Συνέντευξη | Χρήστος Χολίδης: «Μπορεί όταν με “χτυπήσουν” στο φιλότιμο να σταματήσω και το τραγούδι!»

Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη τον συνάντησαν πριν λίγες ημέρες από κοντά και διαπίστωσαν πως ο Χρήστος Χολίδης έχει πολλούς λόγους να χαμογελά… Το τραγούδι του έχει ξεχωρίσει στις καρδιές των ακροατών, το νυχτερινό κέντρο «Frangelico» που εμφανίζεται γεμίζει κάθε βράδυ ασφυκτικά και ο ίδιος νιώθει απόλυτα ικανοποιημένος με τον εαυτό του.

Πως είναι η συνεργασία του με τον Χρήστο Μενιδιάτη και την Ελένη Χατζίδου, πόσο τον επηρέαζε παλιότερα το ενδεχόμενο μιας αποτυχίας, ποια είναι τα προτερήματα του και ποια τα μειονεκτήματα και για πιο λόγο δεν συμμετείχε ποτέ σε talent show είναι μερικά από τα ερωτήματα που μας απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια!

Χρήστο συναντιόμαστε στο Frangelico… Θεωρώ ότι σου πάει πολύ αυτή η πίστα, σου ταίριαξε.

Καταρχήν, να σου πω ότι με τον συγκεκριμένο επιχειρηματία ήταν η πρώτη μου δουλειά, όταν ξεκίνησα το 2003 στην Αθήνα, μόνο που τότε το Frangelico ήταν το μικρό μαγαζί, λίγο πιο κάτω στην παραλία. Είχαμε να τα πούμε δέκα χρόνια ακριβώς με τον Θανάση και όλο λέγαμε να ξανακάνουμε μαζί μια συνεργασία όπως τότε που ξεκίνησα. Νομίζω ότι έγινε την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο χώρο, ο οποίος έχει ανακαινιστεί από πέρσι. Επιπλέον εγώ είμαι σε πολύ καλή φάση, και ψυχολογικά και καλλιτεχνικά, έχω βάλει τα πράγματα στο κεφάλι μου όπως πρέπει να είναι και αυτό φαίνεται και στον κόσμο. Τώρα αν ισχύει το γεγονός ότι μου πηγαίνει ο χώρος, νομίζω ότι ο καθένας έχει την γνώμη του και όπως θέλει κρίνει (γέλια).

Τι αλλαγές έχεις κάνει ο ίδιος εσωτερικά γιατί πραγματικά νιώθω πως έχω απέναντι μου έναν διαφορετικό Χολίδη;

Θα έλεγα ότι κάνω πιο επαγγελματικά πλέον αυτή την δουλειά απ’ όσο ποτέ. Νομίζω ότι ξέρω πλέον τι είμαι και τι μπορώ να κάνω. Καμία φορά αυτό που έχεις μέσα σου και αυτό που εκπέμπεις, δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Δεν είσαι η μόνη που μου λέει ότι βλέπει ένα διαφορετικό Χολίδη σε σχέση με παλιότερα. Σκέφτομαι «μα τι λένε»;;; Αλλά πιστεύω πως είναι το γεγονός ότι πλέον τα έχω βρει με τον εαυτό μου και ξέρω τι κάνω.

Το γεγονός ότι τα βρήκες με τον εαυτό σου σε βοήθησε ώστε το κάθε σου βήμα και η κάθε σου κίνηση να είναι πιο σωστή και μεθοδευμένη;

Έχω πει και στο παρελθόν πως και όταν έπαιζα μπάσκετ ήμουν παίχτης ψυχολογίας. Νομίζω ότι η ψυχολογία, ειδικά σ’ αυτή την δουλειά που έχει να κάνει με κόσμο, με επιτυχία, με αποτυχίες, είναι ένας αγώνας. Παλιά αν κάτι πήγαινε στραβά, παραδείγματος χάρη ένα τραγούδι δεν γινόταν επιτυχία με έπαιρνε πολύ από κάτω διότι όλοι παλεύουμε για την επιτυχία και καμιά φορά μπορεί μην έχει το ίδιο αντίκτυπο που έχει στα δικά σου αυτιά ή του κόσμου. Τώρα πια νομίζω ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο απλά χάνεις την μάχη, δεν χάνεις τον πόλεμο.

