Συνέντευξη | Γιώργος Παπαδόπουλος: «Στις μέρες που ζούμε δεν πρόκειται κανένας καλλιτέχνης να γίνει πλούσιος με τίμιο τρόπο!»

Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη τον συνάντησαν από κοντά και εκείνος με περίσσεια ευγένεια και χαμόγελο απάντησε πολλά και ενδιαφέροντα ερωτήματα! Πόσο επιλεκτικός είναι στο να δίνει συνεντεύξεις, τι τον ενοχλεί στην ελληνική δισκογραφία, πόσο εύκολο ήταν να αφήσει την Κύπρο και να κάνει ένα νέα ξεκίνημα στην Ελλάδα, ποιος είναι ο μεγαλύτερος του φόβος και πόσο αναμενόμενη ήταν για εκείνον η τεράστια επιτυχία που γνωρίζει το νέο του τραγούδι «Σπάστα»;;;

Ένας Γιώργος Παπαδόπουλος αποκαλυπτικός και με άποψη… Διαβάστε τη συνέντευξη και θα καταλάβετε τι εννοούμε!!!

Γιώργο χαίρομαι πάρα πολύ που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη και θα ήθελα να σε ρωτήσω κατά πόσο είσαι επιλεκτικός στις συνεντεύξεις σου;

Πιο παλιά ήμουν όχι τόσο επιλεκτικός απλά φοβόμουν για το τι θα με ρωτήσουν και δεν ήξερα πώς να το χειριστώ όλο αυτό. Ήμουν πρωτάρης με τις συνεντεύξεις, αλλά πλέον κατάλαβα πως όταν είσαι ο εαυτός σου και λες τα πράγματα με το όνομά τους λειτουργεί θετικά, κι αυτό κάνω.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν σου ζητάνε μια συνέντευξη;

Δεν με φοβίζει κάτι και το πρώτο που σκέφτομαι είναι το τι έχω να πω για τη δουλειά μου. Θεωρώ άσκοπο να κάτσω να δώσω μια συνέντευξη και να πω τα ίδια πράγματα που είπα πριν τρεις μήνες. Για αυτό και όταν δίνω μια συνέντευξη θέλω να έχω κάτι καινούριο να συζητήσω.

Υπάρχουν καλλιτέχνες που σκέφτονται με τον τρόπο που μόλις μου ανέφερες – και θέλουν να απασχολούν και να είναι στην επικαιρότητα λόγω της δουλειάς τους – και κάποιοι άλλοι που για να έχουν διάρκεια θεωρούν ότι πρέπει να απασχολούν με οποιοδήποτε τρόπο.

Υπάρχει αυτό που λες. Όμως αυτό που πιστεύω είναι πως για να έχεις διάρκεια πρέπει να δουλεύεις, γιατί μόνο έτσι έχεις κάτι να πεις. Πρέπει να παράγεις έργο για να μιλήσεις για αυτό. Όταν δεν παράγεις έργο και η μόνη σου σκέψη είναι πως θα επιβιώσεις σε αυτό τον χώρο και δεν ψάχνεις την απάντηση στη δουλειά σου, αλλά προσπαθείς να δημιουργήσεις έναν μύθο ή μια σχέση ή ένα μυστήριο γύρω από το όνομά σου, τότε χάνεις τον στόχο και δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου.

Αρκετοί managers ή εταιρείες θεωρούν πως ο καλλιτέχνης πρέπει να απασχολεί τα Μέσα, με οτιδήποτε για να έχει τον κόσμο σε εγρήγορση και να του τραβάει συνέχεια την προσοχή.

Θα συμφωνούσα σε ότι λες πριν από 8 χρόνια. Πλέον ο κόσμος είναι ήδη σε εγρήγορση για έναν καλλιτέχνη και τον ακολουθεί σε όλα τα social media. Ξέρει λοιπόν ανά πάσα στιγμή που είναι ο καλλιτέχνης, τι κάνει ή τι τρώει, όπως και ποιο το νέο του τραγούδι. Οπότε ενημερώνεται άμεσα.

Είσαι υπέρ των social media αρκεί ο καθένας τα χειρίζεται στα όρια που εκείνος θεωρεί σωστά, ανάλογα με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του;

Ναι ακριβώς αυτό. Είμαι υπέρ των social media, αλλά με ένα όριο. Δηλαδή θεωρώ άσκοπο να ανεβάζω το μεσημεριανό μου καθημερινά, τόσο γιατί το θεωρώ άσκοπο, αλλά και γιατί δεν αφορά τη δουλειά μου. Δεν αφορά κανέναν το τι τρώω κάθε μεσημέρι. Άλλο πάλι να ενθουσιαστώ με ένα φαγητό το μήνα και να το ανεβάσω γιατί για παράδειγμα θέλω να ευχαριστήσω έναν φίλο που το μαγείρεψε. Δεν επιθυμώ να κάνω τη ζωή μου reality μέσα από τα social media.

