Συνέντευξη | Γιώργος Γιαννιάς: «Δεν έχω βγει ποτέ για φαγητό με κάποιον επειδή σαν πελάτης κάνει.. πολλά λουλούδια!»

Γιατί αποφεύγει να δίνει συνεντεύξεις, πως αισθάνεται πλέον ως παντρεμένος & πόσο άμεσα θέλει να γίνει μπαμπάς, πόσο ανταγωνιστικό είναι το επάγγελμα του, πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του καλλιτέχνη και άραγε έχει αδικηθεί ποτέ από ανθρώπους του χώρου;;;

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που ο Γιώργος Γιαννιάς έδωσε την πιο αφοπλιστική του απάντηση!

Γιώργο μου τα λέμε για μία ακόμη συνέντευξη και πάντα χαίρομαι το ίδιο! Πώς είσαι αυτή την περίοδο;

Είμαι πολύ καλά, νιώθω πολύ ευτυχισμένος και ήρεμος! Είναι μια απ’ τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου… νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου, με τους γύρω μου και φυσικά με τη σύζυγό μου, την Ελευθερία. Είναι πολύ σημαντικό το να είσαι ήρεμος μέσα σου και σπάνιο παράλληλα!

Αν και είμαστε φίλοι, προσπαθώ πολύ καιρό να σε πείσω να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη, πριν από το γάμο σου. Τι είναι αυτό που σε κάνει να μη θέλεις να μιλάς και να εμφανίζεσαι συχνά;

Τι είναι αυτό;;; Το γεγονός ότι εγώ δεν έχω σκηνοθετήσει ποτέ την καριέρα μου! Όταν βγαίνεις στα Μέσα είναι γιατί προφανώς θα έχεις κάτι να πεις, όταν δεν έχω κάτι να πω, κάτι που να αφορά τη δουλειά μου, δεν μπορώ να φτιάξω ένα σενάριο για να βγει είδηση. Πάω ανάλογα με την ψυχολογία μου, εσύ με ξέρεις καλά! Μπορεί να πει κάποιος ότι δεν κάνω τις ανάλογες θυσίες για τη δουλειά μου αλλά προτιμώ να βγω με φίλους ή την οικογένειά μου και να περάσω όμορφα, από το να πάω για μια φωτογράφιση παπαρατσική ή κάτι τέτοιο. Δεν κάνω τίποτα επί τούτου, θέλω να μου βγαίνει αυθόρμητα!

Οι καλλιτέχνες που βασίζονται αποκλειστικά πάνω στο κύριο «όργανο» της δουλειάς τους, τη φωνή, έχουν λιγότερη ανάγκη τα Μέσα;

Εγώ τραγουδιστής ήθελα να γίνω κι αυτό που αφορά το επάγγελμά μου είναι η μουσική. Τα παρελκόμενα δεν έχω μάθει να τα κάνω, δεν έχω το ταλέντο. Δεν έχω παρακαλέσει ποτέ κάποιον να με παίξει στο ραδιόφωνο, ούτε έχω βγει για φαγητό με κάποιον επειδή σαν πελάτης κάνει … πολλά λουλούδια! Δεν κάνω ψεύτικα πράγματα, θέλω να είμαι αληθινός και δυστυχώς η μειοψηφία είναι έτσι. Δεν μπορώ να πω ότι επαναπαύομαι στη φωνή, ούτε είμαι «ψωνάρα», μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνω και αντιλαμβάνομαι πως και τα Μέσα παίζουν το ρόλο τους σε όλο αυτό που λέγεται Μουσική Βιομηχανία. Αλλά μέχρι εκεί…

Έρχονται στιγμές που εκνευρίζεσαι με πράγματα που παρατηρείς στο χώρο;

Βεβαίως, εκνευρίζομαι με στιγμές αναξιοκρατίας. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω αυτό άρα προσπαθώ να μην ασχολούμαι!

