Placebo live! “Loud like… LSD” | Φωτορεπορτάζ

Η δυσαρέσκεια που δημιούργησε η μικρή διάρκεια της προηγούμενης εν Ελλάδι εμφάνισής τους δεν φάνηκε να επηρεάζει τη προσέλευση του κόσμου. Το κοινό γέμισε τον χώρο από νωρίς και είχε την ευκαιρία να απολαύσει του Sigmatropic πριν το main event.

Οι Sigmatropic βγήκαν ένα τέταρτο νωρίτερα από το προκαθορισμένο (20:30) και έπαιξαν για τρία τέταρτα. Η μπάντα ξεκίνησε μουδιασμένα, αλλά σιγά-σιγά βρήκε τα πατήματά της και τραγούδι το τραγούδι η απόδοσή τους ανέβαινε προσελκύοντας την προσοχή του κοινού. Η μπάντα βασίστηκε στον επερχόμενο δίσκο της (θα τον ακούσουμε από το Σεπτέμβριο), είχε αρκετά καλό ήχο και τα μέλη φαίνονταν να περνάνε καλά. Αναμφισβήτητα κορυφαία στιγμή τους ήταν το τέλος της εμφάνισης όταν και έλαβαν ένα πολύ ζεστό χειροκρότημα κερδίζοντας κάποιους νέους φίλους…

Στα 40 λεπτά που μεσολάβησαν η ανυπομονησία ήταν αρκετά έκδηλη έως ότου την διακόψουν οι πρώτες νότες του “Β3”…

Ως εξάδα οι Placebo δεν είχαν παρά να προσεγγίσουν στουντιακή ποιότητα στον ήχο τους και να ακούγονται γεμάτοι. Τα όποια ψεγάδια στον ήχο εξαφανίζονταν σταδιακά και η μπάντα είχε πολύ καλή απόδοση καθ’όλη τη διάρκεια της συναυλίας.

Κέντρο της προσοχής ήταν, φυσικά, ο Brian Molko, ο οποίος έδινε μια νότα διαφορετικότητας στα γνωστά τους τραγούδια αποφεύγοντας τη χειρουργική αναπαραγωγή του δίσκου, κερδίζοντας έτσι σε live feeling. Γενικότερα ο Βρετανός ήταν όπως τον περιμέναμε αποδίδοντας άψογα το συναίσθημα της μουσικής του. Πέραν των <<ευκαρίστω>>, δεν επιχείρησε να το παίξει frontman, κάτι που επιχείρησε να κάνει ο Stefan Olsdal, αλλά ατύχησε λόγω των χαμηλών μικροφώνων.

Στα συν ήταν η απόδοση του Steve Forrest και το εξαιρετικό του drumming, ο οποίος ήταν απολαυστικότατος και ηχητικά και οπτικά.

Οι υπόλοιποι 4 άλλαζαν τα όργανά τους ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε τραγουδιού βοηθώντας το να ακουστεί σωστότερα. Σε γενικές γραμμές, η μπάντα στάθηκε με απόλυτο επαγγελματισμό, χωρίς να δυσαρεστεί.

1 Εξαιρετικά εύστοχο ήταν και το background της συναυλίας με τα visuals να συμπληρώνουν ιδανικά το κάθε τραγούδι, βοηθώντας αρκετά στο να αναδειχτεί η μοναδικότητά του.

Το setlist βασίστηκε κατά κύριο λόγο στο πρόσφατο “Loud like Love” και στο “Meds”. Το κοινό γνώριζε τους στίχους και δεν δίσταζε να το δείξει, χωρίς να σταματά ότι περνάει καλά, παρά τη ζέστη που δημιουργούταν λόγω κινητικότητας. Οι Βρετανοί παρουσιάστηκαν πολύ καλά διαβασμένοι στο στήσιμο τους setlist τους πετώντας τα κατάλληλα κομμάτια στις ιδανικές στιγμές για να προκαλέσουν το αναμενόμενο πανικό. Κορυφές ήταν τα “Loud like Love”, “Every you, Every me”, “A Song to say goodbye”, “Special K” και “Bitter End”, όπου και επικρατούσε πανζουρλισμός…

Όταν έκλειναν με το “Infra Red” το “χρονόμετρο” έδειχνε κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα, αλλά οι περισσότεροι θα ήθελαν να ακούσουν μερικά κομμάτια παραπάνω, καθώς αρκετά “musts” της μπάντας έμειναν εκτός λίστας.

Χαρακτηρίζοντας τους Placebo με μια λέξη: “Επαγγελματίες”, η αλληλουχία των κομματιών ήταν καλά προγραμματισμένη, οι μουσικοί ήταν αλάνθαστοι, το live feeling χειρουργικά εισηγμένο μέσω των ελαφρέων παραλλαγών σε ορισμένα κομμάτια (πχ. το “Meds”), όμως αρκετοί έφυγαν με την εντύπωση ότι η μπάντα θα μπορούσε να το κάνει και λίγο πειστικότερα…

Setlist
B3
For what is Worth
Loud like Love
Allergic (to thoughts of mother earth)
Every you, Every me
Scene of the Crime
A Million little Pieces
Rob the Bank
Too many Friends
Space Monkey
One of a Kind
Exit Wounds
Meds
A Song to say goodbye
Special K
Bitter End

Encore
Running up that Hill
Post Blue
Infra Red

Ρεπορτάζ: Γιώργος Κορέλης
Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγεώργος