Συνέντευξη | Χρήστος Μενιδιάτης: «Αν ήμουν τόσο δυνατός καλλιτεχνικά για να γεμίζω μαγαζί μόνος μου… θα το έκανα!»

Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκαν μαζί του και ο «τζέντλεμαν» της ελληνικής δισκογραφίας έδωσε απαντήσεις σε θέματα επικαιρότητας και ανέλυσε τις απόψεις τους για θέματα δισκογραφίας αλλά και προσωπικά ζητήματα!

Χρήστο σε βλέπω σε ανεβασμένη διάθεση… που οφείλεται αυτή σου η ενέργεια;

Είμαι καλά από όλες τις απόψεις! Τα πράγματα κυλούν ήρεμα και με πολύ ενδιαφέρον μάλιστα. Αν συγκρίνουμε τον περσινό χρόνο, που τα λέγαμε ξανά για καινούρια τραγούδια και νέες συνεργασίες, και φέτος έτσι είναι αυτή την περίοδο, όλα όμορφα. Συναντιόμαστε ξανά στο Frangelico, ένα χώρο που βρέθηκα και τον έζησα ξανά τα προηγούμενα χρόνια και τον έχω αγαπήσει, το ξέρεις καλά. Βέβαια κάθε φορά υπάρχει η αγωνία του καινούριου και του απρόσμενου.

Γνωρίζω πως είχες και άλλες προτάσεις για εμφανίσεις αυτή τη σεζόν αλλά κατέληξες να επιλέξεις το Frangelico. Τι είναι αυτό που το κατατάσσει στις πρώτες σου επιλογές;

Όταν ξέρεις κάτι πολύ καλά, όπως το συγκεκριμένο μαγαζί και γνωρίζεις και σε γνωρίζει κι ο επιχειρηματίας καλά, γιατί όχι; Τα περισσότερα καλά στοιχεία της δισκογραφίας μου έχουν γίνει εδώ, αφού εμφανίζομαι σε αυτό το μαγαζί 11 χρόνια τώρα.

Δεν σε τρομάζει το να βρίσκεσαι 11 χρόνια στον ίδιο χώρο;

Καταρχάς με τρομάζουν τα 11 χρόνια πώς έχουν περάσει (γέλια)! Το ότι βρίσκομαι στον ίδιο χώρο δεν με τρομάζει, διότι το Frangelico εξελίσσεται και δεν μένει στάσιμο. Είναι νομίζω το πιο αγαπημένο στέκι για όλο τον κόσμο, διότι υπάρχει μια βάση στο μαγαζί και τίποτα δεν αφήνεται στη τύχη του, όποιο και να ναι το σχήμα, κάτι που προέρχεται από την επιχείρηση. Υπάρχει υποστήριξη, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό κι επειδή η εποχή είναι παράξενη και βλέπεις τι γίνεται, πώς όλοι, είμαστε σε μια αβεβαιότητα, γι’ αυτό και προτίμησα το πιο σίγουρο.

«Μια επιχείρηση που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και υποστηρίζει τους καλλιτέχνες» ζητάει ένας καλλιτέχνης στις μέρες μας για να νιώθει σιγουριά;

Αυτό ζητάει βασικά, την ασφάλεια και το να ξέρει πως έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο που αυτά που θα ειπωθούν και θα συμφωνηθούν θα πραγματοποιηθούν στην πορεία. Έχουμε πολλά παραδείγματα σχημάτων, με πολύ μεγάλα ονόματα που τελείωσαν άδοξα σε μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό συνέβη διότι άλλα συμφωνήθηκαν κι άλλα έγιναν στο τέλος. Η εμπειρία μου και τα χρόνια που μετράω στον χώρο μου έχουν δείξει πως ισχύει κάτι τέτοιο.

Ίσως μερικές φορές ο επιχειρηματίας να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των καλλιτεχνών γιατί οι εποχές που διανύουμε είναι δύσκολες;

Εννοείται κι αυτό. Είναι δεδομένο βέβαια πως οι απαιτήσεις των τραγουδιστών έχουν μειωθεί. Όμως όταν ένας εργαζόμενος έρχεται σε συμφωνία με τον εργοδότη του, ακόμα κι αν οι απαιτήσεις του θεωρηθούν υπερβολικές, από τη στιγμή που γίνεται το deal πρέπει να υποστηριχθούν και η δουλειά να γίνει 100% επαγγελματικά.

