Συνέντευξη | Κωνσταντίνος Γαλανός: «Στο “The Voice” ο μόνος που κερδίζει είναι η παραγωγή… Κανένας άλλος!»

Έχοντας ως στόχο να υπηρετεί το τραγούδι και να απασχολεί μόνο μέσα από αυτό προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να δημιουργήσει ένα εύφορο έδαφος με όμορφα τραγούδια που θα του προσφέρουν την διάρκεια στον χώρο. Οι ερωτήσεις μας πολλές, οι απαντήσεις εκρηκτικές… «The Voice», media, Παντελής Παντελίδης, δημόσιες σχέσεις και νέα σχέδια είναι μερικά από τα στοιχεία που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον…

Κωνσταντίνε μόλις ολοκλήρωσες τις εμφανίσεις σου στο «Gotham» όπου αντικατέστησες τον Ηλία Βρεττό. Πώς προέκυψε αυτή η πρόταση και τι σε έκανε να πεις το ναι;

Βασικά βρισκόμουν σε περιοδεία εκείνη την περίοδο, πριν από έναν μήνα δηλαδή. Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο ο Χρήστος Μενιδιάτης, που είναι και καλός μου φίλος και μου έκανε την πρόταση. Έχω δουλέψει πολλές φορές μαζί του και τον εκτιμώ σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο, με ρώτησε λοιπόν αν θέλω να πάω μαζί του στο «Gotham» γιατί ολοκλήρωσε ο Ηλίας Βρεττός και είπα αμέσως το ναι. Ήταν ένα διάλειμμα για μένα από την περιοδεία και καλός χρόνος για να συνεργαστούμε, κάναμε έναν ωραίο μήνα, μου άρεσε και το μαγαζί αλλά και ο κόσμος εκεί, γιατί σου ομολογώ πως ο κόσμος είναι διαφορετικός στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Ήταν σαν να πηγαίνω σε διαφορετική πόλη. Έτσι ένιωσα.

Τι εννοείς λέγοντας μου πως είναι διαφορετικός ο κόσμος των βορείων προαστίων; Που εντοπίζεις διαφορές;

Διασκεδάζει αλλιώς! Δεν είναι μόνο ο κόσμος διαφορετικός αλλά και η περιοχή. Στην Αθήνα έχω δουλέψει μόνο καλοκαιρινές σεζόν σε παραλιακά καλοκαιρινά μαγαζιά, το «Gotham» μου θύμισε λίγο rock σκηνή. Ο κόσμος δεν ανέβαινε στην πίστα αλλά χόρευε παντού, σαν ένα ορθάδικο μαγαζί. Μου έκανε εντύπωση γιατί αυτό το είδα πρώτη φορά. Είναι ο κόσμος που θα πάει και θα διασκεδάσει πιο πολύ στο club και όχι τόσο ο κόσμος που ακούει λαϊκά τραγούδια. Αυτό ένιωσα εγώ, μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος, διότι ήμουν μόλις ένα μήνα εκεί.

Ποιος πιστεύεις πως διασκεδάζει καλύτερα κατά τη δική σου άποψη;

Όλοι διασκεδάζουν καλά με τον δικό τους τρόπο. Δεν θέλω να κατηγορήσω κάποιον, γιατί και ο κόσμος από τα βόρεια έρχεται στα νότια και αντίθετα, για να διασκεδάσουν. Είναι πώς σου μαθαίνει το μαγαζί, αλλά και η περιοχή να διασκεδάζεις. Προσωπικά δεν είχα ξαναπάει στα βόρεια προάστια, σε ένα κοινό που δεν με ήξερε αλλά τελικά πέρασα πολύ ωραία.

Άλλαξε καθόλου η «νύχτα» πιστεύεις στο διάστημα που έλειπες;

Όχι δεν έχει αλλάξει κάτι, είμαστε στο ίδιο στάδιο. Το θέμα είναι ψυχολογικό στον κόσμο. Βλέπω μια σταθερή κατάσταση. Άλλωστε για να δω διαφορά πρέπει να περάσουν χρόνια, ήταν πολύ μικρό το διάστημα της αποχής μου.

Όλοι έχουμε αγανακτήσει… δεν φαντάζεσαι πόσο κουραστικό είναι για μας να βγαίνουμε και να προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο να διασκεδάσει και να τον βλέπουμε να «σπάει» λίγο στις 3 η ώρα, που έχει πιει και έχει χαλαρώσει!