Είσαι χρόνια στο χώρο και σίγουρα έχεις δει καλλιτέχνες να έρχονται και… να παρέρχονται! Τι είναι αυτό που λείπει από κάποιον και τον κάνει «διάττοντα αστέρα» της μουσικής;

Στις μέρες μας τα πράγματα εξελίσσονται με τρομερή ταχύτητα. Βγαίνουν ακόμα πάρα πολλοί νέοι καλλιτέχνες και λόγω της γενικότερης κρίσης τα πράγματα είναι δύσκολα. Η κρίση έφερε πολλά κακά, αλλά και πολλά καλά. Παλιότερα, όταν ξεκίνησαν να βγαίνουν μαζικά νέοι καλλιτέχνες, οι περισσότεροι ήταν ατάλαντοι και γι’ αυτό «σκάγανε» και χάνονταν απ’ το προσκήνιο. Είδες κανένα Ρέμο να χαθεί; Μετρά σχεδόν τριάντα χρόνια καριέρας! Είδες κανέναν με γνήσιο ταλέντο να πάει χαμένος; Όχι! Οι «διάττοντες αστέρες» έρχονται για να «νοικιάσουν» λίγο το χώρο, να απολαύσουν τη δημοσιότητα και φύγουν. Αυτό ονειρεύτηκαν, αυτό κάνουν. Αν δεν έχεις ονειρευτεί αυτό, είναι άλλος ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις.

Πόσο πιο δύσκολος είναι αυτός ο διαφορετικός δρόμος; Και ποιες είναι οι δυσκολίες που συναντά αυτός που επιθυμεί να τον ακολουθήσει;

Είναι πολύ πιο δύσκολος. Προσωπικά δεν έχω μεγάλα παράπονα απ’ αυτή τη δουλειά αλλά αν πρέπει να πω κάτι, θα είναι οι δημόσιες σχέσεις. Δεν σηκώνεις το τηλέφωνο πρωί πρωί για να πεις σε όλους απλά ένα «γεια», κάποιος δουλεύει σε ένα περιοδικό, άλλος σε κάποιο ραδιόφωνο… Ότι έχω κάνει μέχρι τώρα, το έκανα σε όσους πραγματικά τους αγαπώ και μ’ αγαπούν κι αυτοί κι εκτιμούν τη δουλειά μου. Δεν σκαρφίστηκα ποτέ κάτι για δελεάσω τους ανθρώπους που δουλεύουν στα ΜΜΕ. Αυτό ίσως καθυστερεί καταστάσεις γιατί όλοι οι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο. Κάποιοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους γιατί την αγαπούν και κάποιοι απλά περιμένουν κάτι άλλο, εμένα η δεύτερη κατηγορία δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Είμαι αισιόδοξος γενικότερα, αλλά τώρα τελευταία υπάρχει μια «ξενερωσιά» -ας μου επιτραπεί η έκφραση- σε όλους τους τομείς. Όταν βγάζουμε καλά τραγούδια, δημιουργούμε παρακαταθήκη. Ένα καλό τραγούδι ποτέ δε θα χαθεί, ειδικά εδώ στην Ελλάδα που αποζητάμε τόσο τη διασκέδαση.

Ένιωσες ποτέ να έχεις αδικηθεί;

Το έχω νιώσει, φυσικά. Πατάω στα πόδια μου κι έχω μια πολύ δυνατή οικογένεια γύρω μου που με στηρίζει κι ευτυχώς δεν μου επιτρέπει να ξεφύγω πολύ. Έχω το μυαλό μου στο κεφάλι μου κι όπως μου έλεγε ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρός «στο ring θα φανεί!». Ας είναι ο ήχος κακός, οι αφίσες άσχημες… στην πίστα θα φανεί η αξία σου.

Συνήθως ηγείσαι των σχημάτων στα οποία εμφανίζεσαι. Πως καταφέρνεις να διατηρείς τις ισορροπίες μεταξύ των συνεργατών σου;

Αρχή μου είναι να είναι όλοι οι συνάδελφοί μου καλά, το λέω μέσα από την καρδιά μου. Ξέρω πως είναι, έχω περάσει από όλες τις θέσεις και θέλω να επικρατεί ηρεμία και ευχαρίστηση. Δεν θέλω ποτέ να νιώθει κάποιος μειονεκτικά, γι’ αυτό το λόγο πάντα μιλάω και με το manager μου και με τον εκάστοτε επιχειρηματία για να εξασφαλίσω πως όλοι θα βγαίνουν όπως επιθυμούν. Κάνουμε μια ομαδική δουλειά, δεν είμαι μόνος μου. Φτιάχνουμε κάθε φορά όλοι μαζί κι οργανωμένα έναν σκελετό για το πρόγραμμα και δεν έχω κανέναν πρόβλημα με την ώρα που θα τραγουδήσουν οι συνάδελφοι και συνεργάτες μου. Μου αρκεί οι βραδιές μας να κυλούν όμορφα!

