Συνέντευξη | Πέτρος Ιακωβίδης: «Οι άνθρωποι που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου ναι μ’ αγαπάνε σαν Πέτρο!»

Διατηρώντας χαμηλούς τόνους και με το ήθος που τον χαρακτηρίζει ο γοητευτικός καλλιτέχνης επιλέγει ξεκάθαρα να απασχολεί μόνο μέσω της δουλειάς του.
Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού άλμπουμ «Αποτυπώματα» που κυκλοφορεί από την Minos Emi, η Αρχισυντάκτρια του Tralala.gr Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκε μαζί του για μια συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης.
Αφοπλιστικά ειλικρινής Πέτρος Ιακωβίδης στο Tralala.gr … Απολαύστε τον!

Πέτρο χαίρομαι πολύ που σε συναντώ! Έχω την αίσθηση πως διανύεις μια πολύ όμορφη περίοδο… Ισχύει;

Είμαι πάρα πολύ καλά, είμαι πολύ ευτυχισμένος! Έχω την υγεία μου που για εμένα είναι το σημαντικότερο και το ίδιο και η οικογένεια μου, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μου. Είμαι χαρούμενος επίσης διότι πάνε όλα καλά στην δουλειά μου καθώς αυτή είναι η κινητήριος δύναμη μου. Κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες το πρώτο μου άλμπουμ και γενικά είμαι σε ένα πολύ δημιουργικό στάδιο. Δεν σου κρύβω πως αν και τα «Αποτυπώματα» κυκλοφόρησαν πρόσφατα εγώ συνεχίζω καθημερινά να γράφω τραγούδια, πηγαίνω στο studio και δουλεύω συνέχεια, δεν νιώθω κούραση, απλά το απολαμβάνω.

Από τα πρώτα πράγματα στα οποία αναφέρθηκες είναι η οικογένεια σου. Είσαι πολύ δεμένος μαζί τους. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στον τρόπο που λειτουργείς ως άνθρωπος;

Η οικογένεια για μένα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Πιστεύω ότι όπως σε μεγαλώσουν οι γονείς σου έτσι θα πορευτείς και εσύ στη ζωή σου και στη δουλειά σου, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Εγώ μεγάλωσα σε μία πολύ καλή και σωστή οικογένεια και ήταν θετικό το γεγονός ότι ήταν μικροί ηλικιακά οι γονείς μου όταν γεννήθηκα εγώ και η αδερφή μου, όποτε ειδικά με τον πατέρα μου ήμασταν σαν φιλαράκια. Με πήγαινε στο γήπεδο ή όπου αλλού ήθελα και ήταν όλη τη μέρα μαζί μας. Αυτό μόνο καλό μου έκανε… δεν μπορώ να μην τους αγαπάω! Πέρα από όλα αυτά που έχουν κάνει για μένα σαν παιδί, μόνο και μόνο που ξενύχτησαν για να πετύχω εγώ το στόχο μου και όλα όσα είχα στο μυαλό μου και με άφησαν σε ηλικία 13 ετών να δουλέψω σε ένα νυχτερινό κέντρο με έκανε να τους σέβομαι ακόμη πιο πολύ… καταλαβαίνεις ότι πολλοί είναι οι γονείς που λένε απλά «όχι». Εμένα όμως ο πατέρας μου, μου είπε «Αφού θέλεις να κάνεις αυτό, τελείωσε! Εγώ θα είμαι μαζί σου, το μόνο που θέλω να ακούω είναι ότι είσαι καλό παιδί… ότι είσαι το καλύτερο παιδί και θέλω να πας ψηλά σ’ αυτό που κάνεις με ήθος».

Πιστεύεις ότι το κατάφερες αυτό στον χώρο που επέλεξες να κινηθείς;

Η αλήθεια είναι πως ακούω συχνά να λένε «είναι καλό παιδί!» και τους ευχαριστώ πάρα πολύ απλά εγώ είμαι ο εαυτός μου. Αν αυτό βγαίνει στον κόσμο, ευχαριστώ θερμά, με τιμά γιατί είναι πολύ όμορφο να το ακούς. Δεν μπορώ εγώ όμως να πω αν είμαι καλό παιδί ή όχι, προσπαθώ σίγουρα πάντως να είμαι σωστός άνθρωπος.