Μου ανέφερες τις περιοδείες σου και θα ήθελα να σε ρωτήσω εάν τελικά είναι απόλαυση για τον καλλιτέχνη όλο αυτό ή υπάρχει και μεγάλη κούραση;

Υπάρχει μεγάλη κούραση, ταλαιπωρία και άγχος. Δεν είναι μια σταθερή κατάσταση, όπως όταν είσαι σε ένα μαγαζί και γνωρίζεις πως για ένα διάστημα τραγουδάς εκεί και έχεις τα πράγματά σου σε ένα καμαρίνι, ξέρεις τον κόσμο κλπ. Τα live που κάνεις σε πόλεις έχουν άγχος, γιατί μπορεί σε κάποιο να μην έχει προσέλευση κόσμου, λόγω κακής διαφήμισης ή ημέρας ή κακού timing καμιά φορά. Υπάρχουν βέβαια και τα live που μπορεί ο κόσμος να σε αποθεώσει περισσότερο απ’ ότι μια σεζόν ολόκληρη στο μαγαζί και αυτό είναι απόλαυση. Στο εξωτερικό για παράδειγμα όπου ο κόσμος διψάει πιο πολύ να σε δει live σε κάνει να αισθάνεσαι πιο σημαντικός.

Τι διαφορές εντοπίζεις στους Έλληνες του εξωτερικού και σε εμάς;

Θα σου πω μια διαφορά που είδα. Είχα πάει στο Μόναχο τα Χριστούγεννα και ξέρεις τι παρατήρησα;;; Είδα Έλληνες 100% και πρόσωπα χαρούμενα, κάτι που μου έχει λείψει εδώ. Μου θύμισε την Ελλάδα που έβλεπα όταν ξεκίνησα να τραγουδάω για πρώτη φορά, το 2003. Ο κόσμος δεν είχε άγχος, ήταν χαλαρός και διασκέδαζε από το πρώτο λεπτό. Αυτό μου έχει λείψει να δω στα πρόσωπα των Ελλήνων εδώ και έχω αγανακτήσει με αυτό το πράγμα. Όλοι έχουμε αγανακτήσει βέβαια, αλλά δεν φαντάζεσαι πόσο κουραστικό είναι και για μας να βγαίνουμε και να προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο να διασκεδάσει και να τον βλέπουμε να «σπάει» λίγο στις 3 η ώρα, που έχει πιει και έχει χαλαρώσει. Μου θύμισαν λοιπόν την Ελλάδα 10 χρόνια πριν. Εκεί βέβαια δεν έχουν κρίση και οι Έλληνες είναι σε καλά πόστα και είναι καλά οικονομικά.

Πραγματικά πιστεύεις πως δυσκολεύεται τόσο ο κόσμος να διασκεδάσει λόγω της οικονομικής κρίσης;

Έχει μπει στο πετσί μας η κρίση. Όλο αυτό σκοπό έχει να μας ρίξει ψυχολογικά για να μην ανοιγόμαστε. Η διασκέδαση δεν είναι πολυτέλεια, όπως λένε όλοι, αλλά ανάγκη. Δεν μπορείς να περάσεις τη ζωή σου μόνο δουλεύοντας. Πρέπει να βγεις, γιατί ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Θέλει να βγει σε ένα μαγαζί που θα είναι 200-300 άτομα, να γνωρίσει κάποιον και να ακούσει μουσική. Δυστυχώς όμως μας έχουν κάνει κακό και είναι ντροπή τους και τους εύχομαι να το πάθουν και οι ίδιοι αυτό που βλέπουμε εδώ και τόσα χρόνια, αυτά τα πρόσωπα τα σκυθρωπά.

Μέσα σε όλο αυτό θεωρείς πως έχει απομυθοποιηθεί και η έννοια του καλλιτέχνη;

Η κρίση έχει συμβάλλει σε αυτό αλλά δεν είναι ο μοναδικός λόγο. Ο καλλιτέχνης έχει απομυθοποιηθεί διότι ο κόσμος δεν έχει πια την ανάγκη από είδωλα, όπως στην εποχή των ’80s, με τον Michael Jackson ή με πολλούς εδώ στην Ελλάδα. Για να είναι είδωλο ένας τραγουδιστής πρέπει να δίνει στον κόσμο. Αλλά πέρα από αυτό έχει απομυθοποιηθεί λόγω του μηχανισμού που υπάρχει στη μουσική βιομηχανία με τα reality shows που γίνονται και με το lifestyle και τον τρόπο που τα media προωθούν τους τραγουδιστές.

