Συνέντευξη | Αντύπας: «Είχα απορρίψει το «Μα εσύ με καις» που τελικά είπε ο Σφακιανάκης και άρχισε να χτίζεται σιγά σιγά!»

Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη τον συνάντησαν πριν λίγες ημέρες στο «Άμμος» στην Ποσειδώνος , απόλαυσαν τον καφέ τους και σας παρουσιάζουν με απόλυτη ειλικρίνεια όλα όσα συζητήθηκαν..!

Κύριε Αντύπα οφείλω να ομολογήσω πως παρά την επιτυχημένη και μακρά πορεία σας στο χώρο, έχετε διατηρήσει την εικόνα ενός ευγενικού καλλιτέχνη που του αρέσει να κρατάει χαμηλούς τόνους.

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, εγώ έτσι γεννήθηκα και έτσι με ξέρουν οι φίλοι μου, οι παλιοί και οι καινούργιοι. Είμαι ήσυχος σαν άνθρωπος και δεν μου αρέσει να δημιουργώ το οποιοδήποτε πρόβλημα. Όση επιτυχία και να γνώρισα σαν καλλιτέχνης, παρέμεινα ίδιος και δεν άλλαξα ποτέ.

Είναι εύκολο για έναν καλλιτέχνη να μην αλλοιώνει την προσωπικότητα του κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας;

Συμβαίνει πολύ συχνά για έναν καλλιτέχνη να αλλοιώνουν την προσωπικότητα του απρόβλεπτες καταστάσεις που προκύπτουν από τις συνεργασίες του στον χώρο. Πολλοί καλλιτέχνες επηρεάζονται από τους ανθρώπους που έχουν γύρω τους χωρίς να το σκεφτούν και παίρνουν κάποιες λανθασμένες αποφάσεις που αργότερα όταν τις συνειδητοποιήσουν, μετανιώνουν.

Πιστεύετε ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να «σκληρύνει» και να γίνει άδικος όταν συναντά δυσκολίες στην πορεία του;

Βέβαια γιατί στην επιτυχία όλοι γελάνε, χαίρονται και πανηγυρίζουν μαζί σου. ‘Οταν έρθει όμως η αποτυχία, όλοι κρύβονται, φεύγουν και σε αφήνουν μόνο να παλεύεις να βγείς από το αδιέξοδο. Φυσικά, κάποιοι μέσα από τις στάχτες ξαναγεννιούνται και κάποιοι άλλοι μένουν εκεί.

Έχει «μοναξιά» το επάγγελμα του καλλιτέχνη;

Οπωσδήποτε, η «μοναξιά» του καλλιτέχνη είναι μεγάλη όταν σβήνουν τα φώτα και τελειώνει αυτό που εισπράττουμε από τον κόσμο… Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω μέσα από την ψυχή μου, που με κάνουν να νιώθω έφηβο, παιδί με την υποδοχή τους, με την συμμετοχή τους και την αγάπη τους. Η υποστήριξη τους είναι αυτή που με κάνει όλα αυτά τα χρόνια να δίνω την ψυχή μου καθημερινά για να είμαι «αληθινός» στα μάτια τους και όπως με περιμένουν στα αυτιά τους. Όλα αυτά τα χρόνια, είμαι πιστός σε αυτά που κάνω με τραγούδια αγάπης και τραγούδια για τον έρωτα.

Έχετε την υποστήριξη ενός μεγάλου κοινού που αγγίζει όλες τις ηλικίες μέχρι και σήμερα.

Αυτό πιστεύω το κέρδισα με την συνεργασία που έκανα με τον Φοίβο στο τραγούδι “Ώρες Ώρες”. Το αγάπησε τόσο πολύ ο κόσμος που όταν έρχονται στο μαγαζί, λένε όλοι μαζί το ρεφρέν. Αγαπήθηκε τόσο πολύ που μερικές φορές ξεχνάω τα λόγια και μου τα θυμίζει ο κόσμος . Αυτό ήταν για μένα ένα πολύ γερό come back όχι στην νύχτα αλλά και στη δισκογραφία και το ρεπερτόριο των τραγουδιών. Στην πίστα είμαι χρόνια, έχω δουλέψει στις πιο μεγάλες περιοχές. Έχω αφήσει στον κόσμο κάποιες γλυκές αναμνήσεις και ηχούν στα αυτιά τους κάποια τραγούδια που έχουν αγαπήσει πολύ.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να κάνει come back στην δισκογραφία;