Τι σημαίνει για σένα να είσαι σωστός άνθρωπος;

Σωστός άνθρωπος για εμένα είναι να έχεις ήθος και να κάνεις ότι αγαπάς αρκεί να μην προσβάλλεις τον διπλανό σου ή να μην λειτουργείς με άσχημο τρόπο. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι αν κάνεις κάποιο λάθος δεν είσαι σωστός άνθρωπος. Πάντα υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης και βελτίωσης. Όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας αλλά αρκεί να το μετανιώσουμε και να το διορθώσουμε. Θυμάμαι η πρώτη κουβέντα που μου είχαν πει οι γονείς μου ήταν να αποφεύγω τους τσακωμούς και τις εντάσεις. Έβλεπα φασαρία και σηκωνόμουν και έφευγα… ακόμη και τώρα έτσι λειτουργώ, δεν θα καθίσω να μαλώσω το χειρότερο πράγμα να μου πούνε, δεν χρειάζεται να καθίσω να μαλώσω με κανέναν, θα φροντίσω με τον τρόπο μου να δείξω την όποια αδικία. Επίσης πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που ήθελα να βοηθάω αυτόν που έχει ανάγκη, ακόμη και αν μου έκανε κακό ή έλεγε για μένα διάφορα πράγματα. Πιστεύω ότι ο Θεός βλέπει και όταν κάνεις πράγματα που έχουν ουσία και είναι σωστά, κάποια στιγμή θα σου τα επιστρέψει.

Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση των γονιών σου όταν είπες στα 13 σου ότι ξεκινάς το τραγούδι;

Ο πατέρας μου γνώριζε ότι θα μου γίνει αυτή η πρόταση γιατί είχα την τύχη ο Δημήτρης Δημητρόπουλος, ο μαέστρος που δούλευε στο νυχτερινό κέντρο που ξεκίνησα να είναι και δάσκαλος μου στο μπουζούκι. Είχε συνεννοηθεί λοιπόν με τον πατέρα μου και τον Νίκο Κουρκούλη – που για εμένα εκτός από συγγενής αποτελεί και υπόδειγμα καλλιτέχνη και τον αγαπώ και τον σέβομαι – ότι πρέπει να ξεκινήσω να τραγουδάω για να αποκτήσω εμπειρία. Ο Νίκος δηλαδή μου το έλεγε συνέχεια… το πετούσε απέξω – απέξω ώστε να αρχίσω να το βάζω στο μυαλό μου. Το είχε συζητήσει ήδη με τους γονείς μου οπότε πιστεύω ότι δεν ήταν έκπληξη για εκείνους.

Θυμάσαι εκείνη την πρώτη στιγμή που στο είπαν, πως ένιωσες;

Ήμουν στο χωριό μου, την Καλυψώ και χτύπησε το τηλέφωνο… ήταν μια ημέρα πριν τα Χριστούγεννα και μου είπαν ότι το απόγευμα θα πρέπει να πάω στο μαγαζί να ξεκινήσω πρόβες. Έπαθα σοκ, δεν το περίμενα, δεν κατάλαβα τι έγινε… ο δάσκαλος μου βέβαια είχε φροντίσει να με προετοιμάσει, δεν μου έκανε μόνο μαθήματα μπουζούκι, μου ετοίμαζε σειρές, τραγούδια… με έβαζε να τραγουδάω και εγώ δεν καταλάβαινα για ποιο λόγο τα κάνει όλα αυτά. Όμως το έκανε επειδή σε λίγο καιρό θα μου έλεγε «Ξεκίνα!», οπότε ήταν όλο «στημένο» στην ουσία (γέλια)! Όταν έκλεισα το τηλέφωνο ο πατέρας μου μου είπε «Ξέρω ότι είναι το όνειρο σου, θέλω μόνο να είσαι σωστός άνθρωπος και να το κάνεις σωστά. Εγώ θα είμαι μαζί σου, θέλω όμως αν βάλεις ένα στόχο, να τον διατηρήσεις. Δεν θέλω να κάνεις πράγματα που θα μετανιώσεις μετά». Ήξερε ότι αυτή είναι η αγάπη μου και από τη πρώτη στιγμή με ενθάρρυνε.

Πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί μιας επαρχιακής πόλης να ξεκινήσει στα 13 του να ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι;

Είναι πολλές οι δυσκολίες του επαγγέλματος γενικότερα αλλά όταν ξεκινάς σε μία πόλη όπως είναι η Καβάλα, η Ξάνθη, οι Σέρρες… γενικά η επαρχία… είναι πιο εύκολο να μπεις σε ένα μαγαζί. Στην Αθήνα υπάρχουν μεγάλα σχήματα και δεν μπορείς να πάρεις ουσιαστικό ρόλο και χρόνο. Είχα και αρκετούς γνωστούς οπότε ήξερα ότι θα με βοηθήσουν λίγο παραπάνω. Η βασική δυσκολία όταν ξεκινάς στην πόλη σου είναι αυτό το μεταβατικό στάδιο που περνάς αναγκαστικά μέχρι να σε μάθουν και να σε αποδεχτούν οι ντόπιοι, δεν σε αντιμετωπίζουν αμέσως ως «δικό τους παιδί».

