Συνέντευξη Δραμαμίνη: Το συγκρότημα που μελοποίησε Καρυωτάκη με ρόκ ήχο!

 Το όνομά τους παραπέμπει στη γενέτειρά τους και η μουσική τους σε συνδυασμό με τον ποιητικό τους στίχο, έχει τις ευεργετικές ιδιότητες της ουσίας που ανακουφίζει από τη ναυτία που προκαλεί ο καθημερινός βομβαρδισμός που υφιστάμεθα γύρω μας από ενοχλητικά ακούσματα, τους γνωρίζει κυρίως το ψαγμένο κοινό που δεν στέκεται σε όσα του σερβίρουν… ο λόγος για τους Δραμαμίνη! Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου δίσκου που ετοιμάζουν με μελοποιημένα ποιήματα του Κ. Γ.Καρυωτάκη αλλά και των live εμφανίσεών τους στο Σταυρό του Νότου Club, φιλοξενούμε στο tralala.gr τους Γιάννη και Χάρη Μιχαηλίδη, που είναι ουσιαστικά κι ο πυρήνας της μπάντας, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνάντηση-συζήτηση μαζί τους.

«Η κρίση δεν σκοτώνει τη μουσική, αντιθέτως είναι ένα μέσο που μπορεί να ενώσει τον κόσμο, να βρεθεί ένας κοινός στόχος και να φωνάξουμε όλοι μαζί».

Εξιχνιάζεται μια υπόθεση Δρα.Κ.Ο.Ντα στο ΣΤΝ club. Θα μας αποκαλύψετε κάποια στοιχεία;

Ετοιμάζουμε μια σύμπραξη στις 29/10, 5/11 &12/11 στο ΣΤΝ club μαζί με δύο καλλιτέχνες που εκτιμάμε, τον Κ.Κ και τον Ορέστη Ντάντο. Θα παίξουμε καινούργια τραγούδια ο καθένας από τα δικά του νέα project που ετοιμάζει καθώς και παλαιότερες επιτυχίες μας! (γέλια). Ίσως βρεθούν μαζί και οι τρεις μπάντες επί σκηνής αλλά αυτό είναι ακόμη κάτι που εξιχνιάζεται.

Οι Δραμαμίνη, ο Κ.Κ κι ο Ορέστης Ντάντος έχουν τόσα κοινά στοιχεία όσες και οι διαφορές τους. Πως δένουν αυτές οι τρεις ξεχωριστές μουσικές μπάντες επί σκηνής;

Σε μια συνεργασία είναι όμορφο να υπάρχει διαφορετικότητα και ποικιλία γιατί έτσι υπάρχει ένταση, παιχνίδι, ενδιαφέρον, σε βαθμό όμως που να διακρίνεται μια κοινή γραμμή αισθητικής, στοιχείο το οποίο επιτυγχάνεται με αυτή τη σύμπραξη.

Πότε και πως ξεκινάει το μουσικό ταξίδι των Δραμαμίνη;

Το ταξίδι των Δραμαμίνη ξεκινάει το 2005 με τη συμμετοχή μας στο Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια το 2007 ο Μανώλης Φάμελλος έκανε την παραγωγή του πρώτου μας δίσκου «Ταξίδι πλάι στο παράθυρο» και μας βοήθησε βάζοντας μας ουσιαστικά στο δρόμο της επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική.

