Συνέντευξη | Ελένη Χατζίδου: «Στις κρίσεις πανικού η Μαίρη Συνατσάκη με συμβούλευσε να ηρεμήσω & να τα βρω με τον εαυτό μου!»

Αυτή την περίοδο η Ελένη Χατζίδου ετοιμάζεται για τις εμφανίσεις της στο «Club 22» στο πλευρό του Πάνου Κιάμου και μόνο ευτυχισμένη μπορεί να νιώθει μιας και θαυμάζει την πορεία του και επιθυμεί κάποια στιγμή να γίνει ο «θηλυκός Κιάμος» όπως δηλώνει ξεκάθαρα.

Το tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη συνάντησαν την Ελένη Χατζίδου πριν λίγες ημέρες από κοντά και έμαθαν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για εκείνη… Που οφείλονται οι κρίσεις πανικού που την πιάνουν, πως διαχειρίστηκε την μεγάλη επιτυχία, πόσο στηρίζει την οικογένεια της και τελικά με ποιους θαυμαστές τα πάει καλύτερα… τις γυναίκες, τους άντρες ή τους γκέι;

Ελένη σου πήγε πολύ καλά αυτή η σεζόν.

Ναι, πήγαν πολύ καλά τα πράγματα, υπάρχει μια πορεία ανοδική. Ξεκίνησα πολύ δυνατά κάτι που ήταν παράλληλα και πολύ αγχωτικό για εμένα αφού είχα κάποιες αμφιβολίες, φοβόμουν για το τι θα γίνει μετά – μιας και ξεκίνησα με ένα κομμάτι δυνατό – ποιο θα είναι το επόμενο γιατί το «κλειδί» είναι να έχεις τραγούδια που τα αγαπάει ο κόσμος και να είσαι σε ένα μαγαζί που έχει επιτυχία. Δόξα το Θεό και στο μαγαζί πήγαμε καλά, κάναμε έξι μήνες, το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Σε αυτό συντέλεσαν όλα, το μαγαζί σαν μαγαζί, ο επιχειρηματίας, εμείς που είχουμε τραγούδια που έχουν ακουστεί πολύ και τα έχει αγαπήσει ο κόσμος και φυσικά ο κόσμος που έδειξε ότι μας προτιμά.

Δουλεύατε τέσσερις μέρες την εβδομάδα… Ρίσκο για την εποχή που διανύουμε;

Ε βέβαια, πολύ μεγάλο! Βέβαια δεν θα έλεγα ποτέ στον επιχειρηματία αν είναι σίγουρος γι’ αυτό που πάει να κάνει, γιατί το «Frangelico» πάντα ήταν ένα μαγαζί που δούλευε πολλές μέρες και ήταν ανοιχτό και μέρες που άλλα μαγαζιά ήταν κλειστά. Μέχρι το τριήμερο το περίμενα, το τετραήμερο όμως όχι και πόσο μάλλον όταν η Τετάρτη θεωρείται «νεκρή» μέρα αφού ο κόσμος δουλεύει, μου φάνηκε περίεργο που είχαμε ακόμη κόσμο και τότε.

Τελικά μήπως είναι μύθος πως δεν υπάρχουν λεφτά αφού γεμίζουμε τους νυχτερινούς χώρους;

Υπάρχει κόσμος που υποφέρει απλά ίσως κάποιοι προτιμούν να στερηθούν κάτι και αντ’ αυτού να βγουν, η διασκέδαση τους φτιάχνει την ψυχολογία, την βάζουν πολύ πιο πάνω από το να κάνουν κάτι άλλο. Αλλά το ότι υπάρχει πόνος, δυστυχία, πείνα και όλα αυτά, το βλέπουμε. Από το γείτονα, δηλαδή, μέχρι τον αδερφό μου που έχει οικογένεια και είναι στον Έβρο με ένα μισθό και τα βγάζει δύσκολα πέρα. Η ύπαρξη της κρίσης είναι γεγονός.