Νομίζω, όμως, ότι εσένα δεν σε ενόχλησε αυτό.

Όχι, ποτέ δεν με ενοχλούσε, ίσα – ίσα η Καβάλα είναι μία πόλη που με έχει στηρίξει πάρα πολύ όπως βέβαια στη συνέχεια και η Δράμα, η Ξάνθη και οι Σέρρες… αλλά όπως και να το κάνεις, τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Τα δύο πρώτα ειδικά που ήμουν στη Καβάλα με κοιτούσαν περίεργα, ήμουν και «μωρό». (γέλια)

Στο σχολείο πως σε αντιμετώπιζαν οι συμμαθητές σου ή και οι… συμμαθήτριές σου; Τους τραγουδούσες;

Πήγαινα σε μουσικό σχολείο οπότε εκεί γνώριζαν μουσική όλα τα παιδιά. Ήξεραν βέβαια ότι εγώ τραγουδάω «επαγγελματικά» και ήταν λίγο περίεργα στην αρχή γιατί η δουλειά σιγά – σιγά με έκανε να σκέφτομαι διαφορετικά, με μεγάλωσε και με ωρίμασε πιο γρήγορα. Άρχισα να έχω άλλα ενδιαφέροντα και ακόμη και το γεγονός ότι πήγαινα στο σχολείο και είχα το δικό μου χαρτζιλίκι που δεν το έπαιρνα από τους γονείς μου… ήταν για κάποιους συμμαθητές μου περίεργο. Σου μιλώ ειλικρινά εγώ ποτέ δεν ένιωσα ότι ήμουν κάτι το ιδιαίτερο σε σχέση με τους άλλους, ούτε ήμουν απ’ τους ανθρώπους που ήθελαν να «φανούν», ίσα ίσα ήθελα να κάνω χαβαλέ και να περνάμε καλά. Μου άρεσε πολύ να κάνω πλάκα με τους φίλους μου, δεν ήθελα να νιώθω ότι κάποιοι είναι φίλοι μου και με πλησιάζουν επειδή τραγουδάω, δεν μου άρεσε τότε και δεν μου αρέσει ούτε και σήμερα. Θέλω να με γουστάρουν γιατί είμαι ο Πέτρος και περνάνε καλά μαζί μου.

Το έχεις καταφέρει αυτό μέχρι σήμερα;

Οι άνθρωποι που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου, που έχω επιλέξει να είναι φίλοι και συνεργάτες μου… ναι, είναι δίπλα μου γιατί μ’ αγαπάνε σαν Πέτρο και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να πετύχω τους στόχους μου και να είμαι καλά.

Χαίρεσαι όταν ακούς από τον κόσμο θετικά σχόλια για εσένα ή σε τρομάζει και λίγο;

Δεν σου κρύβω ότι χαίρομαι όταν λένε ότι είμαι «καλό παιδί» γιατί αν ο κόσμος το καταλαβαίνει αυτό μέσα από τα τραγούδια και τις συνεντεύξεις μου ή από μια κουβέντα που θα πούμε στο καμαρίνι… είναι πολύ ουσιαστικό για εμένα. Το σημαντικότερο πράγμα είναι να βγαίνω να τραγουδάω και να βλέπω τον κόσμο να περνάει καλά, να χειροκροτεί και να έρχεται στο καμαρίνι να πει ακόμα και το στραβό που δεν του άρεσε γιατί για εμένα αυτοί είναι οι τελικοί κριτές. Όπως πας σε ένα talent show και σε κρίνουν, έτσι είναι και ο κόσμος. Πρέπει να τον ακούς, να τον αφουγκράζεσαι, πάντα κάτι μαθαίνεις.