Στο δρόμο σας έχουν βρεθεί μέχρι στιγμής αρκετοί καλλιτέχνες, όπως ο Φάμελλος, ο Δρογώσης, Πορτοκάλογλου, ο Πλιάτσικας, κ.α.. Ποιες είναι οι εμπειρίες σας μέσα από τις μέχρι στιγμής συνεργασίες σας; Μια μελλοντική ονειρική συνεργασία;

Μας βοήθησαν να συσχετιζόμαστε με άλλους καλλιτέχνες, να συνεργαζόμαστε μαζί τους και να εξασκηθούμε στην διαδικασία της παραγωγής εικόνας και ήχου ενός δίσκου. Επίσης, από τις συνεργασίες μας μοιραστήκαμε μέσα από τις συζητήσεις με τους καλλιτέχνες κοινές ανησυχίες και φυσικά κερδίσαμε κάποιους φίλους. Με πολλούς καλλιτέχνες θα θέλαμε ονειρικά να συνυπάρξουμε, από το εξωτερικό με τους Radiohead και από Ελλάδα με τον Ανεστόπουλο, τον Αγγελάκα και τον Παυλίδη. Ονειρική συνεργασία θα ήταν φυσικά με αγαπημένα μας συγκροτήματα από παλιά όπως, τα Ξύλινα Σπαθιά, οι Τρύπες και τα Διάφανα Κρίνα.

Αυτήν την περίοδο είστε σε διαδικασία studio ετοιμάζοντας τα πάντα πάνω σ’ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα project. Έναν δίσκο με μελοποιημένα ποιήματα του Κώστα Γ. Καρυωτάκη σε σύνθεση, ερμηνεία και παραγωγή δική σας. Πώς γίνεται να συνδυαστεί ο Καρυωτάκης με ροκ ήχο;

Η αυθόρμητη ανάγκη της έκφρασης, μας οδήγησε στο project Καρυωτάκη. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα γιατί ο Καρυωτάκης έχει μελοποιηθεί κατά κόρον και από μεγάλους συνθέτες. Εμείς, διαβάζοντας τα ποιήματά του, τα είδαμε από μια άλλη πλευρά που δεν έχει ακουστεί ξανά σε κάποια μελοποίηση, την οποία και θέλαμε να εκφράσουμε μέσα από τη μουσική μας. Είναι μια δουλειά που έγινε χωρίς να εκβιάσουμε τα πράγματα και να νιώσουμε κάποιο κίνδυνο, βέβαια επειδή το βάρος είναι μεγάλο σε κάποια επίπεδα ήθελε προσοχή και όχι χαλαρότητα.

Ο Καρυωτάκης ήταν ένας ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, «hardrock» στους στίχους του κι εμείς προσπαθήσαμε να μελοποιήσουμε τα ποιήματά του με μια οπτική που να ανοίγει έναν διαφορετικό ορίζοντα για το τι θα μπορούσε να εννοεί ο ποιητής. Έτσι εξηγείται άλλωστε και η πιο ροκ μεταφορά στο ποίημα «ο Μιχαλιός» που πρόσφατα κυκλοφόρησε το τραγούδι. Δεν είναι όλα τα τραγούδια ροκ, άλλα κομμάτια του δίσκου θα είναι σε πιο χαλαρό ύφος.

Ακούσαμε ένα μικρό δείγμα μέσα από το Μιχαλιό, πότε θα κυκλοφορήσει ο ολοκληρωμένος δίσκος; Εκτός από το project Καρυωτάκης, θα ακολουθήσει και o 3ος προσωπικός σας δίσκος;

Είμαστε στο στούντιο, ο δίσκος αυτός δεν ξέρουμε ακριβώς πότε θα κυκλοφορήσει. Μετά τον Καρυωτάκη θα ακολουθήσει ο 3ος προσωπικός μας δίσκος με δικά μας τραγούδια σε μουσική και στίχους που έχουμε σχεδόν έτοιμα και πρέπει να τα βάλουμε σε μία τάξη. Θέλουμε να πειραματιστούμε αρκετά στο μέλλον και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα κράμα από ήχους και ρυθμούς με επιρροές και από τις παραδόσεις μακρινών χωρών, όπως π.χ Ινδία, Κίνα, Βραζιλία, Αμερική. Θα δούμε.