Το επάγγελμά σας είναι όμως πολύ ανταγωνιστικό.

Όσο λιγότερα κόμπλεξ έχει κάποιος, τόσο περισσότερο χώρο δίνει στους συνεργάτες του. Εάν σαν άνθρωπος έχεις θέματα με τον εαυτό σου κυρίως, δίνεις λιγότερο χώρο στους γύρω σου απλά και μόνο για να τους κόψεις τη φόρα. Η φόρα του καθενός δεν κόβεται, απλά καθυστερείτε.

Σου έχει συμβεί στην καριέρα σου αυτό που μου περιγράφεις;

Νομίζω λίγο πολύ σε όλους μας έχει συμβεί. Μέσα μου επικρατούσε πόλεμος. Έχω πάθει κι έχω μάθει, έφαγα χαστούκια μέχρι τώρα στην καριέρα μου αλλά έμαθα να προχωράω παρακάτω. Απαξιοίς, κάνεις τη δουλειά σου κι όλα τελειώνουν εκεί. Ο καθένας θα πάρει αυτό που του αξίζει.

Πόσο έχει αλλάξει σαν άνθρωπος ο Γιώργος με το πέρασμα των χρόνων σε αυτή τη δουλειά;

Πιστεύω καθόλου, αλλά ας απαντήσουν καλύτερα άλλοι για μένα σε αυτή την ερώτηση.

Συναναστρέφεσαι καθημερινά με δεκάδες ανθρώπους. Πόσο εύκολα εμπιστεύεσαι κάποιον;

Έμαθα από μικρός να εμπιστεύομαι ελάχιστους ανθρώπους, ειδικά όσον αφορά τη δουλειά μου. Συνήθως είναι ένα άτομο τη φορά. Δεν μου αρέσουν οι πολλές γνώμες και οι «αυλές». Συμβουλές παίρνω από τη σύζυγό μου, ένα καλό μου φίλο εκτός χώρου ή από την οικογένειά μου, δεν χρειάζομαι άλλους. Όταν θα μπεις σ’ αυτό το σύμπλεγμα και θα πρέπει να το κινήσεις, χρειάζεσαι γερό στομάχι για να τα καταφέρεις, εγώ δυστυχώς δεν το έχω.

Είναι μοναχικός ο δρόμος που έχεις επιλέξει; Σε κάνει καθόλου καχύποπτο όσον αφορά τη δουλειά σου;

Η κακή σκέψη πάντα μπαίνει όταν έχεις να κάνεις με επαγγελματικά. Όσο περνούν τα χρόνια νομίζω ότι γινόμαστε όλο και πιο καχύποπτοι. Γι’ αυτό το λόγο έχω επιλέξει να έχω δίπλα πολύ συγκεκριμένα άτομα που με κάνουν να νιώθω γεμάτος κάθε στιγμή. Δεν με ενδιαφέρει αν χάνω ή κερδίζω κάτι μ’ αυτό τον τρόπο, μου αρκεί να νιώθω γεμάτος. Ξέρω, έτσι, ότι προσπάθησα με τα όπλα τα δικά μου.

Ανασφάλειες έχει ένας καλλιτέχνης;

Είμαστε πολύ ανασφαλείς. Έγκειται στον καθέναν μας, αλλά νομίζω ότι όλοι κουβαλάμε ένα σωρό από αυτές.