Πόσο εύκολα αποδέχεται ένας καλλιτέχνης τις όποιες παρατηρήσεις ή αρνητικές κριτικές του γίνονται;

Δεν θα έλεγα ότι είναι εύκολο! Είναι η πρώτη φορά που το λέω αυτό! Πριν λίγο καιρό συνειδητοποίησα για ποιο λόγο οι καλλιτέχνες δεν αντέχουμε εύκολα την κριτική. Ο λόγος είναι διότι όποια απόφαση και αν πάρουμε για κάτι που μας αφορά, είτε εμείς οι ίδιοι, είτε οι συνεργάτες μας, στο τέλος εμείς θα κριθούμε. Το γεγονός αυτό λοιπόν μας επιφορτίζει με άγχος και θέλουμε τουλάχιστον ότι και αν γίνει, είτε κάτι πάει καλά, είτε όχι να το έχουμε επιλέξει οι ίδιοι και να έχουμε την ευθύνη των δικών μας πράξεων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ακούς την ομάδα σου απλά να είσαι πιο προσεκτικός στην κάθε σου κίνηση.

Ξεροκέφαλος είσαι;

Είμαι πολύ!

Σε έχει φέρει αυτό ποτέ σε δύσκολη θέση;

Το αντίθετο θα έλεγα… πιστεύω ότι με έχει σώσει από περίεργες καταστάσεις. Όταν επιμένεις σε κάτι ίσως έχει ένα καλό, μπορεί να καταφέρεις να κάνεις και τον άλλον να το ξανασκεφτεί, να το δει και από μια άλλη οπτική γωνία και να καταλήξετε να κάνετε κάτι το οποίο τελικά δεν είναι ούτε αυτό που σκεφτόσουν εσύ, ούτε αυτό που σκεφτόταν εκείνος… να είναι κάτι ενδιάμεσο και να ‘ναι το καλύτερο!

Εμπιστεύεσαι εύκολα ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή σου;

Βάζω εύκολα ανθρώπους δίπλα μου, δεν τους εμπιστεύομαι αμέσως όμως. Μ’ αρέσει να έχω παρέες πολλές, δεν σημαίνει ότι θα τους ανοιχτώ πάρα πολύ, σίγουρα όμως δεν μ’ αρέσει η μοναξιά.

Πώς δείχνεις σε κάποιον ότι τον εμπιστεύεσαι και τον ξεχωρίζεις ως φίλο σου;

Τον άνθρωπο που εμπιστεύομαι θα τον βάλω στο σπίτι μου, θα του πω παραπάνω πράγματα για εμένα και θα γνωρίσει την οικογένεια μου.

Όταν πήρες την απόφαση να κατέβεις στην Αθήνα για δουλειά περίμενες ότι θα σε αγκαλιάσει ο κόσμος τόσο γρήγορα και θα μιλάνε για σένα τόσο έντονα στον χώρο;

Να σου πω την αλήθεια δεν νιώθω ακόμη ότι έχω καταφέρει κάτι σημαντικό. Μου λένε οι συνεργάτες μου ότι πάμε πολύ καλά αλλά εμένα το όνειρο μου ήταν να κατέβω στην Αθήνα, να κάνω την δουλειά μου όπως πρέπει και να φτάσω ψηλά με την αξία μου. Συνειδητοποιώ ότι πάνε όλα καλά γιατί βλέπω ότι κάθε σεζόν που περνάει ανεβαίνω και ένα σκαλοπάτι και αυτό είναι πολύ σημαντικό, νιώθω ευγνώμων. Ήμουν στη Θεσσαλονίκη, που είναι η δεύτερη πατρίδα μου γιατί εκεί πέρασα πολλά χρόνια απ’ τη ζωή μου, μου ήρθε μία πρόταση από την Αθήνα… κατέβηκα και είδα ότι σιγά σιγά πέρασαν τα χρόνια και είμαι εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Αντιλαμβάνομαι ότι πια κάνω περισσότερα lives και τα μαγαζιά γεμίζουν με κόσμο αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι η δουλειά μας είναι κάτι το «wow». Προσφέρουμε στον κόσμο διασκέδαση, ψυχαγωγία και συντροφιά και αυτό έχει σημασία διότι μέσα από τα τραγούδια μας, μπαίνουμε στο σπίτι, στην ψυχολογία και στην καρδιά του κόσμου. Εκεί συνειδητοποιείς ότι αυτό που κάνεις έχει δύναμη και αξία.