Πως είναι μια οικογένεια να έχει από τη μια έναν γιο οικογενειάρχη που παλεύει για το μεροκάματο και από την άλλη μια κόρη η οποία είναι τραγουδίστρια και βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας; Είναι δύο διαφορετικά κομμάτια.

Πάντα ήμασταν διαφορετικοί με τον αδερφό μου! Εκείνος είχε πάντα στο μυαλό του να γνωρίσει μια κοπέλα, να κάνει οικογένεια. Εγώ ήμουν η ατίθαση που δεν μπορούσα να καθίσω στο σπίτι, ψαχνόμουν να πάω να σπουδάσω Θεσσαλονίκη για να ανοίξω τα φτερά μου. Χαιρόμαστε πάρα πολύ για τον αδερφό μου που έχει κάνει την οικογένεια του και εγώ προσπαθώ να βοηθήσω όσο μπορώ. Βέβαια οι γονείς μου είναι και άνθρωποι πολύ περήφανοι που δεν δέχονται πολλά – πολλά, μου λένε «κράτα τα λεφτά σου γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι». Όχι ότι παίρνουμε και τρελά λεφτά αλλά σίγουρα είμαστε σε καλύτερη μοίρα από πάρα πολλούς ανθρώπους. Σε διαβεβαιώνω όμως ότι έχουμε τα μυαλά μας και τα πόδια μας στη γη, γενικά σαν οικογένεια. Αυτό που μου λένε είναι «Μάζεψε να πάρεις ένα σπιτάκι, μάζεψε γιατί είσαι σε μια ηλικία που μπορεί να παντρευτείς να κάνεις κανένα παιδάκι και να χρειαστείς κάποια χρήματα». Όποτε πάω να τους βοηθήσω οικονομικά προσπαθώ πλαγίως, δηλαδή τους λέω και καλά ότι κέρδισα μια τηλεόραση και τους την πάω γιατί δεν θέλουν να τους κάνω πολλά δώρα!

Μου λες ότι με βάση τον υπόλοιπο κόσμο τα χρήματα που κερδίζει ένας τραγουδιστής είναι πιο πολλά, παρόλα αυτά δεν είναι και οι υποχρεώσεις και τα έξοδα του πολύ περισσότερα;

Έτσι είναι! Θα σου πω μια συζήτηση που είχα πριν λίγες μέρες με ένα παιδί που βγήκε από ένα talent show, μου λέει αυτολεξεί «Δεν έχω να φάω. Βγαίνω έξω, με αναγνωρίζουν, κάνω χειραψίες και για τον καφέ μου μπορεί να μαζεύω καιρό χρήματα για να τον πληρώσω». Γιατί;;; Γιατί μπορεί να πρέπει να δώσει κάποια ποσοστά σε μια εταιρία ή σε μια εκπομπή που συμμετείχε. Πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη και να πάρει κάποια πράγματα όπως τα ρούχα που θα βάλει και μάλιστα άλλο ρούχο κάθε φορά γιατί δεν μπορεί να βγαίνει με το ίδιο παντελόνι, έχει επικρατήσει όλο αυτό! Τι να σου πω, είναι δύσκολα τα πράγματα. Εγώ ας πούμε έχω κάποια έξοδα που σίγουρα δεν τα έχει μια κοπέλα της ηλικίας μου. Από τα ρούχα μέχρι τα μικρόφωνα… Βέβαια δεν παίρνεις κάθε φορά άλλα ρούχα, αλλά είναι έξοδα τα οποία πρέπει να κάνεις. Πρέπει να πληρώσω τον συνεργάτη που θα μου φτιάξει τα μαλλιά, θα μου πεις δεν μπορείς να φτιάξεις τα μαλλιά μόνη σου, δεν μπορώ όμως να τα κάνω όλα μόνη μου. Έτυχε να βαφτώ και μόνη μου, ωστόσο δεν ξέρω πως πρέπει να βάφομαι για μια εκπομπή γιατί η κάμερα για παράδειγμα γράφει αλλιώς. Είναι αυτές οι λεπτομέρειες που ο κόσμος μπορεί να μην τις καταλαβαίνει ή δεν θέλει να τις καταλάβει, αλλά και γιατί να τις καταλάβει κιόλας! Εντάξει δεν θα κλαφτώ τώρα για το ότι δεν θα πάρω την μακιγιέρ μου να με βάψει, σε καμία περίπτωση. Απλά σίγουρα έχουμε έξοδα.