Τι είναι αυτό που πιστεύεις ότι ζητάει ο κόσμος στις μέρες μας; Θέλει να δει, θέλει να ακούσει;

Θέλει να δει… αλήθεια! Θέλει να καταλάβει ότι δεν τον κοροϊδεύεις, ότι δεν είσαι τυχαία εδώ για να δουλέψεις, να πάρεις το μεροκάματο και να σηκωθείς να φύγεις. Θέλει πιστεύω να νιώθει αυτό που λες, θέλει να νιώθει ότι αυτός που βγαίνει πάνω στην πίστα είναι κοντά του και το κάνει για να περάσεις καλά γιατί αυτός είναι και ο λόγος που σε επέλεξαν. Θα πληρώσουν ένα μπουκάλι και ξέρεις πόσο σημαντικό είναι αυτό διότι υπάρχουν άνθρωποι που μαζεύουν λεφτά όλη την βδομάδα για να βγουν ένα Σάββατο, μια Παρασκευή, ή και μια Τετάρτη, και μια Πέμπτη που Δόξα τω Θεώ δουλεύουμε εμείς. Οπότε είναι βασικό να τους δείξεις ότι το σέβεσαι αυτό.

Πίστευες ότι θα πάει τόσο καλά το μαγαζί;

Κοίτα, εγώ δεν το περίμενα και μάλιστα πρόσφατα είχα αυτή την συζήτηση γιατί δεν περίμενα Τετάρτη και Πέμπτη να βγαίνω και να βλέπω ένα γεμάτο μαγαζί… Δεν μου έχει ξανατύχει! Το συζητάμε με το Χρήστο (Μενιδιάτη) και λέμε ότι δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα στις μέρες μας.

Σύμπραξη γιγάντων θα έλεγα λόγω ύψους… Πως είναι η συνεργασία σου με τον Χρήστο Μενιδιάτη αλλά και την Ελένη Χατζίδου που είναι η γυναικεία παρουσία του σχήματος;

Με τον Χρήστο μας ενώνει μια φιλία από το 2003, όταν ξεκίνησα δηλαδή! Τα δυο πρόσωπα που βλέπεις σήμερα στο Frangelico υπήρχαν και το 2003. Εγώ βέβαια άνοιγα το πρόγραμμα και ήμουν ένα παιδί που έκανε τα πρώτα του βήματα και θυμάμαι τότε ο Χρηστάρας με είχε στηρίξει πάρα πολύ! Είχαμε κρατήσει φιλία από τότε και επίσης μας ενώνουν κάποιοι κοινοί μας φίλοι που καμιά φορά βρισκόμαστε. Με τον Χρήστο είμαστε το ίδιο «χαβαλέδες», κάνουμε πλάκα φοβερή και έχουμε απομυθοποιήσει όλο αυτό το «είμαι εγώ πρώτος, είσαι εσύ δεύτερος» κλπ. Ο καθένας είναι αυτό που είναι, ο καθένας δίνει αυτό που είναι να δώσει στο μαγαζί, την δικιά του πινελιά και αυτό φαίνεται στον κόσμο. Τώρα όσον αφορά την Ελένη θα σου αποκαλύψω κάτι που ούτε η ίδια πιθανότατα γνωρίζει… εγώ την πρότεινα για το μαγαζί, μου αρέσει γιατί είναι πολύ καλό παιδί και χαρούμενο άτομο. Όλα αυτά λοιπόν συντελούν στο να βλέπεις αυτό τον χαμό εδώ.

Η σχέση που περιγράφεις είναι εύκολο να ευδοκιμεί ανάμεσα σε δύο καλλιτέχνες;

Όχι, είναι πολύ δύσκολο! Είναι πολύ δύσκολο να βάλεις το μυαλό σου να τακτοποιήσει την ματαιοδοξία σου. Νομίζω όμως ότι και ο Χρήστος Μενιδιάτης το έχει κάνει αυτό, γιατί είναι πολλά χρόνια στον χώρο και έχει περάσει από πολλές φουρτούνες αλλά και εγώ που ναι μεν μετράω λιγότερα χρόνια αλλά έχω περάσει τα ίδια και από πολλούς εσωτερικούς πολέμους για να δω τελικά που είμαι και τι κάνω.

