Συνέντευξη | Γιώργος Παπαδόπουλος: «Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να ξέρει ο κόσμος με ποια κοιμάμαι και να μην ξέρει το καινούριο μου τραγούδι!»

Το tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκαν μαζί του πριν λίγες ημέρες και σας παρουσιάζουν μια συνέντευξη που αποπνέει ειλικρίνεια. Πως πέρασε το καλοκαίρι του, τι μας ετοιμάζει δισκογραφικά, τι τον έκανε να φύγει από την Κύπρο, πόσο εύκολα εμπιστεύεται τους ανθρώπους του χώρου, με ποιον θα ήθελε να συνεργαστεί στο μέλλον και πόσες υποχωρήσεις έχει κάνει για να πραγματοποιήσει το όνειρο του… είναι μερικά από τα ερωτήματα που του θέσαμε και εκείνος απάντησε σε όλα και ακόμη περισσότερα.

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος αμέσως τώρα στις οθόνες του pc σας… Απολαύστε τον!

Γιώργο σε τι διάθεση σε πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο;

Στην καλύτερη διάθεση!

Ο λόγος, θα μας τον αποκαλύψεις;

Είχα ένα όμορφο καλοκαίρι… Με συναυλίες, με πολύ δουλειά. Έγραψα πολλά τραγούδια αυτό το καλοκαίρι και έχω ακόμα καλύτερη διάθεση γιατί μπαίνει ο χειμώνας, ο οποίος μου αρέσει πολύ.

Ξεκουράστηκες καθόλου;

Όχι, δυστυχώς δεν ξεκουράστηκα. Φαντάσου ούτε στην πατρίδα μου δεν πήγα έστω για πέντε μέρες να μείνω, να δω λίγο τους δικούς μου ανθρώπους.

Δεν μπορώ να συνεργαστώ με κάποιον που είναι «κακό παιδί» ή που δεν έχω χημεία μαζί του. Δεν κάνω αυτή τη δουλειά για τα λεφτά, την κάνω επειδή την αγαπώ.

Δημιούργησες πολλά, όμορφα πράγματα μου ανέφερες. Θα μου αποκαλύψεις μερικά;

Κυκλοφόρησα ένα νέο single με τίτλο « Πανηγυρίζω» και ετοιμάζω σιγά σιγά και το δίσκο μου που θα κυκλοφορήσει μέχρι τον Φλεβάρη. Ταυτόχρονα όμως έγραψα και για πάρα πολλούς άλλους συναδέλφους. Συγκεκριμένα έξι τραγούδια στον καινούριο δίσκο του Πάνου Κιάμου που θα κυκλοφορήσει, σχεδόν όλο το δίσκο της Μελίνας Ασλανίδου, έγραψα για τον Κώστα Μαρτάκη, για την Ελένη Φουρέϊρα, για την Πέγκυ Ζήνα, για την Δέσποινα Βανδή καθώς επίσης και για νέα παιδιά, που δεν έχετε γνωρίσει ακόμα, αλλά εύχομαι να τα γνωρίσετε και να τα αγαπήσετε.

Ο κάθε καλλιτέχνης που μου ανέφερες είναι και διαφορετική προσωπικότητα. Πόσο εύκολο είναι να γράφεις για τον καθένα ξεχωριστά;

Για εμένα είναι πρόκληση αυτό. Γράφω για κάποιον και τον φαντάζομαι να λέει δικό μου τραγούδι, δεν κολλάω σε ταμπέλες και είδη. Εύκολα γίνεται αυτό. Για αυτό άλλωστε μου ζητάνε τραγούδια.

Υπάρχει κάποιος που σε «ταλαιπώρησε» λιγάκι παραπάνω;

Όχι κανένας. Ευτυχώς και είμαι ευγνώμων για αυτό, όλες οι συνεργασίες μου ήταν πολύ εύκολες και πολύ ανθρώπινες. Δίνω πολύ σημασία στον άνθρωπο. Δεν μπορώ να συνεργαστώ με κάποιον που είναι «κακό παιδί» ή που δεν έχω χημεία μαζί του. Δεν κάνω αυτή τη δουλειά για τα λεφτά, την κάνω επειδή την αγαπώ.

Αν προέκυπτε ένας καλλιτέχνης που δεν θα είχες χημεία ή που μπορεί να ήταν λίγο ιδιότροπος αλλά ήταν τεράστιο όνομα στην δισκογραφία, δεν θα του έγραφες;

Όχι. Γιατί η μουσική είναι καθαρά συναισθηματικό κομμάτι. Είναι η ψυχή μου. Δεν μπορώ να δώσω την ψυχή μου σε κάποιον που θα την κακομεταχειριστεί.

Το δίσκο «Μαζί μου σε θέλω» ενώ τον είχα έτοιμο ξύπνησα ένα πρωί, κάλεσα όλους τους συνεργάτες μου και τους είπα « δεν μπαίνει ούτε ένα τραγούδι από όλα αυτά που έχουμε»… Κράτησα μόνο την «Απόχρωση του γκρίζου», που αρχικά ήταν μπαλάντα, πήγα στο στούντιο το έκανα πιο γρήγορο όπως βγήκε τελικά και έχτισα πάνω σε αυτό το τραγούδι όλο τον υπόλοιπο δίσκο.