Πόσο τσαλακώνεις την εικόνα σου από την στιγμή που έγινες γνωστή στο κοινό;

Κάνω ακριβώς ότι θα έκανα και πριν. Δεν θα βγω κάπου και θα βαφτώ γιατί φοβάμαι μήπως με αναγνωρίσουν. Χθες για παράδειγμα πήγα για φαγητό με τον φίλο μου σε ένα μαγαζί που μαζεύει μόνο φοιτητές κι ήμουν άβαφη, με τζινάκι σκισμένο και τα αθλητικά μου. Δεν έκατσα να σκεφτώ ότι θα ετοιμαστώ για να βγω. Ίσως επειδή εμείς οι τραγουδίστριες βαφόμαστε και φτιαχνόμαστε πολύ το βράδυ, την ημέρα θέλουμε να είμαστε free και σαν χαρακτήρας είμαι έτσι, χύμα. Σήμερα ας πούμε δεν είμαι βαμμένη και φτιαγμένη για να βγω να με δουν και να πουν «Αχ, τι ωραία» αλλά επειδή θα έβλεπα εσένα για τη συνέντευξη και έπειτα θα βρεθώ με τον επιχειρηματία που θα δουλέψω.

Πόσο έχει εξελιχθεί η Ελένη από την στιγμή της μεγάλης επιτυχίας μέχρι σήμερα; Τι αλλαγές εντοπίζεις σε εσένα;

Είμαι πιο άνετη στη σκηνή, στο λέω με σιγουριά. Από την πρώτη μέρα που είχα πρεμιέρα στο «Posidonio» μέχρι τώρα υπάρχει μεγάλη διαφορά! Βάζω κάμερα και με γράφω για να βλέπω από το στήσιμο μου μέχρι την συμπεριφορά μου και το πως κινούμαι, την φωνή μου, τα πάντα! Εγώ πιστεύω ότι έτσι και αλλιώς έχεις εξέλιξη χρόνο με τον χρόνο, αλλά τώρα νομίζω ότι αφέθηκα περισσότερο. Στην αρχή είχα το άγχος ότι έχω ένα κομμάτι – σουξέ, μετά από αυτό θα τους αρέσω ή θα πουν ότι μόνο το κομμάτι είναι καλό; Είχα κόμπλεξ παιδί μου! Ήμουν σφιγμένη, τώρα το χαίρομαι περισσότερο. Βγαίνω στην σκηνή, ξέρω ότι θα πω το κομμάτι που περιμένουν να ακούσουν γιατί έχουν ταυτιστεί, το τραγουδάνε και το αφιερώνουν αλλά μετά θα παίξουμε, θα γελάσουμε και θα περάσουμε καλά. Σίγουρα άλλαξα και εγώ, προσπαθώ να λέω σε εμένα «μην κολλάς, νιώσε άνετα». Γιατί δεν σου κρύβω πως το πρώτο σοκ το έπαθα στο προηγούμενο μαγαζί που ήμουν όταν έπαθα τις κρίσεις πανικού.

Θες να μου μιλήσεις λίγο για τις κρίσεις πανικού, πως ένιωσες την πρώτη φορά;

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μιλήσω για αυτό. Γιατί να κρύψω κάτι;; Ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Όταν με έπιασε εμένα πρώτη φόρα ήρθαν αρκετοί και μου είπαν να χρησιμοποιήσω διάφορους τρόπους για να ηρεμήσω, αλλά ένιωθα ότι κανένας δεν μπορεί να με βοηθήσει, ήξερα πως έπρεπε μόνη μου να κάτσω, να το σκεφτώ και να χαλαρώσω.