Δώσε μας μια εικόνα από το πρόγραμμα σου στο μαγαζί.

Στο πρώτο πρόγραμμα λέω δικά μου τραγούδια πιο πολύ. Βάζω βέβαια και πιο χορευτικά τραγούδια που παίζονται στα ραδιόφωνα. Μετά στο λαϊκό, δεύτερο πρόγραμμα γίνεται ένας χαμός! Μπλεγμένα τα δικά μου τραγούδια αλλά και άλλες επιτυχίες, με dance τραγούδια που βάζω παλαιότερων χρόνων. Τα χρησιμοποιώ με τέτοιο τρόπο ώστε να ξεσηκώσω το μαγαζί και αργότερα που βγαίνω μαζί με τον Χρήστο Μενιδιάτη λέμε τα ωραία τραγούδια, τα παλιά λαϊκά τραγούδια.

Για εσένα ποια στιγμή είναι η πιο ωραία; Όταν ερμηνεύεις μπαλάντες ή όταν λες τραγούδια που είναι πιο διασκεδαστικά;

Κοίταξε μπορεί να χαίρομαι όταν πιάνω τον κόσμο να είναι πάνω στα τραπέζια και ένα μαγαζί να είναι όρθιο, είναι συγκλονιστική στιγμή. Εξίσου όμως συγκλονιστικό είναι να λες ένα τραγούδι όπως το «Αλίμονο» του Δημήτρη Μητροπάνου και ο κόσμος να σε χειροκροτεί γιατί έχεις πει ένα ωραίο τραγούδι και έχεις βάλει ψυχή μέσα. Νομίζω ότι δεν έχω ξεχωρίσει ακόμη αν μου αρέσει να τραγουδάω μπαλάντες ή τσιφτετέλια.

«Σ΄αγαπώ» ο τίτλος του νέου σου τραγουδιού… Τι σε έκανε να επιλέξεις το συγκεκριμένο κομμάτι;

Το καινούργιο τραγούδι είναι μια επανεκτέλεση ενός κομματιού που το έχει τραγουδήσει και έχει γράψει τη μουσική ο Κώστας Ηλίου και ο Άκης Μίσκος έχει γράψει τα λόγια στα ελληνικά γιατί ήταν ένα τσιγγάνικο τραγούδι. Ήταν μια ιδέα δικιά μου όταν τυχαία το τραγούδησα σε κάποιο φίλο, σε μια βάφτιση. Επειδή έψαχνα να βάλω ένα τραγούδι στο πρόγραμμα, μου πρότειναν αυτό, το είπα και εκείνη την ημέρα ήρθαν τρία άτομα και με ρώτησαν για το συγκεκριμένο τραγούδι. Εκεί είπα ότι κάτι γίνεται εδώ. Θυμάμαι να είμαι στο σπίτι μου, να κάθομαι, και τρείς η ώρα το βράδυ να παίρνω τον μαέστρο μου τον Μαραγκό και να του λέω «φίλε θέλω να μου πεις ποιος έγραψε αυτό το τραγούδι». Μου απαντάει «τον ξέρω είναι ο Κώστας Ηλιού». Τον πήραμε τηλέφωνο και αμέσως το παιδί είπε «φυσικά στον Χρήστο να το δώσω» και μας ευχαρίστησε. Έτσι και έγινε το τραγούδι.

Σε δικαίωσε αυτή η επιλογή; Σου ταίριαξε;

Νομίζω ότι μου ταίριαξε πάρα πολύ, ταίριαξε πολύ και με την εποχή που το βγάλαμε, ταίριαξε με το video clip που κυκλοφορεί και παίζει στις τηλεοράσεις και το YouTube. Θα έλεγα ότι είναι το πιο ωραίο video clip που έχω κάνει.

