Συνέντευξη | Imam Baildi: «Αν φύγουμε από την Ελλάδα θα σταματήσουμε να έχουμε ενδιαφέρον για το εξωτερικό»

Διαβάστε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη των Imam Baildi μόνο στο tralala.gr.

Πώς ξεκίνησε η μπάντα σας; Γνωριζόσασταν μεταξύ σας;

Ξεκινήσαμε με τον αδερφό μου γύρω στο 2000 με κάποια τραγούδια με samples παλιών ελληνικών κομματιών. Είχαμε κάνει και κάποια με ξένα τραγούδια και μετά δοκιμάσαμε με ελληνικά. Όταν ετοιμάσαμε τρία ολοκληρωμένα, τα στείλαμε στην ΕΜΙ όπου τους άρεσαν και μας πρότειναν να κάνουμε ένα άλμπουμ. Η μπάντα φτιάχτηκε αφού κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος το 2007. Με τα υπόλοιπα παιδιά δεν γνωριζόμασταν. Ψάχναμε για διάφορους μουσικούς και σιγά-σιγά στήθηκε η μπάντα.

Αν και βλέπουμε συνεχώς τα σχήματα να μικραίνουν εσείς αυξάνεστε. Πόσα άτομα είστε πλέον στη σκηνή; Είναι εύκολο να συνυπάρχουν τόσοι διαφορετικοί χαρακτήρες, πόσο δε που δεν γνωριζόσασταν και από πριν;

Τώρα είμαστε 8 στο σύνολο. Ο αδερφός μου, εγώ, ο Γιάννης, ο Περικλής (πνευστά), ο Αλέξης (μπουζούκι), ο Στέλιος ή ο Λάμπης (κιθάρα), η Ρένα και ο MC Yinka. Επειδή περνάμε πολύ χρόνο μαζί, ιδίως όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό είμαστε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μαζί. Με τον καιρό έχουμε συνηθίσει πάρα πολύ ο ένας τον άλλον και ξέρουμε ακριβώς ποια είναι του καθενός τα καλά και τα στραβά του, οπότε γνωρίζουμε που να δίνουμε σημασία και που όχι. Περνάμε αρκετά καλά όλοι μαζί.

Αναφέρατε τα ταξίδια στο εξωτερικό που κάνατε για συναυλίες. Ο κόσμος που έρχεται να δει τις συναυλίες σας πως σας υποδέχεται;

Το κοινό στο εξωτερικό είναι πολύ διαφορετικό στις προτάσεις. Αυτό που νομίζω τους αρέσει στην δική μας περίπτωση είναι ότι ακούνε κάτι που από την μία τους είναι πολύ οικεία η ένωση του παλιού με το νέο με την τεχνική των samples, από την άλλη τους είναι πολύ φρέσκος ο ελληνικός ήχος. Ο συνδυασμός, επομένως του οικείου με το καινούριο τους αρέσει πολύ. Γενικότερα στο εξωτερικό σου δίνονται ευκαιρίες. Ο κόσμος έρχεται για να ακούσει και αν του αρέσει κατευθείαν χορεύει, εκδηλώνεται, δεν είναι συνεσταλμένος. Στην Ελλάδα είμαστε αρκετά συνεσταλμένοι.

Σε ποιες χώρες έχετε παίξει;

Έχουμε πάει σε περίπου είκοσι χώρες. Στην Γερμανία, την Γαλλία, Αυστρία, Βέλγιο, Ελβετία, Ισπανία, Ολλανδία, Τουρκία, Νορβηγία, Μπαχρέιν, Αλγερία, Αμερική που πήγαμε πρόσφατα. Και κάποιες άλλες που τις ξεχνάω. Τις είχαμε όμως μετρήσει πρόσφατα και ήταν είκοσι.

Αν βλέπατε ότι το όνειρό σας σχετικά με το τραγούδι δεν έπαιρνε την πορεία που θέλατε, θα επιλέγατε να φύγετε στο εξωτερικό προς αναζήτηση περισσότερων ευκαιριών;

Δεν θα το κάναμε. Αν φύγουμε από την Ελλάδα ενδεχομένως θα σταματήσουμε να έχουμε ενδιαφέρον για το εξωτερικό. Έχει μεγάλη σημασία να ζούμε στην Ελλάδα και να παράγουμε κάτι που έχει ελληνικό ήχο. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό εξ αποστάσεως. Θα χάσουμε την ελληνική μας ταυτότητα που αυτό είναι που ενδιαφέρει στους ξένους.