Οι Δραμαμίνη συνθέτουν, γράφουν ποιήματα, ερμηνεύουν, μιξάρουν ενορχηστρώνουν, σκηνοθετούν, κάνουν την παραγωγή, φτιάχνουν αφίσες, εξώφυλλα και artworks δίσκων, δικών τους αλλά και όσων τους εμπνέουν. Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Είναι πολύ δύσκολο, χρονοβόρο και ψυχοφθόρο. Στην αρχή που ξεκινούσαμε, επειδή κάποιοι δεν ασχολήθηκαν αρκετά με το project που λέγεται Δραμαμίνη, αναγκαστήκαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να έχουμε εμείς τον πρώτο λόγο σε κάτι που πιστεύουμε πολύ.

Ποιοι καλλιτέχνες έχουν σημαδέψει τον ήχο σας και τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τη μουσική;

Όσον αφορά τις μουσικές επιρροές μας από παλιά, είχαμε την τύχη οι γονείς μας να ακούνε καλή ελληνική μουσική. Θυμόμαστε ότι ο πατέρας μας είχε πολλούς δίσκους από Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Μαρκόπουλο, Κατσιμιχαίους, Κουγιουμτζή, που τους έγραφε σε κασέτες και ακούγαμε οικογενειακώς μέσα στο αυτοκίνητο στο δρόμο όταν πηγαίναμε διακοπές. Μέσα σε όλα αυτά τα τραγούδια λέγαμε, «μπαμπά βάλε μας την κασέτα του Κώστα Μπίγαλη να ακούσουμε το αχ μελισσούλα» που μας άρεσε κι εκείνος φυσικά επειδή είναι καλός άνθρωπος κι ήμασταν μικρά (συμπλήρωνε η μητέρα μας) δεν μας χάλαγε το χατίρι (γέλια).

Ωριμάζοντας ο ήχος μας επηρεάστηκε (πέρα από τα ελληνικά συγκροτήματα που προαναφέραμε), από τη μουσική των Radiohead, Sigur Ros, Arctic Monkeys, Arcade Fire και από τα δύο άλμπουμ των Coldplay «A rush of blood to the head» και «Χ&Υ».

Είστε από τα πολύ χαμηλών τόνων συγκροτήματα που κάνουν αθόρυβα τη δουλειά τους και δεν είστε από αυτούς που θέλετε να βολευτείτε και να οικονομήσετε ίσως από ένα χιτάκι. Προτιμάτε να ακολουθείτε τον αθόρυβο δρόμο της εναλλακτικής ελληνικής μουσικής. Η μαζική αποδοχή είναι κάτι που δεν το σκέφτεστε;

Κάποιες φορές πιστέψαμε ότι ορισμένα τραγούδια μας θα μπορούσαν να γίνουν επιτυχία, ότι είχαν τη δυναμική, αλλά δεν προωθήθηκαν σωστά και δεν ακούστηκαν όσο θα έπρεπε. Εμείς μάλλον δεν ξέρουμε να γράφουμε χιτάκια. Η μαζική αποδοχή δεν είναι αυτοσκοπός του συγκροτήματος, δεν ξυπνάμε και κοιμόμαστε με αυτό το όνειρο. Θέλουμε απλά να δουλεύουμε και να γράφουμε όμορφα τραγούδια. Αν προκύψει μεγάλη αποδοχή θα είναι ευπρόσδεκτη και θα πούμε και ευχαριστώ.

Έχετε επιλέξει να διαθέσετε ηλεκτρονικά κάποια τραγούδια σας και με ελευθερία κατεβάσματος. Η επιλογή σας αυτή ήταν συνειδητή ή είναι ένα δείγμα του πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα σήμερα στην ελληνική δισκογραφία;

Μόνο μέσω του διαδικτύου ενημερωνόμαστε καθώς δεν βλέπουμε τηλεόραση. Έχουμε καλή σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να μπορούμε να μαθαίνουμε τα νέα άλλων καλλιτεχνών και για να προωθούμε και παρουσιάζουμε τη δουλειά μας. Μέσα από τη σελίδα μας στο internet έχουμε επιλέξει το free download των τραγουδιών μας συνειδητά αλλά και λόγω του γενικότερου κλίματος που επικρατεί, ο κόσμος δεν έχει λεφτά, δεν πωλούνται πια δίσκοι. Το νέο μας τραγούδι «Ο Μιχαλιός» διατίθεται ήδη δωρεάν στο dramamini.gr.

