Συνέντευξη Γ.Μηλιώκας, Etsi De, Δ.Μεντζέλος: “Στο περίπτερο, πας παίρνεις τσιγάρα, τσίχλες και τον Πάριο!»

«Πλέον είμαστε οικογένεια» δηλώνει ο Γιάννης Μηλιώκας, που φέτος εμφανίζεται με το συγκρότημα  Etsi De, και τον Δημήτρη Μεντζέλο από τα Ημισκούμπρια. Το tralala.gr τους συνάντησε από κοντά, και εξασφάλισε μία πολύ ξεχωριστή συνέντευξη. Πιο σωστό βέβαια θα ήταν να την χαρακτηρίσουμε ως μία συζήτηση μεταξύ φίλων, όπου θέματα επικαιρότητας, πολιτικής και μουσικής κυριαρχούν, και διαφορετικές απόψεις εκφράζονται. Τι τους ενώνει? Πώς βλέπουν την Ελλάδα του σήμερα? Ποια είναι η σχέση τους με την σάτιρα?

«Μου φαίνεται καλαμπούρι όλο αυτό το πράγμα που κάποιοι ονομάζουν πολιτικό σύστημα. Όταν μπαίνεις στο σπίτι και βλέπεις έναν κλέφτη, δεν τον κάνεις λογιστή.»

Αρχικά, όλοι μαζί πώς βρεθήκατε? Πώς πάρθηκε η απόφαση για την σύμπραξη?

(Γ. Μηλιώκας) Είχαμε ραντεβού όλοι εδώ, 9 η ώρα. (γέλια)

(Έτσι Ντε) Του Γιάννη ιδέα ήταν!

(Γ. Μηλιώκας) Γνωριζόμαστε χρόνια, πρώτα υπήρξαμε φίλοι, και μετά γίναμε και συγγενείς, πνευματικοί. Επί των επάλκων, κι όχι επί των επάλξεων. Νομίζω πως αυτό δεν θα το ξαναζήσω σύντομα, γιατί σε όποια προγράμματα συνυπήρχα τόσα χρόνια, με άλλους καλλιτέχνες, με καλαμπουρτζήδες δεν είχα κάνει παρέα. Κι εδώ είναι μια ευκαιρία να ξεσαλώσω. Έχω το ελεύθερο! Όποιος έρχεται να ακούσει έναν αυστηρό καλλιτέχνη κι εμένα, κάπου υπήρχε μία κόντρα. Εμποδιζόμουν κι εγώ.   Ήρθε η ώρα να βγάλω τα απωθημένα μου. Τόσο απλά.

Το χιούμορ και η σάτιρα κυριαρχούν στα τραγούδια σας, που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, όμως αντίστοιχα τραγούδια τώρα, αιχμηρά και αστεία, δεν γράφονται.

(Γ. Μηλιώκας) Εγώ, κι απ’ τα παιδιά που βλέπω, είμαι σίγουρος ότι αυτή η νέα κατάσταση που έχει έρθει εδώ και τρία χρόνια στην Ελλάδα , δεν θα τους οδηγήσει να γράφουν θλιβερά πράγματα. Κατ αρχήν για να γράψεις το αισιόδοξο που γράφουν αυτά τα παιδιά, όπως ο Δημήτρης ο Μεντζέλος, έχει μία απόσταση από τον φόβο που προσπαθούν να περάσουν το σύστημα και κάποιοι. Δεν μασάμε, να το πω λαϊκά. Κι όταν δεν μασάς και σου φαίνεται καλαμπούρι όλο αυτό το πράγμα που αυτοί ονομάζουν πολιτικό σύστημα, συνεχίζεις . Εγώ έλειπα χρόνια. Τρία χρόνια τώρα δεν έγραφα γιατί ήθελα να τους αποκωδικοποιήσω. Έκατσε η μπίλια 6 Ιουνίου, έδειξε ότι οι πράσινοι και οι μπλε , με τα παιδιά τους, μαζεύτηκαν κι έβγαλαν ένα 38,7%. Συρρικνώθηκαν γύρω από τους αρχηγούς τους δηλαδή. Κι αυτοί οι επαγγελματίες ψηφοφόροι, τον Απρίλιο με το καλό που θα έχουμε νέες εκλογές, θα φύγουν και θα έρθει κάποιος άλλος να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε. Γιατί αν μπεις μέσα στο σπίτι και δεις έναν κλέφτη, σίγουρα το τελευταίο που θα σκεφτείς, είναι να τον κάνεις λογιστή.