Όταν ένα σχήμα πάει καλά όλοι είναι ευτυχισμένοι και δεν κοιτάζουν λεπτομέρειες αλλά όταν δεν πάει καλά ποιος θεωρείς πως ίσως φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε αυτό… ο καλλιτέχνης ή η επιχείρηση;

Λοιπόν πολύ ενδιαφέρον αυτό που με ρωτάς και χαίρομαι που έχουμε ξεκινήσει τη κουβέντα μας έτσι διαφορετικά σήμερα! Αν είχαμε εδώ έναν τραγουδιστή με έναν συνάδελφό του που είναι μαζί στο σχήμα κι έναν επιχειρηματία, ο ένας θα έριχνε τις ευθύνες στον άλλο που είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Ο τραγουδιστής θα έλεγε πως φταίει η επιχείρηση που δεν τον στήριξε ή ο συνάδελφος τραγουδιστής που ήταν αδύναμος. Η επιχείρηση θα σου πει έφερα καλλιτέχνες που άλλα περίμενα κι άλλα έγιναν. Είναι πολύ εύκολο να ερμηνεύσεις μια αποτυχία όπως σε συμφέρει. Όπως και στην επιτυχία το ίδιο. Δηλαδή, μπορεί να είμαστε πιο χαλαροί σε αυτή την περίπτωση, αλλά στην κουβέντα πάνω θα ακούσεις ίσως τον επιχειρηματία να λέει «Εγώ ήμουν αυτός που τους στήριξα κι έκανα τη δουλειά όπως έπρεπε για να βγει αυτό το αποτέλεσμα». Ό,τι όμως και να λέμε, όσο και να προσπαθούν οι επιχειρηματίες, αν ο τραγουδιστής δεν έχει δυναμική, δεν έχει κόσμο να τον ακολουθεί, δεν έχει δισκογραφική επιτυχία που είναι το πιο σημαντικό, δεν θα υπάρξει κι η επιτυχία!

Ο συνδυασμός καλλιτεχνών πόσο εύκολο είναι να είναι αληθινός, είναι εύκολο να υπάρχει σύμπνοια και κοινός σκοπός μεταξύ τους;

Όλα είναι σχετικά. Πιστεύω πως κυρίως η γενιά στην οποία ανήκω εγώ έχουμε καταλάβει τι μας γίνεται και οι περισσότεροι ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε. Όταν ξεκινάς μια συνεργασία μιλάς με τον συνάδελφό σου και την επιχείρηση, εξ αρχής βλέπετε όλοι μαζί τι χρειάζεται για να γίνει σωστά και να πάει καλά το σχήμα, ώστε να βγει όμορφα η σεζόν. Σίγουρα ξέρουμε τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε ώστε ο κόσμος να το αποδεχτεί και να θεωρηθεί ένα σχήμα επιτυχημένο. Επιτυχημένο εννοώντας όχι από άποψη κόσμου αλλά από άποψη προγράμματος κι από το πόσο καλά θα περάσει το κοινό. Σίγουρα χρειάζονται συμβιβασμοί για να προχωρήσεις, γιατί αν σκέφτεσαι πως εσύ είσαι και κανείς άλλος το ‘χασες το παιχνίδι από την πρώτη στιγμή. Η δουλειά μας είναι η πιο δίκαιη από κάθε άλλο χώρο. Αν αυτή τη στιγμή ήμουν τόσο δυνατός ώστε ο επιχειρηματίας να πίστευε πως φέρνοντάς μόνο εμένα στο μαγαζί θα το γέμιζε τότε θα το έκανε και εγώ θα ήμουν ήρεμος, χωρίς να έχω κάποιο άλλο «πρόβλημα» στο κεφάλι μου. Το ίδιο ισχύει για όλους τους συναδέλφους. Από τη στιγμή όμως που η εποχές είναι δύσκολες εννοείται πως για να γίνει κάτι επιτυχημένο προϋποθέτει συνεργασίες, συμβιβασμούς, υποχωρήσεις, ειδικά σε θέματα που δημιουργούνται όπως ονόματα σε αφίσες κτλ. Τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου αυτά, αλλά μόνο το να περάσει καλά.

