Ραλλία Χρηστίδου και Γιάννης Κότσιρας live: “Μεγάλο μαγκάκι η Ραλλία” | φωτορεπορτάζ

Οφείλω να πω πως ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τη Ραλλία σ’ ένα δικό της πρόγραμμα, καθώς την είχα ακούσει άλλες δύο φορές από… σπόντα. Μία φορά όταν έπαιξε support στη συναυλία της Shakira στην Αθήνα και άλλη μία στο Φεστιβάλ Τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη όταν συμμετείχε στο αφιέρωμα στον Μίμη Πλέσσα. Αυτές οι φορές, όμως, δεν μετράνε. Σωστά; Έτσι, όταν βρέθηκα στον Ρυθμό Stage δεν είχα ιδέα γι’ αυτό που μας επιφύλασσε η Ραλλία. Φυσιολογικά θα έπρεπε να την είχα δει καιρό νωρίτερα καθότι είχανε προηγηθεί πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις της σε διάφορες σκηνές, γεγονός που θα έπρεπε να με προϊδεάσει γι’ αυτό που θα έβλεπα.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 23:25 με την Ραλλία να κάνει την είσοδό της δύο φορές (!) και να ερμηνεύει πρώτο-πρώτο το “Είσαι Μακριά” και αμέσως μετά το “Je Veux” της Zaz. Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, τα “Κρύψου”, “Δεν Πειράζει” (του Οδυσσέα Τσάκαλου, κατά την προσωπική μου εκτίμηση ένα από τα καλύτερα αλλά και πιο αδικημένα τραγούδια που κυκλοφόρησαν τα τελευταία 10 χρόνια και χάρηκα πάρα πολύ που το διάλεξε η Ραλλία για να το τραγουδήσει), “Δε Θέλω” (των Μπλε), “Στερεότυπα” (Δήμητρας Γαλάνη), “Δίψα” (Νίκου Πορτοκάλογλου) και δύο ακυκλοφόρητα τραγούδια που θα συμπεριληφθούν στο νέο δίσκο της Ραλλίας, που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα. Το δεύτερο από αυτά, με τίτλο “Ιούδας”, το συνέθεσε ο Γιάννης Κότσιρας, ο οποίος και ανέβηκε αμέσως μετά στη σκηνή.

Ο Γιάννης Κότσιρας είπε στο κοινό ότι θεωρεί “μεγάλο μαγκάκι τη Ραλλία” και στη συνέχεια ερμήνευσε 6 τραγούδια, ολοκληρώνοντας την guest εμφάνισή του με τη “Χάντρα Θαλασσιά” (εξαιρετικός ο Βαγγέλης Μαχαίρας στο μπουζούκι) και, φυσικά, το “Τσιγάρο”. Η “χημεία” μεταξύ του Κότσιρα και της Χρηστίδου ήταν εμφανής και αυτή η συμβολική συμμετοχή του ικανοποίησε άκρως το κοινό, παρόλο που -όπως είπε ο ίδιος- ήταν ταλαιπωρημένος από μία ίωση.

Μετά την αποχώρηση του Γιάννη Κότσιρα, η Ραλλία Χρηστίδου, πήρε ξανά τη σκυτάλη ερμηνεύοντας το “Πάνε Μέρες Που Δεν Σου ‘Πα Σ’ Αγαπώ” για να ακολουθήσει ένα 20λεπτο διάλειμμα.

Στη 01:10 η Ραλλία ανέβηκε και πάλι στη σκηνή για το δεύτερο, και όπως αποδείχθηκε λαϊκό, μέρος του προγράμματος. Και τι δεν είπε! Από την “Μπαλάντα Του Κυρ-Μέντιου” (πρώτη εκτέλεση Νίκος Ξυλούρης), τα “Σμυρνέικα Τραγούδια” (Παντελής Θαλασσινός) και το “Πάρε Με Απόψε Πάρε Με” (Νίκος Ζιώγαλας), μέχρι το “Νύχτα Στάσου” (Λίτσα Διαμάντη), “Την Αγαπούσα Παραδέχομαι” (Γιάννης Πάριος) και το “Όταν” (Φίλιππος Νικολάου). Στο ενδιάμεσο; “Συ Μου Χάραξες Πορεία” (Γιώτα Λύδια), “Ιστορία Μου Αμαρτία Μου” (Ρίτα Σακελλαρίου) αλλά και το δικό της “Αν Μετρηθούμε” (όπου και πάλι ο Βαγγέλης Μαχαίρας έδωσε ρεσιτάλ). Το κυρίως πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με τον “Πυρετό” του Άκη Πάνου (πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα), υπό τη μουσική υπόκρουση του οποίου η Ραλλία παρουσίασε τους εξαιρετικούς μουσικούς: Χρήστος Αλεξάκης (πλήκτρα και μαέστρος), Γρηγόρης Σιντρίδης (drums) και Βαγγέλης Μαχαίρας (ακουστική κιθάρα και μπουζούκι).

Στο encore, και υπό τη συνοδεία μόνο του Χρήστου Αλεξάκη, ερμήνευσε υπέροχα το μάλλον κορεσμένο “Αυτή Η Νύχτα Μένει” (Δήμητρα Παπίου) και στη συνέχεια το “Εγώ Για Σένα” και το “Μη Τον Ρωτάς Τον Ουρανό”.

Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε κατά τις 02:20 και έμεινα κατενθουσιασμένος. Όχι μόνο από τις “όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω” ερμηνείες της Ραλλίας Χρηστίδου, που μπορεί και καταφέρνει να τραγουδήσει άψογα από ροκ μέχρι λαϊκά και από ισπανόφωνα, γαλλόφωνα και αγγλόφωνα μέχρι… κρητικά τραγούδια, αλλά και από την σε μεγάλο βαθμό “ψαγμένη” επιλογή των τραγουδιών που πολλά από αυτά δεν ακούγονται δυστυχώς στις σκηνές. Συγχαρητήρια, λοιπόν, στη Ραλλία και στους μουσικούς της. Συγχαρητήρια και στον Γιάννη Κότσιρα που άφησε πάλι το “στίγμα” του. Αμφιβάλω αν υπήρξε έστω και ένας άνθρωπος που να μην έφυγε ενθουσιασμένος από αυτή την εξαιρετική βραδιά.

Πράγματι. Μεγάλο μαγκάκι η Ραλλία…

Υ.Γ. Να αποδώσουμε τα εύσημα και στο προσωπικό του Ρυθμού Stage που ήταν εξαιρετικά ευγενικό και εξυπηρετικό.

Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης

Φωτογραφίες: Ελένη Σεργίου