 (Δ. Μεντζέλος) Τα Ημισκούμπρια και οι Έτσι ντε είναι η επόμενη γενιά σάτιρας. Όπως πολύ εύστοχα είπες, το έχουμε θέσει κι εμείς ως πρόβλημα ότι δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν ακούγεται μια φωνή σατυρική.  Εμείς ακολουθήσαμε τον Γιάννη τον Μηλιώκα, από τα πρώτα βήματα ως Ημισκούμπρια πατήσαμε στο ποιμενικό ροκ. Οι Έτσι ντε επίσης έχουν φτιάξει πολλά τραγούδια του Γιάννη Μηλιώκα, διασκευασμένα και καινούρια. Γι’ αυτό και είναι πολύ τιμητικό.

 (Έτσι Ντε) Απλά βρεθήκαμε συνομήλικοι, όλοι δώδεκα χρονών! Αλλά μεγαλοδείχνουμε! Πάντως, και να γράφονταν τέτοια τραγούδια σήμερα, δεν ξέρω κατά πόσο θα υπήρχαν μέσα να τα προβάλλουν με τέτοια θέρμη, που προέβαλλαν τα τραγούδια του Γιάννη για παράδειγμα. Εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει ένα σύστημα που έχει διαβρωθεί, με όλη αυτή την κατάσταση. Προβάλλει συγκεκριμένα φωνές, απόψεις και νοοτροπίες. Βαφτίζει και χωρίζει τα τραγούδια σε έντεχνα και άτεχνα, και δύσκολα μπορεί να παρεισφρήσει κανείς. Τώρα βέβαια που έχει καταργηθεί η δισκογραφία και έχουν επεκταθεί τα μέσα, σίγουρα θα υπάρξουν παραθυράκια .

«Σάτιρα δεν σημαίνει απαραίτητα πατάω μία μπανανόφλουδα, πέφτω κάτω και γελάνε όλοι. Η σάτιρα είναι πολύ σοβαρό πράγμα.»

Ο κόσμος ανταποκρίνεται? Με όλη αυτή την κατάσταση και την μιζέρια, μήπως δεν μπορεί να δεχτεί την σατυρική πλευρά, το καλαμπούρι?

(Δ. Μεντζέλος) Σάτιρα δεν σημαίνει απαραίτητα πατάω μία μπανανόφλουδα, πέφτω κάτω και γελάνε όλοι. Η σάτιρα είναι πολύ σοβαρό πράγμα. Πολλές φορές αγγίζουμε και τα όρια της κατάθλιψης, αλλά με διαφορετικό τρόπο, που κάνει τον άλλο να γελάει, γιατί βλέπει την αλήθεια μπροστά του και η αλήθεια είναι πάντα αστεία. Αν πεις την αλήθεια που ο άλλος φοβάται να πει, τότε απέναντι σου ο άλλος θα γελάσει και θα κάνει το βήμα μπροστά που χρειάζεται. Πιστεύουμε σε αυτό.

(Γ. Μηλιώκας) Είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος  κι αν πούμε κάτι μελαγχολικό ή μελανό θα είναι εξαίρεση στον κανόνα. Δεν μασάμε. Η ζωή είναι προτέρημα και αυτά τα οποία παρουσιάζονται γύρω μας, είναι επιμέρους θέματα προς επίλυση.

Κάπου είχα διαβάσει ότι το «για το καλό μου»  ξεκίνησε σαν δύο στιχάκια πάνω σε ένα πακέτο τσιγάρα. Υπάρχουν αντίστοιχες ιστορίες?

(Δ. Μεντζέλος) Πρώτα απ’ όλα υπάρχει αυτό το πακέτο? Αν ναι, το θέλουμε! Είναι συλλεκτικό! Θα πιάσει πολλά λεφτά, αν το πουλήσουμε!