Με τον καιρό έχουμε συνηθίσει πάρα πολύ ο ένας τον άλλον και ξέρουμε ακριβώς ποια είναι του καθενός τα καλά και τα στραβά του

Στα πρώτα βήματα σας μας ξανασύστησατε παλιά τραγούδια και ρεμπέτικα με την τεχνική των samples. Γιατί επιλέξατε αυτό το είδος τραγουδιού; Φοβηθήκατε να δημιουργήσετε ένα δίσκο με πρωτότυπα δικά σας τραγούδια;

Το επιλέξαμε γιατί είναι ένας τρόπος δουλειάς που μας αρέσει. Μέσα από τα samples δημιουργείς κάτι το οποίο είναι πολύ διαφορετικό από το παλιό και σου δίνει ευκαιρίες να δημιουργήσεις. Στο τελευταίο μας δίσκο έχουμε και δικά μας κομμάτια αλλά μάλλον οι διασκευές μας είναι πιο γνωστές.

Σας γνωρίσαμε δισκογραφικά το 2007 με το δίσκο «Imam baildi» ενώ το δεύτερο album σας έχει τίτλο «Cookbook». Ποιες διαφορές παρατηρείτε εσείς ακούγοντας τους δυο δίσκους σας;

Ο πρώτος δίσκος ήταν πολύ στηριγμένος πάνω στα παλιά κομμάτια, οπότε η δική μας παρέμβαση ήταν μικρότερη, εκτός από τα δυο-τρία τραγούδια που ήταν δικά μας. Επίσης είχαμε δουλέψει πολύ στο να συνδυάζουμε samples από διαφορετικά τραγούδια. Παίρναμε δύο παλιά και φτιάχναμε ένα καινούριο, κάτι στο οποίο δεν κάναμε στον δεύτερο τόσο πολύ. Ο δεύτερος δίσκος είναι πιο χορευτικός και η δική μας παρέμβαση είναι περισσότερη.

Με ποια κριτήρια επιλέγεται τα κομμάτια που θα διασκευάσετε;

Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο. Συνήθως ακούμε τραγούδια στο ραδιόφωνο ή ψάχνουμε και το τραγούδι μόλις το ακούσουμε μας κάνει κλικ από μόνο του. Έχει κάτι που σε οδηγεί να κάνεις κάτι άλλο. Δεν είναι απαραίτητο να σου αρέσει πάρα πολύ το πρωτότυπο κομμάτι, το αντίθετο μάλιστα. Μπορεί να σου αρέσει πάρα πολύ το πρωτότυπο κομμάτι και να μην μπορείς να το κάνεις τίποτα, ενώ να υπάρχει κάποιο άλλο που να μην σου αρέσει τόσο πολύ και έχει ένα στοιχείο που θέλεις να το απομονώσεις και να φτιάξεις ένα καινούριο.

Σε μια εποχή που είναι δύσκολη για όλους τους χώρους, δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες;

Νομίζω πως η μουσική πάει σχετικά καλά σε σχέση με άλλους τομείς εργασίας. Υπάρχει ενδιαφέρον από τον κόσμο και υπάρχει μια τάση ανανέωσης και από τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Ακούς νέους καλλιτέχνες και συγκροτήματα που πάνε πολύ καλά. Ο κόσμος συσπειρώνεται γύρω από τα νέα πράγματα και αυτό είναι μια πολύ ελπιδοφόρα περίπτωση.

Ο κόσμος συσπειρώνεται γύρω από τα νέα πράγματα και αυτό είναι μια πολύ ελπιδοφόρα περίπτωση.

Τι ήταν αυτό που κατά την γνώμη σου, σας έκανε πιο γνωστούς στο κοινό;

Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το πεις ο ίδιος για τον εαυτό σου. Καλύτερα να ρωτήσεις κάποιον που μας ακούει. Το κοινό μας λέει ότι τα live μας τους αρέσουν αρκετά και περνάνε καλά. Πολλοί επίσης αγαπάνε κάποιο κομμάτι μας αλλά ο καθένας και από ένα διαφορετικό.

Ο κόσμος σας γνώρισε και σας αγάπησε. Πιστεύετε πως κάποια στιγμή νοιώθετε πως «χάσατε την μπάλα»;

Γενικά στην μουσική έχουν έρθει πολλές στιγμές που νομίζεις πως έχεις χάσει την μπάλα. Φοβάσαι ότι αυτό που θα κάνεις δεν θα αρέσει στο κοινό, ότι δεν έχεις έμπνευση κ.α. Θα σου έλεγα κάθε μέρα, αν το σκεφτόμασταν έτσι. Οι καλλιτέχνες είναι ανασφαλείς άνθρωποι γι’ αυτό είναι και καλλιτέχνες. Συνεχώς έχεις αμφιβολία, ειδικά όταν φτιάχνεις ένα καινούριο κομμάτι είναι όλα του ύψους ή του βάθους. Μπορεί την μια μέρα να το ακούς και να λες είναι καταπληκτικό και την επόμενη μέρα να το ακούς και να λες είναι χάλια. Σ’ εκείνη την περίοδο δεν είναι να παίρνεις τον εαυτό σου σοβαρά.

