Rockwave Festival 2013 Day 2: “Metal και Reggae terra vibes” | φωτορεπορτάζ

Πολλά είχαν ειπωθεί στο διαδίκτυο για τον ετερόκλιτο χαρακτήρα των καλλιτεχνών που θα έπαιζαν και η αλήθεια είναι ότι λίγοι θα ανέβαιναν στη Μαλακάσα για όλο το πακέτο, κάτι που όμως δεν εμπόδιζε τους υπολοίπους να απολαύσουν (ή κράξουν, ανάλογα τα γούστα) τις μπάντες που τους ενδιέφεραν και να σταθούν παραπίσω σε όσες τους ήταν αδιάφορες…

Φυσικά η πιο έντονη από ποτέ παρουσία ελλήνων καλλιτεχνών προκάλεσε αρκετή εντύπωση και να σημειωθεί οι συμπατριώτες μας έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό.

Ο σκοπός του φεστιβάλ ήταν να δημιουργηθεί μια αίσθηση ροής (από τις τέσσερις και έπειτα), ότι δηλαδή η μουσική δεν σταματά ποτέ και αυτό με το rotation των δυο σκηνών. Σε αυτό συνέβαλε κατά πολύ το γεγονός ότι το πρόγραμμα ακολουθούνταν κατά γράμμα, ενώ η ημέρα παίρνει και άλλο ένα αστεράκι για το γεγονός ότι δεν υπήρχαν ιδιαίτερες ουρές και για την καλή εξυπηρέτηση.

Vibe Stage

Endsight 12:15-13:00

Το φεστιβάλ είχαν τον ρόλο να ανοίξουν οι έλληνες death-sters. Το κοινό που είχε εκείνη την ώρα προσέλθει στο χώρο ήταν ελάχιστο και οι συνθήκες της εμφάνισης ήταν κάπως βάρβαρες εξ’ αιτίας της ζέστης που επικρατούσε, ωστόσο οι συμπατριώτες μας δεν άφησαν την ευκαιρία τους να πάει χαμένη…

Παίζοντας για 45 λεπτά με αρκετά καλό ήχο και αρκετά υψηλή διάθεση οι έλληνες είχαν πολλά να πουν στο κοινό που δεν ήρθε να τους δει. Πολύ ενδιαφέρον πρώτο πιάτο…

Descending 13:15-14:00

Οι Descending είναι ένα από τα πιο καυτά ονόματα της ελληνικής μέταλ σκηνής του σήμερα και στο RW θα έκαναν την πρώτη εν Ελλάδει εμφάνισή τους μετά την Πανευρωπαϊκή τους τουρ ως σαπόρτ των Septic Flesh, η εμπειρία του οποίου προσέθετε αρκετούς πόντους ενδιαφέροντος στο 45λεπτο του σχήματος. Η ίδια η μπάντα δήλωνε (από τη σελίδα της στο Facebook) πολύ ανυπόμονη για το φεστιβάλ…

Η μπάντα ξεκίνησε κάπως μουδιασμένα, αλλά στο δεύτερο ήδη τραγούδι της βρήκε τα πατήματά της. Ο ήχος ήταν αρκετά δυναμικός και τα όργανα ξεχώριζαν μεταξύ τους. Ωστόσο, οι μελωδίες δεν αποδίδονταν σωστά, ούτε τα προηχογραφημένα σημεία εξ’ αιτίας των ρυθμίσεων κάτι που έκοψε πόντους από την εμφάνιση. Οι ίδιοι πάντως είχαν αρκετή διάθεση να παίξουν και παρέσυραν το ενδιαφέρον του λιγοστού κοινού, που εκείνη την ώρα μετά βίας ξεπέρναγε τα 50 άτομα, μιας και μετά την εμφάνιση αυτή ακολουθούσε 2ωρο κενό…

Carcass 16:30-17:30

Το γεγονός της επανένωσης των Carcass και η επικείμενη εμφάνισή τους στο RW δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη μια μεγάλη μερίδα οπαδών του ακραίου ήχου που θα ανέβαιναν στ Φεστιβάλ για να απολαύσουν την παρέα του Jeff Walker. H απουσία δε του Mike Ammot στην κιθάρα έκλεινε πονηρά το μάτι σε όσους προτιμούσαν την πιο ακραία πλευρά των Βρετανών πρωτοπόρων του ακραίου…

Ήδη από την ολοκλήρωση της εμφάνισης των Κορινθίων stonerάδων στη μεγάλη σκηνή η εισαγωγή των Βρετανών έπαιζε ήδη και μια στρατιά οπαδών είχε κατέβει για να τους δει να ξεκινάνε με το “Buried Dreams”. Η ζέστη ήταν ένα πρόβλημα που εμπόδισε τον αναμενόμενο χαμό να δημιουργηθεί, αφού αρκετοί είχαν πιάσει σκιά αντί θέση μάχης. Ο ήχος ήταν όσο καλός θα τον περίμενε κανείς και η ίδια η μπάντα απέδιδε το υλικό της εξαιρετικά. Επαγγελματικότητη εμφάνιση, από την οποία δεν θα ξεχάσουμε τον κατακόκκινο Jeff Walker να λέει συνέχεια για τη ζέστη.

