Ψυχοθεραπεία γέλιου με τον Στέλιο Κάτσαρη επί σκηνής!

Με φόντο έναν χαμένο καπνό για στριφτά τσιγάρα και το άγχος που δημιουργεί η απώλεια του, μιλήσαμε αρκετά με το Στέλιο και μου διηγήθηκε ότι ξεκίνησε να γράφει στα 13 του χρόνια, βρίσκοντας αυτόν τον τρόπο για να επικοινωνεί με τους γύρω του. Μουσική και πιάνο ξεκίνησε κάπως αργά, στα 19 του και μετά από λίγο ξεκίνησε να παίζει και να τραγουδά σε μια μπουάτ στην Πλάκα που λέγεται «Απανεμιά». Εκεί ξεκίνησε το 2005 την πρώτη του stand up παράσταση, που όπως είπε χαμογελώντας «..πάτωσε»! Τι ωραίος τρόπος να χειρίζεσαι την αποτυχία σκέφτηκα, μέσα από χιούμορ και αισιοδοξία. Αυτή του η εμπειρία, του έδωσε το έναυσμα να ασχοληθεί πιο σοβαρά με το χώρο στην προσπάθεια του να επιτύχει. Παράλληλα δραστηριοποιήθηκε ως στιχουργός (έχει δώσει στίχους σε Μπαλάφα και Μουζουράκη μεταξύ άλλων), ως ηθοποιός (έχει κάνει 6 παραστάσεις), ως τραγουδιστής (έχει ήδη έτοιμη την πρώτη του δισκογραφική δουλειά «Μαριονέτες» σε παραγωγή Θύμιου Παπαδόπουλου) αλλά και ως συγγραφέας αφού αναμένεται σύντομα να κάνει το λογοτεχνικό του ντεμπούτο με μια νουβέλα και μια ποιητική συλλογή!

«Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» του είπα και γελάσαμε ενώ εκείνος μου απάντησε «Βλέπω τον εαυτό μου σαν εργάτη της τέχνης. Χρειάζεται δουλειά και κόπος για να διακριθείς, σε ότι και αν δραστηριοποιείσαι. Δεν αρκεί το ταλέντο» και συμφωνήσαμε πως χρειάζεται αγάπη και εργασία για να διακριθείς και να έχεις διάρκεια πάνω στο σανίδι. «Εκκεντρικός αλλά ενδιαφέρον τύπος» είπα μέσα μου καθώς μου εξηγούσε για την παράσταση του, η οποία βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό. «Το 80% της παράστασης προκύπτει εκείνη τη στιγμή. Το 20% είναι οι θεματικοί άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθώ και το υπόλοιπο προκύπτει αβίαστα. Βλέπω, σχολιάζω και οι αστείες καταστάσεις προκύπτουν αυτόματα» εξήγησε και όντως είχε δίκιο.

Κλείνοντας ο Στέλιος Κάτσαρης με ενημέρωσε πως με την παράσταση «Κωμωδία στα… όρθια» θα ξεκινήσει περιοδεία ανά την Ελλάδα ενώ μου ζήτησε να αποδώσω και γραπτά την ευγνωμοσύνη του στους συνεργάτες του, που τον βοήθησαν να κάνει την παράσταση αυτή πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένη στο βιολί (αλλά και σε απίστευτες χορευτικές φιγούρες έχω να προσθέσω) ήταν η Νεφέλη Μαρκάκη, στην κιθάρα και στο καχόν ο Πέτρος Πολίτης, στο δημιουργικό κομμάτι η Ελένη Αναστασιάδη και ο Σταύρος Κάτσαρης ενώ χρέη manager διετέλεσε ο Τάκης Μουζάκης.

Για την παράσταση αυτή καθεαυτή, δεν θα πω πολλά πράγματα παρά μόνο ότι αξίζει πραγματικά να πάτε να τη δείτε. Με φόντο το τέλος του κόσμου, ο Στέλιος και οι συνεργάτες του μέσα από stand up comedy και τραγούδια, ταξιδεύουν συγκινησιακά τους παρευρισκομένους σε μέρη πιο ανάλαφρα και πιο ευχάριστα, τραβώντας τους μακριά από τη μιζέρια και τη θλίψη της κρίσης. Χαρίστε στον εαυτό σας μια νότα αισιοδοξίας και μια ψυχοθεραπεία γέλιου και επισκεφθείτε τον Στέλιο Κάτσαρη και την παρέα του. Εγώ πάντως αυτό προτείνω…