Μεγάλη παραγωγή του video clip να γίνονται τα γυρίσματα εκτός Αθηνών, στη Σαντορίνη… Είναι δύσκολο αυτό στις μέρες μας;

Το καλό είναι ότι έχω πολύ καλούς συνεργάτες που με αγαπάνε. Είμαι άνθρωπος που πάντα βοηθάω και προσπαθώ να δίνω και δεν με νοιάζει αν θα πάρω και έρχονται εκείνες οι στιγμές που κάποιοι άνθρωποι το βλέπουν αυτό και σε βοηθάνε και αυτοί, όπως ο Αλέξης Κωνσταντινίδης που με βοήθησε πάρα πολύ για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Απ’ την άλλη σου λέω ότι είμαι άνθρωπος, που πλέον αν θα κάνω κάτι θα είναι πολύ προσεγμένο και γι’ αυτό όπως γνωρίζεις πλέον δεν δίνω πολλές συνεντεύξεις.

Αυτή θα ήταν η επόμενη μου ερώτηση, γιατί αυτή η αλλαγή;

Δεν ξέρω… Απλά θέλω οτιδήποτε κάνω που αφορά το τραγούδι, να είναι πολύ συγκεκριμένο. Δεν θέλω να πιπιλίζω τον κόσμο συνέχεια με λόγια και να λέω τα ίδια και τα ίδια.

Θεωρείς ότι είναι κουραστικό κάποιες φορές να βλέπουμε ένα καλλιτέχνη συνέχεια σε συνεντεύξεις και φωτογραφίες;

Εγώ προσωπικά κάνω τραγούδια, είμαι τραγουδιστής. Καλώς ή κακώς το «έργο» αυτό απ’ το ότι έκανες ένα τραγούδι μετά πάει αλλού. Πάει στην προσωπική σου ζωή, πάει σε πράγματα άλλα, για τα οποία πλέον εγώ έχω πάρει μια απόφαση, να μην ξαναμιλήσω. Κάποια στιγμή ξέφυγε όλο αυτό, δεν ήταν στο χέρι μου, μπορεί να έκανα και εγώ κάποια λάθη αλλά πιστεύω ότι άλλα τέτοια λάθη δεν θα ξανακάνω.

Δεν είναι όμως λίγο αναπόφευκτο όταν είσαι ένα πρόσωπο αναγνωρίσιμο; Χωρίς να το θες, μπορεί να βγει κάτι προς τα έξω…

Είναι ανάλογα σε τι φάση θα με πετύχεις. Καλώς ή κακώς ο κόσμος θέλει να μαθαίνει για εσένα πράγματα, κάποιοι βγάζουν το ψωμί τους από αυτό, όλα αυτά εγώ τα δέχομαι. Από εκεί και πέρα, κάθε φορά είναι τελείως διαφορετικά. Εγώ έχω διαλέξει σε αυτή την χρονική στιγμή να κάνω αυτό. Ίσως πριν ένα χρόνο να ήμουν πιο χαλαρός και να μην σκεφτόμουν τι έλεγα. Σκεφτόμουν «ναι εντάξει και τι έγινε;». Τώρα θέλω να μένω μόνο σ’ ότι αφορά το τραγούδι.

Πρόσφατα είχαμε εκλογές… Πιστεύεις ότι θα δούμε αλλαγές ή δεν υπάρχει επιστροφή πλέον;

Είναι καιρός να γίνουν κάποιες αλλαγές ή δεν υπάρχει επιστροφή;;;
Δεν νομίζω ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Πάντα υπήρχε επιστροφή! Δεν θυμάμαι στην Ελλάδα να είναι πάντα όλα μια χαρά, να μην μας ενοχλεί κανείς και να είμαστε ένα κρατίδιο όπου δεν πατάει κανένας. Πάντα υπήρχαν προβλήματα, πάντα τα ξεπερνούσαμε και μακάρι όλες αυτές οι ομιλίες που γίνονται, να γίνονται για καλό. Νομίζω ότι η πορεία θα δείξει. Εγώ πάντα είμαι πολύ θετικός στην προσπάθεια, μακάρι αυτή η προσπάθεια λοιπόν να μην είναι μόνο για την θέση αλλά να είναι γιατί κάποιος θέλει να προσφέρει πραγματικά.