Η απότομη επιτυχία και τα φώτα θεωρείς ότι είναι κάτι που μπορεί να σου το προκάλεσε;

Ναι, αγχώθηκα παραπάνω. Βέβαια εγώ πάντα αγχώνομαι με το παραμικρό αλλά τα φώτα με άγχωσαν σίγουρα παραπάνω. Θυμάμαι πως όταν ξεκίνησα να εμφανίζομαι σε ένα μεγάλο μαγαζί, ένιωθα ότι με κοιτούσαν λίγο παραπάνω, με αναγνώριζαν και με πλησίαζαν για να μου μιλήσουν και ήταν πολύ παράξενο όλο αυτό. Δέκα χρόνια δουλεύω αλλά πότε δεν το είχα νιώσει σε τέτοιο βαθμό. Πάντα ερχόταν κόσμος στο καμαρίνι να μου πει για το πρόγραμμα αλλά τώρα έγιναν όλα τεράστια!

Πως το διαχειρίστηκες εσύ όλο αυτό;

Τον πρώτο μήνα προσπάθησα μόνη μου. Δεν είχα καταλάβει ότι επρόκειτο για κρίση πανικού, νόμιζα πως ήταν το στομάχι μου ή η καρδιά μου και γι’ αυτό με είχε πιάσει αυτή η δύσπνοια. Έκανα όλων των ειδών τις εξετάσεις και όλοι οι γιατροί μου είπαν ότι είμαι εντάξει και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, άρα είναι ψυχολογικό αυτό που μου συμβαίνει. Κάποια στιγμή μάλιστα είδα ότι με ξαναπιάνει σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορώ να βγω ούτε από το σπίτι. Συγκεκριμένα θυμάμαι πως είχα ραντεβού με έναν σκηνοθέτη σε μια καφετέρια και μόλις έφτασα απ’ έξω και είδα τόσο κόσμο μέσα, δεν μπορούσα να μπω. Μου άρεσε πάντα να βρίσκομαι μες τον κόσμο, δεν είχα ποτέ αγοραφοβία γι’ αυτό και έκανα κιόλας αυτή τη δουλειά. Ο μπαμπάς μου ας πούμε δεν έγινε ποτέ επαγγελματίας τραγουδιστής αν και τραγουδά ρεμπέτικα γιατί φοβόταν τον πολύ κόσμο. Ήταν δημοτικός σύμβουλος στο χωριό μας κι όποτε ανέβαινε να βγάλει λόγο, τον έπιανε κάτι! Έτσι κάπως λοιπόν, κατάλαβα ότι έχω μια ευαισθησία. Την καταπολέμησα όμως! Πήγα σε ψυχολόγο, του μιλούσα ώρες, του είπα ουσιαστικά πράγματα που τα γνώριζα αλλά δεν τα είχα συνειδητοποιήσει. Μια από τις μεγαλύτερες φοβίες μου είναι πως σκέφτομαι συνεχώς πως παθαίνουν κάτι οι γονείς μου, το σκεφτόμουν όλο και περισσότερο όσο περνούσαν τα χρόνια. Ο ψυχολόγος μου είπε λοιπόν πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ζήσω στο πραγματικό μέγεθός του όταν συμβεί και πως με τον τρόπο που το σκεφτόμουν ήταν σαν να το βίωνα διπλά και τριπλά. Τώρα χαλάρωσα και το ευχαριστιέμαι, θα πάρω τους γονείς μου και θα πάμε ταξιδάκι τον Οκτώβριο στην Κωνσταντινούπολη και θα περάσουμε όμορφα, δόξα το θεό τα χρήματα τα παραπάνω που βγάζω τα ξοδεύω για τους δικούς μου ανθρώπους.