(Γ. Μηλιώκας) Ακούω για πακέτα, αλλά από την Ευρώπη! Είναι άλλα πακέτα! Δεν ξέρω αυτοί τι γράφουν πάνω!(γέλια) Νομίζω ότι και τα παιδιά, χωρίς να έχουμε κάνει ψυχανάλυση όλοι μαζί, group therapy, ξεκίνησαν την ζωή τους με μία αισθητική αυστηρή, ντροπαλή και λογική. Και βλέποντας έναν κόσμο μπουρδέλο, κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να συνεχίζουν έτσι. Τουλάχιστον εγώ αυτό αισθάνθηκα. Με την τετράγωνη λογική μου και την αυστηρότητα που βλέπω τα πράγματα, σο περιβάλλον που μεγάλωσα, ήμουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Οπότε είπα, ότι αφού δεν μπορώ να συνεννοηθώ έτσι με κανέναν και είναι και ψυχοφθόρο και δύσκαμπτο, πήρα την άλλη πλευρά, το πήρα αλλιώς και είπα αφού δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συνεννοηθούμε με αυτό τον τρόπο και ψύχραιμα και λογικά να ζητήσουμε από την ζωή αυτά που θέλουμε… θα τα ζητήσουμε αλλιώς.

Ο Γιάννης μας είπε. Εσείς από πού αντλείτε έμπνευση?

(Δ.Μεντζέλος) Όταν ζεις στην Ελλάδα, έχεις κάθε μέρα έμπνευση, με αυτά που βλέπεις και βιώνεις. Δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, ή να κάτσεις να σπάσεις τα κεφάλι σου.  Κάθε μέρα υπάρχει και μία εκπληκτική κατάσταση, που δεν την πιστεύουμε. Λέμε δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το πράγμα! Οπότε αυτομάτως γίνεται και στίχος.

«Αν νομίζεις ότι στο σπίτι σου, με τα σώβρακα μπορείς να κάνεις παραγωγές και να το παίζεις συνθέτης και τραγουδιστής… Ξεφτιλίζεσαι! Θα φτιάξω ένα κομμάτι, θα το ανεβάσω στο youtube, θα έχει τόσες χιλιάδες views… Δεν εννοώ κάτι συγκεκριμένο, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε!»

Συγκεκριμένα για τα Ημισκούμπρια… πήρατε μικρά πράγματα και τα αναπτύξατε σε ολόκληρα τραγούδια. Πώς γίνεται αυτό? Για παράδειγμα το Greek lover γράφτηκε, όταν είχε τελειώσει η εποχή του καμακιού…

(Δ. Μεντζέλος) Πρώτον, η εποχή του καμακιού δεν τελειώνει ποτέ, έχω να σου πω! Απλά αλλάζει το outfit! Κάποτε είχαμε χαίτη, τσόκαρο και καδένα… Εγώ ήμουν και φαντάρος στην Ρόδο, που είναι hardcore σε τέτοια πράγματα! Απλά το καμάκι αλλάζει. Από εκεί που φορούσαν “no problem” μπλούζες και παρόμοια, τώρα φορούν τις μπλούζες με την βαθειά λαιμόκοψη που φτάνει μέχρι το σώβρακο. Είναι εντυπωσιακές, μ΄ αρέσουν αυτές οι μπλούζες! Είναι η αντίστοιχη κατάσταση καμακιών! Απλά όπως λέμε και στο πρόγραμμα, ο νεοέλληνας είναι πίσω από ένα pc και δεν βγαίνει έξω, να κάνει το καμάκι το παλιό, το brutal που κάναμε εμείς. Και αν η κοπελίτσα δεχτεί, και του πει οκ, πάμε για καφέ… δεν πάει! Σου λέει άστο, έχω να δω fringe!

(Έτσι Ντε) Εμείς είμαστε το τρίτο στάδιο. Αν υπολογίσουμε ότι ο Γιάννης αντικειμενικά και χρονικά προηγείται, μετά είναι τα Ημισκούμπρια, εμείς μετά τους γνωρίσαμε . Ο Δημήτρης μας βοήθησε και μας πρότεινε στην δισκογραφία και είναι πάντα δίπλα μας…  Εμείς ξεκινήσαμε όντας φοιτητές στο Πανεπιστήμιο, παίζοντας στην παρέα και πειράζοντας τραγούδια. Κάποια στιγμή αυτή η παρέα μεγάλωσε και είδαμε κι εμείς ότι πρέπει να ξεφύγουμε από το «χαχα και χουχουχου» και να πούμε κάτι διαφορετικό, πάντα όμως στο ίδιο στυλ, το σατυρικό.