Όταν ολοκληρώσετε ένα κομμάτι υπάρχουν άτομα που τους βάζετε να τα ακούσουν και να σας πουν την γνώμη τους;

Εμείς δουλεύουμε πολλά κομμάτια παράλληλα και τα προχωράμε λίγο-λίγο. Όταν νοιώθουμε ότι κάποιο έχει αρχίσει και μας κουράζει το αφήνουμε και πιάνουμε κάποιο άλλο. Θέλει λίγη απόσταση για να καταλάβεις αν κάτι είναι καλό ή όχι. Στην πορεία το βάζουμε να το ακούσουν κοντινοί μας άνθρωποι, φίλοι, συγγενείς. Εγώ τα βάζω να τα ακούσει η γυναίκα μου, την οποία εμπιστεύομαι γιατί έχουμε τελείως διαφορετικά μουσικά ακούσματα μιας και δεν της αρέσει η ελληνική μουσική. Οπότε όταν της αρέσει κάποιο κομμάτι σημαίνει πως μάλλον είναι εντάξει. Είναι δύσκολος κριτής κάτι το οποίο είναι καλό. Όταν είναι κάποιο κομμάτι έτοιμο το παίζουμε στα live μας, τα δίνουμε να τα παίξουν σε party κ.α. Βλέπουμε έτσι τις αντιδράσεις του κόσμου. Στο νέο μας δίσκο τα περισσότερα κομμάτια έχουν παιχτεί πάνω από μια φορά σε κοινό για να δούμε αν τραβάνε.

Παρακολουθείτε την ελληνική μουσική μέσα από το ραδιόφωνο, youtube, κτλ.;

Δεν ακούμε πολύ ελληνική μουσική, επομένως δεν θα έλεγα ότι είμαστε και πολύ γνώστες του τι γίνεται.

Γνωρίσαμε τους κληρονόμους των δημιουργών που έχουν πλέον τα πνευματικά δικαιώματα, συναντηθήκαμε, κατάλαβαν ότι το κάναμε με σεβασμό και αγάπη, μας έκαναν διάφορες συστάσεις που ήταν πολύ χρήσιμες και τελικά δέχτηκαν.

Υπάρχει κάποιο καινούριο τραγούδι που ακούσατε πρόσφατα και σκεφτήκατε να το διασκευάσατε ή να μακάρι να το είχαμε γράψει εμείς;

Όχι δεν έχουμε ακούσει κάποιο κομμάτι που έχουμε σκεφτεί να το διασκευάσουμε. Τώρα το «μακάρι να το είχαμε γράψει εμείς» δεν το λες. Θαυμάζεις ουσιαστικά ένα τραγούδι και λες «αχ να μπορούσα να σκέφτομαι όπως αυτός ο δημιουργός». Αυτό συμβαίνει συχνά. Όταν κάθεσαι και αναλύσεις σε βάθος πως έχουν μπει οι νότες βλέπεις κάποιες λεπτομέρειες που λες «πως το σκέφτηκε!». Εκεί βλέπεις την ιδιοφυία του άλλου. Έτσι εμφανίζονται κάποια διαμαντάκια.

Στα τραγούδια που έχετε διασκευάσει ως τώρα, την εποχή που γράφτηκαν απευθύνονταν σ’ ένα συγκεκριμένο κοινό με συγκεκριμένες εμπειρίες, ερεθίσματα και αντιλήψεις. Τα τραγούδια αυτά το 2013 αγγίζουν το ίδιο τον κόσμο και τα μηνύματα που θέλουν να στείλουν είναι τα ιδία και τώρα;

Ναι σίγουρα. Η δική μας συμβολή βοηθάει στο να ακούγονται πιο σύγχρονα αλλά το μήνυμα προέρχεται από παλιά.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που ενώ το είχατε διασκευάσει, οι άνθρωποι που είχαν τα πνευματικά δικαιώματα να αρνήθηκαν να σας δώσουν την άδεια να τα κυκλοφορήσετε ή να μην τους άρεσαν;

Βεβαίως. Είχαμε στο παρελθόν, ειδικά στο πρώτο δίσκο που δεν μας γνώριζαν ακόμη, είχαμε αντιρρήσεις. Επιμείναμε όμως και γνωρίσαμε τους κληρονόμους των δημιουργών που έχουν πλέον τα πνευματικά δικαιώματα που συνήθως είναι κόρες, γιοί, εγγόνια κτλ. και συναντηθήκαμε, κατάλαβαν ότι το κάναμε με σεβασμό και αγάπη, μας έκαναν διάφορες συστάσεις που ήταν πολύ χρήσιμες και τελικά δέχτηκαν. Ως τώρα δεν είχαμε κάποια περίπτωση που να μας είπαν οριστικά όχι.