Πάρα πολύ δύσκολο. Επιτυχία είναι πολύ εύκολο να κάνεις, να την επαναλάβεις όμως κατ’εξακολούθηση είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θέλει πολύ αγώνα, αγάπη για αυτό που κάνεις, επιμονή, υπομονή, «γερό» στομάχι για να βρείς τα κατάλληλα τραγούδια. Πλέον, υπάρχουν πολλές επιλογές για τον κόσμο αλλά έχω δεί πολλά παραδείγματα από τραγούδια που βγαίνουν τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο έχουν ξεχαστεί.

Τα τραγούδια λοιπόν που βγαίνουν τώρα στην δισκογραφία πιστεύετε ότι είναι με ημερομηνία λήξης;

Όλα. Είναι πλέον πολύ δύσκολο να βγεί ένα τραγούδι και να κρατήσει για καιρό. Κάποια ξεχωρίζουν και αντέχουν αλλά πρέπει να περιμένουμε λίγο τον χρόνο να μας δείξει αν αυτά αντέξανε για ένα, δύο ή τρία χρόνια. Τα περισσότερα σβήνουν στο εξάμηνο γιατί υπάρχει παραγωγή μεγάλη.

Παρ’όλα όσα μου περιγράφετε, έχετε κάνει επιτυχίες που μέχρι και σήμερα ακούγονται παντού. Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι λείπει αυτή η διαχρονικότητα από τα καινούργια ακούσματα;

Έχει αλλάξει η ψυχολογία του κόσμου και η διάθεση του. Ο κόσμος είναι στεναχωρημένος και περνάει πολύ δύσκολα. Πιστεύω είναι μια από τις χειρότερες φάσεις που περνάει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Όλοι περιμένουν να μπούν τα πράγματα σε μια θέση και τάξη αλλά αυτό μπορεί να αργήσει πολύ και αυτή η ανακατωσούρα, κάνει τον κόσμο να δίνει σε άλλα πράγματα προτεραιότητες και με κάποιο τρόπο απομυθοποιήθηκαν τα πάντα.

Έχει όντως απομυθοποιηθεί το επάγγελμα του τραγουδιστή;

Εδώ και καιρό. Τα πάντα απομυθοποιήθηκαν. Δεν πας να ακούσεις τον καλλιτέχνη με τον ίδιο τρόπο που πήγαινες παλιά. Εμάς φέτος το σύνθημα με τον Χρήστο Μενιδιάτη ήταν να κάνουμε τον κόσμο να περάσει ωραία και να διασκεδάσει. Να τον κάνουμε μια παρέα, να τον αγκαλιάσουμε, να νιώσει καλά κοντά μας, ότι είναι σα να μπαίνει στο σπίτι του και διασκεδάζει με τους φίλους του. Πιστεύω ότι αυτό το κατορθώσαμε φέτος στο Frangelico. Το απολαμβάνω και εγώ γιατί είναι κάποια τραγούδια που έχουν την ιστορία τους αλλά πιστεύω ότι τώρα την ζω γιατί έχουν αφήσει γλυκές αναμνήσεις στα αυτιά του κόσμου.

Το Frangelico φέτος έχει ήδη καθιερωθεί στην νυχτερινή διασκέδαση του κοινού που το επιλέγει αβίαστα. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η επιτυχία στον καιρό της κρίσης;

Ο κόσμος μας προτίμησε και πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από την κεφαλή. Ο επιχειρηματίας είναι πάνω από το μαγαζί. Το χαμόγελο αρχίζει από την πόρτα που μπαίνει ο κόσμος, από τους παρακαδόρους μέχρι την ρεσεψιόν και τους σερβιτόρους. Αυτό με κάνει να νιώθω πολύ ωραία γιατί μπαίνω σε ένα περιβάλλον που ξέρω τι θα γίνει.

Το όμορφο περιβάλλον παίζει ρόλο; O κόσμος μπορεί να αντιληφθεί όταν κάτι δεν πάει καλά backstage;

Το μεγαλύτερο. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται με κλειστά μάτια. Μια ματιά να ρίξει , θα το καταλάβει αμέσως. Όταν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ξεκάθαρη γίνεται η δουλειά και ξεκάθαρα κυλούν όλα. Πιστεύω ότι φέτος θα είναι μια πετυχημένη χρονιά, ο κόσμος μας προτίμησε και ελπίζω να συνεχίσει να μας προτιμάει ειδικά τώρα που θα ανοίξουν και περισσότερα νυχτερινά μαγαζιά.