Είπες για «πίσω από το pc». Γενικότερα πλέον όλα γίνονται πίσω από το pc. Αυτό στη μουσική έχει βοηθήσει?

 (Όλοι) Πάρα πολύ.

(Δ.Μεντζέλος) Ο Γιάννης παίζει όλα τα χρόνια με μπάντες, έχει ζήσει καταστάσεις που εμείς δεν έχουμε ζήσει, σαν hip hoppers. Παραδοσιακά ο ήχος μας είναι μέσα από το pc.

(Γ. Μηλιώκας) Δεν μπορούσα να κάνω ένα γκρουπ δικό μου, όπως ήθελα από πιτσιρίκος, από τα 17 μου. Ήταν αδύνατο να έρθουν στην πρόβα, στην ώρα τους, να μην είναι πιωμένοι, να μην είναι αλλού το μυαλό τους, να μην έχουν μαλώσει με την γκόμενα. Με το ψηφιακό στούντιο σήμερα, έχεις 70  μουσικούς τουλάχιστον, ανά πάσα στιγμή. Κουρδισμένους, να παίξουν αυτό ακριβώς που θέλεις. Αυτό ήταν αδύνατο στην Ελλάδα.

(Έτσι Ντε) Απλά η κατάχρηση δεν βοηθάει… αυτό που λέμε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Αν νομίζεις ότι στο σπίτι σου με τα σώβρακα μπορείς να κάνεις παραγωγές και να το παίζεις συνθέτης και τραγουδιστής και.. και… και… Ξεφτιλίζεσαι! Θα φτιάξω ένα κομμάτι, θα το ανεβάσω στο youtube, θα έχει τόσες χιλιάδες views… Δεν εννοώ κάτι συγκεκριμένο, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε!

«Θα συνεχίσω να γράφω, έστω και μέσα από τον Κορυδαλλό. Θα στέλνω τραγούδια»

 Και πέρα από την δημιουργία, στην προώθηση βοηθάει?

(Δ. Μεντζέλος) Είναι το όνειρο του κάθε καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο.

(Έτσι Ντε) Ανέξοδο, άμεσο και χωρίς σύνορα.

Έχετε ζήσει την μουσική βιομηχανία όσο υπήρχε. Θα μπορούσε να συνεχίζει να υπάρχει?

(Γ. Μηλιώκας) Δε νομίζω ότι χρειάζεται πλέον. Έβγαλαν πολλά λεφτά, κάποιοι μέσα από τέτοιες δισκογραφικές δουλειές. Αλλά δεν με ενδιέφερε ποτέ πόσα θα κερδίσει ο διακινητής των δικών μου ιδεών. Από κει και πέρα, αυτοί δεν κερδίζουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς χάσαμε και τίποτα.

(Έτσι Ντε) Εμείς πιστεύουμε ότι ήθελαν και τα έπαθαν. Μόνοι τους έβγαλαν τα μάτια τους, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Από την στιγμή που το έβλεπαν όλο σαν κρεατομηχανή και τους ενδιέφερε μόνο να πουλήσουν και άρχισαν να διακινούν με περιοδικά, με εφημερίδες, με… με… με… ξεφτίλισαν τα ίδιο το υλικό τους.

Τι σας αρέσει περισσότερο, να είστε στο στούντιο και να δημιουργείτε, να γράφετε ή η επαφή με το κοινό?

(Έτσι Ντε) Εμάς προσωπικά το δεύτερο. Αλλά είμαστε και ερασιτέχνες της μουσικής εμείς! Το ζωντανό είναι άλλο πράγμα.

(Γ. Μηλιώκας) Εγώ το δεύτερο, σε σχέση με αυτά που κάνουμε εμείς τώρα σαν παρέα, το χαρακτηρίζω σαν κρυφό σχολειό. Ενώ το ίντερνετ, η δισκογραφία, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση… το ανοίγουν το παιχνίδι. Δεν είναι τώρα για να πουλήσουμε και να έχουμε χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, για να κορδωνόμαστε σαν διάνοιες στα εξώφυλλα.  Τώρα είναι να συνεννοηθούμε για να μπορέσουμε να οργανωθούμε μεταξύ μας και να διώξουμε τον εχθρό που υπάρχει στην Ελλάδα.