Από πού προέρχονται;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω πως καλλιτέχνης από απλό τραγουδιστή έχει διαφορά, καλλιτεχνία κάνουμε όλοι αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά από άτομο σε άτομο. Για παράδειγμα όλοι ξέρουμε τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, πες μου πόσες συνεντεύξεις έχεις δει να δίνει από τότε που τον γνωρίσαμε. Καμία; Πόσα video clips έχει κάνει; Ένα; Με μία κιθάρα και χωρίς καθόλου διαφήμιση γεμίζει όλα τα στάδια, όπου κι αν πάει. Αυτή είναι η δύναμη του κόσμου. Γι’ αυτό λοιπόν κι οι περισσότερες ανασφάλειές μας προέρχονται από εκεί. Φοβόμαστε πως θα σταματήσει ο κόσμος να μας αγαπά. Το να είσαι χοντρός, άσχημος και τα λοιπά δεν τα θεωρώ το ίδιο σημαντικά διότι φτιάχνονται κάπως ή έστω βελτιώνονται.

Είναι αυτός κι ένας τρόπος να γίνονται οι καλλιτέχνες λιγάκι πιο ευάλωτοι και «διαχειρίσιμοι»;

Ίσως να ισχύει κι αυτό. Η μεγαλύτερη όμως ανασφάλεια είναι αυτή που προανέφερα, το να σταματήσει ο κόσμος να αγαπά τη μουσική και τα τραγούδια μας.

Είναι ποτέ έτοιμος ένας τραγουδιστής να σταματήσει και να αποχωρήσει από το χώρο;

Νομίζω πως όχι. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα μεγάλων τραγουδιστών που δεν αφήνουν το μικρόφωνο με τίποτα. Είναι μικρόβιο, ψώνιο… Η αγάπη του κόσμου και το χειροκρότημα είναι πολύ σημαντικότερα από τα χρήματα.

Πρέπει, όμως, να γίνεται και μία «ανακύκλωση» ώστε να βγαίνουν και νέοι καλλιτέχνες μπροστά;

Μα εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να έχεις τους σωστούς ανθρώπους δίπλα σου, για να έρθουν με ειλικρίνεια και να σου πουν «Αδερφέ λόγω ηλικίας ήρθε η ώρα να αποτραβηχτείς σιγά σιγά». Μπορεί να έχεις κάνει σαράντα χρόνια πορείας, να ήσουν ο τραγουδισταράς και να έβγαλες τεράστιες επιτυχίες αλλά από ένα σημείο και μετά δεν μπορείς να συνεχίζεις, δεν φαίνεται πια ωραίο. Αρχίζει και φθείρεται η εικόνα σου έτσι, καίγεσαι πια. Ο κόσμος είναι καλό να σε θυμάται όπως ήσουν. Βέβαια εξαρτάται κι από τις ανάγκες του καθενός, είναι πολύ λυπηρό να έχεις δουλέψει τόσα χρόνια, να έχεις κοπιάσει και να χρειάζεται ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία να δουλεύεις για βιοποριστικούς λόγους. Είναι θλιβερό αυτό, όχι γιατί οι τραγουδιστές είμαστε τεμπέληδες και δεν πρέπει να δουλεύουμε, αλλά περνάμε δύσκολα, χάνουμε χρόνια από τη ζωή μας σε ξενύχτια και σε ψυχοφθόρες καταστάσεις. Όλοι νομίζουν ότι το επάγγελμα του τραγουδιστή είναι εύκολο, αλλά προσωπικά νομίζω ότι είναι από τα πιο δύσκολα. Είναι, λοιπόν, κρίμα να φτάνεις σε κάποια ηλικία και να διαπιστώνεις ότι είσαι άδειος. Πρέπει όταν αντιληφθείς πως ήρθε η ώρα να αποσυρθείς, να το πράττεις και να έχεις κάνει και το κουμάντο σου ώστε να μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς.

Είναι αυτό που μου λες και μια απάντηση σε όσους κατακρίνουν το επάγγελμα του τραγουδιστή;

Ναι, είναι. Πολλοί πιστεύουν ότι το επάγγελμά μας είναι ακριβοπληρωμένο και στρωμένο με ροδοπέταλα. Δεν σου κρύβω πως υπήρξαν παλιότερα χρόνια κατά τα οποία οι αμοιβές ήταν τεράστιες, τώρα όμως δεν ισχύει αυτό. Σίγουρα και πάλι τα χρήματα που παίρνει κάποιος είναι, συγκριτικά με το μέσο μισθό του Έλληνα, πολύ περισσότερα αλλά η δουλειά μας έχει ημερομηνία λήξης και είναι πολυέξοδη. Όσοι το πιστεύουν αυτό, ας διαιρέσουν τα χρόνια ζωής του τραγουδιστή με τα λεφτά που έχει και θα δουν ότι βγαίνει ένας φυσιολογικός μισθός. Ο υπάλληλος που παίρνει ένα μισθό, αν δεν είναι τεμπέλης, θα τον παίρνει για όσο ζει. Με τους τραγουδιστές αυτό δε συμβαίνει, το κοινό δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι ζουν από έναν τραγουδιστή και πόσες επενδύσεις χρειάζεται για κάθε νέο επαγγελματικό του βήμα.