Ένα από τα τραγούδια σου που προκάλεσε πραγματικά πανικό ήταν το «Κοριτσάκι Μου». Το είχες πιστέψει αυτό το τραγούδι από την πρώτη στιγμή που το έγραψες; Περίμενες ότι θα αγαπηθεί τόσο;

Θα σου πω κάτι που δεν ξέρει κανείς!!! Είχα πάει στο studio για να ηχογραφήσουμε το επόμενο single… είχαμε κυκλοφορήσει ήδη το «Αγκαλιά» και ήταν η σειρά για το επόμενο… Είμασταν ανάμεσα στο «Κοριτσάκι μου» ή στο «Κάτσε Καλά». Εγώ θα πω την αλήθεια, επέμενα να βγάλουμε το «Κάτσε Καλά»! Ήμασταν στο studio με τον Stan, τα παιδιά της ICON music και τον παραγωγό μου τον Σπύρο Ποταμόπουλο και το συζητούσαμε. Θεωρούσα ότι το «Κοριτσάκι Μου» ήταν ένα τραγούδι που όντως θα μου έδινε κάτι αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν ακόμη η ώρα να το βγάλω. Ο Stan μου άλλαξε την άποψη και πολύ καλά έκανε, μου είπε ότι είναι ένα τραγούδι που ίσως να μην μπορώ να το πω αργότερα, μεγαλώνοντας. Μου είπε συγκεκριμένα: «Είναι ένα τραγούδι που σε χαρακτηρίζει και θα σου αφήσει το στίγμα του»! Έκατσα, το σκέφτηκα, το τραγούδησα με την κιθάρα μου και φαντάστηκα πως θα είναι όταν θα το τραγουδάω στο κοινό… μου ήρθε μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στο μυαλό. Γύρισα την επόμενη μέρα στο studio και είπα «Αυτό θα βγάλουμε!».

Αλλάζει ο καλλιτέχνης μετά από μια τόσο μεγάλη επιτυχία;

Είναι λάθος να αλλάζει κάποιος από την επιτυχία. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να χαίρεται και να προσπαθεί να καταφέρει ακόμη πιο όμορφα πράγματα. Μου αρέσει που μετά την επιτυχία που είχε το «Κοριτσάκι μου» ερχόντουσαν στο καμαρίνι πολλοί άντρες και μου έλεγαν ότι θα το αφιερώνουν αυτό το τραγούδι μια ζωή γιατί είναι ρομαντικό. Ενθουσιάστηκα, δεν το περίμενα, πίστευα ότι θα αρέσει μόνο στις γυναίκες!

Σε μια χώρα με τόσες δυσκολίες, όπως η Ελλάδα, πιστεύεις ότι μπορεί να ενοχλείς κάποιους όσο ανεβαίνεις; Πώς το διαχειρίζεσαι;

Το ότι θα ενοχλήσεις, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα πια, είναι πιθανό. Οι θέσεις είναι μετρημένες και το γεγονός ότι θα διασφαλίσεις μια θέση εσύ, σημαίνει ότι κάποιος άλλο θα την χάσει. Εγώ όμως ποτέ δεν το είδα έτσι, ποτέ δεν ήθελα να «αντιμετωπίσω» κάποιον με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Υπάρχει τεράστια ανταγωνιστικότητα αλλά καλύτερα να διακριθείς με την αξία και τη δουλειά σου. Προτιμώ λοιπόν να κάνω σωστά τη δουλειά μου και να προχωράω βήμα βήμα ακούγοντας τους συνεργάτες μου. Ο Θεός βλέπει και ξέρει ποιοι αξίζουν και ποιοι όχι.

Το πρώτο σου προσωπικό σου album με τίτλο «Αποτυπώματα» είναι γεγονός. Μίλησέ μου γι’ αυτό.

Όπως κάθε τραγουδιστής έτσι και εγώ είχα όνειρο να καταφέρω να κρατήσω στα χέρια μου κάποια στιγμή το πρώτο μου ολοκληρωμένο, προσωπικό album. Η ευτυχία μου είναι ακόμη μεγαλύτερη καθώς και τα δεκατρία τραγούδια έχουν την υπογραφή μου, τα έχω γράψει ο ίδιος…!! Είμαι επίσης πολύ χαρούμενος γιατί έχω τη MINOS EMI στο πλευρό μου να με στηρίζει, μια από τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρίες. Το album αυτό το σχεδίαζα με τον παραγωγό μου τον Σπύρο Ποταμόπουλο καιρό τώρα και ήρθε πολύ πιο γρήγορα από όσο φανταζόμασταν.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που ίσως ξεχωρίζεις λίγο παραπάνω;