Σε γυρνάω λίγο πίσω, στον δίσκο που ετοιμάζεις. Τι ύφους είναι;

Είναι λίγο απρόβλεπτος. Να φανταστείς στο δίσκο «Μαζί μου σε θέλω», είχα τον δίσκο έτοιμο και ξύπνησα ένα πρωί, κάλεσα όλους τους συνεργάτες μου και τους είπα δεν μπαίνει ούτε ένα τραγούδι από όλα αυτά που έχουμε. Κράτησα μόνο ένα, την «Απόχρωση του γκρίζου», που αρχικά ήταν μπαλάντα και πήγα στο στούντιο το έκανα πιο γρήγορο όπως τελικά βγήκε και έτσι έχτισα πάνω σε αυτό το τραγούδι όλο τον υπόλοιπο δίσκο ενώ είχα τραγούδια έτοιμα… Το ύφος λοιπόν για να σου απαντήσω είναι ανάλογο της διάθεσης μου και το πώς νιώθω. Δεν το πάω «μαρκετίστικα» , να πω αυτό χρειάζεται το ραδιόφωνο κλπ.. Δεν το πάω καθόλου έτσι. Γιατί αν πάρεις όλους τους δίσκους μου κατά σειρά είναι όλοι «λάθος». Βγήκα με το «Όχι» που μου λέγανε να μην το κάνω γιατί ήταν ένα τίτλος αρνητικός. Μετά με το «Θάλασσες», που πάλι μου έλεγαν δε θα το παίζουν τα ραδιόφωνα και τελικά έγινε τεράστια επιτυχία, αυτός ο δίσκος έγινε και δυο φορές πλατινένιος. Πάω λοιπόν ανάλογα με τη διάθεσή μου, θέλω να είμαι αληθινός αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να το κάνω. Άμα θες να κάνεις εύκολα σουξέ υπάρχουν τρόποι. Μπορείς να βάλεις ένα στίχο μέτριο έως και κακό και να κάνεις μια επιτυχία. Επιτυχία μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε όμως, και εσύ μπορείς να κάνεις επιτυχία, το θέμα είναι να έχεις διάρκεια.

Χρησιμοποιώντας την ιδιότητά σου ως δημιουργός, σε ενοχλεί στο αυτί σου ο πιο πρόχειρος ήχος ή στίχος στα τραγούδια;

Δεν με ενοχλεί καθόλου. Γιατί και εγώ θα πάω να φάω που λέει ο λόγος στα Mac Donald’s αλλά θα μαγειρέψω και στο σπίτι, θα πάω και σε ένα καλό εστιατόριο… Σου ξαναλέω, η διάρκεια είναι ο στόχος.

Είσαι αυστηρός με τα τραγούδια άλλων δημιουργών που επιλέγεις να ερμηνεύσεις εσύ ο ίδιος;

Είμαι αυστηρός και με τον εαυτό μου και με τους συνεργάτες μου. Για να τραγουδήσω τραγούδι άλλου συνθέτη ή στιχουργού θα πρέπει να με αγγίξει πραγματικά. Όπως έκανε ο Γιάννης Ζουγανέλης με τη Γιούλα Γεωργίου στο «Δεν θα κοιμηθούμε πια μαζί», μια μπαλάντα συγκλονιστική, με άγγιξε και το τραγούδησα. Όπως επίσης τραγούδησα από ΝΑΜΑ το «Θάλασσες». Σίγουρα δεν ψάχνω το εύκολο.

Επειδή μου ανέφερες αρκετές φορές τη φράση « Δεν θέλω το εύκολο, είμαι δύσκολος»… Είσαι έτσι σαν άνθρωπος γενικότερα;

Δυστυχώς και ευτυχώς είμαι έτσι. Ναι!

Στη δουλειά που επέλεξες να κάνεις αυτό σε βοήθησε ή σε δυσκόλεψε;

Με δυσκόλεψε αρκετά, ειδικά στην αρχή. Είπα πάρα πολλά όχι και σε δουλειές και σε σχήματα και σε συνθέτες και σε συνεργάτες που με προσέγγισαν. Όμως για αυτό υπάρχω ακόμα. Πολλοί που ξεκίνησαν την ίδια περίοδο με εμένα στην Ελλάδα πριν από έξι χρόνια, δεν υπάρχουν σήμερα. Θεωρώ ότι πρέπει να παραμένεις πιστός σε αυτά που πιστεύεις και είναι πολύ δύσκολο να το κάνεις αυτό.

Πόσες υποχωρήσεις θα πρέπει να κάνει ένας καλλιτέχνης για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα;

Ουσιαστικά δεν κάνεις υποχωρήσεις, το αντίστροφο ισχύει. Δεν πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις. Πρέπει να βλέπεις τον στόχο σου και να πηγαίνεις κατευθείαν σε αυτόν.

Θα ήθελα πάρα πολύ να επέστρεφε ο Αντώνης Βαρδής στις πίστες ή σε μια μουσική σκηνή και να τραγουδούσα μαζί του.