Επειδή στην Ελλάδα είμαστε λίγο πίσω ακόμη στο θέμα αυτό, θεωρείται ταμπού το να πας σε ψυχολόγο. Εσύ είσαι υπέρ του να συμβουλευόμαστε έναν ειδικό όταν υπάρχει ανάγκη;

Βέβαια! Και υπάρχουν και πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, για παράδειγμα φυτικά σκευάσματα τα οποία ανακάλυψα πρόσφατα. Σε καλμάρουν και είναι καθαρά από τη φύση, εγώ είμαι και κατά των χαπιών γι’ αυτό τα προτιμώ. Εκτός βέβαια εάν κάποιος έχει μεγάλο πρόβλημα. Την κρίση πανικού που είχα να αντιμετωπίσω εγώ, κατάφερα να την κοντρολάρω σχετικά εύκολα. Ένα σημαντικό πρόσωπο για εμένα ήταν η Μαίρη Συνατσάκη, η οποία είχε μιλήσει δημόσια πριν καιρό για ανάλογο πρόβλημα που αντιμετώπισε κι όταν κατάλαβα πως περνούσα κ’ εγώ κάτι παρόμοιο, την πήρα τηλέφωνο και μιλήσαμε. Την ρώτησα πως το έλυσε και μου είπε ότι παίρνει βοήθεια από ειδικό, κάνει εννιά χρόνια ψυχανάλυση. Με συμβούλευσε να ηρεμήσω, να τα βρω με τον εαυτό μου και να κάνω πράγματα που μου αρέσουν.

Παίζει ρόλο για το πρόβλημα και το γεγονός πως ο καλλιτέχνης οφείλει να σκέφτεται και να γνωρίζει όλα όσα σχετίζονται μαζί του;

Ναι, αλλά κάπως έτσι θα τρελαθούμε στο τέλος! Χρειάζεσαι και στιγμές ηρεμίας. Είμαι στην αρχή ακόμη κι βρίσκομαι σε συνεχή εγρήγορση, φαντάσου εκείνοι που είναι χρόνια στο χώρο με αυτούς τους ρυθμούς. Τους θαυμάζω και τους σέβομαι όλους, τους θεωρώ σούπερ – ήρωες. Φέτος το καλοκαίρι για παράδειγμα συνδύασα lives με ολιγοήμερες διακοπές, είχα μια εμφάνιση στη Σύρο και έμεινα εκεί τρεις μέρες που είχα κενό, πραγματικά «άδειασα», το χρειαζόμουν. Αυτές ήταν όμως όλες κι όλες οι μέρες που ξεκουράστηκα.

Έχεις μιλήσει ανοιχτά για τη σχέση σου, που δεν προέρχεται από το χώρο. Πως το αντιμετωπίζει εκείνος όλο αυτό; Πως «αντέχει» όλη αυτή τη δημοσιότητα που συχνά μάλιστα ξεφεύγει κιόλας;

Μου λέει συχνά, «Να πω κάτι κι εγώ για τη δουλειά μου;» αλλά με ακούει πάντα και γι’ αυτό είμαστε και τόσα χρόνια μαζί. Με στηρίζει και πάντα με βοηθάει με τα προβλήματά μου. Είμαι άνθρωπος που πάντα σκέφτομαι πρώτα την αρνητική έκβαση όλων των προβλημάτων κι εκείνος με συνεφέρει συνέχεια, χωρίς να μου τα παρουσιάζει όλα τέλεια. Με προστατεύει με αυτό τον τρόπο, δεν με αφήνει να σκέφτομαι μόνο αρνητικά αλλά δεν με κάνει και να πιστέψω πως όλα είναι ρόδινα.

Μεταξύ συναδέλφων υπάρχει περισσότερο η αγάπη ή ο ανταγωνισμός πιστευεις;

Υπάρχει αγάπη αλλά και πολύς ανταγωνισμός. Ακόμη και κάποιος που σ’ αγαπάει πολύ κι είναι φίλος, θα σκεφτεί αλλιώς όταν σε δει να τον προσπερνάς. Αλλά αυτή είναι η διαφορά, ο φίλος θα στο πει και μπροστά σου, θα σε βάλει σε σκέψη. Πρέπει να τρέχεις και να είσαι κοντά σε ότι συμβαίνει στη δουλειά. Αυτό είναι που με έφερε κιόλας στη φάση με την κρίση πανικού, πλέον το διαχειρίζομαι όμως κι όταν νιώθω πως με πιάνει, απομακρύνομαι λίγο και ηρεμώ. Κρατάω σημειώσεις για τα πάντα! Το πιο αστείο είναι ότι για να μην ξεχάσω τίποτα, κρατάω σημειώσεις μέχρι και για το ότι έχω να βγω για καφέ με τους φίλους μου. Έχω τόσα στο μυαλό μου…

«Δεν θα σε περιμένω» ο τίτλος του νέου σου τραγουδιού που απ’ όσο ξέρω ήταν δική σου επιλογή.