Ειλικρινά αγαπώ εξίσου όλα τα τραγούδια μου γιατί τα έχω γράψω εγώ και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Ένα τραγούδι όμως που έχει μια ιδιαίτερη ιστορία είναι το «Ορκίσου». Ο δίσκος είχε ολοκληρωθεί και ήταν να έχει δώδεκα τραγούδια, λίγο πριν τον στείλουμε στην εταιρία λοιπόν… ξύπνησα στον ύπνο μου και είχα στο μυαλό μου την εικόνα δύο ανθρώπων που ο ένας έλεγε στον άλλο «Ορκίσου πως θα μ’ αγαπάς για μια ζωή». Ήταν τέσσερις τα ξημερώματα, έγραψα το «Ορκίσου» και το πρωί πήρα τον παραγωγό μου τηλέφωνο και του είπα ότι θα προστεθεί στον δίσκο αυτό το τραγούδι οπωσδήποτε. Τελικά βλέπω ότι ο κόσμος το αγαπάει πάρα πολύ!! Το βγάλαμε έτσι μόνο με την κιθάρα, ήταν ακριβώς όπως το φαντάστηκα.

Το να γράφεις τραγούδια είναι για σένα κάτι εύκολο;

Ο Θεός σε κάθε άνθρωπο δίνει κάτι, όλοι είμαστε καλοί σε κάτι αρκεί να το ανακαλύψουμε. Για μένα είναι όλα τέχνη, έχουμε χαρίσματα οι άνθρωποι και με αυτά προχωράμε στη ζωή μας.

Σου είναι πιο εύκολο να γράφεις τραγούδια για σένα;

Με απόλυτη ειλικρίνεια θα σου πω πως δεν έχω γράψει ποτέ για κανέναν άλλο, γράφω μόνο για τον εαυτό μου. Είμαι συνθέτης και στιχουργός αλλά ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου ότι θα το κάνω επαγγελματικά και για άλλους συναδέλφους αυτό. Ξυπνάω το πρωί και μπορεί να γράψω τρία – τέσσερα τραγούδια, από κει και πέρα προφανώς και δεν μπορώ να τα κυκλοφορήσω όλα αυτά τα τραγούδια εγώ. Πόσα albums να βγάλεις και πόσα τραγούδια να πεις; Εκεί καταλαβαίνω ότι είναι πολύ σημαντικό να ακούσεις από έναν άλλο καλλιτέχνη το τραγούδι σου, είναι τόσο όμορφο συναίσθημα.

Δίνεις επιτυχίες πάντως!

Προσπαθώ!

Το μετανιώνεις μετά ή αυτό σε κάνει να νιώθεις πιο καλά;

Όχι, ποτέ δεν έχω μετανιώσει για κάτι. Γιατί να μετανιώσω για ένα τραγούδι που έδωσα; Επειδή έγινε επιτυχία; Δεν μπορείς καν να ξέρεις αν το ίδιο τραγούδι θα γινόταν επιτυχία με τη δική σου φωνή. Για παράδειγμα όταν ο Κωνσταντίνος Αργυρός έβγαλε το «Αθήνα – Θεσσαλονίκη» και εγώ το «Κοριτσάκι μου», ήταν δύο τραγούδια που είχαν αντίστοιχα μεγάλη επιτυχία και τα έχω γράψει εγώ… ίσως να μην είχαν την ίδια απήχηση αν τα λέγαμε αντίστροφα. Το timinig, η φωνή και πολλά άλλα παίζουν ρόλο στο να γίνει ένα τραγούδι επιτυχία. Χαίρομαι που κάποιοι άνθρωποι με εμπιστεύτηκαν, είπαν τα τραγούδια μου, αυτά έγιναν επιτυχίες και με βοήθησαν και εμένα να πάω ένα βήμα παραπέρα.

Το πιο πρόσφατο τραγούδι που έδωσες στον Κωνσταντίνο Αργυρό είναι το «Ξημερώματα». Περίμενες ότι θα γινόταν τόσο μεγάλη επιτυχία από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε;

Σαν μουσικός, συνθέτης και καλλιτέχνης γενικότερα καταλαβαίνω αν ένα τραγούδι είναι σουξέ ή δεν είναι. Το πόσο μεγάλη επιτυχία θα κάνει δεν μπορεί να το ξέρει κανένας. Ήξερα ότι είναι ένα ωραίο τραγούδι με όλα τα φόντα για να το αγαπήσει ο κόσμος. Επίσης ήξερα ότι ο Κωνσταντίνος είναι ένας καλλιτέχνης που αγαπάει πάρα πολύ ο κόσμος και διανύει μια από τις καλύτερες περιόδους της καριέρας του.

Από τι εμπνέεσαι για να γράψεις τραγούδια;

Καταρχάς βλέπω πολλά όνειρα και σε αυτά εκτυλίσσονται ιστορίες και όταν ξυπνάω έχω την ανάγκη να τα κάνω τραγούδια. Επίσης μπορεί να μου πει κάτι κάποιος που θα με εμπνεύσει χωρίς να το καταλάβει. Εμπνέομαι από πολλά πράγματα, από εικόνες, λέξεις, όνειρα… Γράφω τραγούδια, δεν μπορώ να σου περιγράψω ακριβώς πως βγαίνουν αυτά.