Η διασκέδαση δεν είναι πολυτέλεια, όπως λένε όλοι, αλλά ανάγκη. Δεν μπορείς να περάσεις τη ζωή σου μόνο δουλεύοντας.

Τι λάθος γίνεται στην «προώθηση» από τα media δηλαδή;

Τα media προβάλλουν έναν τραγουδιστή και τον διαφημίζουν, κι ό,τι διαφημίζουν το καταστρέφουν κατ’ εμέ. Το lifestyle όπως γίνεται αυτή τη στιγμή νομίζω πως δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν τραγουδιστή, διότι δεν κερδίζει κανείς απομυθοποιώντας την προσωπικότητά του. Βγάζοντας δηλαδή την ερωτική του ζωή προς τα έξω, που το 80% είναι φτιαχτό και το ξέρουμε καλά, όλοι ξέρουμε πως είναι ψέματα δεν διαφημίζει κανείς κανέναν. Αυτοί που κερδίζουν είναι οι φυλλάδες, τα έντυπα, οι τηλεοράσεις, ενώ ο τραγουδιστής δεν κερδίζει τίποτα. Όταν ένας τραγουδιστής γίνεται μαϊντανός στην τηλεόραση βγαίνοντας και λέγοντας “με ποια τα έχει” και “τι κάνει” δεν έχει να πει τίποτα στον κόσμο το βράδυ. Ο κόσμος τον έχει ήδη απομυθοποιήσει. Έτσι γίνεται κοσμικό καρτούν και μαϊντανός της τηλεόρασης. Δεν μπορεί να κάνει έτσι καριέρα και να παίξει ένα ρεπερτόριο που θα κερδίσει τον κόσμο. Αν κάποιος θέλει να γίνει τραγουδιστής πρέπει να το έχει στο μυαλό του αυτό. Δεν κατηγορώ τους τραγουδιστές γιατί έχουν ανάγκη να υπάρξει αναγνώριση για να τραβήξουν κόσμο και να ανεβάσουν το μεροκάματο τους, τουλάχιστον κάποτε γιατί πλέον δεν ανεβαίνει περισσότερο! Όλα έχουν έρθει στο σωστό επίπεδο διότι δεν συμφωνώ με τα μεροκάματα που κάποτε έδιναν σε τραγουδιστές. Το 1% του μεροκάματου του τραγουδιστή ήταν ολόκληρο το μεροκάματο του σερβιτόρου. Ήταν γελοίο και δεν ήταν σωστή η διαμοίραση του κέρδους. Ήταν ένα είδος υπερκατανάλωσης όπως και κάθετοί στην Ελλάδα.

Από τα reality shows ποιοι έχουν κέρδος κατά την γνώμη σου;

Υπάρχουν τα reality shows που συνεχίζουν, όπως το «The Voice», στα οποία ο μόνος που κερδίζει και είμαι 100% σίγουρος γι’ αυτό, είναι η παραγωγή. Κανένας άλλος. Από τα παιδιά αυτά δεν πρόκειται να κάνει κανείς καριέρα και μπορώ να τους το υπογράψω από τώρα. Γιατί η αγορά δεν μπορεί να προωθήσει κανέναν τους, πόσο μάλλον να απορροφήσει κ’ άλλους. Κερδίζει λοιπόν η παραγωγή και οι κριτές που θα μπουν εκεί, οι οποίοι είναι ήδη διάσημοι και κάνουν μια ανανέωση στο πρόσωπό τους, αντί να κάνουν μια συνέντευξη. Υπάρχουν τα παιδάκια που λένε “Θα βγω να τραγουδήσω” και ακούς και τον κόσμο που λέει “Είδες μια φωνάρα εκεί;” και μετά, από αύριο θα τους ξεχάσει. Υπάρχει βέβαια και αυτός που πιστεύει πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από αυτόν να αναδειχτώ αν έχω καλή φωνή, έτσι θα πάω μια μέρα και θα τραγουδήσω στο «The Voice».

Αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν θα δεις πως η καταστροφή της δισκογραφίας που γύρισε μπούμερανγκ έγινε με το Fame Story που έβγαιναν νέοι τραγουδιστές και ήταν υποχείρια των εταιρειών.