Σε γνωρίζω και ξέρω πως έχεις αυτή την αφοπλιστική ειλικρίνεια αλλά παράλληλα γνωρίζοντας αρκετούς τραγουδιστές δεν έχω ξανακούσει κανέναν να μου λέει ευθέως πως «Αν μπορούσα να γεμίσω ένα μαγαζί μόνος μου θα το έκανα».

Θα σου μιλήσω λίγο για τον συγκεκριμένο χώρο για να καταλάβεις. Έχεις μια επιχείρηση, αν το ένα όνομα έφτανε για να γεμίσει το μαγαζί σου γιατί να έπαιρνες και δεύτερο; Θα έπαιρνες τον Μενιδιάτη και θα ήταν όλα μια χαρά. Ξέρω που πατάω, ξέρω τη δυναμική μου και δεν πετάω στα σύννεφα, και αυτή η διάθεση που έχω η αμυντική μέχρι στιγμής μου έχει βγει σε καλό.

Είναι κάποιος άνθρωπος από το περιβάλλον σου που σε επηρέασε στον τρόπο αυτό σκέψης σου ή μεγάλωσες έτσι από τον πατέρα σου με γερά στηρίγματα που σε κρατούσε προσγειωμένο;

Δεν μπήκα σε αυτό τον χώρο ούτε για τα χρήματα, ούτε για τις γκόμενες, ούτε για την αναγνωρισιμότητα. Μπήκα στον χώρο γιατί μου αρέσει. Γεννήθηκα μέσα στο τραγούδι και μου αρέσει η ουσία αυτού που κάνω. Όλα τα άλλα είναι σχετικά. Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου να δουλεύει κάθε σεζόν για να δω που βρίσκομαι και που πάω. Ένα θετικό που μπορώ να σου πω για τον εαυτό μου και με βοήθησε σε αυτό που αναφέρεις είναι η ικανότητά μου να μπορώ να σταθμίζω παράγοντες και να βλέπω κάθε φορά που βρίσκομαι. Έρχονται στιγμές στη καριέρα σου που αισθάνεσαι αδύναμος και άλλες πιο δυνατός. Πρέπει να κρατάς ισορροπίες και ο κύριος στόχος να είναι η διάρκεια. Από λάθη συναδέλφων μου έχουν αφανιστεί καριέρες ετών. Δεν θέλει πολύ, ένα με δυο λάθη να κάνεις συνεχόμενα μετά πολύ δύσκολα επανέρχεσαι.

Νιώθεις πως κινείσαι αργά και σταθερά και χτίζεις πιο ουσιαστικά αυτό που εσύ θέλεις έτσι;

Σίγουρα έχω όνειρα και προσδοκίες και θα ήθελα να μεταπηδήσω σε τραγουδιστές της πρώτης γραμμής, διότι δεν αισθάνομαι πως είμαι, αλλά έχω όνειρο να φτάσω εκεί. Αυτό δεν είναι σχετικό, είναι πραγματικά αριθμητικό. Βλέπεις καλλιτέχνες που τους ακολουθούν χιλιάδες κόσμος και έχουν μεγάλη επιτυχία στις εμφανίσεις τους. Αυτοί είναι μια κατηγορία πιο πάνω από αυτή που ανήκω εγώ. Παρ’ όλα τα όνειρα και τις προσδοκίες μου δεν μπορώ να μη σταθμίζω και τους παράγοντες που υπάρχουν γύρω μου.

Τα προσωπικά σου όρια μέχρι που μπορούν να φτάσουν; Τι θα θυσίαζες – αν θυσίαζες – για το επάγγελμα που αγαπάς;

Μόνο τον ελεύθερο μου χρόνο. Δεν θα μπορούσα να κάνω πίσω επίσης σε βασικές αρχές που έχω, σε αξίες και να ξεκινήσω πισώπλατα παιχνίδια. Είμαι ανοιχτό βιβλίο, αυτός είμαι κι αυτό κάνω.