Τι μερίδιο ευθύνης έχεις εσύ για την ενασχόληση της αδερφής σου με το τραγούδι και αναρωτιέμαι πώς αντέδρασαν οι γονείς σας έχοντας πλέον δύο τραγουδιστές στην οικογένεια;

Μπορεί να ακουστεί περίεργο επειδή είμαι αδερφός της και ίσως για κάποιους δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός αλλά η Μορφούλα είναι μια από τις καλύτερες φωνές που έχω ακούσει μέχρι σήμερα. Δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει το τραγούδι, όπως εγώ ήθελα να το κάνω έτσι ήθελε και αυτή. Δεν υπήρχε λόγος να την αποτρέψουν οι γονείς μας από αυτό. Η μόνη διαφορά με τη Μορφούλα είναι ότι έπρεπε να ξεκινήσει σε πιο μεγάλη ηλικία από εμένα γιατί είναι κορίτσι. Το καλό ήταν ότι επειδή με γνώριζαν όλοι και ήξεραν ότι είμαι αδερφός της, την προστατεύανε κιόλας και είχε την τύχη να δουλέψει με ανθρώπους που δούλεψα και εγώ. Ο δάσκαλος που έβαλε εμένα στα μπουζούκια έκανε το ίδιο και με τη Μορφούλα τώρα. Ήξερα ότι θα την προσέχουν και φυσικά ήταν και πάλι ο πατέρας μου εκεί.

Εσύ που γνωρίζεις πια πως λειτουργούν τα πράγματα στο χώρο, είσαι αυστηρός όσον αφορά τις επιλογές της; Την συμβουλεύεις;

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ με τη Μορφούλα δεν είχα φόβο… είναι αντράκι και ξέρει να χειρίζεται τα πράγματα μόνη της. Ποτέ δεν είχα άγχος μη την πειράξει κάποιος ή μήπως δεν κάνει κάτι σωστά. Σίγουρα τη συμβουλεύω σε ό,τι χρειαστεί. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια με ακούει ενώ παλιά δεν με άκουγε. Αντιδρούσε όταν της έλεγα κάτι αλλά μετά όταν έμενε μόνη και το σκεφτόταν, καταλάβαινε πως είχα δίκιο. Ήξερα ότι ήταν ο πατέρας μου δίπλα της και ξέρω ότι είναι σωστό παιδί γιατί μεγαλώσαμε με σωστή αγωγή από την οικογένειά μας. Είμαστε πολύ αγαπημένοι και την είχα καθημερινά μαζί μου και έβλεπα πως φέρεται στους φίλους της αλλά και έξω. Ήξερα ότι θα είναι ένα σεμνό κορίτσι και ότι θα κάνει τη δουλειά της με ήθος. Πιστεύω, ακόμα και σήμερα, ότι είναι παράδειγμα μέσα σε αυτή τη δουλειά γιατί είναι δύσκολα τα πράγματα και βλέπουμε αυτά που γίνονται στο χώρο. Χαίρομαι όταν με πιάνουν και μου μιλάνε για τη Μορφούλα! Ακούω για την αδερφή μου τόσο καλά λόγια και συγκεκριμένα από ανθρώπους που είναι έμπειροι στον χώρο και έχουν πάει και την έχουν δει εκεί που δουλεύει και μου λένε πόσο ευγενικό παιδί είναι και φέρεται εξαιρετικά, μου λένε ότι μοιάζουμε. Αυτά με χαροποιούν όταν τα ακούω… το ότι είναι καλή τραγουδίστρια και φωνάρα το ξέρω! Όπως είπα, μπορεί ο κόσμος να μην με πιστεύει γιατί είναι αδερφή μου αλλά εγώ χαίρομαι γι’ αυτό. Ξέρω ότι θα πάει ψηλά κι εγώ θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να την βοηθήσω.

Και φτάνουμε στις εμφανίσεις σου στο Fantasia… Στο πλευρό του Κωνσταντίνου Αργυρού και έχετε μαζί σας τους Otherview. Έχετε ξεκινήσει και πάτε πολύ καλά!