Η μπάντα έπαιξε ένα best of set με τα τραγούδια του “Heartwork” να τυγχάνουν μεγαλύτερης αποδοχής και το κλείσιμο με το ομώνυμο τραγούδι να αφήνει άπαντες ικανοποιημένους και ίσως λίγο ανυπόμωνους για το τι θα έχουν να μας πουν στο δίσκο που ετοιμάζουν.

Kreator 18:40-19:40

Χωρίς καλά-καλά να έχουν κλείσει χρόνο από την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα οι Γερμανοί thrashers επέστρεφαν ως δυνατό χαρτί του φεστιβάλ για να προσελκύσει τους μεταλάδες. Καλή επιλογή αν σκεφτεί κανείς την συμπάθεια/σεβασμό που τρέφει το κοινό στο πρόσωπο τους…

Πριν αρχίσουν παρατηρούμε ότι δεν θα παίξουν με ολόκληρο το σκηνικό τους γιατί η σκηνή δεν το χωράει. Αυτό και το ότι δεν ακουγόταν σε σημεία η κιθάρα του Mille Petrozza ήταν τα μοναδικά προβλήματα της εμφάνισης (ίσως για αρκετούς ήταν πρόβλημα και η απουσία αρκετών classic της μπάντας, όπως τα “Betrayer”, “People of the Lie”, “Riot of Violence” και “Toxic Trace”).

Ξεκίνημα με “Phantom Antichrist” βρήκε το κοινό να γουστάρει τρελά, την μπάντα να παίζει με πολύ καλό ήχο και τον χαμό να αρχίζει από νωρίς, αν και αυτό που θα βλέπαμε όταν παίζονταν back to back τα “Endless Pain” και “Pleasure to Kill” δεν ήταν εικόνες που συναντάς συχνά σε φεστιβάλ. Το συγκρότημα βασίστηκε στην ύστερη δισκογραφία του με τρία τραγούδια να αντιπροσωπεύουν το τελευταίο του δίσκο. Ο Petrozza σαν frontman έδινε την εντύπωση ότι κρατάει στην παλάμη του το κοινό και από την αρχή έως το τέλος το έβαζε να κοπανιέται, να γκαρίζει και να περνάει καλά. Άψογοι…

Το κλείσιμο με τα “Flag of Hate” και “Tormentor” ήταν η κορύφωση της εμφάνισης που σημαδεύηκε από τα γιγάντια circle pits που κάθε τόσο άνοιγαν και το ότι οι Kreator είναι ίσως η μόνη μπάντα που παίζει τραγούδια του παρελθόντος της σε τόσο μικρό βαθμό και προκαλεί τέτοιες αντιδράσεις με τα πρόσφατα δημιουργήματά της

Saxon 20:50-22:00

Headliner της μικρής σκηνής την δεύτερη μέρα θα ήταν οι αγέραστοι Saxon, ένα συγκρότημα πολύ τακτικό στα μέρη μας. Τα διαπιστευτήρια είχαν δωθεί αρκετές φορές, οι συστάσεις περιττές και το μπάσιμο του “Sacrificed” βρήκε όσους ήταν εκεί να χτυπιούνται εύθυμα στον ρυθμό των βετεράνων.

Καλά τα τελευταία άλμπουμ των Saxon, αλλά οι περισσότεροι είχαν ανέβει για τα πιο παλιά τους τραγούδια και φυσικά δεν θα μπορούσαν να αφήσουν το κοινό τους ανικανοποίητο με τα “The Power and the Glory”, “Heavy metal Thunder”, “Motorcyrcle Man”, “Denim and Leather”, “747”, “Wheels of Steel”, “Crusader” και “And the Bands Played on” να παρασέρνουν άπαντες στις ορέξεις της παρέας του Byford, ο οποίος στάθηκε μετρημένος σαν μπροστάρης, αλλά το εκτόπισμά του ήταν αρκετό για να κάνει το κοινό ό,τι ήθελε. Ο πολύ καλός ήχος, η αναλλοίωτη στα χρόνια φωνή του Byford (η οποία μας παρουσιάστηκε στην αρχή με κάποια προβλήματα, αλλά έλαμψε από τη μέση της εμφάνισης και έπειτα) και ο επαγγελματισμός των συμπαικτών του δημιούργησαν εξαιρετικές συνθήκες, συν το ότι όταν έπαιζαν είχε ήδη βραδιάσει, συν η δυναμική των τραγουδιών τους συν το κοινό που τους ανέβαζε και επίπεδο ίσον αυτό που είδαμε.