Αν κάτι δεν πάει καλά, επηρεάζονται και όλοι αυτοί που δουλεύουν μαζί σου. Πόσο άγχος σου προσδίδει αυτή η ευθύνη;

Είναι πολύ αγχωτικό όλο αυτό γι’ αυτό βλέπεις όλο και λιγότερα σχήματα, λιγότερες μέρες λειτουργίας και μικρά budgets.

Πραγματοποιείς εμφανίσεις συχνά στην επαρχία. Πως βλέπεις τα πράγματα εκεί;

Έχουν μεγαλύτερη δίψα στο να δουν έναν καλλιτέχνη, αλλά παντού είναι περιορισμένα τα πράγματα. Παλιά δεν τους ένοιαζε, τώρα είναι όλοι μαζεμένοι.

Κυκλοφόρησες πρόσφατα το νέο σου album με τίτλο «Τόσες Νύχτες» από τη Heaven Music. Εν έτη 2016, τι είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει μια δισκογραφική εταιρία σε έναν καλλιτέχνη;

Οι δισκογραφικές εταιρείες παρέχουν μια οικογένεια και μια ζεστασιά στον καλλιτέχνη αλλά δυστυχώς κι αυτές έχουν κομμένα φτερά σήμερα. Η δουλειά τους ανέκαθεν ήταν να διαφημίζουν και προωθούν κάτι, κάνοντας το να μοιάζει μεγάλο. Υπάρχουν ακόμη τρόποι να γίνει αυτό, αλλά είναι λιγότεροι και πιο αργοί από παλιά. Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν έχει και τη διάθεση να το ακολουθήσει όλο αυτό.

Νιώθεις ικανοποιημένος από τη συνεργασία σου με τη Heaven;

Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την εταιρία μου και τους ανθρώπους της. Και ο Σπύρος Σταμούλης και ο Νίκος Χαλκούσης και φυσικά και τα υπόλοιπα παιδιά είναι εξαιρετικοί και πολύ καλοί στη δουλειά τους. Προσπαθούμε μαζί με τα όπλα που έχουμε στη διάθεσή μας να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα πράγματα. Αυτό φάνηκε και στο δίσκο μας, από τα δώδεκα τραγούδια που περιέχει τα δέκα έχουν αγαπηθεί. Δεν βιαζόμαστε να βγάζουμε κάθε χρόνο δίσκο, δουλεύουμε σκληρά πάνω σε κάθε κομμάτι και κάνουμε κατάθεση ψυχής.

Ποια είναι η ομάδα συνεργατών σου που σε βοήθησε στη δημιουργία του δίσκου αυτού;

Η ομάδα μου είναι η ίδια εδώ και πολλά χρόνια. Ο άνθρωπος μου είναι ο Νίκος Νικολαΐδης, η εταιρία μου είναι η Heaven Music και η οικογένειά μου.

Με ποιον τρόπο επέλεξες τα κομμάτια που συμπεριέλαβες;

Ψάχνω τραγούδια που να με αγγίζουν. Επίσης καλό σημάδι είναι να βλέπω τη μητέρα μου να βάζει τα ακουστικά στα αυτιά και να ακούει τα τραγούδια μου για ώρες. Θέλω να τα ακούει η γυναίκα μου και να χαμογελάει από χαρά, αυτά μου αρκούν! Αν ένα τραγούδι γεμίζει τους ανθρώπους μου, νομίζω θα γεμίσει και το κοινό με τον ίδιο τρόπο.