Θεωρείς πως σε χαρακτηρίζει αυτό στον χώρο;

Αυτό που λαμβάνω από τους συναδέλφους μου κι από τους επιχειρηματίες είναι ότι τα χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο υπάρχω με αξιοπρέπεια. Το όνομά μου το έχουν σεβαστεί τόσο για την ιστορία του όσο και για την πορεία που έχω διαλέξει. Ποτέ δεν θα μπορούσα να μπω σε μια φτηνή διαδικασία με πισώπλατα κουτσομπολάκια κι όλα αυτά που με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Κοιτάω τη δουλειά μου και θέλω να πηγαίνω μπροστά και τα παιδιά μου μεγαλώνοντας να με δουν ως τραγουδιστή. Να αντέξω δηλαδή ώστε κάποια στιγμή να μπορέσουν να δουν, όπως είδα κι εγώ, τον θαυμασμό για τον πατέρα τους από ανθρώπους, κάτι που όταν έβλεπα εγώ μικρός μου φαινόταν παράξενο αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα την αγάπη που είχε ο κόσμος για έναν τραγουδιστή αληθινό. Μακάρι τα παιδιά μου να έχουν αυτή τη τύχη.

Βλέποντας και ζώντας όλο αυτό με τον πατέρα σου θεωρείς ότι σε γέμισε με παραπάνω άγχος για αυτό που θες να κάνεις εσύ ή σε βοήθησε βλέποντας και γνωρίζοντας καλύτερα κάποια πράγματα;

Τα συναισθήματα ήταν λίγο αντικρουόμενα. Σίγουρα είχα πάρει τις βασικές αρχές και ήξερα τι γινόταν στον χώρο, ήξερα τι ισχύει, διότι είχα έναν άνθρωπο δίπλα μου με τόση εμπειρία που μου την μετέδωσε και ήταν πάντα στο πλευρό μου. Τις εποχές εκείνες υπήρχαν άλλα δεδομένα. Άγχος δεν ένιωσα. Επιπλέον προσπάθησα να ξεφύγω από την καλλιτεχνική οντότητα του πατέρα μου, κατά τη διάρκεια όλης της πορείας μου.

Αυτό το επέλεξες για να μην υπάρχει η σύγκριση;

Ακριβώς. Αν δεις τις επιλογές που έχω κάνει σε μαγαζιά, στο ρεπερτόριο και δισκογραφικά δεν έχουν καμία σχέση με το ύφος και την πορεία του πατέρα μου. Ακόμα και στις live εμφανίσεις μου αποφεύγω να λέω τραγούδια δικά του κι αυτό είναι δική του συμβουλή και προτροπή που όσο περνάνε τα χρόνια καταλαβαίνω πόσο δίκιο είχε. Μου έλεγε «Μείνε μακριά από εμένα. Δεν χρειάζεται να λες δικά μου τραγούδια όταν εμφανίζεσαι επειδή είναι βαρύ να συνεχίζεις κάτι που είναι δικό μου, πρέπει να κάνεις κάτι δικό σου. Έχεις τη δική σου χροιά, το ρεπερτόριό σου είναι διαφορετικό, δεν είσαι τόσο λαϊκός όσο εγώ και είναι μια ευκαιρία να προχωρήσεις σε κάποια μονοπάτια ανεξάρτητα από μένα».

Άνοιξαν εύκολα πόρτες εξαιτίας του ονόματος;

Στην αρχή σίγουρα ήταν πολύ πιο εύκολα. Το ότι ήμουν ο γιος του Μενιδιάτη κι έκανα τη πρώτη μου δισκογραφική απόπειρα πριν 11 χρόνια σίγουρα ήταν σημείο αναφοράς στους δημοσιογράφους, στα ΜΜΕ… Στην αρχή λοιπόν με βοήθησε το γεγονός αυτό αλλά στη πορεία δεν έφτανε. Έπρεπε και πρέπει να αποδεικνύω συνεχώς ότι υπάρχω στον χώρο γιατί προσπαθώ, παλεύω και ενδεχομένως κάτι αξίζω κι εγώ.