(Έτσι Ντε) Απλά δεν υπάρχουν δισκάδικα. Στο περίπτερο, πας παίρνεις τσιγάρα, τσίχλες και τον Πάριο!

(Δ. Μέντζελος) Ή μέσω ίντερνετ. Ο ευκολότερος τρόπος απ’ όλους.

 (Έτσι Ντε) Ο πάντα πρωτοπόρος Πανούσης κυκλοφόρησε τον τελευταίο δίσκο του με δώρο εφημερίδα!

Είναι αυτό δηλαδή το επόμενο βήμα? Να ανεβαίνουν μόνο μέσω ίντερνετ?

(Έτσι Ντε) Αυτό κάνουμε ήδη. Απλά το ανεβάζουμε στο itunes. Όχι για το 0,99 , αλλά για την κατοχύρωση. Από κει και πέρα στο youtube, για να γίνει γνωστό και να καλούμε τον κόσμο να έρθει.

Παράλληλα με το σατυρικό τραγούδι, και το στοχευμένο ροκ που υπήρχε κάποτε, που ήταν μία μορφή αντίδρασης, πλέον αρχίζουμε να λέμε ότι έχουν πρόβλημα και οι λαϊκοί τραγουδιστές.

(Γ. Μηλιώκας) Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί φούσκωσε τόσο το λαϊκό τραγούδι. Δεν το παρακολούθησα. Τώρα δεν ξέρω τι θα κάνει. Φαντάζομαι ότι δυσκολεύονται. Είναι η επταετία των ισχνών αγελάδων τώρα. Και ο κόσμος θέλει να πάρει κάτι περισσότερο. Δηλαδή, η ψυχολογία του είναι τέτοια, που δεν ανεβαίνει στο τραπέζι να χορέψει πλέον. Κι αν ανεβαίνει, είναι εις ανάμνηση.

(Έτσι Ντε) Η διασκέδαση έχει φτάσει να θεωρείται κάτι περιττό, κι όταν ο άλλος στριμώχνεται όλα τα περιττά τα περιορίζει ή και τα εξαφανίζει. Άλλωστε, δεν υπάρχει κι ένα γνήσιο λαϊκό. Να πεις ότι θα πάω να ακούσω το λαϊκό της εποχής Καζαντζίδη, Διονυσίου,  και όλων των μεγάλων κυρίων και κυριών. Δεν μπορείς να τους παρακολουθήσεις. Είναι αδύνατον.

(Δ. Μεντζέλος) Και υπάρχουν πολύ λίγοι που είναι αυθεντικοί. Μέχρι και την δεκαετία του ’80 είχαμε τον Διονυσίου, την Άντζελα Δημητρίου, τον Λευτέρη Πανταζή, οι οποίοι ακόμα τραγουδάνε αλλά οι επόμενοι, είναι φλώροι, για να σου δώσω να καταλάβεις!

Υπάρχουν νέοι δημιουργοί που να εκτιμάτε, αλλά πιστεύετε ότι δεν έχουν την προώθηση που τους αξίζει?

(Δ. Μεντζέλος) Στον χώρο του hip hop που κινούμαι εγώ, υπάρχουν πάρα πολλά νέα παιδιά, οι οποίοι όχι μόνο κάνουν πολύ καλές δουλειές, αλλά έχουν και κόσμο στις συναυλίες τους, γεμίζουν και μαγαζιά. Κι ο κόσμος δεν το γνωρίζει, γιατί δεν πρωοθούνται από τα media. Αλλά τα συγκεκριμένα παιδιά, τα έχουν γραμμένα τα media στα παλιά τους τα παπούτσια. το κάνουν καθαρά για την μουσική. Στον δικό μου τουλάχιστον χώρο υπάρχει ένα κατεβατό με ονόματα.