Υπάρχουν παγκοσμίως όμως ανίστοιχα παιχνίδια με επιτυχία… Γιατί όχι και εδώ;

Θα σου απαντήσω πως υπάρχουν παγκοσμίως αλλά το θέμα είναι ότι η ελληνική αγορά δεν έχει σχέση με τις άλλες αγορές. Είμαστε 10.000.000 κόσμος, δεν είμαστε σαν την Αμερική. Δεν μπορεί η δική μας αγορά να απορροφήσει τόσα άτομα, τόσους τραγουδιστές δισκογραφημένους και επιπλέον reality shows με άλλους χιλιάδες τραγουδιστές, δεν γίνεται. Η Αμερική είναι άλλο, δεν έχει μπουζούκια, έχει δισεκατομμύρια κόσμο και οι καλλιτέχνες κάνουν συναυλίες. Γι’ αυτό έγινε μεγάλο λάθος που τα reality shows ήρθαν εδώ εξ αρχής.

Θεωρείς δηλαδή πως δεν έπρεπε να έρθουν ποτέ τα reality shows στην Ελλάδα;

Φυσικά. Αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν θα δεις πως η καταστροφή της δισκογραφίας που γύρισε μπούμερανγκ έγινε με το Fame Story που έβγαιναν νέοι τραγουδιστές και ήταν υποχείρια των εταιρειών. Οι τραγουδιστές αυτοί έβγαιναν με συμβόλαιο που έλεγε πως σου παίρνω τα μισά λεφτά, είσαι στρατιωτάκι και θα σε κάνω ό,τι θέλω. Αυτό ήθελαν να κάνουν στους τραγουδιστές και το κατάφεραν. Είναι στρατιωτάκια που δεν μπορούν να γίνουν κράτος όπως ήταν παλαιότερα. Για παράδειγμα ο Νότης Σφακιανάκης θυμάσαι πως ήταν κάποτε;;; Τι δύναμη είχε;;; Αν έβαζε υποψηφιότητα τότε θα έβγαινε υπουργός. Εντάξει δεν είπα να είναι είδωλο ο τραγουδιστής, αλλά όχι και να είναι στρατιωτάκι των εταιρειών όπως έγινε σήμερα. Κάπως έτσι κλείνουν οι εταιρείες, δεν πάνε καλά και βγάζουν τα μάτια τους.

Δεν κατάφεραν όμως και κάποιοι να κάνουν καριέρα;

Σίγουρα κάποιοι θα κάνουν καριέρα αν ξεχωρίσουν, αυτοί που αξίζουν. Αλλά όπως καταλαβαίνεις υπήρξαν ελάχιστοι καλλιτέχνες που αξίζαν και έμειναν και πολλοί περισσότεροι που υποφέρουν μαζί με τις εταιρείες. Τι να το κάνω να κάνουν καριέρα 2 άνθρωποι και να υποφέρουν 42; Ας κάνουν 10 και ας είναι καλά και οι 10.

Θεωρείς πως οι κριτές του «The Voice» δεν είναι αντικειμενικοί;

Δεν το έχω δει ποτέ. Έχω δει όμως άλλα reality με ανθρώπους που το παίζουν κριτές. Δεν είναι όμως κανείς αρμόδιος να κρίνει και σου μιλάω σαν μουσικός και σαν τραγουδιστής. Δεν σου μιλάω σαν κοινό. Όλο το θέμα είναι ένα σενάριο ιντριγκαδόρικο. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε συζήτηση για το αν κρίνουν σωστά ή όχι. Έχω ακούσει πως είναι στημένο το παιχνίδι και δεν αμφιβάλλω πως μπορεί να συμβαίνει κι αυτό. Σίγουρα εξυπηρετεί κάποια συμφέροντα όλο αυτό το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας γενικά.

Το lifestyle όπως γίνεται αυτή τη στιγμή νομίζω πως δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν τραγουδιστή!

Έχουν υπάρξει υπερβολικοί κάποιοι κριτές πιστεύεις σε αυτά που υποσχέθηκαν στα νέα παιδιά ότι θα καταφέρουν;

Την δεδομένη στιγμή ενδεχομένως αν είναι καλός ο τραγουδιστής θες να κάνεις ένα κοπλιμέντο. Δεν αποκλείεται να κάνει κάποιος καριέρα αλλά βλέπεις πως για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις χώρο να τραγουδήσεις στον κόσμο και στις μέρες μας βλέπουμε μαγαζιά που δεν μπορούν να κρατήσουν τους ήδη υπάρχοντες τραγουδιστές, όχι να βάλουν και νέους. Ένα κακό της εποχής είναι πως δεν ανανεώνονται οι καλλιτέχνες. Οι νέες φωνές δεν μπορούν να προχωρήσουν εύκολα αφού οι πιο παλιοί βγαίνουν ξανά στη φόρα για να πάρουν τον κόσμο. Ο κόσμος λοιπόν δείχνει πως δεν ακολουθεί το lifestyle και την εμπορικότητα της εποχής αφού για παράδειγμα τραγουδιστές που κάνουν come back πάνε πολύ καλά.