Ο κόσμος πιστεύεις πως έχει ανάγκη να μαθαίνει πράγματα για τον καλλιτέχνη που αγαπά και θαυμάζει;

Δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχουν άνθρωποι που ξυπνάνε και έχουν στο μυαλό τους το τι κάνει ο Γιώργος Παπαδόπουλος. Είναι τόσα τα προβλήματα που είναι πιο σημαντικά. Αν και δεν θέλω να πάω τη κουβέντα εκεί, αναγκαστικά πάει, γιατί τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα τα ζούμε έντονα όλοι στο πετσί μας. Το ρεύμα, το νερό, τα τηλέφωνα, το ενοίκιο, ο κόσμος που δεν παίρνει συντάξεις… έχουν χιλιάδες σημαντικά προβλήματα επιβίωσης και δεν νομίζω πως ασχολείται κανείς τόσο πολύ με το τι κάνουν καθημερινά οι καλλιτέχνες, κι όχι μόνο με μένα, αλλά και με τεράστια ονόματα της Ελλάδας. Οι καλλιτέχνες είμαστε μια ευχάριστη νότα σε όλα αυτά τα προβλήματα, μέσω των τραγουδιών μας και των φωτογραφιών που καμιά φορά ανεβάζουμε.

Παρακολουθώ και η ίδια τα social media έχω παρατηρήσει πως όταν ανεβάζεις κάτι ή κάποιος άλλος ανεβάζει κάτι κι είσαι κι εσύ στην φωτογραφία, υπάρχουν θαυμάστριες που εκδηλώνουν έντονα τον θαυμασμό τους. Εσύ πώς το βλέπεις αυτό και πώς σε κάνει να αισθάνεσαι;

Σαφώς κι είναι ένας τρόπος τα social media να επικοινωνήσει κάποιος μαζί σου. Παλιότερα δεν υπήρχαν όλα αυτά. Το κοινό είχε μόνο το cd σου. Τώρα με το σχόλιο που μπορεί να αφήσει κάτω από μια φωτογραφία σου, ουσιαστικά επικοινωνεί μαζί σου και χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω κάποιο σχόλιο ή likes. Αυτό γιατί πάντα ανεβάζω πράγματα που αφορούν τη δουλειά μου, ένα μέρος που θα πάω να τραγουδήσω, μια συνεργασία, ένα τραγούδι, το The Voice, οπότε χαίρομαι που ο κόσμος με ακολουθεί και μέσα από τα social media μαθαίνει για τη δουλειά μου.

Είσαι ένας καλλιτέχνης που θεωρώ διατηρεί χαμηλούς τόνους και όντως απασχολείς μόνο μέσα από τη δουλειά σου. Είναι εύκολο αυτό;

Δεν το προσπαθώ καθόλου πίστεψέ με, το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα. Υπάρχουν άτομα που απλά κάνουν τη δουλειά τους και άλλα που προσπαθούν να απασχολήσουν με θέματα πέραν της δουλειάς τους.

Αυτό έχει να κάνει με την ποιότητα του κάθε ανθρώπου;

Πιστεύω πως είναι θέμα προσωπικότητας και θέμα του πόσο αντιλαμβάνεσαι τον χώρο και τη δουλειά που κάνεις, αλλά και πόσο σέβεσαι τον εαυτό σου τελικά. Δεν θα ανέβαζα ποτέ μια φωτογραφία μου γυμνός στο κρεβάτι για παράδειγμα. Το ίδιο πράγμα είναι διαφορετικό να το κάνω σε ένα video clip. Αλλά να ανεβάσω κάτι τέτοιο από την προσωπική μου ζωή, μια προσωπική στιγμή, το ίδιο μου το κρεβάτι δεν θα το έκανα.

Σου έχει τύχει να σου ζητήσουν να δώσεις μια συνέντευξη και παράλληλα να σου ζητήσουν να πεις κάτι που θα πουλήσει;

Πάρα πολλές φορές.

Κι εκεί τι κάνεις;

Εκεί απαντώ πως αν θεωρούν πως αυτά που έχω να πω δεν θα πουλήσουν τότε ας το αφήσουμε.

Θεωρείς πως οι καλλιτέχνες που τραγουδάτε αλλά και γράφετε τραγούδια έχετε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης από εκείνους που κάνουν το ένα από τα δύο;

Σίγουρα βοηθάει το να είσαι μουσικός και να γράφεις δικά σου τραγούδια γιατί μπορείς να εκφραστείς μέσα από κάτι δικό σου 100%. Επίσης δεν έχεις το άγχος του τραγουδιστή που ψάχνει να βρει τραγούδια. Έχεις όμως το άγχος του πότε θα σου έρθει η έμπνευση, τι ώρα, ποια μέρα, σε ποιο μήνα, χρόνο και χρονικό διάστημα θα γράψεις το τραγούδι. Εντούτοις, πίστεψέ με πως είναι πολύ μαγικό αυτό το συναίσθημα του τραγουδοποιού, το να συμβαίνει αυτό το πράγμα, η έμπνευση ή φώτιση. Το να γράφεις τα δικά σου τραγούδια και να τα τραγουδάς είναι ευλογία.