Τι σε έκανε να φύγεις από την Κύπρο και να έρθεις εδώ για να κάνεις πράγματικότητα το όνειρό σου;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να έρθω στην Ελλάδα. Κυκλοφόρησα το πρώτο μου Cd single το 2003, που ήμουν 18 χρονών, κλείνω και δέκα χρόνια δισκογραφίας φέτος. Η μουσική ήταν του Χρήστου Δάντη και οι στίχοι του Γιάννη Χατζηγεωργίου. Ήταν το πρώτο μου τραγούδι που κυκλοφόρησε. Έγινε χρυσό σε έξι μήνες. Μετά κυκλοφόρησα ακόμα ένα Cd single το «Σώσε με», σε στίχους Νικολάου Νικόλα και μουσική Νεόφυτος Νεοφύτου πήγα και έπειτα πήγα στρατό 25 μήνες. Σε όλο αυτό το διάστημα αισθανόμουν εγκλωβισμένος γιατί δεν μπορούσα να κάνω μουσική. Αυτό που αγαπούσα και μου έδινε ζωή και δεν είναι κλισέ αυτό που λέω, ισχύει, δεν μπορούσα να το κάνω και πέρασα μια μίνι κατάθλιψη στον στρατό. Όταν απολύθηκα κυκλοφόρησα ένα τρίτο cd και είχα προτάσεις από όλες τις εταιρίες στην Ελλάδα. Προέκυψαν και τα μουσικά βραβεία Κύπρου που βραβεύτηκα, ήρθαν καλλιτέχνες και διευθυντές εταιριών, με είδαν και είχα προτάσεις για Ελλάδα.

Άρα εμείς σε πήραμε από εκεί και σε φέραμε εδώ;

Ναι και πάλι όμως δεν ήθελα να έρθω. Είμαι πολύ συναισθηματικός. Δεν ήθελα να αφήσω τους φίλους μου, τα αδέλφια μου, την οικογένειά μου και τον τόπο μου. Αγαπώ πολύ τον τόπο μου. Ουσιαστικά ο άνθρωπος που με ανακάλυψε χρόνια σε ένα στούντιο, ήταν ο Νικόλας Νικολάου. Είμαστε συνεργάτες 11,5 χρόνια. Με ανακάλυψε όταν είχα κερδίσει σε ένα διαγωνισμό σχολείου. Μου είπε «λοιπόν αφού έχεις προτάσεις από όλες τις εταιρίες, στην Κύπρο ότι είχες να κάνεις το έκανες, έχεις τρεις χρυσούς δίσκους. Δεν θα πας πιο πέρα». Στην Κύπρο δεν σε αποδέχονται και εύκολα αν και εγώ είχα την τύχη να με αποδεχτούν. Έτσι λοιπόν μια μέρα έκλεισα εισιτήρια, ήρθα στην Αθήνα και έκανα ραντεβού με όλες τις εταιρίες.

Γιατί είναι πιο δύσκολοι κριτές οι Κύπριοι από τους Έλληνες;

Γιατί μας θεωρούν ντόπιους. Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Είναι ένα μικρό χωριό η Κύπρος με την καλή έννοια. Υπάρχει « χρυσόσκονη» στους Αθηναίους. Για παράδειγμα , θα έρθει ο Καρράς γιατί να πάω να ακούσω τον αντίστοιχο Καρρά της Κύπρου; Και με το δίκιο τους. Μας θεωρούν και δεδομένους εμάς.

Μου είπες ότι έβγαλες κάποια τραγούδια και μετά πήγες φαντάρος. Δεν θα μπορούσες να το αποφύγεις κάπως αυτό όπως κάνουν και άλλοι συνάδελφοι σου καλλιτέχνες που λόγω άγχους για την καριέρα αφήνουν το στρατό για αργότερα;

Δεν θα μπορούσα γιατί θα το έβρισκα μετά μπροστά μου και δεν θα το ήθελα. Είμαι άνθρωπος που γενικά δεν μπορώ να χρωστάω. Ούτε λεφτά ούτε υποχρεώσεις. Δεν μπορώ καθόλου.

Είσαι τελειομανής;

Είμαι τελειομανής ναι.

Θέλω να μου πεις από όλους αυτούς που έχεις συνεργαστεί και που έχεις δώσεις τραγούδια, ποιος είναι αυτός που ξεχωρίζεις λιγάκι παραπάνω;

Πήρα πάρα πολλά από τον δάσκαλο μου σε εισαγωγικά, το Χρήστο Δάντη. Είχα την τύχη να μου γράψει το πρώτο μου τραγούδι και είχα την τύχη να του γράψω και εγώ ένα ντουέτο που κάναμε στο δίσκο «Μαζί μου σε θέλω». Δούλεψα κιόλας μαζί και πήρα πάρα πολλά. Πέραν του ότι είναι ένας συγκλονιστικός καλλιτέχνης, συγκλονιστικός συνθέτης είναι και γενικά μια φιγούρα μοναδική, είναι ροκάς με την έννοια του ροκά. Πήρα πολλά πράγματα από αυτόν λοιπόν. Επίσης και από τον Πάνο Κιάμο πήρα πολλά καλά πράγματα. Είναι μια συνεργασία που θα θυμάμαι με χαρά.