Θα ήθελες τα παιδιά σου να ασχοληθούν με το δικό σου επάγγελμα;

Γιατί όχι; Αν έρθουν σε κάποια ηλικία, ο ένας ή και οι δύο και μου πουν πως θέλουν να ακολουθήσουν αυτό που κάνω, διότι τους αρέσει το τραγούδι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αρκεί βέβαια να δω μέσα από τα μάτια τους ότι πραγματικά θέλουν να μπουν σε αυτόν τον χώρο γιατί έχουν βάσεις και άποψη κι όχι να βγουν και να σαχλαμαρίζουν.

Μου ανέφερες πως επέλεξες το επάγγελμα γιατί σου αρέσει το τραγούδι και όχι για τα παρελκόμενα. Πιστεύεις πως υπάρχουν τραγουδιστές που ενδιαφέρονται για αυτά τα «παρελκόμενα» που υπάρχουν στον χώρο;

Υπάρχουν τραγουδιστές που μπερδεύονται. Πιστεύουν πως τα παρελκόμενα είναι μέρος του παιχνιδιού. Ίσως φταίει και η κατάσταση όπως είχε διαμορφωθεί πριν μια δεκαετία που τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά και έδιναν μια άλλη ιδέα. Τώρα έχουν αλλάξει όμως. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τίποτα από τα παρελκόμενα, αλλά μόνο για το τραγούδι τη φωνή και την εικόνα. Κι είναι αυτά που πρέπει να προσέχεις σαν καλλιτέχνης.

Θα ήθελες τα παιδιά σου να έχουν σπουδάσει κάτι πριν αποφασίσουν να ασχοληθούν με τη μουσική;

Καταρχήν θα ήθελα να σου πω πως αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα σπούδαζα σίγουρα κάτι διαφορετικό από αυτό που έχω σπουδάσει. Θα σπούδαζα μουσική για να μπορώ να αισθάνομαι πιο «οχυρωμένος» σ’ αυτό που κάνω. Τώρα από κει και πέρα, δε θα ‘θελα σε καμία περίπτωση το παιδί μου να ‘ρθει και να μου πει τελειώνοντας το λύκειο, πως θα ασχοληθεί με το τραγούδι. Πιστεύω πως μέσα από την εκπαίδευση οξύνεται ο νους και η κρίση του ανθρώπου, ώστε να τον βοηθήσει σε όποια επαγγελματική πορεία κι αν ακολουθήσει. Αν με βοήθησε κάπου αυτό που σπούδασα, είναι στο ότι σκέφτομαι τα πράγματα ως έχουν και δεν πετάω στα σύννεφα.

Ασχολείσαι όμως και με ένα επάγγελμα που δεν είναι καθόλου δύσκολο το να… «πετάξεις στα σύννεφα»!

Καθόλου! Και δεν αδικώ τα νέα παιδιά που χωρίς να έχουν βάσεις και παιδεία, ήρθαν από μία απομακρυσμένη περιοχή κι επειδή από τη μία μέρα στην άλλη απέκτησαν αναγνωρισιμότητα και χρήματα, δεν ήταν σε θέση να το διαχειριστούν σωστά όλο αυτό. Δεν είναι περίεργο να συμβεί σε κάποιον αυτό, εγώ τα δικαιολογώ αυτά τα παιδιά και δεν τα παρεξηγώ.

Οι κατακτήσεις που έχουν λόγω της αναγνωρισμότητάς τους, κυρίως οι άντρες καλλιτέχνες, τους βοηθά να ικανοποιήσουν και λίγο το «εγώ» τους;

Ναι σίγουρα συμβαίνει αυτό. Σε ποιον δεν αρέσει να αρέσει; Είναι ωραίο να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε ένα χώρο και με την παρουσία σου κερδίζεις όποιον βρίσκεται εκεί.

Είναι «εφόδιο» για έναν καλλιτέχνη η καλή εξωτερική εμφάνιση;

Σαφώς και είναι!

Μήπως, όμως, σήμερα φτάσαμε στο σημείο να μετράει περισσότερο από όλα τα άλλα;

Όλα χρειάζονται. Πιστεύω ότι σε όλα πρέπει να βελτιώνεσαι με το χρόνο. Η εμφάνιση φτιάχνεται, διορθώνεται. Δε θεωρώ καθόλου κακό το να βελτιώνεις την εικόνα του εαυτού σου ακόμη και μέσα από παρεμβάσεις αισθητικής φύσεως. Σε αυτό είμαι υπέρ.