Ήταν μόνο δική μου επιλογή! Ευτυχώς δεν βρέθηκαν άνθρωποι να μου πουν να μην το επιλέξω, αλλά και να υπήρχαν μάλλον δεν θα τους άκουγα.

Ήμουν 100% σίγουρη με το που το άκουσα, ότι θα ξεσηκώσει τον κόσμο. Και πράγματι στο μαγαζί αυτό συμβαίνει.

Είναι και το μοναδικό μάλιστα τραγούδι που έχει δώσει σε γυναίκα καλλιτέχνη ο Χάρης Κωστόπουλος… Πως τον «κατάφερες»;

Δεν ήταν δύσκολο! Μας φέρανε σε επαφή γιατί αν και σαφώς και τον γνώριζα ως καλλιτέχνη, δεν τον ήξερα προσωπικά. Τηλεφώνησα σε μια κοινή γνωστή μας, την ρώτησα εάν θα μπορούσε να μου δώσει ο Χάρης Κωστόπουλος ένα κομμάτι, εκείνη συνεννοήθηκε μαζί του, μου είπε να μιλήσω με τον ίδιο, ήταν πολύ θετικός κι έγινε. Του ζήτησα χορευτικό κομμάτι, ήθελα ένα ξεσηκωτικό, μια ρούμπα. Ήταν σε περιοδεία τότε, αλλά μου το ετοίμασε πολύ γρήγορα. Μου το έστειλε με το μπουζούκι και με τη φωνή του και με το που το άκουσα, χαμογέλασα μέχρι τ’ αυτιά και τον πήρα τηλέφωνο να τον ευχαριστήσω. Ήταν απίστευτο, δεν βρίσκεις εύκολα κάποιον να σου γράψει κομμάτι έτσι ακριβώς όπως το ‘χεις στο μυαλό σου. Όταν του είπα να μιλήσουμε για το οικονομικό κομμάτι, γιατί σαφώς και θα έπρεπε να πληρωθεί όπως όλοι οι δημιουργοί, μου είπε ότι δεν ήθελε χρήματα και μου το ‘κανε δώρο! Αυτό είναι σπάνιο στο χώρο κι ειδικά από έναν καλλιτέχνη που είναι τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή. Εγώ είχα στο μυαλό μου πως θα πλήρωνα σίγουρα κι εκείνος μου είπε «Σου το κάνω δώρο γιατί ξέρω ότι θα το φτάσεις ψηλά». Είναι να μη σε συγκινήσει αυτή η κίνηση;

Από Φοίβο σε Χάρη Κωστόπουλο, πως έγινε αυτό; Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί σου που θα ήθελαν να έχουν την υπογραφή του Φοίβου, εσύ κάνεις όμως κάτι διαφορετικό, τολμάς να πάρεις το ρίσκο…

Δεν το θεωρώ ρίσκο, ήθελα ένα κομμάτι πολύ πιο λαϊκό που θα μπορούσε να το γράψει και ο Φοίβος. Για παράδειγμα το «Φαινόμενο» του Καρρά του Φοίβου είναι, θα μπορούσα να πω ένα τέτοιο κομμάτι. Ο Φοίβος είναι και ροκάς αλλά θα μπορούσε άνετα να γράψει ένα κομμάτι τέτοιο, απλά ήταν σε φάση που έλειπε στο εξωτερικό και έγραφε άλλα κομμάτια. Έκανε άλλα πράγματα και δεν προλάβαινε όποτε και μένα μου έδωσε το ελεύθερο και μου είπε ότι μπορώ να συνεργαστώ με όποιον θέλω και πιστεύω. Το κομμάτι άρεσε και στη εταιρεία μου γι’αυτό και μπόρεσα και το έβγαλα πιο άνετα. Στην ουσία η γραμμή που θέλω να τραβήξω είναι αυτή, θέλω λαϊκά κομμάτια.