Πλέον δεν κυκλοφορούν πολλοί ολοκληρωμένοι δίσκοι. Νιώθεις τυχερός που μπορείς ακόμη να το κάνεις αυτό;

Ναι, εννοείται. Νιώθω και τυχερός που ξεκίνησα στα καλά χρόνια της δισκογραφίας κι έζησα αυτό το ωραίο κομμάτι της δουλειάς. Δεν μου λείπει κάτι, είμαι γεμάτος.

Είναι πολύ σημαντικό, νομίζω, αυτό που μου λες!

Σημαντικό και σπάνιο για εμάς τους καλλιτέχνες. Αν σε αυτή την πάλη που μπαίνεις κάθε μέρα, βγεις νικητής και τα βρεις με τον εαυτό σου, ξεφεύγεις από τα κόμπλεξ και δεν προσκολλάσαι σε κάτι που δεν αξίζει. Μπορείς, λοιπόν, να είσαι ήρεμος και γεμάτος. Γενικά πιστεύω ότι ο Θεός μας δίνει όσα μπορούμε να αντέξουμε.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανασφάλειά σου;

Ο θάνατος των δικών μου ανθρώπων, δε φοβάμαι κάτι άλλο. Το σημαντικότερο όλων είναι η υγεία, αν έχουμε υγεία τα υπόλοιπα γίνονται. Γι’ αυτό εύχομαι πάντα από καρδιάς σε όλο τον κόσμο να έχει υγεία.

Που θέτεις τα προσωπικά σου όρια; Δηλαδή τι θα θυσίαζες για χάρη του επαγγέλματός σου;

Τα προσωπικά μου όρια τίθενται εκεί που αρχίζει να βλάπτεται η ψυχολογία μου. Στα πλαίσια του τραγουδιού και της δουλειάς που κάνω, έχουν έρθει στιγμές που είχα σημαντικά διλλήματα. Ωστόσο προτιμώ να μένω αληθινός στο κοινό και ότι είναι να έρθει, θα έρθει.

Έτυχε ποτέ κάποιος συνεργάτης σου να σου ζητήσει να προβάλλεις κάτι με τρόπο ώστε να πουλήσεις περισσότερο;

Όχι, δε μου έτυχε ποτέ.

Προτού παντρευτείς την Ελευθερία είχατε αρκετά χρόνια σχέση, θεωρείς ότι σου κόστισε καθόλου αυτό όσον αφορά τα επαγγελματικά σου;

Δεν είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις αυτά, να έχεις και τη σχέση σου και να ζεις την κάθε στιγμή. Μπορείς να είσαι καλός στο μαγαζί που δουλεύεις και ταυτόχρονα να έχεις και τη σχέση σου, και τους φίλους σου και όλα.

Είναι εύκολο να διατηρήσει ένας καλλιτέχνης τη σχέση του παράλληλα με το φόρτο και τις δυσκολίες της δουλειάς του;

Πολύ, όταν σε στηρίζει η σχέση σου και σε καταλαβαίνει. Αντιστοίχως, βέβαια, πρέπει κι εσύ να δείχνεις κατανόηση ανά πάσα στιγμή.

Γιατί ποτέ κανένας τραγουδιστής δεν επιλέγει για σύντροφο ζωής κάποιον του ιδίου επαγγέλματος;

Δεν ξέρω, ίσως γιατί είναι δύσκολη δουλειά. Εγώ ποτέ δεν κοίταξα επαγγέλματα, ήρθε μόνο του. Η σύζυγός μου άλλωστε είναι επίσης του χώρου.

Τι άλλαξε μετά το γάμο σας με την Ελευθερία;

Τίποτα!!! Είμαστε δεκατρία χρόνια μαζί κι όπως ήμασταν, είμαστε και τώρα. Τώρα ίσως είμαστε λίγο πιο οργανωμένοι και κάνουμε μελλοντικά σχέδια με άλλη άνεση.

Βλέπεις δηλαδή άμεσα τον εαυτό σου μπαμπά;

Βέβαια, αύριο!