Εξαιτίας όλου αυτού του συναισθήματος είσαι ίσως λίγο πιο αυστηρός στο να ερμηνεύσεις τραγούδια ενός άλλου δημιουργού;

Ίσως επειδή γράφω κιόλας να είμαι πιο επιλεκτικός στο ποια τραγούδια που δεν έχω γράψει θα τραγουδήσω στο πρόγραμμά μου. Ίσως μόνο αυτό, γιατί ο καθένας γράφει με τον δικό του τρόπο, τη δική του ταυτότητα.

Ανέφερες την «ταυτότητα»… έχουμε φτάσει πιστεύεις σε μια εποχή που λέμε «πουλάει αυτό» οπότε ας το αντιγράψουμε άσχετα αν μας ταιριάζει ή όχι;

Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος. Έχουμε δει όλοι καριέρες και καλλιτέχνες να καταστρέφονται για αυτό το πράγμα

Δεν είναι όλοι οι καλλιτέχνες για όλα θεωρείς;

Κοίτα αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση και θα προσπαθήσω να το περιγράψω όσο πιο σύντομα μπορώ. Είναι ωραίο να πειραματίζεσαι, να κάνεις συνεργασίες, ακόμα και μερικές που είναι κόντρα με αυτό που αντιπροσωπεύεις εσύ, τόσο δισκογραφικά όσο κι επί σκηνής. Το να προσπαθήσεις όμως να αντιγράψεις κάτι επιτυχημένο που δεν είναι στα μέτρα σου είναι κρίμα κι εκεί την πατάνε πολλοί, γιατί προσπαθούν να βγάλουν ένα τραγούδι σαν αυτό που τα σπάει τώρα στο ραδιόφωνο. Μα αυτό το τραγούδι αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή είναι που τα σπάει στο ραδιόφωνο, γιατί να ακούσει ο κόσμος από σένα ένα παρόμοιο, που μπορεί να είναι και χειρότερο σε τρεις μήνες;

Αντίστοιχα μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να αντιγράψει κι έναν καλλιτέχνη;

Αυτό δεν γίνεται. Μπορείς να το προσπαθήσεις αλλά δεν θα το επιτύχεις ποτέ. Ο κάθε καλλιτέχνης και ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά στον τρόπο που θα μιλήσει ή που θα τραγουδήσει, που θα σε κοιτάξει ή θα σου μεταφέρει την ενέργειά του επί σκηνής, είναι τελείως διαφορετικός. Οπότε το να προσπαθήσω εγώ για παράδειγμα να το παίξω Νότης Σφακιανάκης δεν θα πείσω κανέναν, γιατί δεν θα είμαι ποτέ ούτε το μισό του μισού αυτού που αντιπροσωπεύει. Εάν όμως προσπαθήσω να βρω τα δικά μου στοιχεία, να τα βελτιώσω και να τα αναπτύξω θα είμαι ο καλύτερος Γιώργος Παπαδόπουλος.

Θεωρείς πως έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα και λόγω κρίσης που σίγουρα έχει επηρεάσει, δεν υπάρχει η υπομονή στους καλλιτέχνες, κι ίσως βιάζονται και θέλουν να φτάσουν στην επιτυχία;

Εξαρτάται τι ζητάς και ποιος είναι ο στόχος σου. Αν είναι να γίνεις διάσημος και να κάνεις επιτυχία σαφώς αυτό θα σε τρώει από μέσα σου, δεν θα μπορείς να κοιμάσαι τα βράδια και θα σκέφτεσαι μόνο αυτό. Όταν όμως θα σκέφτεσαι πώς θα είσαι σε 20 χρόνια και τι θα έχεις αφήσει πίσω σου αλλάζει το θέμα. Γιατί ουσιαστικά εμείς οι καλλιτέχνες γι’ αυτό δουλεύουμε, για να αφήσουμε κάτι πίσω μας και να μπορούμε σε 20 χρόνια από τώρα να πούμε πως έχουμε βγάλει 100 τραγούδια και το ένα, όχι παραπάνω, έμεινε στην ιστορία της μουσικής στην Ελλάδα.

Ποιος είναι ο στόχος που είχες όταν ξεκίνησες και ακόμα τον έχεις να σε οδηγεί στην καριέρα σου;

Θέλω η μουσική μου να γράψει τη δική της ιστορία στην Ελλάδα.

Με ποιο τρόπο επιλέγεις σε ποιους καλλιτέχνες θα δώσεις τα τραγούδια σου;

Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η χημεία. Καταρχάς δεν με επιλέγουν οι τραγουδιστές να τους δώσω τραγούδι μου αλλά εγώ επιλέγω που θα δώσω κάποιο τραγούδι μου. Έρχεται ένας καλλιτέχνης και μου ζητάει ένα τραγούδι, κι αν τον γουστάρω σαν φωνή, σαν άνθρωπο, σαν καλλιτέχνη και έχουμε και χημεία, τα 4 αυτά συστατικά, τότε του γράφω ένα τραγούδι με την ψυχή μου, όχι απλά κάτι για να λέω μετά πως «έγραψα κάτι για τον Πάνο Κιάμο ή τη Μελίνα Ασλανίδου». Θέλω το τραγούδι που θα δώσω σε κάποιον καλλιτέχνη να είναι αυτό που θα απογειώσει την καριέρα του.