Δηλώνεις και επιχειρηματίας με τα «Focaccino» να πηγαίνουν πολύ καλά.. ήταν και αυτό ένα δικό σου «προαίσθημα»;

Το καλό με εμένα είναι ότι δεν επαναπαύομαι, δεν είπα ποτέ εντάξει τώρα είμαι φίρμα, δουλεύω στα μαγαζιά και παίρνω λεφτά. Γι αυτό προσπαθώ και θέλω όταν θα κλείσουν τα φώτα, γιατί κάποια στιγμή θα σβήσουν, τουλάχιστον να έχω κάνει κάτι στην ζωή μου τώρα που είμαι νέος. Είμαι άνθρωπος που ρισκάρει όσο δεν φαντάζεσαι, γιατί πιστεύω ότι είναι ο κατάλληλος τρόπος για να κτίσω πράγματα. Καλώ ή κακώς ότι έχω κάνει το έχω κάνει μόνος μου, ξεκινώντας απ’ το μείον και όχι απ’ το μηδέν. Νομίζω ότι όταν είσαι άνθρωπος θετικός και καλός, η τύχη στα φέρνει όπως πρέπει. Εμένα μου έφερε την φιλία με ένα φίλο μου όπου αυτός είχε την ιδέα και εγώ απλά επειδή έχω πίστη στους ανθρώπους όπως σου είπα και πριν, με μια του λέξη κλείσαμε την συμφωνία. Έτσι έγινε η επιτυχία και έχουμε τώρα έντεκα μαγαζιά.

Είναι εύκολο να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους τόσα εύκολα; Γιατί ο συγκεκριμένος χώρος είναι λίγο «περίεργος».

Είναι πολύ περίεργος και γι’ αυτό κιόλας η εμπειρία μου αυτά τα χρόνια στην νύχτα αλλά και στη μέρα, μου έδειξε ποιός είναι ο σωστός και ποιός είναι ο λάθος. Καλώς ή κακώς μπορώ να καταλάβω όταν ένας άνθρωπος με πλησιάζει, τι θέλει. Το καλό με τον συγκεκριμένο άνθρωπο είναι ότι έχουμε μεγαλώσει μαζί, παίζαμε μπάσκετ μαζί, τον εμπιστεύομαι τυφλά και γι’ αυτό είναι μια εγγύηση η επιχείρηση «Focaccino». Δεν χρωστάμε πουθενά, είμαστε μεταξύ μας πολύ αγαπημένοι, ο καθένας κάνει το κουμάντο του, ξέρει τι πρέπει να κάνει. Δεν μπλέκομαι σε πράγματα που δεν ξέρω, δεν ξέρω για παράδειγμα ποιός είναι ο προμηθευτής, αλλά είμαι σε άλλα πολύ καλός και με εκείνα ασχολούμαι εγώ.

Ποιες είναι οι ομοιότητες μεταξύ του καλλιτέχνη και του επιχειρηματία;

Είμαι σίγουρος ότι το τραγούδι και το να είσαι καλλιτέχνης δεν φτάνει για να κάνεις επιτυχία. Δεν φτάνει μόνο η φωνή γιατί είναι σαν να λες «τραγουδάω ωραία άρα θα κάνω επιτυχία». Νομίζω πρέπει να είσαι παράλληλα και επιχειρηματίας, να ξέρεις να πουλήσεις τον εαυτό σου στην  εταιρία που είσαι, στον άνθρωπο που έχει τα νυχτερινά μαγαζιά, στον κόσμο. Πρέπει για παράδειγμα να κάνεις ένα τέλειο video clip, να προσπαθήσεις και να επενδύσεις γιατί αυτή τη στιγμή επενδύουμε σε μια δουλειά που είναι στον αέρα. Εγώ πήγα Σαντορίνη και ξόδεψα Χ λεφτά, δεν μου είπε κανείς να πας εκεί, να κάνεις αυτό για να έχεις επιτυχία και να συνεχίσεις τον χειμώνα να τραγουδάς. Οπότε οι κινήσεις που κάνω στο τραγούδι είναι τελείως επιχειρηματικές.