Η Πάολα είναι αληθινή για αυτό έχει καταφέρει αυτό που έχει καταφέρει… Για αυτό ο κόσμος ακούει τα τραγούδια της και τρελαίνεται.

Σε έχω συναντήσει σε πολλούς χώρους… Στην «Αρχιτεκτονική», στο «Ποσειδώνιο», έχεις κάνει και συναυλίες. Πως συνδυάζεις τόσο διαφορετικούς χώρους;

Δεν τους συνδυάζω εγώ. Ο κόσμος τους συνδυάζει.

Πόσο εύκολα λοιπόν αποδέχονται τον Γιώργο Παπαδόπουλο σε μια μουσική σκηνή, σε μπουζούκια και σε συναυλίες;

Κοίταξε αυτός που θα πάει να δει τον Κιάμο, εμένα, τον Σφακιανάκη, θα πάει να δει και τον Μάλαμα και τον Ιωαννίδη. Το ίδιο κοινό είναι.

Το πιστεύεις αυτό; Μου ανατρέπεις όσα μου χουν πει αρκετοί για διαχωρισμό στη μουσική μεταξύ ποιοτικού και εμπορικού τραγουδιού.

Το πιστεύω… Εγώ όσους φίλους έχω που ήρθαν να με δουν στην Αρχιτεκτονική, τους είδα και στο Ποσειδώνιο να τραγουδάνε με εμένα και με τον Κιάμο.

Σε χαροποιεί εσένα αυτό;

Βεβαίως και με χαροποιεί γιατί η μουσική δεν έχει όρια. Η μουσική είναι παγκόσμια. Δεν έχει γλώσσα, μιλάει στην καρδιά, όχι στο αυτί.

Η συνεργασία που ακούγεται για «Διογένη» με Αρβανιτάκη και Πρωτοψάλτη, ισχύει;

Αυτό δεν ισχύει βασικά και δεν ξέρω και πως βγήκε. Το διάβασα κ’ εγώ αλλά δεν θα είμαι εκεί.

Ποια συνεργασία θα ήθελες να κάνεις που δεν έχεις κάνει ακόμα;

Θα ήθελα πάρα πολύ να επέστρεφε ο Αντώνης Βαρδής στις πίστες ή σε μια μουσική σκηνή και να τραγουδούσα μαζί του. Με τις κιθάρες μας να λέμε τα τραγούδια μας.

Θεωρείς ότι είναι ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς;

Σαφώς. Είναι ερμηνευτής και στον τρόπο που γράφει και στον τρόπο που τραγουδάει. Στο πουλάει αυτό το πράγμα. Αυτό που νιώθει σε κάνει να το νιώσεις και εσύ. Σε κάνει κομμάτια σε δευτερόλεπτα.

Πόσο εύκολο είναι αυτό να το πετύχει ο καλλιτέχνης; Να μεταφέρει αυτό που νιώθει στο κοινό; Θέλει ταλέντο;

Θέλει να είσαι αληθινός. Μόνο έτσι περνάει στον κόσμο. Πως είναι η Πάολα;;; Έτσι. Η Πάολα είναι αληθινή. Για αυτό έχει καταφέρει αυτό που έχει καταφέρει. Για αυτό ο κόσμος ακούει τα τραγούδια της και τρελαίνεται. Τα λέει όπως τα νιώθει.

Ο Ρέμος στην περίοδο που διανύει τώρα και είναι στα πολύ πάνω του και το «Άξιον Εστί» να πει θα γίνει επιτυχία, ακόμη και τα «στρουμφάκια» που λέει ο λόγος.

Μου ανέφερες την Παόλα, ένα όνομα που βάλλεται πάρα πολύ. Σωστά;

Όλοι οι μεγάλοι και πετυχημένοι βάλλονται. Πάντα γινόταν αυτό . Πάντα ο κόσμος ήθελε να κουτσομπολέψει αυτούς που είχαν μεγάλη επιτυχία. Όταν έχεις επιτυχία τότε θα δεις πραγματικά τους φίλους σου και τους εχθρούς σου. Αν και κάποιοι ισχυρίζονται το αντίθετο, ότι όταν είσαι στα κάτω σου, φαίνονται. Εγώ πιστεύω όταν έχεις επιτυχία φαίνονται.

Εσύ έχεις πολλούς φίλους από τον χώρο αυτό;

Δεν έχω πολλούς φίλους, όχι.

Από επιλογή ή απλά δεν έχει προκύψει;

Και τα δύο. Δεν έχει προκύψει και έχω επιλέξει να κρατάω τις αποστάσεις μου.

Εμπιστεύεσαι εύκολα ανθρώπους;

Πολύ δύσκολα.

Είσαι από τους ανθρώπους που δεν αλλάζουν εύκολα συνεργάτες. Τον τελευταίο λόγο ποιος τον έχει όμως σε αυτά που αποφασίζεις να κάνεις;

Δυστυχώς εγώ.