Τι ήταν το έναυσμα στο να φτάσουμε στο σημείο αυτή τη στιγμή να ακούγεται και να είναι αποδεκτό πως ο Γιώργος Παπαδόπουλος είναι ένας πάρα πολύ καλός συνθέτης;

Δεν μπορώ να ξέρω σίγουρα. Ίσως αυτό που σου ανέφερα και πριν, πως δίνω τραγούδια που θα κάνουν τη διαφορά και που πιστεύω πως έρχονται κόντρα με τον καλλιτέχνη ή είναι ακριβώς στα μέτρα του. Προσπαθώ να γράφω καλά τραγούδια. Δεν ξεπετάω κανέναν και αντιμετωπίζω κάθε κομμάτι του δίσκου μου ξεχωριστά σαν να είναι μια μεγάλη επιτυχία. Κι αυτό θέλω να κάνω κι όταν δίνω δικό μου τραγούδι σε άλλον καλλιτέχνη.

Θες να μου αναφέρεις ένα τραγούδι που έδωσες σε κάποιο καλλιτέχνη και ίσως μετάνιωσες που το έκανες;

Ποτέ δεν έχω μετανιώσει για τραγούδι που έδωσα.

Δεν σου έχει καν περάσει η σκέψη από το μυαλό πως ίσως αυτό το τραγούδι θα μπορούσες να το έχεις πει κι εσύ;

Όταν γράφω ένα τραγούδι για κάποιον καλλιτέχνη είναι πλέον δικό του. Γράφω ένα τραγούδι, το δίνω στον καλλιτέχνη, μπαίνουμε σε ένα στούντιο να το δοκιμάσει, να δούμε αν του ταιριάζει κι αν του πάει και αν το θέλει είναι δικό του, αν όχι το λέω εγώ ή το δίνω σε κάποιον άλλο καλλιτέχνη που θεωρώ πως ταιριάζει. Αλλά να πάρω τραγούδια πίσω από καλλιτέχνη που έχω δώσει ή να μετανιώσω που τα έδωσα δεν το έχω κάνει ποτέ.

Με την ίδια ευκολία μπορείς να γράψεις και να δώσεις ένα τραγούδι στον Πάνο Κιάμο για παράδειγμα, που είναι πιο λαϊκός καλλιτεχνικός, στην Ελένη Φουρέιρα που είναι ποπ και τη Μελίνα Ασλανίδου που είναι έντεχνη; Χρησιμοποιώ όρους που πολλοί τους αποδέχονται για να γίνει κατανοητός ο διαχωρισμός.

Είναι τρεις διαφορετικοί καλλιτέχνες, αλλά ταυτόχρονα τόσο ίδιοι. Θα μπορούσα να γράψω το ίδιο τραγούδι και για τους τρεις. Ο Πάνος Κιάμος θα το έκανε λαϊκό, η Ελένη Φουρέιρα ποπ και η Μελίνα Ασλανίδου λαϊκό με στοιχεία έντεχνου.

Θες να μου το εξηγήσεις λίγο περισσότερο αυτό;

Πιστεύω πως ο καλλιτέχνης ορίζει πως θα φτάσει το τραγούδι στα αυτιά του κόσμου.

Δεν υπάρχει όμως αυτό που λέμε ταυτότητα του τραγουδιού, κάτι που το κάνει ξεχωριστό;

Η ενορχήστρωση του τραγουδιού του δίνει ταυτότητα. Η μελωδία συνήθως έχει λίγες νότες. Υπάρχουν βέβαια εκατομμύρια κλίμακες που οδηγούν σε άλλα μονοπάτια. Θα μπορούσε όμως για παράδειγμα να διασκευάσει ο Πάνος Κιάμος τραγούδι του Σωκράτη Μάλαμα και να το φέρει στα δικά του μέτρα με την ίδια μελωδία ακριβώς.

Γιατί θεωρείς πως ο διαχωρισμός αυτός στη μουσική είναι τόσο έντονος; Καμιά φορά το λέμε και υποτιμητικά, αναφερόμενοι σε κάποιο τραγούδι ως ποιοτικό ή εμπορικό.

Είναι τραγικό. Η μουσική είναι μία, δεν έχει γλώσσα, ούτε φυλή, ούτε χρώμα. Μπορεί να ακούσω ένα τραγούδι γαλλικό, χωρίς να ξέρω Γαλλικά και να μου σηκωθεί η τρίχα. Μπορεί να ακούσει ένας Γάλλος ποντιακό τραγούδι και να αισθανθεί αντίστοιχα. Η μουσική είναι παγκόσμια και δεν μπορείς να της βάλεις ταμπέλες. Δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα.