Είσαι μία καλλιτέχνης που τολμά να έχει άποψη και συνειδητά ξέρει τι θέλει. Θεωρείς πως έτσι ορίζεις καλύτερα την πορεία σου;

Έχω παλέψει πάρα πολλά χρόνια για να κάτσω στα αυγά μου τώρα, είμαι στο χώρο 12-13 χρόνια και έχω πει πάρα πολλά «όχι». Έχω πει «όχι» σε συνεργασίες που ήθελα πάρα πολύ να κάνω αλλά δεν με κάλυπταν οι όροι τους, ήθελα να έχω μια εξέλιξη, κάθε φορά να ανεβαίνω ένα βήμα. Δούλευα στην επαρχία με ένα «χ» ρόλο, ήρθα στην Αθήνα είχα ένα συγκεκριμένο πάλι ρόλο, δεν θα έκανα πισωγύρισμα για να πω ότι θα δουλέψω με ένα δυνατό καλλιτέχνη ή για να πάρω πιο πολλά χρήματα. Δεν ήθελα να κάνω πισωγυρίσματα, γιατί έλεγα ότι αν δουλέψω θα δουλέψω έτσι όπως θέλω εγώ και θα συμβιβαστώ σε ένα από τα πολλά, όχι σε όλα. Επίσης δεν έφτασα σε αυτό το σημείο για να μου τα κάνει μαντάρα κανένας, ούτε συνεργάτης ούτε καλοθελητής, δεν θα αφεθώ τώρα, δεν θα μου το χαλάσει κανένας αυτό που έχω χτίσει. Θα είμαι από πάνω σε όλα, στα τραγούδια, στα μαγαζιά. Το έχω πει και σε ανθρώπους που μου είπαν «Μην τα κάνεις όλα μόνη σου, μην μας προσπερνάς, δεν είναι καλό να μπαίνεις μέσα σε όλα», όμως δεν με νοιάζει ας μου βγει και σε κακό, τουλάχιστον θα ξέρω πως το έχω κάνει εγώ. Δεν θα πεις εσύ κάτι για μένα, μετά να μου βγει σε κακό και να τραβάω τα μαλλιά μου. Να σε βρίσω, να σε χτυπήσω να φύγει το άχτι; Θα με έχεις καταστρέψει. Αν είναι να καταστραφώ, θα καταστραφώ από μόνη μου. Θέλω βέβαια συμβουλές, δεν είμαι κεφάλι αγύριστο και έχει τύχει να σκέφτομαι κάτι και να μου πει ο άλλος με επιχειρήματα κάτι διαφορετικό και να πω «Έχεις δίκιο, καλά που μου το πες» και να αλλάξω κατευθείαν και όντως να μου βγει σε καλό.

Με τις γυναίκες τα πας καλύτερα ή με τους άντρες;

Με τους gay άντρες! (γέλια)

Πραγματικά, πιστεύεις ότι γίνεται να τα πάνε καλά οι γυναίκες με τους gay άντρες;

Εκατό τοις εκατό! Ο κολλητός μου είναι gay. Είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει, δεν έχω γνωρίσει πιο έξυπνη κι απίθανη προσωπικότητα, έχει λύσεις για τα πάντα. Πως είχαμε μικρά τη μαμά μας και το μπαμπά μας; Σε κάνει και νιώθεις ασφάλεια.

Με το κοινό σου πως τα πας; Είναι γεγονός πως οι γυναίκες σε έχουν αποδεχτεί πάρα πολύ, πράγμα που είναι δύσκολο για μια γυναίκα τραγουδίστρια.

Τους άντρες, ειδικά, στο μαγαζί τους «σνομπάρω» (γέλια), τους κάνω πέρα και κοιτάω μόνο τις γυναίκες . Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που είναι ακομπλεξάριστες αλλά είναι επίσης και πάρα πολλές που ακόμα και χαμογελαστή να είσαι, και καλό χαρακτήρα να δείχνεις, είναι τέτοιος ο χαρακτήρας τους που δε σε θέλουν. Αλλά έχει τύχει να κοιτάξω γυναίκα που μου φαινόταν ότι δεν την έχω με τίποτα ή ότι δεν με συμπαθεί και να της πω δυο κουβέντες και να μου πει «Τι να σου πω, είσαι θεά». Εμένα αυτό μου φτιάχνει τη διάθεση.