Σας προβληματίζει ο ανταγωνισμός που προκύπτει από την τόση μεγάλη γκάμα επιλογών νυχτερινής διασκέδασης;

Απεναντίας, ο ανταγωνισμός με κάνει να είμαι κάθε μέρα καλύτερος και κάθε εβδομάδα καλύτερος. Από κει και πέρα στην Αθήνα χωράνε πολλά σχήματα και ο καθένας έχει το μερίδιο του.

Είστε, όμως, κι ένας καλλιτέχνης που έχει αποδείξει τόσα χρόνια την αξία του!

Ο κόσμος έχει απαιτήσεις. Οι παλιοί με ξέρουν, χαίρονται που ακούν από μένα κάποια τραγούδια που τους θυμίζουν την εποχή που μεγάλωσαν, όμως υπάρχουν και νέα παιδιά 17-18 χρονών που έρχονται να με ακούσουν για πρώτη φορά.

Πρόσεξα μια φωτογραφία που ανέβασε ο Χρήστος Μενιδιάτης στο facebook στην οποία είστε εσείς κι ο αείμνηστος πατέρας του, σε μια παλιά σας συνεργασία.

Αυτό είναι ένα μήνυμα να το δεί ο Χρήστος ότι τα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα (γέλια). Τότε ήμουνα παιδάκι όταν δουλεύαμε με τον πατέρα του και τώρα έχω εγώ την ηλικία του πατέρα του.

Πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές στην νυχτερινή διασκέδαση από τότε;

Ήταν τότε πιο αληθινές, πιο αυθεντικές εποχές.Τότε ερχόταν ο πελάτης και ευχαριστιόταν να απολαμβάνει τον τραγουδιστή. Τώρα έχουν μπερδευτεί πολύ τα πράγματα. Πιστεύω φέτος, πετύχαμε το πρόγραμμα που κάνουμε, δίνουμε στον κόσμο ωραίο ρεπερτόριο και διασκέδαση ώστε να νιώσει ότι είναι σπίτι του.

Υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί στην ελληνική δισκογραφία έτσι όπως έχει εξελιχθεί;

Η κοροϊδία! Πιστεύω ότι κοροϊδέψανε πολλές φορές τον κόσμο και ο κόσμος πια έχει πάρει τα μέτρα του. Φυσικά υπάρχει και η κρίση κι έτσι ο κόσμος δεν έχει χρήματα και μένει πλέον σπίτι του αλλά υπάρχουν πολλές επιλογές ανάλογα με τον τρόπο διασκέδασης που επιλέγει κάποιος. Η νεολαία θα παέι να διασκεδάσει στα clubs, κάποιος άλλος θα πάει να χορέψει στο νυχτερινό μαγαζί που ξέρει ότι θα του το προσφέρει αυτό, για να «κλάψει» θα πάει αλλού κ.ο.κ.

Ο κόσμος μπορεί να διακρίνει έναν καλλιτέχνη που είναι στον χώρο επειδή αγαπάει αυτό που κάνει από κάποιον που το κάνει για τα παρελκόμενα του επαγγέλματος;

Φαίνεται ο καλλιτέχνης που θα δώσει την ψυχή του. Όλα φαίνονται και κρίνονται στον χρόνο. Βάζω σε όλους μια δεκαετία. Όσοι την περάσουν και αντέξουν, προχωρούν και χτίζουν την δικιά τους πορεία και την δικιά τους καριέρα. Όλοι θέλουν τον χρόνο τους. Δεν μπορείς με μια επιτυχία να επαναπαυτείς. Πρέπει να την επαναλάβεις. Πολλά παιδιά ήρθαν και ξαφνικά βλέπω ότι δυσκολεύονται και πλέον δεν υπάρχουν.

Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Ο σεβασμός παίζει μεγάλο ρόλο. Δεν σέβονται τίποτα, ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό οι περισσότεροι με αυτά που κάνουν και γελοιοποιούνται. Φυσικά όμως δεν λείπουν και οι καλλιτέχνες με αξία στον χώρο.

