργασία κι αυτά που παρουσιάζαμε πραγματικά δεν θύμιζαν αυτό που λέμε «μπουζούκια» ή άλλους συναδέλφους, δεν πέσαμε στη παγίδα της μίμησης. Μετά από τόσα χρόνια χάρηκα που τα έκανα σωστά -όταν τα έκανα- αλλά πια, το μόνο που μου προκαλεί ασφάλεια είναι το να έχω καλό ήχο και το μικρόφωνο μου ανοιχτό. Τώρα πια με νοιάζει να βγάζω ωραία τραγούδια και να έχω ένα μικρόφωνο ανοιχτό για να τα επικοινωνήσω στον κόσμο.

Αυτό θέλει ο κόσμος σήμερα;

Μόνο. Όλα τ’ άλλα είναι μόδες και φούσκες που έρχονται και παρέρχονται.

Έχεις κάνει λάθος επιλογές στην πορεία σου;

Πολλές φορές και ήταν και ευλογημένα λάθη, γιατί άμα δεν πάρεις το λάθος δρόμο… δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις απόλυτα ποιος έιναι ο σωστός. Για παράδειγμα, η προσπάθεια μου να πάω στη Eurovision ήταν ένα πολύ γλυκό λάθος μου γιατί μου έδειξε ότι δεν ανήκω στο ποπ τραγούδι, είμαι λαική τραγουδίστρια. Ουσιαστικά μου έδειξε το δρόμο μου. Οπότε μόνο ως καλό το θυμάμαι… Κι ο πρώτος μου δίσκος μου έδειξε ότι μου αξίζουν πιο σοβαρά τραγούδια, έκανα τρία χρόνια να ξαναβγάλω δίσκο και το πέτυχα. Αν δεν έκανα λάθη και είχα επιτυχία, θα νόμιζα ότι αυτό ήταν το σωστό.

Δικαιολογείται όμως αυτό, τη στιγμή που ο καλλιτέχνης βρίκσεται ακόμα στην αρχή του…

Κανένας δεν μπορεί να ξέρει απ’ την αρχή αν κάνει το σωστό ή όχι γιατί αν το ξέρει δεν θα είναι στην αρχή του, προφανώς, θα είναι κάπου στη μέση και δεν θα το γνωρίζουμε ή θα έχει πολύ καλό μάνατζερ. Εγώ πολύ καλό μάνατζερ απέκτησα μετά τα πρώτα 6 χρόνια, τον άντρα μου, δηλαδή ήμασταν μαζί αλλά δεν δουλεύαμε μαζί. Όταν δουλέψαμε και μου μετέδωσε όλες τις γνώσεις του εκεί κατάλαβα τα λάθη που είχα κάνει και σταμάτησα να ασχολούμαι με όλα τα υπόλοιπα… εκτός απ’ το να τραγουδάω.

Αρά ακούς τις συμβουλές που σου δίνουν;

Πάρα πολύ! Δεν έχω την εγωπάθεια και τον εγωισμό να νομίζω ότι πρέπει να ξέρω εγώ ποιος είναι ο καλύτερος για να μου φτιάξει τα δόντια, δεν προσπαθώ να κάνω εγώ τον «οδοντίατρο», απλώς μαθαίνω ποιος είναι ο καλύτερος και πάω. Ένα παράδειγμα είναι αυτό που μου είχε πει ο Ηλίας Ψινάκης… «Μη χάνεις χρόνο απ’ το να προσπαθήσεις να τα κάνεις όλα σωστά απλά βρες τους καλύτερους!».

Είναι εύκολο αυτό;

Είναι και θέμα τύχης. Ήμουν τυχερή σ’ αυτό, έτυχε να με αγαπάει πολύ ο άνθρωπος μου, να έχω σπουδαίους φίλους, όπως ο κουμπάρος μου ο Ηλίας που ήξερε τη showbiz καλύτερα απ’ τον καθένα, όπως η Ζωή Λάσκαρη που μου έδωσε πολύ βασικές συμβουλές. Γενικά είχα πολύ σπουδαίους ανθρώπους δίπλα μου που γνώρισα από μικρή και μου έδιναν τα φώτα τους κι εγώ τους άκουγα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Νότης γιατί τότε δούλευα μαζί του, βοήθησε πολύ στο να βρω τα τραγούδια που ήθελα.

Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στην Ελληνική δισκογραφία;

Με ενοχλεί που δεν υπάρχει η ίδια μεγάλη λαχτάρα του να πας και να αγοράσεις ένα δίσκο και περιμένεις απλά από το κομπιούτερ σου να τον κατεβάσεις και να τον ακούσεις. Με ενοχλεί ότι κάθε μεγάλη οικονομική κρίση ακολουθείται από φθηνά τραγούδια τα πρώτα χρόνια και μετά γίνεται το ξεσκαρτάρισμα και έρχονται πάλι τα σημαντικά λαικά τραγούδια στη μόδα. Με ενοχλεί που τα ραδιόφωνα είναι κατευθυνόμενα και δεν είναι όπως παλιά που έπαιζε ο κάθε παραγωγός τα τραγούδια που αγαπάει.

Υπάρχει άγχος κάθε φορά που επιλέγεις το επόμενο τραγούδι που θα παρουσιάσεις;

Για μένα πολύ μεγάλο…

Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι πρώτα;

Να έχει το τραγούδι καλή μελωδία και ωραίο στίχο! Ακόμα και στα χαρούμενα τραγούδια πάλι δεν θέλω να υπάρχει ευτελής στίχος. Αυτό είναι το αδύνατο σημείο μου, δεν με νοιάζει να είναι όλοι στα τραπέζια και να χορεύουν το τραγούδι… Παρόλο που η καριέρα μου είναι στημένη περισσότερο σε μπαλάντες, σε χασάπικα και ζειμπέκικα δεν είμαι καθόλου αρνητική στα χορευτικά τραγούδια… αρκεί να ‘ναι έξυπνα. Είχα πει ούτως ή άλλως παλιά το «Είμαι καλά περνάω μια χαρά» που το θεωρούσα πολύ ευρηματικό. Είμαι πολύ υπέρ στα διασκεδαστικά τραγούδια, όταν δεν έχουν χαζούς στίχους.

Πρόσφατα κυκλοφόρησες και το καινούργιο σου τραγούδι!

Ναι, είναι του Stan και της Icon Music! Ο Στράτος είναι φίλος μου και μετά το «Μόνη καρδιά» ξανά χτυπά με το «Μη μ’ ακουμπάς» που είναι πιο επιθετικό, πιο πληγωμένο, πιο θυμωμένο. Νομίζω ότι θυμίζει καλούς λαικούς τραγουδιστές της δεκαετίας ’90 και του 2000. Έρχεται και ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά που τα περισσότερα τραγούδια -εκτός από τα τρία του Stan που θα έχω- τα έχει γράψει ένας παλιός μου συνεργάτης και ένας από τους μεγαλύτερους λαικούς συνθέτες της γενιάς του, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Έχουμε κάνει μαζί σπουδαίες επιτυχίες στο παρελθόν και εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλες με σπουδαίους στιχουργούς όπως ο Βασίλης Γιαννόπουλος, η Βίκυ Γεροθόδωρου κι ο Θάνος Παπανικολάου.

Σε νεότερα παιδιά δείχνει «εμπιστοσύνη» η Πέγκυ Ζήνα;

Γιατί, ο Stan είναι παλαιότερο; (γέλια) Κάπως έτσι έγινε και το «Είμαι καλά» κι επίσης πολλά άλλα νέα παιδιά ήρθαν στα χέρια μου… ήταν κι ο Γιώργος Σαμπάνης, ο Δήμος Αναστασιάδης που είναι μεγάλα ταλέντα. Με χαρά τα δέχομαι και έχουμε κάνει μαζί επιτυχίες μεγάλες!

Κλείνοντας, τι θα ήθελες να σου ευχηθούμε;

Να συνεχίσουν να με αγαπούν κι άλλα νέα παιδιά και να μου φέρνουν επιτυχίες. (γέλια) Να μου ευχηθείτε να νιώθω καλά και η ομάδα αυτή που ακολουθεί την Πέγκυ Ζήνα να είναι εκεί πάντα, αγκαλιά μου… και να γίνεται όλο και μεγαλύτερη, να μεγαλώνουμε τη παρέα μας.

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη & Κατερίνα Γκίνη