Είναι σωστό θεωρείς να κάνουν come back παλιότεροι καλλιτέχνες;

Δεν είναι ούτε σωστό ούτε λάθος. Ο κόσμος δεν ακολουθεί την ροή της εποχής, δεν πιστεύει, δεν τρώει το μπλα-μπλα, δεν μασάει μαϊντανό με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται οι νέοι καλλιτέχνες να επιβιώσουν, αυτό όμως είναι φταίξιμο όλου του συστήματος. Ακόμα και τα μαγαζιά… Νομίζεις πως ο επιχειρηματίας θα εμπιστευτεί να πάρει έναν τραγουδιστή από το «The Voice» για να ανοίξει το μαγαζί του; Εδώ δεν εμπιστεύεται και το σκέφτεται να πάρει τραγουδιστή που κάνει χρόνια επιτυχίες… Σκέφτεται “θα έρθει κόσμος στο μαγαζί μου;”

Κριτής σε ένα talent show θα πήγαινες;

Αν το κάνω θα το κάνω γιατί κάποιοι άνθρωποι θα με πείσουν ότι πρέπει και όχι γιατί πιστεύω πως θα μου κάνει καλό να βγάλω τη μούρη μου και να το παίζω κριτής, διότι όταν θα με βλέπω αργότερα στην τηλεόραση θα με φτύνω. Αν έχω άλλα συμφέροντα θα το κάνω, να προβάλω ας πούμε τον εαυτό μου. Θυμάμαι είχα δει πριν χρόνια σε ένα talent show έναν τραγουδιστή να λέει ένα κομμάτι και ανατρίχιασα και η κριτική επιτροπή γυρνάει και του λέει “το σκότωσες το κομμάτι”. Όπως καταλαβαίνεις υπάρχουν άνθρωποι άσχετοι που είναι κριτές και είναι γελοίο αυτό. Εμένα δεν μπορούν να με ξεγελάσουν όμως απλά αυτός που κάθεται στον καναπέ του, έχει τελειώσει τη δουλειά και θέλει να περάσει καλά και να γελάσει, θέλει να δει κάτι ιντριγκαδόρικο. Έτσι έχει μάθει η τηλεόραση πια τον κόσμο, να απομυθοποιεί ανθρώπους και να δημιουργεί ίντριγκες για να υπάρχει μια ωραία ασχολία όταν κάθεται στον καναπέ του, για όσους τελειώνουν τη δουλειά τους και για τις νοικοκυρές…

Όποιος κράζει τον Παντελίδη είναι σαν να κράζει τον κόσμο, διότι αυτός τον αποδέχτηκε και αυτός κάνει ουρές στα μαγαζιά για να τον δει.

Οι καλές δημόσιες σχέσεις δεν βοηθάνε στην πορεία ενός καλλιτέχνη;

Νομίζω πως οι δημόσιες σχέσεις στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Είναι επιστήμη κάτι τέτοιο κι εδώ όπως λειτουργούν τα πράγματα χρειάζεσαι προσωπικές σχέσεις και μόνο. Οι δημόσιες σχέσεις τι είναι; Να βγω και να πω “παιδιά τι καλοί που είστε όλοι”; Αυτό σημαίνει πως είμαι γλύφτης και εγώ δεν είμαι, σίγουρα μιλάω κυνικά, αλλά δεν κατηγορώ κάποιον. Όσον αφορά αυτό που είπα για το «The Voice», αν παρεξηγηθεί η παραγωγή του Ant1 δεν νομίζω να μου κάνει κακό και δεν με ενδιαφέρει κιόλας, διότι μιλάω για συγκεκριμένο πράγμα. Δεν θα πάω ποτέ από μόνος μου να επιτεθώ σε κάποιον, να εκφράσω την άποψή μου όμως ναι, θα το κάνω. Βλέπω τα στραβά, αλλά δεν θα κάτσω να φτιάξω εγώ τον κόσμο, δεν μπορώ και δεν είμαι και ο αρμόδιος να το κάνω.