Ο κόσμος πλέον βγαίνει όλο και λιγότερο γιατί συχνά θεωρεί την βραδινή έξοδο (σε μουσικές σκηνές, κινηματογράφο, θέατρο κτλ.) ως είδος πολυτελείας. Θεωρείς πως είναι;

Αυτό είναι στον καθένα να το αποφασίσει. Προφανώς για κάποιον άνθρωπο που έχει χάσει την δουλειά του και δεν έχει κάποιο εισόδημα είναι πολύ μεγάλη πολυτέλεια. Υπάρχουν άλλοι που ενώ έχουν χρήματα οι οποίοι θεωρούν ότι το να βγεις είναι πολυτέλεια. Προσωπικά αν δεν βγω παραπάνω από τρεις μέρες δεν αντέχω και νομίζω πως και οι περισσότεροι που είναι στην δική μας δουλειά.

Εσείς παρακολουθείτε άλλα live συναδέλφων σας;

Ναι πηγαίνουμε αλλά όχι πάρα πολύ. Επειδή γενικά παίζουμε αρκετά, έχει περιοριστεί το πόσο πηγαίνουμε σ’ άλλες συναυλίες. Προτιμούμε να πηγαίνουμε σε πιο ήσυχα μέρη γιατί με τα πολλά live δεν αντέχεις μετά τον δυνατό ήχο. Πλέον δεν πηγαίνουμε σε club, βεβαία μπορεί να φταίει και η ηλικία.

Εσείς παίζεται κυρίως σε μουσικές σκηνές και clubs. Θεωρείται πως τα τελευταία χρόνια η ζυγαριά γέρνει προς αυτούς τους χώρους ή τα μπουζούκια;

Γενικά ο κόσμος τείνει να πηγαίνει περισσότερο στις μουσικές σκηνές και λιγότερο στα μπουζούκια. Συμβαίνει σίγουρα πολύ περισσότερο αυτό απ’ ότι παλιότερα.

«Μην αρχίζεις την μουρμούρα» πως προέκυψε η συμμετοχή σας στους τίτλους της σειράς;

Μας το πρότεινε ο σκηνοθέτης. Είχε σκεφτεί ήδη ότι ήθελε αυτό το κομμάτι για μουσική των τίτλων και ότι ήθελε να το διασκευάσουμε εμείς. Το θεωρώ πολύ καλή ιδέα και πολύ έξυπνη. Δεν θα το συμπεριλάβουμε όμως στο νέο μας δίσκο γιατί το φτιάξαμε για να είναι σε μουσική τίτλων δηλαδή για τηλεοπτική μορφή.

Επικοινωνείτε με το κοινό σας μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Ναι κυρίως με το facebook αλλά και με το twitter. Με το facebook ξεκινήσαμε ενώ με το twitter δεν είμαστε τόσοι ενεργοί γιατί δεν έχουμε αρκετό χρόνο. Είναι πολύ ωραίο που μπορεί ο οποιοδήποτε να σου πει την γνώμη του και να έχεις μια πολύ καλή επαφή με τον κόσμο.

Πέρα από τον δίσκο που μου ανέφερες πριν ότι ετοιμάζετε, πού βρίσκονται οι Imam Baildi αυτή την περίοδο; Τι άλλο να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Γενικά δεν έχουμε πολλές εμφανίσεις αυτό το διάστημα. Η επόμενη είναι 8 Νοεμβρίου στο Ρυθμό Stage στην Ηλιούπολη, ο οποίος είναι ένας χώρος που θέλω πολύ να πάμε. Από τον Φεβρουάριο και μετά θα παίζουμε στο PassPort αλλά αυτό αργεί ακόμα. Στην Θεσσαλονίκη θα είμαστε στο Block 33 στις 15 Νοεμβρίου και θα κάνουμε και μερικά ακόμη live στις γύρω περιοχές. Το βασικό που μας απασχολεί αυτή την περίοδο είναι ο δίσκος το οποίο ελπίζουμε να κυκλοφορήσει κοντά στο Πάσχα.

Συνέντευξη Σμαράγδα Κωνσταντογιάννη