Πόσο εύκολο είναι αυτό να υπάρχει μια ισορροπία με τους συνεργάτες και να υπάρχει και χρόνια συνεργασίας όπως με τον Νικόλα Νικολάου που μου ανέφερες ληδη;

Νιώθω πολύ τυχερός για αυτό, που ο Νικόλας τα τελευταία περίπου 12 χρόνια είναι μαζί μου. Πήρε ένα παιδί 18 χρονών και του έδωσε πέντε συμβουλές και έκανα πέντε πράγματα. Μέσα σε αυτά τα πέντε πράγματα και ψωνίστηκα και ένιωθα βασιλιάς του κόσμου γιατί ήμουν στην Κύπρο και είχα τραγούδι από τον Χρήστο Δάντη που ήταν νούμερο ένα για έξι μήνες. Έκανα χρυσό δίσκο και ήμουν 18 χρονών… Μαθητής! Πήγαινα στο σχολείο και ήμουν ο Παπαδόπουλος…Μετά τα πέντε πράγματα που με συμβούλεψε, μου είπε άλλα πέντε πράγματα. Ότι αν το πας έτσι, θα πάθεις αυτό και αν το πας έτσι θα πάθεις το άλλο. Νιώθω πολύ τυχερός που έχω έναν άνθρωπο και με συμβουλεύει με αγάπη, για αυτό και δεν τον αλλάζω. Γιατί όποιος και να έρθει τώρα να με συμβουλέψει θα το κάνει εντελώς επαγγελματικά και χωρίς συναίσθημα.

Άρα θεωρείς ότι τα «ψώνια» τα αποβάλλει το σύστημα κάποια στιγμή;

Τα ψώνια αν και αρχικά τα αποδέχεται πολύ εύκολα το σύστημα στη συνέχεια τα αποβάλλει εξίσου εύκολα από μόνο του.

Δεν είναι όμως και φυσιολογικό όταν έχεις όλα τα φώτα πάνω σου να την ψωνίσεις;

Το να έχεις ψώνιο με τη δουλειά σου δεν είναι κακό. Το να έχω απαιτήσεις που αφορούν τη δουλειά μου, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το να έχω απαιτήσεις όμως του τύπου να πάω σε ξενοδοχείο και το νερό να είναι σε θερμοκρασία δωματίου και να έχω νεκταρίνια κομμένα σε σχήμα πελαργού, ε αυτό δεν είναι λογικό.

Απέναντι στον κόσμο νιώθεις ότι μπορεί και να έχεις αδικήσει κάποιον κάποια στιγμή;

Άθελά μου μπορεί. Αλλά να είσαι σίγουρη πως σε κάθε εμφάνισή μου μιλάω με όλους, τους βλέπω, φωτογραφιζόμαστε. Ξέρω και πράγματα για τον κόσμο προσωπικά. Μιλάω και στο Facebook μαζί τους, τα διαχειρίζομαι εγώ.

Πιστεύεις ότι έχεις αδικηθεί από ανθρώπους στον χώρο;

Όταν ξεκίνησα συνάντησα δυσκολίες που συναντά κάθε πρωτοεμφανιζόμενος. Δεν ήταν στρωμένος ο δρόμος με ροδοπέταλα.

Υπάρχει κάτι που το σκέφτεσαι ακόμη και σε στεναχωρεί;

Όταν γινόταν με στεναχωρούσε, τώρα όμως όχι. Έχω μάθει από αυτά και ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον γιατί θα τα ξανασυναντήσω σίγουρα.

Με τα ΜΜΕ, με τους δημοσιογράφους, τι σχέση έχεις; Θεωρείς ότι σε έχουν αδικήσει κάποιες φορές ή ότι σου έχουν φερθεί όπως πρέπει;

Δεν έχω κανένα πρόβλημα, μου έχουν φερθεί σχετικά καλά. Δεν περιμένω τα αφιερώματα, γιατί είμαι ας πούμε ο μουσικός και ο συνθέτης του αιώνα, αλλά δεν με έχουν κράξει κιόλας, γιατί δεν προκαλώ. Υπάρχουν κάποια όρια.

Πόσο εύκολο είναι να υπάρχεις στο χώρο με διάρκεια χωρίς να απασχολείς με σχέσεις και σκάνδαλα;

Είναι εύκολο. Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να ξέρει ο κόσμος με ποια κοιμάμαι και να μην ξέρει το καινούριο μου τραγούδι, θα με ενοχλούσε στην ψυχή μου. Θεωρώ ντροπή να ξέρει ο άλλος τις σχέσεις σου και να μην ξέρει τα τραγούδια σου. Σαφώς όμως το ένα φέρνει το άλλο.

Οι καλές δημόσιες σχέσεις πόσο μπορούν να βοηθήσουν έναν τραγουδιστή ακόμα και αν δεν έχει ιδιαίτερο ταλέντο;

Μπορεί να έχει ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις… (γέλια). Ο κάθε καλλιτέχνης που υπάρχει τώρα στο χώρο, που το 70% μπορεί να μην είναι καλές φωνές και το παραδέχονται και οι ίδιοι δεν λέω κάτι για να προσβάλω κανέναν, σίγουρα κάτι έχει που ενδιαφέρει τον κόσμο. Κάτι έχει να πουλήσει ο καθένας στον κόσμο. Είναι η τρέλα του, είναι ότι είναι το καλό παιδί, είναι το ότι ντύνεται εκκεντρικά. Κεντρίζει το ενδιαφέρον και των δημοσιογράφων που αυτόματα θα τον βγάλουν στα περιοδικά.