(Γ. Μηλιώκας) Τα τελευταία χρόνια έχουν βγει χιλιάδες νέοι μουσικοί από ωδεία και μουσικά σχολεία.  Είναι κάτι που παλαιότερα δεν υπήρχε. Εμείς, η δική μου η γενιά,  είμαστε τραγικά αυτοδίδακτοι… Αυτό σημαίνει ότι τώρα έχουμε πάρα πολύ υλικό για να ξεχωρίσουν ανάμεσα σ΄ αυτούς κάποιοι πολύ καλοί, που θα πουν τα πράγματα με το όνομα τους,  έχοντας αίσθηση των πραγμάτων από την δικιά τους ηλικία. Γιατί έχουμε σίγουρα κι άλλα προβλήματα. Αλλά αυτή η γενιά που μπαίνει τώρα, για να ενσωματωθεί στο σύστημα, είμαι σίγουρος ότι θα τινάξει το σύστημα στον αέρα και θα το φέρει στα μέτρα του.

(Έτσι Ντε) Εμείς ακούμε αρκετές φωνές και κάποιες από αυτές μας αρέσουν. Ελπίζω να εδραιωθούν και να έχουν διάρκεια. Γιατί κι εμείς δε νομίζαμε ότι θα είμαστε πάνω από 10 χρόνια τώρα δισκογραφικά. Μακάρι γιατί το χρειαζόμαστε. Κάτι όταν είναι ψεύτικο, μια- δυο-τρεις θα φανεί. Στην αρχή σου ηχεί όμορφα, μετά όμως, είτε για λόγους επιβίωσης ,είτε για λόγους αυτοεπιβεβαίωσης,  είτε ακόμα για βιοποριστικούς, που δεν είναι κακό, αλλοτριώνεται.

Δουλειές? Κάποιος από εσάς?

Από όλους!

(Έτσι Ντε) Έχουμε κυκλοφορήσει ήδη δύο τραγούδια διαδικτυακά, έχουμε ηχογραφήσει περισσότερα, που σιγά –σιγά θα σκάνε μύτη, γιατί έτσι μας αρέσει να κινούμαστε. Πιο διακριτικά.

(Δ. Μεντζέλος) Εγώ έχω φτιάξει 4-5 κομμάτια, σε συνεργασία με νεότερους ράπερ, άγνωστους στο ευρύ κοινό, που κυκλοφορούν ήδη στο youtube. Και τα Ημισκούμπρια γράφουν τώρα.

(Γ. Μηλιώκας) Δεν ξέρω αν θα είναι ένα-ένα στο youtube ή στο itunes. Ξέρω ότι θα συνεχίσω, έστω και μέσα από τον Κορυδαλλό. Θα στέλνω τραγούδια.

Εδώ το πρόγραμμα, πώς είναι?

(Έτσι Ντε) Είναι εξαιρετικό και πάρα πολύ μεγάλο! Όχι επειδή είμαστε μπροστά, αλλά είναι πάρα πολύ καλό το πρόγραμμα!  Ανατρεπτικό! Η έκπληξη είναι ότι το δεύτερο μέρος  γίνεται λαϊκό, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

(Γ.Μηλιώκας) Πάντως μας προσβάλλετε! Δεν είναι πρόγραμμα. Θα έλεγα ότι είναι ένα πάρτυ! Μία γιορτή!

(Δ. Μεντζέλος) Δεν θα χάναμε ποτέ την ευκαιρία να εμφανιστούμε με τον Γιάννη Μηλιώκα, να έχουμε να το λέμε! Φιλήστε μου το δαχτυλίδι, εγώ έχω τραγουδήσει με τον Μηλιώκα! (γέλια)

(Έτσι Ντε) Υπάρχουν παρεμβάσεις εκατέρωθεν. Υπάρχει διαρκής εναλλαγή. Νομίζω δεν βαριέται ο κόσμος! Ο Δημήτρης έρχεται για πρώτη φορά σήμερα. Αρχικά ήρθε σαν θαμώνας. Όποιος άλλος κύριος ή κυρία θέλει, μπορεί να έρθει να ανέβει, να τραγουδήσει, και το άλλο Σάββατο μπαίνει στην παράσταση! Σκοπός μας είναι να είμαστε περισσότεροι πάνω απ’ ότι κάτω! Ψάχνουμε και γυναικείες φωνές, είμαστε λίγο καψιμί! (γέλια)

Συνέντευξη: Όλγα Αριστείδου Σεμπάστιαν Φραγκόπουλος

Φωτογράφηση: Βασίλης Κουρούπης