Πες μας για τη νέα σου συνεργασία που έρχεται το Νοέμβριο με τον Πάνο Κιάμο. Πως έγινε;

Είμαι ενθουσιασμένη. Είναι καλλιτέχνης που τον θεωρώ και διασκεδαστή, όχι μόνο τραγουδιστή. Δεν είναι τραγουδιστής που θα βγει στη πίστα, θα σου πει τα τραγούδια, θα σε συνεπάρει και θα μπει μέσα και τελείωσε. Ξέρεις ότι θα πας στον Κιάμο και θα χορέψεις και θα περάσεις καλά και θα τραγουδήσεις. Αυτό θέλω κι εγώ. Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί απευθύνεται στο κοινό που απευθύνομαι κι εγώ. Θα πάρω πολλά μαθήματα και θέλω να το πω αυτό δημόσια.

Τι είναι αυτό που σου αρέσει στον Πάνο Κιάμο όλα αυτά τα χρόνια και θες να το πάρεις και εσύ;

Θα πάρω σίγουρα μαθήματα στη σκηνή, από το πως κινείται. Μ’ αρέσει πάρα πολύ που είναι χαμηλών τόνων, δεν έχει δημιουργήσει ποτέ αντιπαραθέσεις, δεν έχει βγει σε εκπομπή να πει κάτι για κάποιον ή να πουν γι’ αυτόν και είναι πάντοτε χαμογελαστός. Όταν είπα στους δικού μου ανθρώπους ότι θα είμαι με τον Πάνο Κιάμο μου είπαν «Wow, μπράβο το σχήμα θα σκίσει» και μαζί και με τον Stan φυσικά. Ήμουν στο Posidonio, μετά στο Fragelico και τώρα μαζί με τον Πάνο Κιάμο στο Club 22. Το μαγαζί πάει καλά εξαιτίας και του επιχειρηματία, του Χάρη Πολίτη, που στηρίζει τους καλλιτέχνες του. Από όπου και να το δεις είναι πολύ θετικό. Θα τον συμβουλευτώ και σε άλλα πράγματα. Ζηλεύω πολύ τη δισκογραφία του, έχει βγάλει κομμάτια όπως το «Χωρίς νερό μπορώ» μέχρι τώρα τα τελευταία του κομμάτια, είναι όλα ένα και ένα. Πάντα έλεγα «Πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος να βγάζει το ένα σουξέ μετά το άλλο;». Κι όταν ψάχναμε για κομμάτια έλεγα «Θέλω ένα κομμάτι «Κωστοπουλέικο», ένα «Κιάμικο». Έχει κάνει σχολή δική του. Αν με ρωτούσες ποια θέλω να είναι η καλλιτεχνική μου πορεία, θα σου έλεγα πως θέλω να είμαι ο θηλυκός Κιάμος! Θα ήθελα πολύ να με χαρακτηρίζουν διασκεδάστρια! Από τη νέα γενιά, διασκεδαστές είναι ο Πάνος Κιάμος, ο Νίκος Κουρκούλης και από τους παλιότερους, ο πρώτος διδάξας ήταν ο Λευτέρης Πανταζής.

Τι να σου ευχηθούμε μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε;

Να έχω μια πολύ καλή σεζόν, να βγάλω ένα κομμάτι πριν ξεκινήσω στο μαγαζί – τέλη Νοεμβρίου ξεκινάμε – και να είναι έτσι ακριβώς όπως το έχω φανταστεί και να το αγαπήσει ο κόσμος και να μου έρθουν όλα λίγο πιο εύκολα!

Συνέντευξη Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογράφιση: byRon

Απομαγνητοφώνηση Α. Βόγιαρη / Μ. Χατζησυμεού / Κ. Γκίνη