Εσύ ποιο πιστεύεις ότι είναι το θετικό σου στοιχείο που αγαπά ο κόσμος σε εσένα;

Το ότι είμαι αληθινός, πιστεύω. Αυτό ακούω συχνά από τον κόσμο. Μου λένε να μείνεις όπως είσαι.

Εάν έπρεπε να επιλέξεις ανάμεσα στις δύο ιδιότητες, μουσικός ή τραγουδιστής, τι θα διάλεγες;

Είναι σαν ένα για μένα. Δεν μπορώ να διαλέξω. Έχουν και τα δύο ακριβώς το ίδιο νόημα.

Ένα τραγούδι για να γίνει επιτυχία παίζει πιο σημαντικό ρόλο ο τραγουδιστής που θα το πει ή αυτοί που το έχουν γράψει;

Είναι όλα αλληλένδετα. Ξεκινά από την μελωδία, μπορεί μια μελωδία με μια κιθάρα να είναι τόσο διαπεραστική που να σου μιλάει απευθείας στην ψυχή σου. Με την κατάλληλη ενορχήστρωση μπορεί να γίνει ακόμα πιο καλό και με τον κατάλληλο τραγουδιστή σαφώς ακόμα καλύτερο.

Δεν υπάρχει κάτι που να βοηθά λίγο παραπάνω; Εγώ νομίζω ότι μερικά τραγούδια που μπορεί και να μην ήταν φοβερά γίνονται επιτυχίες, αρκεί να τα πει ένας καλλιτέχνης που τη συγκεκριμένη περίοδο είναι πιο αγαπητός στον κόσμο.

Υπάρχουν καλλιτέχνες που και τα στρουμφάκια να πουν τώρα θα γίνουν επιτυχία. Ο Ρέμος για παράδειγμα και τα «στρουμφάκια» να πει θα γίνει επιτυχία.

Άρα υπάρχει κοινό που ακολουθεί τυφλά;

Ναι. Δεν λέω όμως ότι δεν βγάζει καλά τραγούδια ο Ρέμος. Απλά στην περίοδο τώρα που διανύει και είναι στα πολύ πάνω του και το «Άξιον Εστί» να πει θα γίνει επιτυχία, ακόμη και τα «στρουμφάκια» που λέει ο λόγος.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι άλλου συναδέλφου που σου αρέσει και θα ήθελες να το είχες πει εσύ;

Πάρα πολλά, λίγο πιο παλιά όμως. Όπως το «Θα θελα να ήσουνα εδώ» του Αντώνη Βαρδή, το «Για Θεσσαλονίκη-Αθήνα» του Γιάννη Βαρδή. Είναι πάρα πολλά.

Κάποιο τραγούδι που να έδωσες σε άλλον και να έγινε επιτυχία κ που ίσως δεν το περίμενες να γίνει ή να ήθελες να το κρατήσεις για σένα; Υπάρχει;

Όταν γράφω για κάποιον είναι για αυτόν. Δεν το ζηλεύω ποτέ μου και αντιθέτως χαίρομαι πάρα πολύ όταν ακούω ένα δικό μου τραγούδι, μια δική μου μελωδία να γίνεται επιτυχία από κάποιον άλλον. Άλλωστε έχω την τύχη να το λέω και στα δικά μου live μετά. Και πάρα πολλές φορές κάποιοι, όχι από τους στενούς μου συνεργάτες, μου έχουν πει αυτό θα γίνει επιτυχία μην το δώσεις και απαντάω «μα είναι γραμμένο για άλλον». Είμαι γενικά δίκαιος και με τον εαυτό μου και με τους άλλους.

Έχεις αδικηθεί από κάποιον καλλιτέχνη που ενώ του έδωσες κάποιο τραγούδι δεν είχες την ανάλογη αντιμετώπιση ή δεν σε σεβάστηκε όπως θα έπρεπε;

Το έχω νιώσει ναι αλλά δικαιολογημένα γιατί δεν ζούμε στην εποχή του συνθέτη. Δεν ζούμε στην εποχή του Θεοφάνους, του Φοίβου ή του Καρβέλα. Τώρα οποιοσδήποτε γράφει. Έχουν γίνει όλα τόσο απλά πλέον. Καταρχάς δεν υπάρχουν παραγωγοί πλέον που να το χτίσουν από το μηδέν όλο αυτό το πράγμα. Ο καθένας μας είναι από μόνος του παραγωγός.

Οι μουσικές γνώσεις είναι απαραίτητες για να θεωρηθεί ολοκληρωμένος ένας τραγουδιστής και ένας δημιουργός;

Σαφώς και είναι αλλά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν χρειάζονται. Όπως δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει ηθοποιός για να παίξεις σε μια σειρά, έρχομαι και στο θέατρο, έτσι συμβαίνει και με τη μουσική.