Η συνειδητή αποχή σου από τα media, θεωρείς πως σε δυσκολεύει στην καριέρα σου;

Με δυσκολεύει ως προς την αναγνωσιμότητα. Υπάρχει κόσμος που δεν με ξέρει ή ξέρει μόνο τα τραγούδια μου χωρίς να ξέρει την φάτσα μου. Αυτό συμβαίνει κατά βάση διότι είμαι ραδιοφωνικός τραγουδιστής. Με έχουν προσέξει πολύ τα ραδιόφωνα και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό, εγώ εκεί στόχευα από την αρχή. Μικρός όταν έλεγα θα γίνω τραγουδιστής αυτό είχα στο μυαλό, όχι να γυρίζω και να βγαίνω φωτογραφίες με όλο τον κόσμο σε περιοδικά, σε πάρτι ή να δείχνω την κοπέλα μου. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, την «κοσμικότητα» και τη προβολή που συνδυάζεται με τα media, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ‘χεις και να σ’ αρέσει.

Επειδή έχεις 2 ιδιότητες: τραγουδιστής και τραγουδοποιός. Θέλω να μου πεις σε εσένα υπερισχύει κάποια λίγο παραπάνω;

Δεν ξέρω θα σε γελάσω. Ξεκίνησα σαν τραγουδιστής, δεν δηλώνω επαγγελματίας δημιουργός. Έχω δώσει συγκεκριμένα 2 τραγούδια σε γνωστούς τραγουδιστές, στο Γιώργο Τσαλίκη και το Γιώργο Γιαννιά. Καθίσαμε μια φορά τα ακούσαμε μαζί και είπα: Έτοιμο πάρτο! Δεν έχω πουλήσει τραγούδι ποτέ, τα γράφω μόνο για τον εαυτό μου. Αυτό συνέβη γιατί όταν ξεκίνησα να γράφω σαν χόμπι κάποιοι άνθρωποι μου είπαν: «Γράφεις καλά δες το λίγο, καλλιέργησέ το μήπως και γράψεις για τον εαυτό σου». Τελικά λοιπόν ήρθε η στιγμή που μπορώ να γράψω για τον εαυτό μου και τα τελευταία τραγούδια είναι όλα δικά μου.

Πόσο εύκολο είναι να γράφεις τραγούδια; Είναι βιωματικά ή παίρνεις έμπνευση από διάφορα καθημερινά γεγονότα;

Το γράψιμο δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. Επειδή είμαι και μουσικός δεν θέλω να αναιρώ τη μουσική, αλλά το ελληνικό τραγούδι βασίζεται στο στίχο, το 90% της επιτυχίας του βασίζεται σε αυτό. Η μουσική είναι το ρούχο και ο στίχος είναι το σώμα αν θες. Το σημαντικό είναι να μπορείς να αποτυπώσεις ένα βίωμά σου ή το βίωμα ενός άλλου που σε ενδιαφέρει και να μπορέσεις να το περάσεις σε αυτόν που θα σε ακούσει και να του θυμίσεις μια προσωπική του κατάσταση.

Οι δημόσιες σχέσεις τι είναι;;; Να βγω και να πω “παιδιά τι καλοί που είστε όλοι”;;; Αυτό σημαίνει πως είμαι γλύφτης και εγώ δεν είμαι!

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από αυτά που έχεις γράψει μέχρι τώρα;

Το τελευταίο μου, το “Εδώ θα κοιμηθώ” που το έγραψα αυθόρμητα. Επειδή εμπορευόμαστε οι συνθέτες και γράφουμε το τραγούδι για να το ακούσει ο κόσμος και να το αγοράσει γράφουμε και εμπορικά τραγούδια. Όταν όμως φτάσεις στο σημείο να γράψεις ένα προσωπικό σου βίωμα με κάθε λεπτομέρεια και καταφέρνεις να το περνάς και στον κόσμο είναι επιτυχία.