Επιλέξατε ποτέ συνειδητά να κάνετε επιτυχίες της στιγμής;

Ηθελημένα όχι. Κάποια τραγούδια όμως που δεν περίμενα να είχαν τόση μεγάλη απήχηση, είχαν τεράστια επιτυχία, ήταν τραγούδια που μίλησαν στην ψυχή του κάθε Έλληνα όπως το τραγούδι «Είμαι ανεβασμένος». Η έκφραση αλλά και η μουσική παντρέφτηκαν τόσο ωραία μεταξύ τους που αρέσει ακόμα στον κόσμο. Σε αυτό το τραγούδι, θέλουν όλοι να ανέβουν στα τραπέζια. Δεν κάνουν σε κανένα άλλο τραγούδι έτσι.

Είχατε προβλέψει την επιτυχία που θα έκανε τότε το συγκεγκριμένο τραγούδι;

Δεν το πίστευα τόσο. Δεν ήξερα την επιτυχία που θα έκανε τότε, ούτε ότι θα αντέξει τόσα χρόνια και θα βλέπω ακόμα μπροστά στα μάτια μου να γυρίζει το μαγαζί ανάποδα με αυτό το τραγούδι. Επίσης, το «Μωρό μου καλησπέρα» ήταν ένα τραγούδι που έμεινε και αυτό κλασσικό μετά από τόσα χρόνια γιατί ήταν ιδιαίτερο για εκείνη την εποχή. Βλέπω την αξία του πάλι σήμερα που γίνεται πανικός. Είναι κάποια τραγούδια που αντέξανε στον χρόνο όπως το «Ένα σου σημάδι μόνο» και το «Άραγε δεν κοιμάμαι», δυο από τα μεγαλύτερα μου τραγούδια τα οποία τα τραγουδάνε ακόμη και παίζουν σε όλα τα μαγαζιά. Είναι κάποια τραγούδια που είναι ακλώνητα και ανίκητα.

Υπήρξε τραγούδι που εσείς απορρίψατε και αργότερα έγινε επιτυχία;

Βέβαια. Καμιά φορά πάνω στον ενθουσιασμό, εκ των πραγμάτων σου φεύγουν πράγματα. Ήταν το «Μα εσυ με καίς» που είπε ο Σφακιανάκης. Όταν το έφεραν ο Χρυσοβέργης κι ο Γιατράς στην εταιρεία, ήταν χασάπικο και εγώ τους είπα «τι χασάπικο;» κάντε το ζεϊμπέκικο. Έγινε ζεϊμπέικο, το πήρε ο Σφακιανάκης, έκανε μεγάλη επιτυχία και άρχισε να χτίζεται σιγά σιγά. Αυτό ήταν το πρώτο του λιθαράκι, μετά έκανε τον «Αετό» και μετά έκανε πολλά ζεϊμπέικικα, ο Νότης και εξελίχθηκε ωραία.

Γνωρίζατε από μικρή ηλικία ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τον χώρο;

Όχι. Από μικρός μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο γιατί μεγάλωσα σε μια γειτονιά που ήμασταν στις αλάνες με μια μπάλα και έλεγα «θα γίνω ποδοσφαιριστής». Ξεκίνησα να παίζω σε εθνικό επίπεδο ποδόσφαιρο, έπαιζα στον “Άρη”, όμως μου άρεσε το τραγούδι. Καμιά φορά οι ρίζες που έχουμε και τα βιώματα μας παίζουν ρόλο. Ο παππούς μου έπαιζε παραδοσιακά μουσικά όργανα στην Καισάρεια της Τουρκίας, ίσως να άκουσε την φωνή μου από κάτω και να είπε: «βγές στο τραγούδι δοκίμασε και εκεί, όπως δοκίμασες και στο ποδόσφαιρο». Η μάνα μου, με παρότρυνε πάρα πολύ μου ‘λεγε: «αγόρι μου, μου αρέσει όταν τραγουδάς για ξαναπές μου αυτό το τραγούδι».
Είχατε λοιπόν την υποστήριξη της οικογένειας σας , σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες εκείνη την εποχή.
Αρνητική ήταν από τους γονείς για τα κορίτσια. Για τα αγόρια λέγανε: «εντάξει, αγόρι είναι αυτός ,θα το παλέψει» ενώ για τις γυναίκες το παρεξηγούσαν, λέγανε: «αν γίνει τραγουδίστρια αυτή, πάει την έχασες».