Δεν  υπάρχει αμφιβολία ότι τους έχουμε δει και σε καλύτερη φόρμα, αλλά όταν όλοι φεύγουν με το χαμόγελο της Crest από τη μικρή σκηνή μετά το “Princess of the Night” δε νομίζω να χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω…

Δεν χτίζονται τυχαία οι σχέσεις εμπιστοσύνης…

Terra Stage

Και αν η μικρή σκηνή είχε σαφή κατεύθυνση και προσανατολισμό η μεγάλη ήταν ακριβώς το αντίθετο με τέσσερις διαφορετικές μουσικές να συνυπάρχουν. Heavy Rock, Ska, Punk και Reggae…

1000 Mods 15:50-16:30

Η πρώτη μπάντα της ημέρας στη μεγάλη σκηνή ήταν ελληνική και μάλιστα μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες αυτό τον καιρό. Τα μόνο θετικά σχόλια που έφταναν στα αυτιά μου για τους Κορίνθιους heavy rockers έμμελαν να επιβεβαιωθούν…

Το να ανοίγεις την μεγάλη σκηνή του Rockwave με τόσο λίγο κόσμο από κάτω (σαν αριθμός ήταν ικανοποιητικός, ωστόσο εξ’αιτίας του μεγέθους της σκηνής φαίνονταν ελάχιστοι) δεν είναι ό,τι ευκολότερο, αλλά οι ίδιοι δεν φάνηκαν να πτοούνται και με 6 τραγούδια κάλυψαν τον χρόνο τους. Ο ήχος που είχαν καλό δεν τον λες, αλλά το ότι ήταν κοντά στις στούντιο δουλειές τους είναι μάλλον προσέθετε πόντους.

Ο κόσμος φαινόταν εξοικειωμένος με το υλικό των συμπατριωτών μας και είτε από το μπροστινό μέρος της σκηνής είτε από κάποια σκιά περιφερειακά αυτής παρακολουθούσε με ενδιαφέρον. Αρκετοί είχαν αρχίσει ήδη να χορεύουν και να κινούνται στο ρυθμό τους….

Αlborosie 17:35-18:35

Ιδιαίτερη μουσική η Reggae και ακρετά δύσκολο το να αποδοθεί ζωντανά. Η εμφάνιση αυτή θα ήταν μια από τις πρώτες του μετά την κυκλοφορία του τελευταίου του δίσκου, του ‘Sound the System’.

Η εμφάνισή του έκανε αρκετή εντύπωση και αυτό διότι μετά από Carcass όταν μεταφέρθηκα στη μεγάλη σκηνή ήταν σαν να πήγαινα σε άλλο φεστιβάλ. Άλλος κόσμος, πολύ πιο χρωματιστός, σημαίες της Τζαμάικα να ανεμίζουν και αντί για πιτς χοροί ανέμελοι… O Rastaman έπαιξε για μια ώρα. Η εμφάνισή του ήταν πολύ καλή και σε αυτό το βοήθησε τα μάλα η ορχήστρα του, η οποία έριχνε όλα τα τραγούδια back to back με περισσή μαστοριά και χάρη. Ο ίδιος δε μίλησε πολύ στο κοινό, αλλά το κέφι του και η καλή του διάθεση βοηθούσε όσους τον παρακολουθούσαν να γουστάρουν παραπάνω. Για αρκετούς στάθηκε ο λόγος να ανέβουν στην Mαλακάσα.

Marky Ramone’s Blitzkrieg 19:45-20:45

Ramones… Ένα όνομα, μια ιστορία. Ο μοναδικός επιζών του ίσως μεγαλύτερου punk συγκροτήματος της ιστορίας επέστρεφε για ένα signature show με όλα τα αγαπημένα τραγούδια της μπάντας που τον δόξασε. Και εδώ οι συστάσεις περιττές…

Το θέμα της εμφάνισης της συγκεκριμένης μπάντας είναι ότι βασίζεται στα τραγούδια των μεγάλων Ramones και στη δυναμική αυτών χωρίς να δείχνει χαρακτήρα για να κάνει κάτι παραπάνω ή να βάλει και κάτι δικό της σε όλο αυτό.

Πολλοί πέρναγαν καλά και πολύ καλά ακόμα περισσότεροι, αλλά αυτό οφειλόταν περισσότερο στα τραγούδια παρά στην ικανότητα του συγκροτήματος να τα αποδώσει.

Η εμφάνιση ήταν μια ξεπέτα για να το θέσουμε καθαρά και ξάστερα. Ο Marky έβαλε το όνομα, έβαλε τα τύμπανα και στρογγυλοκάθισε για να περάσει μια άνετη ώρα. Ο τραγουδιστής ήταν ένας κλώνος του Joey που τραγούδαγε με ελάχιστο συναίσθημα και χωρίς κόπο να το παίξει και λίγο frontman να γουστάρει και κανένας λίγο παραπάνω. Ο μπασίστας/δεύτερα φωνητικά και το εκνευριστικό του 1-2-3-4 πριν από κάθε τραγούδι πέρασε αδιάφορος ενώ μόνος διασωθείς ο κιθαρίστας που τουλάχιστον φαινόταν να γουστάρει. Αλλά όταν παίζεις τραγούδια των Ramones εξασφαλίζεται εξ’ ορισμού μια εμφάνιση που ξεπερνά το μέτριο, όσο και να προσπαθήσεις να σαμποτάρεις τον εαυτό σου.

Ska-P 22:15-23:40

Το ότι η ska αν στο δίσκο έχει μια ‘Α’ δυναμική στη συναυλία η δυναμική της προσδιορίζεται από την αναλογία ‘Α x 10’ ήταν γνωστό. Το ότι οι Ska-P είναι από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ήχου τους το γνωρίζαμε. Το ζητούμενο ήταν αν θα μας το αποδείκνυαν. Και μας το απέδειξαν!

Εξαιρετική live απόδοση των τραγουδιών, χαβαλές και προβληματισμός. Το ξεκίνημα του “Full Gas” έβρισκε το κοινό να περνάει καλά δίχως κανόνες: Είτε ανοίγοντας πιτ, είτε κάνοντας stage diving, είτε χορεύοντας, είτε τραγουδώντας, είτε φωνάζοντας συνθήματα της αριστεράς. Mια μεγάλη γιορτή την οποία οι Ισπανοί έκαναν μεγαλύτεροι με τις προτροπές του και με το ότι περνούσαν καλά οι ίδιοι πάνω στη σκηνή. Love it or Hate it σημείο οι μεταμφιέσεις του Pipi (τον είδαμε ντυμένο μάγισσα/αστρολόγο, πίθηκο/ματατζή, πάπα/διάβολο και κληρικό). Κάπως χοντροκομμένες είναι η αλήθεια, εντούτοις αρκετοί γέλαγαν με αυτές.

Οι ατάκες του Pulpul, τα ‘Police, F@ck off’, οι λόγοι του περί κρίσης, Λατινικής Αμερικής και τρόικας είχαν αρκετά μεγάλη ανταπόκριση και κατά βάση η απάντηση του κοινού ήταν κάποιο σύνθημα, κοντά σε αυτά που έλεγε. Μπορεί να μην έπιασε την απόδοση που μπορούσε, αλλά παρέμεινε αρκούντως χαβαλεδιάρης και καλός σαν frontman.

Ο ήχος πάρα πολύ καλός καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισης. Το κοινό τραγούδαγε δυνατά, ενώ τραγούδια σαν το “Mestizaje” (το ρεφρέν είναι βίωμα όταν τραγουδιέται από τόσα άτομα μαζί), το “Canabis”, το “Vals del Obrero” (τραγουδισμένο από το κοινό στο 90%) και το “Gato Lopez” να δείχνουν τι μπορεί να προκαλέσει η μπάντα στο κοινό της. Το ότι μετά το κλείσιμο πολλοί έμειναν στις θέσεις τους παρακαλώντας τους να παίξουν το “Intifada” είναι δείγμα το πόσο άρεσε η εμφάνιση των Ισπανών και το πόσο γούσταρε το κοινό την πάρτυ τους.

Απορίας άξιον το πως καταλάβαιναν όλοι τι έλεγαν και απαντούσαν μιας και απευθύνονταν στο κοινό κατά βάση στα ισπανικά.

Οι Ska-P με απόσταση μιλίων από τον δεύτερο ήταν ό,τι καλύτερο μας παρουσιάστηκε στη Terra Stage, ένα μεγάλο πάρτυ!

Ρεπορτάζ: Γιώργος Κορέλης

Φωτογραφίες: Δέσποινα Λιοπιάρη