Είναι η πέμπτη σεζόν μου με τον Κωνσταντίνο Αργυρό και χαίρομαι που συνεργαζόμαστε ξανά. Ξεκινήσαμε στο Fantasia πριν λίγες εβδομάδες και από την ανταπόκριση του κόσμου, καταλαβαίνω πως αρέσει αυτό που παρουσιάζουμε. Τους Otherview δεν τους γνώριζα πριν, γνωριστήκαμε στο μαγαζί και μπορώ να πω ότι είναι πραγματικά πολύ καλά παιδιά και σωστοί επαγγελματίες. Για τον Κωνσταντίνο τι να πω;;; Είναι πολύ φίλος μου, δεν είχαμε ποτέ προβλήματα. Έχουμε άλλον ένα μήνα εμφανίσεων περίπου και νομίζω όλα θα συνεχίσουν υπέροχα. Το Fantasia πιστεύω ότι είναι ένας από τους πιο ωραίους χώρους της Αθήνας, πολύ ζεστός, με έναν επιχειρηματία που στηρίζει ολόκληρο το σχήμα. Ο κύριος Μπερτάκης με στήριξε από την πρώτη στιγμή και τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό.

Πριν ολοκληρώσουμε θα ήθελα να στείλεις ένα μήνυμα σε όλα αυτά τα κορίτσια που δημιουργούν πραγματικό χαμό στα social media και στις εμφανίσεις σου. Τι έχεις να τους πεις σχετικά με όλη αυτή την αγάπη που εισπράττεις;

Αν και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος μπαίνω στα social media και βλέπω όλα αυτά που κάνουν για εμένα. Νομίζουν ότι δεν τα γνωρίζω αλλά η αλήθεια είναι πως τα έχω δει όλα! Μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι όλα αυτά τα κάνουν κορίτσια που είναι σεμνά και δεν προκαλούν. Κάποιες φορές που έτυχε να βγει κάτι σχετικό με την προσωπική μου ζωή προς τα έξω, έδειξαν ενοχλημένες και ζήτησαν να σταματήσει αυτό καθώς το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι πως είναι ο «Πέτρος» σαν καλλιτέχνης και το τι κάνει για τους ανθρώπους που τον στηρίζουν. Το εκτίμησα αυτό πάρα πολύ. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι τις αγαπώ πολύ και χαίρομαι γι’ αυτό που κάνουν. Θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να βγάζω καλά τραγούδια και να κάνω τον κόσμο να περνά καλά… Χαίρομαι που με βλέπουν στο δρόμο ή στο καμαρίνι και μου μιλάνε ή μου λένε την γνώμη τους ακόμη και για κάτι που μπορεί να μην τους άρεσε. Αυτό μου δίνει δύναμη, όχι μόνο σε μένα αλλά και σε κάθε καλλιτέχνη που αγαπά το κοινό του. Είναι συγκινητικό να βλέπεις ότι παρά τις όσες ασχολίες μπορεί να έχουν σου αφιερώνουν χρόνο και σε κάνουν κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Τις ευχαριστώ ειλικρινά πάρα πολύ!!

Δείχνεις ότι είσαι ένας καλλιτέχνης που επιθυμεί να απασχολεί μόνο με την δουλειά του. Αν κάποια στιγμή γραφτεί και κάτι για τα προσωπικά σου πως πιστεύεις θα αντιδράσεις;

Δε θα έβγαζα ποτέ στη δημοσιότητα τα προσωπικά μου για να επωφεληθώ στη δουλειά μου. Ο κόσμος μπορεί να καταλάβει ότι ένας άνθρωπος δεν είναι φυσιολογικό να είναι μια ζωή μόνος του, σου είπα και πριν ότι η μοναξιά δεν μ’ αρέσει. Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα και να μπω στη δισκογραφία με πλήρη συνείδηση ήξερα ότι θα υπάρξει και η στιγμή εκείνη που θα γραφτεί κάτι για μένα το οποίο δεν θα αφορά καθαρά τα επαγγελματικά μου. Προφανώς και θέλω κάποια στιγμή να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια αλλά ποτέ δεν θα τα δημοσίευα όλα αυτά μόνο και μόνο για να απασχολήσω. Δεν πρόκειται να θυμώσω ή να μην παραδεχθώ κάτι, αν τύχει και βγει προς τα έξω. Τώρα όμως είμαι μόνος μου, ασχολούμαι με τα τραγούδια μου και είμαι όλη μέρα στο studio!

Ευχαριστούμε το «Pennarubia Lounge», Λεωφόρος Ποσειδώνος 43, Άλιμος για την άψογη φιλοξενία!

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη – Κατερίνα Γκίνη
Φωτογραφίες: byRon