Το καινούριο σου τραγούδι «Σπάσ’τα» πραγματικά έσπασε τα ρεκόρ. Πίστευες πως θα αγαπηθεί τόσο πολύ από τον κόσμο και τόσο έντονα;

Κοίτα υπάρχουν τραγούδια που από την ώρα που τα γράφω αισθάνομαι έντονα πως θα γίνουν επιτυχία. Τις περισσότερες φορές πέφτω μέσα. Για το «Σπάσ’τα» δεν είχα προλάβει να το αφομοιώσω ότι το έγραψα και ετοιμάζομαι να βγάλω καινούριο τραγούδι. Πέρασα μια περίοδο ξηρασίας από άποψη έμπνευσης, λόγω χρόνου, αλλά και λόγω διάθεσης. Δεν είχα βρει ή δεν μου είχε έρθει η επιφοίτηση. Όταν ήρθε λοιπόν, ήταν ένα περίεργο διάστημα της ζωής μου που ήμουν ανάμεσα σε μαγαζί, στο studio γράφοντας τραγούδια για άλλους και το έκανα χωρίς να είμαι σίγουρος πως θα φτάναμε σήμερα να αγαπηθεί έτσι. Έγραψα πρώτα τη μελωδία κι ύστερα έβαλα τον στίχο. Την ώρα που το έγραφα δεν ήξερα πως θα είναι επιτυχία. Όταν όμως το τελειώσαμε στο studio έγινε και το mastering θα είμαι ειλικρινής πως ούτε τότε (γέλια!). Πιστεύω πως είναι πολύ καλό τραγούδι παρ’ όλα αυτά, έχω γράψει τη μουσική και τον στίχο σε αυτό, κάτι που δεν συνηθίζω να το κάνω και χαίρομαι πολύ που ο κόσμος το έχει αγαπήσει και το έχει αγκαλιάσει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Ένα τραγούδι πιστεύεις πως φτάνει για να απογειώσει τη καριέρα ενός καλλιτέχνη;

Ναι, φτάνει να την απογειώσει για τρία χρόνια. Ένα τραγούδι μπορεί να βάλει κάποιον στην πρώτη γραμμή και να τον διατηρήσει για άλλα 10 στη Πέμπτη γραμμή.

Ποιο είναι το κλειδί στο να γίνει επιτυχία ένα κομμάτι; Ο τραγουδιστής που το ερμηνεύει; Η μουσική; Ο στίχος;

Δεν έχω ιδέα, πραγματικά δεν ξέρω. Υποψιάζομαι πως είναι η αλήθεια που υπάρχει σε ένα τραγούδι, το πώς δημιουργήθηκε. Γι’ αυτό υπάρχουν και φαινόμενα καλλιτεχνών άγνωστων που σκάνε με ένα τραγούδι και «πέφτει» η Ελλάδα. Έτσι υπάρχει ο Ρέμος, η Ασλανίδου, η Βίσση, ο Παπαδόπουλος κάτω από ένα τραγούδι κάποιου αγνώστου που δεν ξέρουμε καλά καλά το πρόσωπό του.

Πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος των ραδιοφώνων ώστε να γίνει επιτυχία ένα τραγούδι;

Σίγουρα βοηθάει το ραδιόφωνο πάρα πολύ, αλλά το ίδιο βοηθάει και το διαδίκτυο. Στο διαδίκτυο μπορείς να είσαι εσύ ο παραγωγός του εαυτού σου, μπαίνεις στο YouTube και φτιάχνεις τη δική σου λίστα, άρα ακούς αυτό που θέλεις εσύ χωρίς διαφημίσεις!

Έχουμε φτάσει, πιστεύεις, στο σημείο να μην μπορούμε να ακούσουμε αυτά που θέλουμε; Γίνεται δηλαδή κατά κάποιον τρόπο «πλύση εγκεφάλου»;

Πάντα γινόταν! Σε αντίθεση βέβαια με κάποιους που λένε ότι σήμερα γίνεται περισσότερο, εγώ πιστεύω ότι παλιά ήταν πιο έντονο. Παλιά υπήρχαν λιγότεροι καλλιτέχνες άρα ακούγαμε πολύ περισσότερα τραγούδια τους.

Σε φοβίζει το γεγονός πως βγαίνουν καινούριοι καλλιτέχνες συνεχώς;

Υπάρχει χώρος για όλους. Για τους καλούς υπάρχει πολύς χώρος. Και για κάποιους που θέλουν απλά να πειραματιστούν και να γίνουν διάσημοι υπάρχει χώρος, απλά το σύστημα θα τους πετάξει έξω σύντομα. Όλοι μπορούν να μπουν και να κολυμπήσουν, κάποιος θα φτάσει δέκα μέτρα, κάποιος θα πάει μέχρι τη σημαδούρα και κάποιος άλλος θα φορέσει στολή δύτη και αναπνευστήρα και θα τερματίσει. Όλοι μπορούν, το θέμα είναι ποιος θα φτάσει πιο μακριά.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος σχετικά με το επάγγελμά σου;

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να χάσω την έμπνευσή μου. Γι’ αυτό και δεν βιάζομαι, δεν με βλέπετε να γράφω δέκα τραγούδια στον Κιάμο, δέκα στην Ασλανίδου, δέκα στο Στέλιο Ρόκκο… Δεν είμαι «εργοστάσιο» τραγουδιών, θα επιμεληθώ τρία – τέσσερα τραγούδια το χρόνο για να βάλω τα δυνατά μου σε αυτά. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό για εκατό τραγούδια.