Θα ήθελα λίγο να αναφερθούμε στο καινούριο σου κομμάτι με τίτλο «Άραγε που να ‘σαι»… πρόκειται για μια μπαλάντα. Είναι το είδος που σε εκφράζει περισσότερο αυτό;

Το «Άραγε που να ‘σαι» είναι μία πιο επιθετική μπαλάντα και τέτοιο ύφος δεν είχα ξανατραγουδήσει. Ακόμη και από πλευράς ρυθμού να το δεις, δεν έχω ξανατραγουδήσει τέτοιο τραγούδι. Το άκουσα μόλις πήγα στη νέα μου δισκογραφική εταιρία, τη Heaven, από το διευθυντή της. Μου άρεσε πάρα πολύ και μπήκα αμέσως studio, το ηχογραφήσαμε μαζί με κάποια άλλα κομμάτια και καταλήγοντας είπαμε «Αυτό είναι!».

Το φοβήθηκες καθόλου ή ένιωθες έτοιμος να δείξεις και κάτι διαφορετικό;

Το ήθελα γιατί είναι από τα τραγούδια που όταν τα ακούς λες πως ακόμη κι επιτυχία να μη γίνουν, θες να τα έχεις στο πρόγραμμά σου, σαν προίκα. Είναι ένα αξιοπρεπές τραγούδι που αρέσει!

Τι σημαίνει «επιτυχία» στις μέρες μας;

Επιτυχία είναι κάτι πάρα πολύ ξεκάθαρο. Είναι να βγάζεις ένα τραγούδι που θα το παίζουν τα ραδιόφωνα -που είναι το νούμερο ένα μέσο προβολής-, που ο κόσμος θα αντιδράσει θετικά στο άκουσμά του κι επίσης επιτυχία είναι να έχεις προτάσεις για δουλειά και καινούρια πράγματα.

Αρκεί μονάχα ένα κομμάτι επιτυχία για να απογειώσει έναν καλλιτέχνη;

Όχι, η επιτυχία θέλει συνέπεια. Δεν είναι εύκολο αυτό κι αν το δεις έτσι τρελαίνεσαι και χάνεις τον ύπνο σου. Υποψιάζεσαι την επιτυχία κι υποψιάζεσαι και τι είναι αυτό που θέλεις, πολλές φορές λες «θα κάνω αυτό που μου αρέσει κι όπως το πάρει ο κόσμος…».

Πριν λίγο καιρό «μετακόμισες» δισκογραφικά από τη Spicy στη Heaven. Χρειαζόσουν αυτή την αλλαγή;

Έκλεισε ένας πολύ όμορφος κύκλος στη Spicy. Ξεκίνησα εκεί πριν τρία χρόνια κι η συνεργασία μας ολοκληρώθηκε πριν 2 μήνες περίπου. Θεωρώ πως έφυγα από τη Spicy καλλιτεχνικά ψηλότερα από ότι όταν πήγα. Τραγούδησα δύο πολύ καλά τραγούδια του Φοίβου, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα στο τέλος με το «Χαμός θα γίνει» και με το «Γύρνα Ξανά» κι η τριετία αυτή έκλεισε πολύ επιτυχημένα. Φεύγοντας αισθανόμουν πιο δυνατός από ότι όταν ήρθα. Είχα μία πάρα πολύ καλή συνεργασία με όλους τους ανθρώπους εκεί. Πήγα πλέον σε μία καινούρια παρέα, δείχνουμε να συνεννοούμαστε… Τώρα εάν συνεχίσουμε να συνεννοούμαστε, θα συνεχίσουμε να είμαστε και μαζί.