Έχει περισσότερο άγχος το επάγγελμα του καλλιτέχνη, από το επάγγελμα του επιχειρηματία;

Ναι σαφώς! Μακάρι να μπορούσα να έχω ένα manager που να ασχολείται με όλα αυτά και να μου λέει απλά τώρα θα βγεις και θα τραγουδάς. Δεν μπορεί να γίνει αυτό στην δική μου περίπτωση.

Θεωρείς ότι υπάρχουν στην Ελλάδα managers αυτού του είδους;

Νομίζω στο παρελθόν έχουν γίνει τέτοιες επιτυχίες, αλλά εγώ πιστεύω ότι ο ίδιος καλλιτέχνης πρέπει να έχει επιχειρηματικό μυαλό και να κάνει τις σωστές κινήσεις.

Τι προσδοκίες έχεις από την δισκογραφική σου εταιρεία, πόσο μπορεί να βοηθήσει έναν καλλιτέχνη έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα;

Πιστεύω ότι οι εταιρίες όσο μπορούν μας στηρίζουν και έχουμε μια τέλεια σχέση. Από εκεί και πέρα όσο δίνεις παίρνεις. Νομίζω ότι οι εταιρίες λειτουργούν με τους καλλιτέχνες σαν να είναι επιχείρηση. Εγώ βλέπω τον εαυτό μου να αλλάζει, γιατί από τον καιρό που σκέφτομαι μόνο επιχειρηματικά, βλέπω ότι είμαι πιο καλά καλλιτεχνικά. Ξέρω ότι για να κερδίσω εγώ κάτι στο τραγούδι θα πρέπει να επενδύσω και όλα αυτά οι εταιρίες δεν μπορούν να τα κάνουν. Δηλαδή εγώ ξύπνησα μια μέρα και είπα θα κάνω ένα video clip στην Σαντορίνη και δεν τους το είπα καν. Απλά είπα παιδιά θα κάνω αυτό γιατί πιστεύω πρέπει να γίνει γι’ αυτό το κομμάτι, κάτι ωραίο. Η εταιρία δεν μπορεί να επενδύσει Χ λεφτά για να φύγεις εσύ και να πας με 12 άτομα Σαντορίνη και να το κάνεις.

Μου ανέφερες λίγο πριν ότι κάποια στιγμή μπορεί να σβήσουν τα φώτα. Θεωρείς ότι ένας καλλιτέχνης είναι ποτέ έτοιμος γι’ αυτή την στιγμή; 

Δεν ξέρω τι κάνει ο κάθε καλλιτέχνης, αλλά εγώ είμαι πάρα πολύ έτοιμος. ‘Έχω πει και στο παρελθόν ότι δεν ξεκίνησα από μικρό παιδί να θέλω να γίνω τραγουδιστής. Άλλος ήταν ο στόχος μου και αλλού βρέθηκα. Άνοιξε μια πόρτα ξαφνικά και με οδήγησε σε άλλο μονοπάτι και αυτό το μονοπάτι με έχει φέρει εδώ. Το όνειρο μου ήταν να γίνω επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής και να παίζω με τα χρώματα της Ελλάδας. Εδώ που έχω φτάσει, νιώθω πλήρης, αν λοιπόν σταματήσω αύριο να τραγουδάω θα πω τουλάχιστον ότι έχω κάνει 3 εκπληκτικά CD, έδωσα χαρά σε κόσμο και γεια σας!

Πιστεύεις ότι τα talent shows μπορούν να βοηθήσουν ένα νέο παιδί στις μέρες μας; Υπάρχει χώρος; 

Φυσικά, όλοι έχουν προοπτικές. Δεν νομίζω ότι είναι θέμα χώρου, το δύσκολο δεν είναι να μπεις σε αυτό το παιχνίδι και απλά να βγεις πρώτος, το δύσκολο είναι από εκεί και μετά. Εγώ είμαι πολύ θετικός να υπάρχουν αυτά τα παιχνίδια γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά που θέλουν να κυνηγήσουν το όνειρο τους. Δεν ξέρω αν σου έχω πει την ιστορία μου, αλλά και εγώ προσπάθησα να μπω σε κάποιο talent show και δεν με είχαν πάρει. Μετά καθόμουν και σκεφτόμουν μόνος μου τι πρέπει να κάνω. Μέσα από αυτά τα παιχνίδια υπάρχουν διαμάντια που απλά εξαρτάται από το πόσο τυχερά είναι για να συνεχίσουν και να λάμψουν.