Από πού εμπνέεσαι;

Από αυτά που βιώνω, από αυτά που βιώνουν άνθρωποι δίπλα μου, από μία ιστορία που θα μου πεις εσύ, από μία ιστορία που θα μου πει ένας φίλος μου, από κάτι που θα δω στην τηλεόραση και θα με αγγίξει, από μία ταινία… Τα πάντα μπορούν να με εμπνεύσουν!

Φέτος συμμετείχες πολύ ενεργά στο «The Voice». Υπάρχει διχογνωμία σχετικά με την επιτυχία και την ποιότητα των καλλιτεχνών που βγαίνουν από αυτά τα talent shows. Εσένα ποια είναι η γνώμη σου;

Συμμερίζομαι κάθε άποψη. Μπορεί ένας νέος καλλιτέχνης και μόνος του να ξεκινήσει να κάνει πράγματα, αλλά το «The Voice» είναι μία μεγάλη ευκαιρία, είναι ένα σκαλοπάτι για να κάνει κάποιος πράγματα. Στο τέλος της μέρας, είναι στο χέρι του καθενός να διαχειριστεί την προβολή που προσφέρει ένα τέτοιο παιχνίδι.

Είναι όμως εύκολο να διαχειριστεί κάποιος την προβολή που του προσφέρει ένα τέτοιο παιχνίδι;

Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο το να είσαι τη μία μέρα σπίτι σου και να μην σε ξέρει άνθρωπος και την άλλη να είσαι στην τηλεόραση και να σε βλέπει όλη η Ελλάδα. Σε σταματάνε στο δρόμο, σου μιλάνε, σου φωνάζουν, σου φτιάχνουν γκρουπάκια στο facebook, ασχολούνται μαζί σου οι δημοσιογράφοι… δυστυχώς δεν σε προετοιμάζει κανένας γι’ αυτό.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το «ναι» ώστε να συμμετέχεις στο «The Voice» ως βοηθός στην ομάδα της Μελίνας Ασλανίδου για τα battles;

Με τη Μελίνα είμαστε πάρα πολύ καλοί φίλοι. Της έγραψα όλο τον προηγούμενο δίσκο, της έγραψα και το καινούριο τραγούδι της το «Να με Δικαιολογήσεις», μου έκανε την πρόταση και είπα αμέσως το ναι. Δεν είπα «Ναι, να το συζητήσουμε», της είπα «Ωραία, πότε ξεκινάμε;»!

Ανεξάρτητα από το γεγονός πως συμμετείχες στην ομάδα της Μελίνας Ασλανίδου, από ποια ομάδα θεωρείς ότι προέρχεται η «φωνή»;

Σχεδόν όλα τα παιδιά που έφτασαν στα battles έχουν προοπτικές ώστε να κάνουν καριέρα. Η φωνή για φέτος ήταν στην ομάδα της Μελίνας Ασλανίδου. Δεν έχει να κάνει με το ποιος κέρδισε, ποιος ήρθε δεύτερος ή τρίτος ή ποιος έφυγε στα battles. Όπως είπα και προηγουμένως σημασία έχει στο τέλος πως θα το διαχειριστείς και τι στόχους θα θέσεις. Δεν πρέπει να παρεκκλίνεις από τους στόχους σου!

Άρα ο στόχος ενός καλλιτέχνη ποιος πρέπει να είναι; Να βγάλει ένα καλό τραγούδι; Να είναι αληθινός;

Το δεύτερο, πρέπει να είναι αληθινός και να μεταδίδει την αλήθεια του μέσα από τα τραγούδια του. Πρέπει να λες τραγούδια που πιστεύεις ότι εκφράζουν εσένα πρώτα και σίγουρα θα εκφράσουν κι άλλους προς τα έξω. Αν εκφράζουν εσένα, σίγουρα θα πείσεις κι άλλον έναν, δύο, τρεις, δέκα…

Κατάγεσαι από την Κύπρο, όπως και πολλοί άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες που έχουν έρθει και κάνουν καριέρα στην Ελλάδα. Δεν μπορεί η Κύπρος να στηρίξει καριέρες εγχώρια; Γιατί, πιστεύεις, ότι στρέφεστε προς την Ελλάδα;

Η Κύπρος είναι ένα πολύ μικρό νησί. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει οι κύπριοι κι αγκαλιάζουν τους κύπριους καλλιτέχνες, παλιότερα αυτό δε συνέβαινε. Εάν ήσουν κύπριος, δικό τους «προϊόν», δε σου δίνανε και πολύ σημασία. Έπρεπε να ‘ρθεις Ελλάδα για να τα καταφέρεις και μετά να σου πουν μπράβο. Στην Κύπρο μπορείς να κάνεις τρία – τέσσερα συγκεκριμένα βήματα και μετά απλά επαναλαμβάνεσαι ή διατηρείσαι εκεί.