Πλέον ανήκεις στο δυναμικό της Platinum. Τι σε έκανε να επιλέξεις αυτή την εταιρεία;

Αυτή η εταιρεία ήταν η μόνη μου επιλογή εδώ και πολλά χρόνια και όταν το λέω αυτό δεν εννοώ η εταιρεία η ίδια αλλά αυτός που τη διευθύνει, ο Γιώργος Αρσενάκος. Τον θεωρώ τον καλύτερο στο είδος του, είχαμε συνεργαστεί και παλαιότερα όταν ήμουν στη Heaven και ήθελα να ξανασυνεργαστώ μαζί του και σε προσωπικό επίπεδο. Έβγαλα το τραγούδι “Εδώ θα κοιμηθώ” ενώ δεν άνηκα σε κάποια εταιρεία εκείνη την εποχή, το έστειλα στον Γιώργο, το άκουσε, του άρεσε και το έβγαλε. Ήταν το σωστό timing, δεν το είχαμε στο μυαλό μας, απλά έκατσε.

Τι μπορούν να προσφέρουν οι δισκογραφικές εταιρείες σήμερα;

Όσες εταιρείες έχουν απομείνει σήμερα, σημαίνει ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η κάθε εταιρεία προσφέρει διαφορετικά πράγματα σε κάθε τραγουδιστή και καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι, ο τραγουδιστής είναι πελάτης των εταιρειών. Δίσκοι δεν πουλιούνται, το ξέρουμε όλοι αυτό, οπότε δεν υπάρχουν έσοδα από δίσκους. Κάποτε μια εταιρεία έβγαζε λεφτά μόνο από αυτό. Έλεγε π.χ. στο Νότη Σφακιανάκη “Φέρε τα τραγούδια, βγάλε το δίσκο και κάνε ό, τι θες δεν μας νοιάζει, διότι θέλουμε τα λεφτά από τον δίσκο”. Τώρα απλά ενώνουν δυνάμεις. Ο τραγουδιστής που είναι το προϊόν και η εταιρεία που πρέπει να το διαφημίσει. Σαν την σοκολάτα «Lacta», την βγάζεις και την πας στην εταιρεία που θα την συσκευάσει και θα την βάλει στα ράφια. Αυτό κάνει η εταιρεία και η κάθε μια έχει τον δικό της μηχανισμό. Οι τραγουδιστές απλά συνεργάζονται με ανθρώπους και αυτοί είναι που κάνουν την διαφορά. Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να βοηθάνε τον τραγουδιστή και αγαπούν τη μουσική και νομίζω η τύχη μου με έχει ρίξει σε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν το περίμενα να πάω στην Platinum και χάρηκα ιδιαίτερα γιατί νομίζω θα ετοιμάσουμε πολλά πράγματα.

Ποιος πιστεύεις πως είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά τραγουδιστής στις μέρες μας;

Ο Παντελής Παντελίδης και η Πάολα. Απλά ο πρώτος είναι πιο «συζητημένο» προϊόν. Νομίζω όλοι αυτό θα σου πουν, είναι γεγονός.

Θεωρείς ότι ο Παντελής είναι φαινόμενο της εποχής ή ένας καλλιτέχνης που δούλεψε, έγραψε και το κοινό τον αγάπησε;

Ρωτάνε όλο τον κόσμο, όλοι για τον Παντελίδη. Ακόμα και ο πρωθυπουργός έχει ερωτηθεί. Είναι γελοίο για παράδειγμα να ρωτάς τον Σφακιανάκη πως του φαίνεται ο Παντελής που μοιάζει στη φωνή του! Τον Παντελή Παντελίδη κάποιοι τον κράζουν, κάποιοι τον επαινούν, αλλά εγώ θεωρώ πως ο άνθρωπος σίγουρα έγραψε τραγούδια. Μην λέμε βλακείες. Έγραψε τραγουδάρες και το τραγούδι είναι το παν για έναν τραγουδιστή. Υπάρχουν τραγουδιστές που τους φωτογραφίζεις με «γκόμενες» και πολλά ακόμα για να κερδίσουν δημοσιότητα αλλά το τραγούδι είναι που θα κάνει τη δουλειά στο μαγαζί και στον κόσμο. Το τραγούδι θέλεις να ακούσεις, όχι την γκόμενα του Παντελίδη. Η εμπορική αξία του Παντελίδη έρχεται και από τον τρόπο που τον προώθησαν, έβγαλαν την προσωπική του ζωή προς τα έξω και για ποια έγραψε τα τραγούδια. Αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι της εμπορικότητας. Όμως σίγουρα είναι φαινόμενο να κάνεις με το “Καλημέρα” 3 τραγούδια επιτυχίες και να είσαι εμπορικά Νο1 στην Ελλάδα και να γεμίζεις τα μαγαζιά, δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα.

Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι σου όμως που έχουν αντίθετοι άποψη και μιλάνε για πρόχειρα τραγούδια και θεωρούν τον Παντελίδη «λαϊκό» και φούσκα που θα σκάσει.