Φαντάζομαι όμως η απόδοση δεν θα είναι η ίδια σε σχέση με έναν επαγγελματία;

Μπορεί να είναι και καλύτερη μερικές φορές. Γιατί ο άλλος είναι ένα διαμάντι ακατέργαστο και θα δώσει αυτό που έχει μέσα του εκατό τοις εκατό.

Οι δισκογραφικές εταιρίες πόσο βοηθάνε επί της ουσίας έναν καλλιτέχνη;

Όσο μπορούν! Ουσιαστικά ο κόσμος είναι αυτός που σε ανεβάζει και σε κατεβάζει. Δεν πα να χεις και την Universal Αμερικής από πίσω σου, ο κόσμος σε ανεβάζει και σε κατεβάζει. Ακόμα κ αν έχεις 60.000.000 χτυπήματα στο Youtube αληθινά ή ψεύτικα. Το κοινό είναι αυτό που θα σε ανεβάσει και θα σε κατεβάσει.

Έχουμε περάσει στην εποχή του διαδικτύου, πιστεύεις ότι ακόμα και εκεί μπορούν να ανασκευαστούν και να αλλάξουν πράγματα;

Βέβαια. Είμαστε στην εποχή του διαδικτύου εννοείται όμως και εκεί υπάρχει τρόπος να εξαγοράσεις πράγματα.

Σε στεναχωρεί αυτό;

Καθόλου δεν με στεναχωρεί. Αν ο άλλος θέλει να ξοδεύει τα λεφτά του σε ψεύτικα πράγματα γιατί να με στεναχωρεί; Δηλαδή να μπω και να δω για ένα τραγούδι που δεν ξέρω καν 60.000.000 χτυπήματα, είναι αστείο , στην Ελλάδα ειδικά. Σιγά μην μπει ο Αμερικάνος να ακούσει Παπαδόπουλο ας πούμε..

Πως αισθάνεσαι με τα διάφορα οικονομικά προβλήματα που επικρατούν; Σε πλήγωσε αυτό που έγινε στην Κύπρο;

Λυπήθηκα πάρα πολύ για την Κύπρο καταρχάς. Είναι η οικογένειά μου εκεί, οι φίλοι μου όλοι εκεί είναι. Δεν έγινε με σωστό τρόπο, έγινε ύπουλα. Έγινε σε μια νύχτα και έχουμε ήδη περάσει πάρα πολλά οι Κύπριοι. Αυτό μας έλειπε που λένε… Και είναι κρίμα γιατί μετά από τον πόλεμο σταθήκαμε στα πόδια μας και ήμασταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη που κατάφερε να αναπτυχθεί ραγδαία και είχε φθάσει σε οικονομικά ανεξάρτητο επίπεδο. Δεν σου κρύβω πως βιώνω και εγώ την κρίση.

Έχεις επηρεαστεί δηλαδή είτε άμεσα είτε έμμεσα;

Πάρα πολύ και άμεσα και έμμεσα. Δυστυχώς πάει καιρός που έχω να ακούσω κάτι ευχάριστο από όσους συναναστρέφομαι που να αφορά το οικονομικό κομμάτι.

Σε θυμώνει όλο αυτό που γίνεται;

Με θυμώνει γιατί δεν φταίμε εμείς ουσιαστικά. Δηλαδή εντάξει άλλοι τα φάγανε, γιατί να πληρώνει ο απλός ο κόσμος; Είναι κρίμα.

Οι καλλιτέχνες θα μπορούσατε να βοηθήσετε με κάποιους τρόπους; Όπως για παράδειγμα με τις συναυλίες αλληλεγγύης.

Θα μπορούσε σαφώς να γίνει κάτι και μου κάνει εντύπωση που δεν γίνεται στην Ελλάδα σε μεγαλύτερο βαθμό. Στην Κύπρο με το που έγινε αυτό, την επόμενη εβδομάδα είχε γίνει συναυλία. Ουσιαστικά έγιναν τέσσερις συναυλίες και είχα λάβει μέρος στις τρεις μαζί με όλους τους καλλιτέχνες που χωράει το μυαλό σου, «Νταλάρα, Ασλανίδου, Αρβανιτάκη, Τσαλιγοπούλου, Αλεξίου»… Όλοι πήγαν να βοηθήσουν και να στηρίξουν και μαζεύτηκαν πάρα πολλά τρόφιμα για τα λαϊκά παντοπωλεία, γιατί ο κόσμος φαντάσου ότι έχει φθάσει στο επίπεδο του να μην έχει να φάει. Όταν υπάρχει καλή διάθεση όλα μπορούν να γίνουν.

Πολιτική άποψη δικαιούται να έχει ένας καλλιτέχνης;

Ο καλλιτέχνης μπορεί να έχει πολιτική άποψη αλλά καλύτερα να την κρατήσει για τον εαυτό του. Ο καλλιτέχνης δεν έχει χρώμα πώς να στο πω.. Ούτε άσπρος είναι, ούτε μαύρος. Είναι η μουσική του που μιλάει και μόνο. Όταν το πας αλλού μπαίνεις και σε άλλα χωράφια που όσο προετοιμασμένος και να είσαι όσο και αν είναι σωστές οι απόψεις σου, δεν υπάρχει τρόπος να τις μοιραστείς γιατί και αντιπαλότητες μπορεί να δημιουργήσεις αλλά και να μην αρέσουν σε μερικούς αυτά που λες.

Κύπρο θα ξαναγύριζες; Το σκέφτεσαι αυτό καθόλου;

Ναι το σκέφτομαι. Όταν νιώσω ότι δεν μπορώ να υπηρετήσω άλλο τη μουσική, σκέφτομαι να γυρίσω στην Κύπρο.

Τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις εκτός από τραγουδιστής; Αν δηλαδή δεν έρθουν τα πράγματα όπως τα θες;

Τίποτα. Μόνο αυτό ξέρω να κάνω. Τίποτα άλλο. Ωστόσο έχω δουλέψει και σαν σερβιτόρος, σαν μπάρμαν στην Κύπρο παλαιότερα, αλλά αυτό αγαπώ και αυτό μου αρέσει να κάνω. Δηλαδή αν μου το έπαιρνες αυτό, καλύτερα να με σκότωνες!

Και πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια;

Πριν πέντε χρόνια που μου έκαναν αυτή την ερώτηση δεν την απάντησα, όμως τώρα θα σου πω. Θα ήθελα να έχω ανθρώπους γύρω μου να με αγαπάνε, να είμαι ευτυχισμένος και να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω, τόσο αγνά και τόσο αθώα όσο το κάνω τώρα.

Άρα η οικογένεια και τα παιδιά ακόμα δεν έχουν θέση στο μυαλό σου;

Κοίταξε είπα να έχω ανθρώπους που να με αγαπάνε. Σαφώς αυτοί που με αγαπάνε θα είναι και η οικογένειά μου.

Είναι εύκολο ένας καλλιτέχνης να έχει εξίσου ισορροπία τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική του ζωή;

Δεν είναι τόσο εύκολο, όχι. Είναι διαφορετικά τα ωράρια του τραγουδιστή και του συνθέτη, καταρχάς. Εγώ τα χω και τα δύο, οπότε υπάρχει περιορισμένος χρόνος. Για τον λόγο αυτό είμαι και μόνος αυτή την περίοδο. Θα ήταν άδικο να μην μπορώ να επενδύσω σε μια σχέση και να δίνω όλη μου τη σημασία στη μουσική.

Αν το παιδί σου στο μέλλον σου έλεγε ότι θέλει να ακολουθήσει το ίδιο επάγγελμα με εσένα, τι θα έκανες;

Ας κάνει ό,τι θέλει.

Θα του επέτρεπες να στηριχτεί στο όνομα του μπαμπά για να ανοίξουν κάποιες πόρτες πιο εύκολα;

Θα το έστελνα εξωτερικό.

Που σημαίνει;

Στην Ελλάδα δεν υπηρετούν όλοι τη μουσική, υπηρετούν άλλους σκοπούς. Να στο θέσω αλλιώς, εγώ είχα την τύχη να μεγαλώσω ακούγοντας Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Δήμητρα Γαλάνη, Μάνο Λοϊζο, όλα αυτά τα πράγματα με ζύμωσαν και με έκαναν τον μουσικό που είμαι σήμερα. Το παιδί που γεννήθηκε σήμερα θα μεγαλώσει με Παπαδόπουλο, Χατζηγιάννη, Φουρέϊρα, Παπαρίζου κτλ. Αν συγκρίνεις λοιπόν τα ονόματα που είπα τώρα με τα ονόματα που είπα πριν είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Άρα το παιδί που θα κάνω εγώ θα έχει αντίστοιχα ακούσματα, ενώ στην Αμερική θα έχει μια άλλη βάση.

Από τους νέους καλλιτέχνες που έχουμε τώρα, ξεχωρίζεις κάποιον; Υπάρχει κάποιος να έχει αυτό το κάτι;

Κοίταξε αρκετούς βλέπω που έχουν αυτό το κάτι που λες, αλλά πάει πολύς καιρός να ενθουσιαστώ με κάποιον. Αυτό συμβαίνει γιατί η μουσική έχει γίνει πλέον τόσο εύκολη με το Youtube και τα ραδιόφωνα που έχω καιρό να ενθουσιαστώ πολύ με έναν καλλιτέχνη ή με ένα τραγούδι όπως και εσύ φαντάζομαι. Εύχομαι να αλλάξει όλο αυτό όμως.

Μια συνεργασία ή ένα τραγούδι που μετάνιωσες που έκανες υπάρχει;

Ναι. Δεν έπρεπε να κάνω μια συνεργασία που έκανα το 2009.

Η οποία θεωρείς ότι σε τράβηξε πίσω;

Ναι με τράβηξε πάρα πολύ πίσω και ουσιαστικά απομυθοποίησα και τη συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα.

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση συνέντευξης: Λία Χριστοδούλου

Φωτογράφιση: Δέσποινα Λιοπάρη

---