Από το Φοίβο τι πήρες; Τι κέρδισες από τη συνεργασία σας;

Είμαι θαυμαστής του, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτό το χώρο. Πολύ πριν γίνω τραγουδιστής, διασκέδαζα με τα τραγούδια του, παθιαζόμουν, ερωτευόμουν… Ο Φοίβος έχει κάνει επανάσταση στη δισκογραφία. Πρέπει να είσαι χαζός για να μην αποδέχεσαι την πραγματικότητα. Να πούνε τι; Αυτός ο άνθρωπος έφτιαχνε cd με δώδεκα τραγούδια και κατάφερνε τα δέκα να γίνουν επιτυχίες, πούλαγε εκατοντάδες χιλιάδες δίσκους. Αυτή η μουσική μηχανή που λέγεται Φοίβος είναι ανεπανάληπτη…

Ξεχνάει εύκολα ο κόσμος;

Ξεχνάει, ναι κι εξίσου εύκολα αγαπάει τον καινούριο καλλιτέχνη που θα κάνει επιτυχία. Το μόνο που ίσως δεν ξεχνάει είναι τα δείγματα γραφής που έχει δώσει ο χαρακτήρας σου, αυτό δε σβήνει, τα τραγούδια θα σβήσουν, η επιτυχία θα σβήσει. Το όνομα που θα αφήσεις πίσω σου όταν σιγά σιγά αποχωρήσεις από το χώρο δεν σβήνει κατ’ εμέ.

Σε φοβίζει ο ερχομός αυτής της στιγμής που θα πρέπει να αποχωρήσεις;

Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να είναι αυτή. Έτσι είναι στη δουλειά μας… Όποιος πιστεύει ότι θα υπάρχει σ’ αυτό το χώρο για πάντα κάνει πολύ μεγάλο λάθος.

Με αφορμή την αρνητική κριτική που δέχθηκε ο Σάκης Ρουβάς σχετικά με την επιλογή του να ερμηνεύσει το «Άξιον Εστί», πιστεύεις ότι είναι λάθος αυτή η νοοτροπία μας να κρεμάμε ταμπέλες;

Όποιος μπει σε –θεωρητικά- ξένα χωράφια και τα αντιμετωπίσει με αξιοπρέπεια κι εργατικότητα και το αποτέλεσμα είναι από θετικό ως κι ικανοποιητικό, τότε κανείς δε δικαιούται να μιλάει, ειδικά πριν ακούσει. Ο κάθε άνθρωπος κάνει την προσπάθειά του, ο Σάκης συγκεκριμένα έχει αποδείξει πως κάνει τη δουλειά του περίφημα. Οι δήθεν γνώστες βγαίνουν και λένε πάντα τα δικά τους, πολύ λάθος. Βέβαια είναι κι η φύση αυτού του έργου τέτοια που έχει βαρύτητα κι ιστορία και γι’ αυτό κάποιους τους ξένισε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ρουβάς έγινε το μέσο για να επικοινωνήσει το έργο του ο Μίκης Θεοδωράκης στη νέα γενιά, έφτασε στα αυτιά των νέων το «Άξιον Εστί».

Εάν μελλοντικά ζητήσει κάποιος από εσένα την άδεια για να ερμηνεύσει τραγούδια του αείμνηστου πατέρα σου, ποια θα είναι η αντίδρασή σου;

Αυτό που με ρωτάς είναι πολύ διαφορετικό από την περίπτωση του Σάκη γιατί το «Άξιον Εστί» δεν είναι ένα λαϊκό τραγούδι το οποίο ακούστηκε κι έγινε επιτυχία. Είναι κάτι πολύ ξεχωριστό για την εποχή του και πραγματικά δημιούργησε σεισμό στα τότε δεδομένα, απέκτησε και πολιτικές προεκτάσεις σε μία εποχή πολύ περίεργη για την Ελλάδα. Το συγκεκριμένο έργο έχει μπει στο υποσυνείδητο του Έλληνα ως κάτι μοναδικό. Δεν είναι ένα απλό τραγούδι που τραγουδήθηκε ξανά μία ή δύο δεκαετίες μετά. Γι’ αυτό δεν μπορώ να εκφράσω την άποψή μου, είναι κάτι τελείως διαφορετικό σαν φαινόμενο…

Συναντιέσαι ξανά φέτος με το Χρήστο Χολίδη. Θα δούμε κάτι διαφορετικό φέτος στο Frangelico ή δεν αλλάξατε την επιτυχημένη συνταγή;