Έχουμε την τάση να συγκρίνουμε την καριέρα μας με αυτή των καλλιτεχνών του εξωτερικού… Συγκρίνονται αυτά τα μεγέθη πιστεύεις;

Για το μέγεθος της Ελλάδας πιστεύω ότι έχουμε τρομερά προσόντα. Αν μου συγκρίνεις τώρα το εξωτερικό που είναι μια βιομηχανία που απευθύνεται σε δισεκατομμύρια κόσμο, όπου ο άλλος για παράδειγμα τραγουδάει country και γεμίζει το Ολυμπιακό στάδιο για πλάκα όχι δεν γίνεται. Προσπαθούμε να συγκρίνουμε τι; Την Αμερική με την Ελλάδα; Τα 10 εκατομμύρια που είμαστε εμείς με τα δισεκατομμύρια που είναι αυτοί εκεί; Δεν μπορεί να συγκριθεί κάτι τέτοιο.

Είδες το ολόγραμμα του Michel Jackson;

O άνθρωπος πουλάει μετά θάνατον, ούτε ο Elvis δεν το έκανε αυτό. Ακόμα και αυτός ήταν επιχειρηματίας, γιατί είχε αγοράσει τα πνευματικά δικαιώματα των Beatles. Ακόμα και αυτός κινήθηκε επιχειρηματικά και με ρωτάς εμένα, γιατί έχω κάνει τα «Focaccino»; Πλάκα μου κάνεις!!! Μακάρι να μπορούσα να είχα πάρει τα δικαιώματα των Rolling Stones αλλά δεν γίνεται (γέλια).

Λάθος επιλογές τραγουδιών θεωρείς ότι έχεις κάνεις την πορεία σου;

Εγώ δεν το χρεώνω σαν λάθος επιλογή. Λάθος επιλογή θα ήταν αν δεν προσπαθούσες καθόλου, αν είπες δηλαδή «ότι θα μου δώσουν θα το τραγουδήσω». Για εμένα λάθος επιλογή δεν υπάρχει. Υπάρχει η προσπάθεια που έκανες και απλά δεν έφτασε στα αφτιά αυτών που έπρεπε να φτάσει. Το παίρνω πιο ρομαντικά, γιατί πίσω από ένα τραγούδι κρύβετε πολλή προσπάθεια, πολύς κόσμος, πολλά όνειρα. Οπότε δεν είναι λάθος αλλά ατυχής επιλογή.

Τραγούδια που τα υπογράφουν επιτυχημένοι συνθέτες ή στιχουργοί θεωρείς ότι είναι πιο εύκολα να γίνονται επιτυχία;

Όχι, γιατί μια επιτυχία που έχω κάνει, το “Άκου τον φίλο σου” το έχω γράψει εγώ μαζί με τον Ηλία Φιλίππου τυχαία. Εγώ δεν γράφω τραγούδια, οπότε ένα πολύ ωραίο τραγούδι έφτασε στα αφτιά του κόσμου από έναν άσχετο όπως εγώ. Απλά έτυχε! Νομίζω δεν έχει να κάνει με το ποιος το γράφει αλλά με το αν θα ταιριάξει την κατάλληλη στιγμή, το κατάλληλο τραγούδι για να το ακούσει ο κόσμος.

Ποια είναι τα προσωπικά σου όρια, μέχρι πού θα έφτανες σαν Χρήστος για την καριέρα σου;

Γενικότερα στην προσπάθεια που κάνω από τα πρώτα χρόνια πού ήταν πολύ δύσκολα, με πυροβολούσαν από παντού και δεν ήξερα τι γίνεται. Πλέον οι θυσίες αυτές έχουν γίνει καθημερινότητα, μαθαίνεις να ζεις με αυτά. Δεν μου έχει συμβεί τίποτα τραγικό για να πω ότι αυτό με προσβάλει σαν άνθρωπο. Μέσα από τις συνεντεύξεις και από αυτά που έχω κάνει στην τηλεόραση, ο κόσμος έχει καταλάβει τι άνθρωπος είμαι και νομίζω το καταλαβαίνουν και αυτοί που σε πλησιάζουν για να κάνεις κάποια δουλειά.