Να φοράω λαμέ και Dolce Cabana και το λαρύγγι μου να πετάει ό,τι να ‘ναι είναι καλύτερα;;; Δεν είναι έτσι. Τα έχουμε δει και αυτά στην Ελλάδα. Όποιος κράζει τον Παντελίδη είναι σαν να κράζει τον κόσμο, διότι αυτός τον αποδέχτηκε και αυτός κάνει ουρές στα μαγαζιά για να τον δει. Μην κράζεις τον κόσμο γιατί είσαι βλάκας. Αν τον αποδέχεται ο κόσμος τι μπορούμε να πούμε εμείς; Εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο μουσικά για τον Παντελίδη, μπορώ να σου πω λοιπόν πως ο Παντελής τον βρήκε τον στίχο και τον είπε με πρωτότυπο τρόπο. Τον Παντελίδη τον άκουσα πρώτη φορά πολύ πριν σκάσει γιατί είχε τύχει η ομάδα που έτρεχε τα δικά μου live να τρέχει και τα δικά του. Μου μίλησαν γι’ αυτόν λοιπόν όταν πρωτοανέβασε τραγούδια στο youtube. Με το που μπήκα και άκουσα τα τραγούδια του κατευθείαν είπα πως αν βγουν προς τα έξω θα κάνουν επιτυχία. Το ήξερα και τελικά έγινε πιο γρήγορα απ’ ότι πίστευα. Μπήκα φαντάρος και με το που βγήκα ήταν το πρώτο όνομα στην Ελλάδα. Απίστευτο, μέσα σε λίγους μήνες.

Youtube και διαδίκτυο γενικότερα πιστεύεις πως μπορούν να βοηθήσουν έναν καλλιτέχνη;

Βοηθάνε αλλά το κακό στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει «ιντερνετική» αυτονομία, με περιορισμό στα downloads κλπ. Μόνο σε εμάς συμβαίνει αυτό, σε άλλες χώρες δεν είναι έτσι. Όταν μπαίνω για να ενημερωθώ σαν κοινό δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Διαφημίζει ο καθένας ό,τι θέλει και γράφει ό,τι θέλει κι έχω μπερδευτεί. Σίγουρα όμως βοηθάει και σε κάποια πράγματα όπως πολύ πρόσφατα που μου συνέβη το εξής, έβγαλα ένα τραγούδι που δεν έπαιξε ποτέ στα ραδιόφωνα και κατάλαβα μέσα από τα lives πως έγινε επιτυχία χάρη στο youtube και εκεί κατάλαβα τη δύναμη του, ο τίτλος του είναι “Στα πατώματα”. Δεν ξέρω κατά πόσο από μόνο του το youtube μπορεί να βοηθήσει έναν τραγουδιστή, άλλωστε το ραδιόφωνο είναι πολύ ρομαντικό και όμορφο για να το αναιρέσω, δεν θα το ήθελα κιόλας αυτό, στο αυτοκίνητό σου όταν ακούς έναν παραγωγό να μιλάει είναι άλλο πράγμα, νομίζω όμως πως ένας συνδυασμός ραδιοφώνου με youtube είναι το μυστικό!

Ποιες είναι οι απαιτούμενες προδιαγραφές για να παίξουν το τραγούδι ενός καλλιτέχνη τα ραδιόφωνα;

Δεν μπορώ να σου πω συγκεκριμένα πράγματα που μπορεί να κάνει. Υπάρχουν μηχανισμοί, από τη στιγμή που εμπορευόμαστε τη μουσική και είμαστε επιχειρηματίες. Αν έκανα λειτούργημα θα τραγουδούσα στη πλατεία Ναυαρίνου στην Ομόνοια αλλά σαν «επιχειρηματίας» που είμαι, θα ψάξω μηχανισμούς να προωθήσω το προϊόν μου. Ο καθένας θα πρέπει να βρει τους δικούς του τρόπους.

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να μου μιλήσεις για τα μελλοντικά σου σχέδια, τι να περιμένουμε;

Είμαστε σε σκέψεις ακόμα, δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω. Όσον αφορά τις εμφανίσεις μου, θα συνεχίσω την περιοδεία που «έκοψα» στη μέση αλλά δεν είναι ανακοινώσιμο οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό.

Συνέντευξη στη Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση Ελένη Κεφαλληνού

Φωτογραφίες: byRon