Δε μ’ αρέσει η λογική του «επαναπαύομαι». Υπάρχει ο φόβος ότι αν πάμε λίγο λιγότερο καλά από πέρσι, θα είναι αποτυχία. Συνεχίζουμε φέτος για να πάμε ακόμη καλύτερα. Σίγουρα είναι δύσκολο το να προσπαθήσουμε να βρούμε καινούρια πράγματα να παρουσιάσουμε, ο Χρήστος είναι αυτός που είναι, εγώ είμαι αυτός που είμαι, η Βασιλική Νταντά -που είναι το καινούριο μέλος της παρέας- είναι αυτή που είναι. Έχουμε τη δισκογραφία μας και ξέρουμε πως μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο να περνάει καλά. Δε θα δείτε εκπλήξεις συγκριτικά με την περσινή μας συνεργασία, το μόνο που θα δείτε είναι ανθρώπους που βγαίνουν στην πίστα, χαμογελούν, αισθάνονται όμορφα και περνάνε καλά μαζί με τον κόσμο. Πάντα με συνέπεια και αξιοπρέπεια κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.

Μιας και ανέφερες τη Βασιλική Νταντά… αναρωτιέμαι με βάση το ύψος επιλέγεται το σχήμα του Fragelico;

Έχεις δίκιο! (γέλια) Είχαμε πέρυσι την Ελένη Χατζίδου και φέτος τη Βασιλική, πολύ ψηλές κι οι δύο. Η Βασιλική Νταντά είναι μια πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια που διαθέτει όλα τα φόντα για να πάει πολύ καλά. Βλέπω τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντί της και διαγράφει πολύ δυνατή πορεία, είναι πολύ καλό παιδί και χαίρομαι για τη συνεργασία μας.

Μέχρι πότε θα συνεχιστούν οι εμφανίσεις στο Frangelico;

Θα είμαστε όλο το καλοκαίρι εδώ, μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου. Θα κάνουμε μία μικρή παύση για λίγες μέρες τον Αύγουστο. Σε εκείνη την παύση, θα κάνω εμφανίσεις σε όσα περισσότερα μέρη της Ελλάδας προλάβω, είναι το αγαπημένο μου κομμάτι αυτό, δεν το θεωρώ δουλειά.

Ακόμη και στο διάλειμμα από τις εμφανίσεις σου, θα είσαι επί ποδός. Η σύζυγός σου τι λέει γι’ αυτό;

Νομίζουν πολλοί πως δεν περνάω πολύ χρόνο στο σπίτι μου. Εμένα μου αρέσει να ζω τη μέρα, είμαι άνθρωπος της μέρας. Ξυπνάω πολύ νωρίς, 10 και μισή με 11 είμαι στο πόδι και μέχρι το βράδυ που θα έρθω στο μαγαζί, περνάω χρόνο μαζί με την οικογένειά μου. Ζω με την οικογένειά μου, με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου και μου αρέσει αυτό. Όση κούραση κι αν υπάρχει λόγω του ξενυχτιού, δεν με ενοχλεί. Βρίσκομαι σε μία δημιουργική επαγγελματική περίοδο, γιατί να μην το εκμεταλλευτώ; Δεν ξέρεις αύριο τι ξημερώνει!

Πόση υπομονή πρέπει να έχουν οι σύζυγοι / σύντροφοι των τραγουδιστών;

Πολλή υπομονή, δυνατό στομάχι και κυρίως τρομερή εκτίμηση κι αυτοεκτίμηση. Στη δουλειά μας αφορμές υπάρχουν συχνά, πρέπει να μην πιάνεσαι από μικροπεριστατικά. Ένα βλέμμα ή μία αγκαλιά από μια θαυμάστρια, μία εκδήλωση θαυμασμού τέλος πάντων αποτελούν αφορμές. Εάν ο άλλος δεν έχει μεστό μυαλό στο κεφάλι του κι αγάπη για τον άνθρωπό του, τότε υπάρχει πρόβλημα. Εάν εγώ είχα τέτοιο πρόβλημα, δεν θα μπορούσα να το ανεχτώ. Χρειάζεται τρόπος, ευγένεια και διακριτικότητα για να αντιμετωπίσεις τέτοια περιστατικά.

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιώργος

Απομαγνητοφώνηση: Ελένη Κεφαλληνού & Αθανασία Βόγιαρη