Είπες ποτέ «σταματάω το τραγούδι» γιατί σε στεναχώρησε κάτι;

Δεν παρατάω εύκολα τα όπλα γιατί πιστεύω αυτό που σου είχα πει και πιο πριν. Μπορεί να χάσεις μια μάχη, αλλά δεν χάνεις τον πόλεμο. Δεν θα πω μια μέρα ότι «τα παρατάω γιατί με πληγώσατε», το έχω κάνει μια φορά στην ζωή μου με το μπάσκετ και ίσως το μετάνιωσα! Έγινε αυτό ακριβώς, με «χτύπησαν» στο φιλότιμο και είπα τέλος. Μπορεί όταν με «χτυπήσουν» στο φιλότιμο να σταματήσω και το τραγούδι, τι να πω1

Αν σου ζητούσα να μου πεις τρία προτερήματα και τρία ελαττώματα που έχεις, τι θα μου έλεγες;

Να σου πω τα ελαττώματα, που έχω τόσα πολλά;;!!! Τα ελαττώματα μου είναι ότι δεν ανοίγομαι στους ανθρώπους με την πρώτη φορά, είμαι πολύ δύσκολος στο να ανοιχτώ και αυτό το ανακαλύπτουν οι άλλοι αργότερα όταν με γνωρίζουν καλύτερα. Είμαι λίγο κλειστός και επίφοβος στις καινούργιες γνωριμίες. Είμαι λίγο πιο σοβαρός απ’ ότι θα έπρεπε και πιστεύω ότι είναι ένα ελάττωμα αυτό. Η εικόνα μου είναι ενός σοβαρού τύπου που δεν μιλάει καθόλου και ξαφνικά όταν με γνωρίσεις είμαι τελείως διαφορετικός. Άλλο ελάττωμα είναι ότι δεν παίρνω κανένα τηλέφωνο και δεν απαντάω σε κανένα μήνυμα αν πρώτα δεν πιω καφέ! Επίσης επειδή ασχολούμαι πολύ με τα μαγαζιά μου και τις δουλειές, αθλούμαι πάρα πολύ με αποτέλεσμα να είμαι πολύ κουρασμένος και για μένα αυτό είναι μειονέκτημα.

Έχεις αδικηθεί ποτέ γιατί οι άλλοι νόμιζαν ότι είσαι σνομπ;

Ναι, γιατί είναι το μειονέκτημα αυτό το τρομερό που έχω, μπορεί ο άλλος να με πάρει για σνομπ. Αυτό γίνεται γιατί δεν θέλω ο άλλος να με βλέπει για πρώτη φορά και ξαφνικά να νομίζει ότι είμαι αδελφός του λες και είμαστε χρόνια φίλοι. Είμαι λίγο πιο σοβαρός απ’ ότι θα έπρεπε την πρώτη φορά που συναντώ κάποιον άνθρωπο αλλά αν καταλάβω ότι είναι οκ και αυτός, τότε θα ανοιχτώ και θα είμαι πιο χαλαρός.

Τα θετικά σου στοιχεία λοιπόν ποια είναι;

Δεν θα ήθελα να πω εγώ για εμένα, νομίζω ότι αν ρωτήσεις ανθρώπους που με ξέρουν μπορούν να σου πουν. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι με ευκολία ότι ο λόγος μου είναι πιο δυνατός και από την υπογραφή μου.

Κλείνοντας θέλω να δώσεις μια ευχή στους αναγνώστες που θα μας διαβάσουν.

Να ακολουθούν τα όνειρα τους πάντα και να πολεμάνε γι’ αυτά. Τίποτα δεν είναι εύκολο σε αυτή τη ζωή, όλα θέλουν πίστη και προσπάθεια.

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες: byRon

Απομαγνητοφώνηση: Παναγιώτα Καψουλή / Μαριλέννα Χατζησυμεού