Υπάρχουν δισκογραφικές εταιρίες στην Κύπρο;

Υπήρχαν παλιά, τώρα νομίζω πως δεν υπάρχουν.

Ήταν δύσκολο για σένα να αφήσεις την Κύπρο και να έρθεις στην Ελλάδα; Έχεις συνηθίσει εδώ;

Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να αφήσω τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Η Κύπρος μου προσέφερε μία ασφάλεια γιατί είναι ο τόπος που γεννήθηκα, και γι’ αυτό το λόγο ήταν δύσκολο να φύγω. Ήρθα στην Αθήνα μετά από παρότρυνση του συνεργάτη μου του Νικόλα Νικολάου, είχα προτάσεις από έξι δισκογραφικές εταιρίες. Ήρθα, έκανα κάποια ραντεβού αλλά δεν ήμουν σίγουρος εάν θα μείνω μόνιμα. Γύρισα για ένα τρίμηνο ακόμη στην Κύπρο και το σκεφτόμουν. Έλεγα «Γιατί να φύγω; Μέχρι τώρα έχω βγάλει τρεις δίσκους εδώ που γίνανε όλοι χρυσοί, τραγουδάω σε μαγαζί…». Σ’ αυτούς τους τρεις μήνες ευτυχώς με φώτισε ο θεός και κατάλαβα τελικά ότι αυτό το πράγμα θέλω να το κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου. Αντιλήφθηκα ότι αυτή η ρουτίνα του μικρόκοσμού μου στην Κύπρο δε θα με βοηθούσε όσον αφορά την έμπνευση και τη δουλειά μου στη μουσική γενικότερα. Είχα την ασφάλειά μου και δεν πολεμούσα για να κερδίσω περισσότερα. Τελικά το αποφάσισα και ήρθα στην Ελλάδα το 2007.

Εκτός από την οικογένεια και τους φίλους σου, τι είναι αυτό που σου λείπει από την Κύπρο όταν έχεις καιρό να πας;

Το φαγητό της μαμάς μου! Σαν το φαγητό της μαμάς μου, πουθενά. Είναι πάρα πολλά που μου λείπουν από την Κύπρο. Μου λείπουν τα αδέρφια μου όταν καθόμαστε μέχρι το πρωί και συζητάμε… Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις είναι από την Κύπρο! Ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μου ανήκει ακόμα στην Κύπρο και θα της ανήκει για πάντα.

Θεωρείς ότι οι καλλιτέχνες ζουν μέσα στο δικό τους «μικρόκοσμο»; Αντιλαμβάνονται δηλαδή λίγο διαφορετικά πράγματα;

Δεν θα το έλεγα ακριβώς έτσι, θα έλεγα ότι κάθε καλλιτέχνης έχει μία παιδικότητα μέσα του. Ουσιαστικά αυτό θα πει καλλιτέχνης, ότι δε μεγαλώνεις ποτέ, είσαι πάντα ρομαντικός, βλέπεις ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν και καλύτερα, ζεις με μια ελπίδα μέσα σου…

Είναι πιο εύκολη η ζωή των καλλιτεχνών και των ανθρώπων που τους περιβάλλουν;

Όχι, δε συμφωνώ καθόλου με αυτό. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, δεν μπορείς να πεις ότι η ζωή των καλλιτεχνών είναι πιο εύκολη από των υπολοίπων ανθρώπων. Όπως όλοι βιώνουν την κρίση, με τον ίδιο τρόπο τη βιώνουν και οι καλλιτέχνες και μη σου πω και λίγο πιο έντονα. Υπάρχουν καλλιτέχνες που έκαναν τεράστιες καριέρες και τώρα με την κρίση δεν ξέρουν που να μείνουν. Και σε πέντε χρόνια να κάνουμε μία συνέντευξη πάλι και να με ρωτήσεις πόσα χρήματα έχω στην τράπεζα, η απάντηση θα είναι ίδια με την τωρινή, μηδέν. Στις μέρες που ζούμε δεν πρόκειται κανένας καλλιτέχνης να γίνει πλούσιος με τίμιο τρόπο.

Παρόλα αυτά έχει δημιουργηθεί με τα χρόνια μία αρνητική εικόνα σχετικά με τις αμοιβές των καλλιτεχνών αλλά και το lifestyle τους. Πιστεύεις ότι ο κόσμος βλέπει τους καλλιτέχνες και λίγο ανταγωνιστικά εξαιτίας αυτού;

Μπορεί να φταίνε και οι καλλιτέχνες οι ίδιοι σε αυτό. Ίσως υπάρχουν τέτοιες νοοτροπίες και τέτοιες σκέψεις από τον κόσμο, αλλά φταίμε κι οι καλλιτέχνες όμως που δείχνουμε προς τα έξω ότι ζούμε σε ένα δικό μας κόσμο κι ότι περνάμε τέλεια, ότι έχουμε λεφτά και λοιπά. Αυτά δεν ισχύουν, η αμερικανιά που κουβαλάνε οι Έλληνες καλλιτέχνες σήμερα εμένα δεν με αγγίζει. Δεν σου κρύβω ότι έχω μπει κι εγώ πολλές φορές στο σκεπτικό του να το παίξω star όπως στην Αμερική, αλλά δεν υπάρχει αυτό το πράγμα εδώ. Στην Ελλάδα όλοι ένα χωριό είμαστε, καλό χωριό βέβαια, με μεγάλες δυνατότητες και θα ‘πρεπε οι Αμερικάνοι να ζηλεύουν εμάς κι όχι το αντίστροφο. Δυστυχώς όμως αντιγράφουμε και τα τραγούδια τους και τον τρόπο ζωής τους. Η αντιγραφή ποτέ δεν είναι τόσο καλή όσο το πρωτότυπο!