Φέτος το κοινό σε απόλαυσε στο «Barbarella» της Θεσσαλονίκης, μια διαφορετική κίνηση από αυτές που έκανες τα προηγούμενα χρόνια. Τελικά προτιμάς αυτό ή τις μεγάλες, χαοτικές πίστες της Αθήνας;

Αυτή την περίοδο μου αρέσει αυτό που έκανα στη Θεσσαλονίκη περισσότερο! Διαφορετικό ρεπερτόριο, διαφορετικό χώρος και πιο πολύ τραγουδιστική διασκέδαση. Για να το καταλάβει κάποιος, θα πρέπει να έρθει να το δει. Δεν λέμε Pavarotti, αλλά είναι άλλο από αυτό που έκανα τα προηγούμενα χρόνια στην Αθήνα.

Τελικά μπορούν όλοι οι καλλιτέχνες να κάνουν τα πάντα; Είναι όλοι για όλα;

Όχι, σαφώς και δεν είναι όλοι για όλα. Εξαρτάται από το πώς έχεις γαλουχηθεί, από πού έχεις περάσει, τι έχεις κάνει και τι σου βγαίνει να κάνεις. Εμένα μου αρέσει και να καψουρεύω τον κόσμο και να τον διασκεδάζω. Κάποιοι τραγουδάνε μόνο τον έρωτα, αλλά όταν τραγουδάς μόνο τον έρωτα δεν πάει να πει ότι δεν διασκεδάζεις, απλά είναι άλλου είδους διασκέδαση.

Το πιστό κοινό ενός καλλιτέχνη, τον ακολουθεί όπου κι αν επιλέξει να εμφανιστεί αυτός;

Βεβαίως, και σε ένα καφενείο να πας, αν σε γουστάρουν θα έρθουν. Μη σου πω ότι εκεί θα έχει και πιο πολύ γούστο!

Το διαδίκτυο και τα social media, πόσο έχουν εισχωρήσει στη ζωή σου; Και γιατί δεν είσαι απόλυτα ενεργός σε αυτά;

Γιατί δεν ξέρω να το κάνω, κάνω αυθόρμητα πράγματα. Αν δεις και στο facebook γράφω με μικρά γράμματα, δεν το εμπλουτίζω. Δεν κάθομαι να το σκεφτώ πριν το γράψω, μόνο στη σελίδα μου με βοηθάει συνεργάτης μου. Απλά θέλω να δείξω κάποιες φορές την αγάπη μου και την εκτίμησή μου προς το κοινό, δεν μπορώ να μιλάω προσωπικά με όλους. Εκεί μπορεί να ανεβάσω μια φωτογραφία από μια εμφάνισή μου κάπου και να μοιραστώ το «ευχαριστώ» μου.

Γίνεται μέσω αυτών των μέσων πιο οικείος ο καλλιτέχνης προς το κοινό;

Βοηθάνε πολύ! Όλος ο κόσμος εκεί είναι… Παλιά ανοίγαμε μια εφημερίδα, τώρα ανοίγουμε το κινητό. Τώρα ενημερώνεσαι, διαβάζεις, μαθαίνεις σε ηλεκτρονική μορφή. Καμιά φορά μπαίνω κι εγώ να χαζέψω στο facebook και αν και εκνευρίζομαι γιατί χάνομαι πολλές ώρες εκεί μέσα, από το ένα πράγμα πάω στο άλλο και στην τελική μαθαίνω και πέντε πράγματα. Είναι μόρφωση κι αυτό.

Θέλω να μου πεις έναν καλλιτέχνη με τον οποίο δεν έχεις ακόμη συνεργαστεί και θα το ήθελες πολύ να συμβεί στο μέλλον.

Ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον Αντώνη Βαρδή και θα ήταν τεράστια τιμή μου, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα. Θα ήθελα να συνεργαστώ με το Αντώνη Ρέμο αλλά και με το Θέμη Αδαμαντίδη. Το δεύτερο νομίζω θα ήταν πρόταση / έκπληξη, ο Θέμης είναι από τις πιο σημαντικές φωνές του λαϊκού πενταγράμμου. Μακάρι να συμβούν στο μέλλον!

Κλείνοντας, πες μου ένα σχήμα που επισκέφτηκες φέτος και σου άρεσε πολύ!

Δεν έχω προλάβει να πάω ακόμη πουθενά, να σου πω την αλήθεια. Μόλις τελείωσα τις εμφανίσεις μου και δεν είχα ακόμη το χρόνο να το κάνω. Θέλω να πάω όμως και θα το κάνω σύντομα!

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη