Sanctuary live – Επισκέπτες απ’ το παρελθόν

Η επιλογή των Disharmony ως support, ήταν από τις λίγες φορές που μια τέτοια επιλογή ήταν ουσιώδης και κυρίως ταιριαστή με τον ήχο των headliners (αν και πιο κοντά στους Nevermore ακούγονται). Δυστυχώς ο κάκιστος ήχος δεν με άφησε να τους ευχαριστηθώ καθόλου, αφού όλα τα όργανα ακούγονταν υπερβολικά δυνατά με την ιδιαιτέρως καλή φωνή να είναι εντελώς θαμμένη. Κρίμα.

Ειδικά το θέμα με τη φωνή με προβλημάτισε πολύ αφού είχα φόβους για πιθανό «θάψιμο» και της φωνής του Dane. Μιας φωνής που το τελευταίο καιρό δεν βρίσκεται και στα καλύτερά της, όπως είχαμε διαπιστώσει και στο τελευταίο live των Nevermore. Μια φωνή που έπρεπε να ξαναπιάσει οκτάβες που είχε δεκαετίες ολόκληρες να επισκεφτεί, αν ήθελε να ανταπεξέλθει στις υψηλότατες φωνητικές απαιτήσεις των κομματιών των Sanctuary. Και να πω την αλήθεια, οι προσδοκίες μου σχετικά με την απόδοση ήταν ιδιαιτέρως χαμηλές, και ας έλεγε οWarrel για τα μαθήματα φωνητικής που ξανάρχισε ώστε να ανταπεξέλθει στο βαρύ του έργο.

Όλα αυτά όμως έσβησαν από το μυαλό μου με το εναρκτήριο “Eden Lies Obscured” όπου αποσβολωμένος παρακολουθούσα μια μεγαλειώδη φωνή να μας θυμίζει τα περασμένα της μεγαλεία. Φυσικά και δεν ήταν ίδια με του δίσκου, εννοείτε πως στις «ψιλές» δεν μπορούσε να δώσει όσο βάθος έπρεπε να έχουν, και όπως ήταν αναμενόμενο σε κάποια (ελάχιστα είναι η αλήθεια) σημεία το έχανε. Μην με παρεξηγήσετε όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με εξωφρενικά απαιτητικά κομμάτια και το να πω ότι ήταν απλά αξιοπρεπής και ικανοποιητικός θα ήταν πραγματικά λίγο… Όσο για το μουσικό κομμάτι δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία εξ’ αρχής ότι θα εκτελεστεί στη εντέλεια (εξ’ άλλου το group μας επισκέφτηκε σχεδόν αυτούσιο με την παραδοσιακή του σύνθεση) , όπως και τελικά έγινε. Όσο για τον ήχο; Πραγματικά καταπληκτικός., καμία σχέση με το χάλι που αντιμετώπισε το άτυχο support.

Όταν το πρώτο σάστισμα πέρασε, το στόμα έκλεισε και άφησα τη λαίλαπα να εισχωρήσει μέσα μου με τη μορφή του “Die for My Sins”. Αυτό το κρεσέντο συνεχίστηκε για σχεδόν μιάμιση ώρα με μικρές αυξομειώσεις διάθεσης ανάλογα με τα προσωπικά γούστα του καθένα σχετικά με τα κομμάτια. Με μόλις τέσσερα από τα συνολικά τραγούδια της δισκογραφίας τους να μένουν εκτός set-list, έγινε κατανοητό πως μόνο αν έπαιζαν και αυτά δεν θα υπήρχαν παραπονάκια.

Μια εμφάνιση που με έκανε να ντρέπομαι για τις αμφιβολίες μου, και να περιμένω με υψηλές προσδοκίες τον εποικημένο νέο δίσκο τους. Στα συν της συναυλίας και η απουσία εκνευριστικών solos προς ανούσια παράταση του χρόνου διάρκειας, και η ακριβέστατη τήρηση του προγράμματος.

Playlist:

Eden Lies Obscured

 Die for My Sins

 Battle Angels

 Seasons of Destruction

 White Rabbit (Jefferson Airplane cover)

 The Mirror Black

 Sanctuary

 Future Tense

 One More Murder

 Soldiers of Steel

 Animal Magnetism (Scorpions cover)

 Termination Force

 Veil of Disguise

 Encore:

 Long Since Dark

 Taste Revenge