Υπήρχε, λοιπόν, τότε φόβος για κάποιον νέο που αποφάσιζε να ακολουθήσει το επάγγελμα;

Βέβαια, οι γονείς φοβούνταν ότι τα παιδιά τους θα «μπλέξουν». Τώρα, τα περισσότερα παιδιά είναι κακομαθημένα, «τρελαίνονται» ή τους τρελαίνουν πολλά πράγματα και χάνουν τον δρόμο και τον προσανατολισμό τους οι περισσότεροι και είναι λάθος. Κάποιοι αξίζουν και μπορούν να κάνουν πράγματα και δεν κάνουν τίποτα.

Υπήρξαν δυσκολίες στην πορεία σας;

Πάντα υπάρχουν δυσκολίες και δεν σταματούν ποτέ μέχρι να κλείσει ο άνθρωπος τα μάτια του. Στην ζωή του ανθρώπου έρχονται 5 ευκολίες, 10 δυσκολίες.

Πόσο σοβαρές ήταν αυτές οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε κυρίως στα πρώτα σας βήματα; Φτάσατε στο σημείο να πείτε «τα παρατάω»;

Όχι. Έχω να θυμηθώ μόνο χαρές από όλα αυτά τα χρόνια και πολύ λίγες στεναχώριες, μετρημένες στα δάχτυλα. Ο Θεός μου έδωσε απλόχερα πολλά πράγματα. Το σουξέ μου χτύπησε την πόρτα πολλές φορές. Είναι πολύ δύσκολο να επαναλάβεις μια επιτυχία και να δώσεις στον κόσμο καινούργια πράγματα.

Έχει ανασφάλεια το επάγγελμα του καλλιτέχνη;

Βέβαια, όλοι οι καλλιτέχνες είναι ανασφαλείς. Έχω ακόμα τράκ όταν βγαίνω στην σκηνή αν θα τους αρέσει αυτό που κάνω μετά τα τόσα χρόνια. Υπάρχει μια παροιμία πολύ σωστή που λέει: «Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονούνται». Αν δεν είσαι στον αγώνα και την μάχη, μπορεί να μην βάζεις γκολ αλλά μια μέρα θα βάλεις και θα τιναχτεί όλο το γήπεδο πάνω. Έτσι γίνεται και εδώ.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Να είναι όλη η οικογένεια καλά, να έχουμε αυτές τις ισορροπίες που έχουμε, αυτή την αγάπη που έχουμε και να είμαι όρθιος ώστε να μπορώ να συνεχίζω να παλεύω.

Ήταν δύσκολο να διατηρήσετε τις ισορροπίες στην οικογένειά σας όλα αυτά τα χρόνια δεδομένου του επαγγέλματός σας;

Ήταν δύσκολα αλλά από την άλλη, όταν έχεις δίπλα σου έναν καλό σύντροφο που στέκεται δίπλα σου όλα αυτά τα χρόνια, παιδιά που σέβονται τον πατέρα τους και την οικογένεια τους, πρέπει και εγώ να είμαι εκεί. Είμαι δίπλα τους, κοντά τους, χαίρομαι που τους βλέπω να παλεύουν, να είναι εργατικοί με ανησυχίες γιατί έτσι ξεκίνησα και εγώ. Κάθε καινούργιος τραγουδιστής, έχει σαν όνειρο του να γίνει επώνυμος, γνωστός και να αγαπηθούν τα τραγούδια του αλλα θέλει αγώνα και χρόνο. Ο γιός μου ο Πρόδρομος, μου λέει: «έχω την υπομονή και θα παλέψω» και παλεύει!

Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο τραγουδιστή, όπως ο γιος σας, με πατέρα έναν καταξιωμένη καλλιτέχνη, όπως εσείς, να καταφέρει να ακολουθήσει τη δική του πορεία;

Είναι δύσκολο γιατί έχουμε δει παιδιά που η τύχη τους ήταν μικρή. Κάποιοι άλλοι όμως προχώρησαν με το σπαθί τους. Ο Γιώργος Αλκαίος, η Πέγκυ Ζήνα η οποία είναι αυτοδημιούργητη και το πάλεψε πάρα πολύ, η Ελεονόρα Ζουγανέλη… δηλαδή υπάρχουν κάποια παιδιά που αγωνίστηκαν πολύ και ξεπέρασαν τους γονείς τους γιατί είχαν άλλους στόχους και δεν ακολούθησαν τον δρόμο του πατέρα τους. Πήραν έναν δικό τους δρόμο και εκεί βρήκαν την επιτυχία τους και όλη την πορεία τους την χτίσανε εκεί. Όταν ακολουθείς τον δρόμο του πατέρα σου όπως τον ακολούθησε ο Διονυσίου, εκεί γίνεται σύγκριση και χάνεις και σιγά σιγά, φεύγεις και δεν το καταλαβαίνεις.