Πόση υπομονή χρειάζεται να έχει ένας καλλιτέχνης για να κάνει πράγματα δικά του;

Πρέπει να διαθέτει μεγάλη υπομονή. Κι ας το διευρύνουμε λίγο το θέμα, η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου, είναι μεγάλο αυτό που λέω αλλά ας μου βρει κάποιος πιο όμορφη χώρα από την Ελλάδα. Τα μυαλά της Ελλάδας δεν υπάρχουν! Η δημοκρατία, η φιλοσοφία… όλα από την Ελλάδα ξεκίνησαν. Είναι στο DNA μας όλο αυτό. Όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες είναι Έλληνες, απορώ γιατί δεν τους κρατάμε εδώ. Και με τους καλλιτέχνες το ίδιο συμβαίνει, ντροπή μας που δεν τους κρατάμε εδώ προσφέροντάς τους ότι και στο εξωτερικό. Δεν τους σεβόμαστε και δεν έχουν έτσι μέλλον στην Ελλάδα.

Η οικονομική κρίση που βιώνουμε ποιον τομέα πιστεύεις ότι έχει πλήξει περισσότερο;

Την ψυχολογία μας έχει πλήξει πιο πολύ, την ψυχολογία του Έλληνα.

Ας πάμε σε κάτι ποιο ευχάριστο… τι ετοιμάζεις στα επόμενα δισκογραφικά σου σχέδια;

Ετοιμάζω το δίσκο μου που ευελπιστώ να κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο. Μεγάλες εκπλήξεις να περιμένετε από αυτό το δίσκο.

Μπορείς να μας αποκαλύψεις μία από αυτές;

Έχω πάθει κι έχω μάθει, γι’ αυτό δεν αποκαλύπτω τα σχέδια μου μέχρι να γίνουν πραγματικότητα και να είμαι βέβαιος. Εάν δεν έχω το δίσκο στα χέρια μου έτοιμο, δεν μπορώ να σου πω τίποτα.

Ετοιμάζεις δίσκο, πράγμα σπάνιο για την ελληνική μουσική σήμερα. Πως αποφάσισες κάτι τέτοιο;

Έχω ακόμη το ρομαντισμό μέσα μου, θέλω το κοινό μου κι όσοι πάρουν το cd μου να το ακούσουν ολοκληρωμένο. Θέλω δηλαδή να είναι σαν μία ιστορία ο δίσκος μου, να έχω κάτι να πω μέσα απ’ αυτόν. Με ένα μόνο τραγούδι είναι μισό αυτό που λες, είναι ημιτελές. Κι ας μην πουλάνε οι δίσκοι πια, όλοι ξέρουμε τι γίνεται…

Τι κερδίζει ο καλλιτέχνης που κυκλοφορεί ένα δίσκο και οικονομικά αλλά και γενικότερα;

Δεν κερδίζει κάτι οικονομικά, κερδίζει ηθικά και μουσικά. Δεν φτάνει στα αυτιά του κόσμου μόνο μισό ρεφρέν, γιατί σήμερα τα τραγούδια μας έτσι τα έχουμε καταντήσει… μισό ρεφρέν! Φτάνει στα αυτιά του κόσμου κάτι πιο ολοκληρωμένο, διάφορα τραγούδια, πολλοί ήχοι και προτάσεις ποικίλες. Έτσι θεωρώ ότι αναδεικνύεσαι στα μάτια του κοινού ως καλλιτέχνης.

Πες μου κάτι που θα ήθελες να αλλάξει άμεσα στην ελληνική δισκογραφία!

Θα ήθελα να βγάζουν όλοι οι καλλιτέχνες ολοκληρωμένους δίσκους για να μπορεί να δει ο κόσμος όλη την προσωπικότητα κάθε καλλιτέχνη, να πιάσει το cd, να το νιώσει, να ανοίξει το booklet, να δει φωτογραφίες, να διαβάσει τους στίχους, να δει τους συντελεστές. Όλη αυτή η μαγεία δυστυχώς έχει χαθεί.

Που σε απολαμβάνουμε φέτος το καλοκαίρι;

Σε διάφορα σημεία της Ελλάδας και της Κύπρου κι από αρχές Ιουλίου σε συναυλίες με τη Δέσποινα Βανδή.

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογράφιση: Χρήστος Καραγιώργος

Απομαγνητοφώνηση: Ελένη Κεφαλληνού & Αθανασία Βόγιαρη