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ανθίζουν όλο και περισσότερο οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δικό σας εγχείρημα. Ήταν η ανάγκη επειδή βρήκατε κλειστές τις πόρτες των δισκογραφικών στο ξεκίνημά σας που σας οδήγησε να ανοίξετε τη δική σας δισκογραφική;

Η ανάγκη σε οδηγεί αλλά εννοείται ότι πρέπει ο καθένας να τολμάει. Δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο, ένα συγκρότημα που βγάζει σήμερα δίσκο πρέπει να ξέρει ότι θα μπει μέσα κατά 99% και θα το κάνει για την προσωπική του διαδρομή. Το άνοιγμα μια δισκογραφικής εταιρίας είναι πολύ χρονοβόρο και έχει ένα γραφειοκρατικό και οικονομικό αντίτιμο. Στην τελική όμως πρέπει κανείς να τολμάει και να μην κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα. Σχετικά με το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας, περνάμε ένα μεσοδιάστημα, οι καλλιτέχνες είμαστε λίγο μετέωροι και η διανομή και προώθηση των δίσκων επαναπροσδιορίζεται.

Σε μια χώρα βουτηγμένη στην κρίση, πώς αντιδράτε ως καλλιτέχνες αλλά και ως απλοί πολίτες με όλα αυτά που βλέπετε να συμβαίνουν γύρω σας; Θα δανειστώ τον στίχο σας και θα ρωτήσω «Οι Χαρούμενες μέρες θα ‘ρθούν ή μα κι αν δεν έρθουν δε πειράζει»;

Ζούμε μέσα μας το απόλυτο χάος, νιώθουμε φόβο, οργή, έχουμε χάσει την ελπίδα μας. Νιώθουμε ότι μας πνίγει το παράπονο, φωνάζουμε αλλά είναι σαν να μην ακούει κανείς. Η κρίση δεν σκοτώνει τη μουσική, αντιθέτως είναι ένα μέσο που μπορεί να ενώσει τον κόσμο, να βρεθεί ένας κοινός στόχος και να φωνάξουμε όλοι μαζί. Ναι, οι χαρούμενες μέρες θα ‘ρθουν.

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα άμεσα ή μελλοντικά σας σχέδια;

Στα άμεσα σχέδιά μας είναι να δουλέψουμε για να βγουν όσο το δυνατόν καλύτερα οι εμφανίσεις μας στο ΣΤΝ και να τελειώσουμε με το καλό το project Καρυωτάκης. Επίσης, πολύ ενδιαφέρον έχουν δύο νέες αγγλόφωνες παραγωγές το Noisy puppet – AbsenSe project και το Tryfon – Permanent escape project που ετοιμάζουμε κι αφορούν νεοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες. Ετοιμάζουμε το βιντεοκλίπ του Σπύρου Γραμμένου για το νέο του τραγούδι που λέγεται «Αϋπνίες», στα σκαριά είναι το κλιπ του Μανώλη Φάμελλου και ολοκληρώνουμε τα γυρίσματα στην Αθήνα για το δικό μας, τον Μιχαλιό.

Σας ευχαριστώ θερμά, σας εύχομαι καλό δημιουργικό χειμώνα και όμορφα μουσικά ταξίδια.

Ευχαριστούμε πολύ το tralala.gr, καλορίζικο το νέο site, καλή δύναμη και να κάνετε πάντα ωραία πράγματα.

Συνέντευξη στη Βάσια Κρασανού

Φωτογραφίες: Δημήτρης Λαντζούνης