Δώσατε κάποια συμβουλή στα παιδιά σας ώστε να διατηρούν χαμηλούς τόνους;

Όπωσδήποτε. Το πρώτο που τους είπα είναι να είναι ειλικρινείς με τους φίλους τους και τους ανθρώπους τους και να είναι συνεπείς σε αυτά που λένε. Να παίρνουν σωστές αποφάσεις, να μην είναι υποκριτές και να είναι τίμιοι απέναντι στους δικούς τους ανθρώπους και τους συνεργάτες τους. Ειδικά στον γιο μου, του λέω αυτή η δουλειά θέλει προσοχή. Από τους καλλιτέχνες που δούλεψα, πήρα τα καλά και άφησα τα άσχημα γιατί δεν έχουν όλοι καλά στοιχεία. Κάποιοι άλλοι είχαν άλλους τρόπους, ήταν δύσκολοι χαρακτήρες, αυτούς τους άφησα γιατί έχω δουλέψει σχεδόν με όλους. Πάντοτε, κάτι παίρνεις από την κάθε συνεργασία σου. Προσπαθούσα να πάρω όποιο καλό στοιχείο έχει αυτός που συνεργάζομαι και να το χρησιμοποιήσω και να το κάνω δικό μου για τις επόμενές μου συνεργασία.

Μπορείτε να μου αναφέρετε κάτι που πήρατε από κάποιον καλλιτέχνη και το υιοθετήσατε στην δική σας πορεία;

Μου άρεσε αυτή η εργατικότητα που είχε ο Γιώργος Νταλάρας, είναι ξεχωριστός καλλιτέχνης. Μου άρεσε η ευαισθησία που είχε ο Γιάννης Πάριος ,το παράπονο του, το πώς πάντρευε τις λέξεις, το πως τις έλεγε. Μου άρεσε το θάρρος που έχει ο Τόλης Βοσκόπουλος, ήταν και αυτός τότε ένας σταρ της εποχής. Μου άρεσε το δάκρυ του Πουλόπουλου, η Μαρινέλλα, η Αλεξίου, αυτοί ήταν καλλιτέχνες από τους οποίους έπαιρνα πράγματα, τους μελέτησα και μετά πήγα στον δικό μου δρόμο.

Εκτός από συναδέλφους σας τραγουδιστές, ξεχωρίζετε και κάποιους δημιουργούς με τους οποίους συνεργαστήκατε ανά τα χρόνια;

Οπωσδήποτε! Θαυμάζω τους συνθέτες! Με αυτούς γαλουχήθηκα. Μερικοί απ’ αυτούς ήταν ο Απόστολος ο Καλδάρας, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, που τότε πριν 40 χρόνια, τους έκανα τα demo εγώ, τα οποία τα λέγανε τότε μεγάλοι καλλιτέχνες της εποχής, ο Καλατζής , ο Πάριος, ο Νταλάρας. Ο Λυκούργος ο Μαρκέας, ο Ζαμπέτας ο «δάσκαλος» τον οποίο τον πέτυχα και εγώ σε μεγάλη ηλικία, μετά από λίγα χρόνια αφού δουλέψαμε, έφυγε από τη ζωή.

Έχετε ξεχωρίσει κάποιον νέο αξιόλογο καλλιτέχνη με παρόμοιο τρόπο;

Μου αρέσει ο Νίκος Οικονομόπουλος γιατί εξελίσσεται πάρα πολύ ωραία, είναι ένα νέο παιδί με ωραίο ρεπερτόριο, δεν βιάζεται και ό,τι κάνει είναι ωραίο. Τα τελευταία χρόνια, έχει δώσει ωραία πράγματα στον κόσμο. Μου αρέσει ο Νίκος Βέρτης, ο οποίος είναι καλός διασκεδαστής, έχει επαφή με τον κόσμο και είναι γλυκό παιδί και αυτό. Ο Αντώνης Ρέμος έχει δείξει επίσης πολλά πράγματα και πιστεύω ότι θα δείξει και ακόμη περισσότερα στο μέλλον. Ο Γιάννης Πλούταρχος επίσης είναι πολύ καλός τραγουδιστής, έχει δείξει και αυτός τον δικό του το δρόμο που χτίζεται όλα αυτά τα χρόνια. Κάποιοι πιστεύω, έχουν μέλλον ακόμη μεγάλο.

Μιλήστε μου λίγο για το καινούργιο άλμπουμ που ετοιμάζετε!

Αυτό το άλμπουμ το δουλεύω πολύ καιρό, είμαι χαρούμενος με το αποτέλεσμα που βγάζω και πιστεύω θα είναι μια πολλή καλή δουλειά. Δεν βιάζομαι, θα κυκλοφορήσει γύρω στις 8 Φεβρουαρίου. Είχαμε να ανταμώσουμε πολλά χρόνια με τον Σπύρο τον Γιατρά που είχαμε γράψει το «Ένα σου σημάδι μόνο» και μου έγραψε δύο καταπληκτικά τραγούδια. Σε αυτό το άλμπουμ, συμπεριλαμβάνεται ο Γιώργος Θεοφάνους και πιθανώς και τραγούδια του Φοίβου. Συμμετέχουν επίσης και άλλοι συνθέτες όπως ο Πάνος Καπίρης αλλά και στιχουργοί όπως ο Βασίλης Παπαδόπουλος και η Ελένη Γιαννατσούλια. Έχω πολύ ωραία πράγματα που πιστεύω θα αρέσουν στον κόσμο. Υπάρχουν και νέα παιδιά όπως ο Κωνσταντίνος ο Παντζής που έχω δύο τραγούδια του εκπληκτικά, αλλά και ο στιχουργός Γιάννης Λιόντος ο οποίος μου έδωσε δύο τραγούδια που θα αρέσουν πολύ.

Το ύφος των τραγουδιών θα είναι αυτό που γνωρίζουμε καλά από τον Αντύπα;

Πιστεύω ότι θα είμαι λίγο διαφορετικός και κάποια τραγούδια θα κάνουν πολύ αίσθηση. Έχω ανάγκη να είμαι διαφορετικός και να κάνω άλλα βήματα όπως και όλοι άλλωστε.

Οι υπογραφές καταξιωμένων δημιουργών στο δίσκο, όπως αυτοί που μου αναφέρατε, είναι εγγύηση για την επιτυχία του;

Κάποιες φορές ναι. Κάποιες άλλες φορές δεν βοηθάει καθόλου. Είναι το τραγούδι. Μπορεί να το δώσει ένας ανώνυμος και να« κουνήσει» την Ελλάδα. Μπορεί να δώσει ένας επώνυμος και να μην κάνει τίποτα. Είναι οι συγκυρίες, η στιγμή και το κάρμα του τραγουδιού.

Τι μήνυμα θα θέλατε να μεταφέρετε δημόσια στην σύζυγο σας που σας στηρίζει τόσα χρόνια;

Να μείνει εκείνη η Στέλλα που γνώρισα σαν παιδάκι όταν ήταν 17 χρονών. Ήταν μια έξυπνη γυναίκα και μια από τις μεγαλύτερες θαυμάστριες μου, ίσως η μεγαλύτερη. Πίστεψε πράγματα που δεν πίστεψα εγώ και βγήκε «αληθινή». Με έχει σώσει πολλές φορές από λάθος κινήσεις με την καθαρή της ματιά αλλά με έχει σπρώξει όμως και μια φορά σε λάθος το οποίο δεν μαζευότανε…(γέλια). Το ένα λάθος ακολουθεί το άλλο, όπως μια χαρά δέχεται και άλλες εκατό χαρές. Έτσι είναι όμως η ζωή και εκεί είναι και η νοστιμιά. Ο άνθρωπος πρέπει να μαθαίνει από τα λάθη του και να προχωράει χωρίς να ξανακάνει τα ίδια.

Θερμές ευχαριστίες στο «Άμμος» στην Ποσειδώνος για την όμορφη φιλοξενία!

Συνέντευξη: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Γιώτα Μπούκα
Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιώργος