Συνέντευξη | Μαριάννα Μαυριανού: «Αυτό το καθαρό συναίσθημα της χαράς που νιώθω κάνοντας θέατρο φέτος, αυτό ήταν που με οδήγησε να θέλω να ασχοληθώ με αυτή τη δουλειά»!

Με υποδέχτηκε με μια μεγάλη αγκαλιά και με αιφνιδίασε! Με αποχαιρέτησε με δύο εξίσου τεράστιες αγκαλιές αλλά είχε προλάβει ήδη να με κερδίσει με την αμεσότητα του λόγου της! Γιατί κατά τα άλλα, η Μαριάννα Μαυριανού χορεύει σαν αερικό, χαμογελά μέσα από την καρδιά της και μοιάζει να είναι αυτόφωτη από την ορμή που της δίνει η νιότη και το ταλέντο της. Το παραμύθι της το ζει ξανά και ξανά κάθε Κυριακή στο θέατρο «Αργώ» συμμετέχοντας στην παράσταση «Ο Ψαράς και η Ψυχή του», αλλά σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με την πραγματικότητα των τριάντα χρόνων στη παράσταση που κάνει σύντομα πρεμιέρα στο «Πράξη Επτά Studio» της οδού Βαλτετσίου. Καλώς μας ήρθες, Μαριάννα!

 To θέατρο «Πράξη Επτά Studio» μας φιλοξενεί για αυτή τη συνέντευξη. Τι θα συμβεί εδώ σε λίγες μέρες;

Είμαστε σε διαδικασία προβών για μια παράσταση που θα ανέβει στις 26 Φεβρουαρίου. Η παράσταση λέγεται «Τριάντα χρόνια ακριβώς», την οποία έχει γράψει και σκηνοθετεί ο Θοδωρής Γράμψας. Ο κ. Γράμψας είναι και ο διευθυντής της σχολής «Πράξη Επτά». Στη παράσταση συμμετέχουν απόφοιτοι και μαθητές της σχολής και το έργο πραγματεύεται αυτό που λέει ουσιαστικά ο τίτλος, την μεταβατική ηλικία των τριάντα χρόνων. Ουσιαστικά μιλάμε για μια ομάδα καλλιτεχνών οι οποίοι έχουν στόχους και όνειρα γύρω από το θέατρο και γίνονται διάφορα συμβάντα που αφορούν την συγκεκριμένη ηλικία.

Έχεις ένα πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό. Ασχολείσαι με τον χορό πολλά χρόνια, ολοκλήρωσες τις σπουδές σου στο μάρκετινγκ και τέλος, καταστάλαξες στο χώρο της υποκριτικής. To θέατρο υπήρχε πάντα στην άκρη του μυαλού σου, δεδομένου ότι ξεκίνησες από αλλού;

Επειδή είχα ξεκινήσει τον χορό σχεδόν από μωρό, το μικρόβιο στα καλλιτεχνικά υπήρχε. Ήμουν από τα παιδάκια που με πήγαιναν οι γονείς μου και έβλεπα πολύ θέατρο, είχα κολλήσει με αυτό γι’ αυτό και το θέατρο ήταν πάντα ο στόχος μου! Στην πορεία δεν ξέρω τι ακριβώς με έκανε να σπουδάσω μάρκετινγκ, απλά αυτό που βλέπω είναι ότι οι πανεπιστημιακές σπουδές με βοήθησαν πολύ σε αυτό που κάνω τώρα. Το γεγονός ότι πρέπει να έχεις μια στρατηγική, με την έννοια να ξέρεις που πηγαίνεις ή πως να χαράξεις έναν δρόμο με ωφέλησαν ιδιαίτερα και με οδήγησαν σε αυτό τον τρόπο σκέψης.

Και ο συνδυασμός να σπουδάσεις παράλληλα μάρκετινγκ και χορό στην Αγγλία;

Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς στο εξωτερικό ήμουν περισσότερο για τις σπουδές στο μάρκετινγκ, αν και προσπάθησα να κυνηγήσω και το κομμάτι του χορού παράλληλα. Όλη η εμπειρία εκεί ήταν τεράστια, ειδικότερα όταν μιλάμε για την νοοτροπία σε μια διαφορετική χώρα από εμάς. Σαν εμπειρία με βοήθησε πάρα πολύ στον τρόπο που οργανώνομαι απέναντι στο κομμάτι της δουλειάς μου όπως επίσης είχα την ευκαιρία, επειδή ήμουν στο Λονδίνο, να δω θεατρικές παραστάσεις και να κάνω κάποια μαθήματα. Σε επίπεδο τεχνικό στην Αγγλία είναι πολύ εξειδικευμένοι, αλλά από την άλλη πλευρά ως μεσογειακός λαός εμείς είμαστε αρκετά συναισθηματικοί, στοιχείο που βοηθάει πάρα πολύ στην τέχνη. Όμως εισέπραξα κάποια πράγματα πολύ σημαντικά λόγω της εμπειρίας μου εκεί, ως προσωπικότητα αλλά και στο κομμάτι που αφορά την δουλειά μου.

Δηλαδή αν τα κριτήριά σoυ ήταν αμιγώς καλλιτεχνικά, σε ποια πόλη θα «έκλεινες» περισσότερο και για ποιους λόγους;

Είναι τόσο μεγάλα τα πράγματα που γίνονται εκεί γιατί ακριβώς το κοινό είναι πολύ περισσότερο, είναι πολλά περισσότερα τα χρήματα που μπορούν να επενδυθούν για την τέχνη και πολύ περισσότερες οι δυνατότητες που σου δίνονται λόγω των συνθηκών… Παρόλα αυτά όμως νομίζω ότι θα επέλεγα εμάς πάλι! Εκτός ότι μιλάω την γλώσσα μου εδώ και με συγκινεί περισσότερο, θεωρώ ότι έχουμε πολύ καλό «υλικό» και πολύ μεγάλη κλίση ούτως ή άλλως προς το θέατρο, αφού το γεγονός ότι έχουμε πεντακόσια θέατρα στην Αθήνα δείχνει ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από ηθοποιούς, χορευτές, μουσικούς αλλά και από το κοινό παράλληλα να παρακολουθήσει τέτοιου είδους θεάματα…

Από τον περασμένο Νοέμβριο βρίσκεσαι στη παράσταση «Ο Ψαράς και η Ψυχή του» του Oscar Wilde σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κουκουλομμάτη στο θέατρο «Αργώ». Πώς είναι να παίζεις μπροστά σε παιδιά;

Είναι τέλεια…! Ήθελα πάρα πολύ όσο ήμουν στη σχολή να κάνω παιδικό θέατρο και τώρα που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία νομίζω ότι ξαναγυρνάω στην παιδική μου ηλικία! Απαιτεί τόση ενέργεια…! Δεν χαρίζονται τα παιδιά για κανέναν λόγο και το βλέπεις άμεσα, δηλαδή την ώρα που βαριούνται θα φανεί, την ώρα που χαίρονται θα φανεί, την ώρα που συμμετέχουν θα φανεί! Είναι καταπληκτικό το συναίσθημα, ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη παράσταση, με τους συγκεκριμένους ηθοποιούς, γιατί μοιραζόμαστε όλοι την ίδια χαρά γι’ αυτό που κάνουμε! Μακάρι τη χαρά που νιώθω για την παράσταση του «Ψαρά» να την νιώθω σε όλες μου τις δουλειές! Και εδώ θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον Μιχάλη Κουκουλομμάτη και τον Γιώργο Μπανταδάκη που ως συμπαραγωγοί της καλλιτεχνικής εταιρείας «Παρών» μου έδωσαν την ευκαιρία να είμαι σε αυτή την παράσταση! Δεν είναι καθόλου αυτονόητο το γεγονός ότι με εμπιστεύτηκαν γιατί ουσιαστικά ήμουνα άπειρη και μπήκα σε αυτή τη δουλειά μέσω οντισιόν…

Σίγουρα δεν είναι αυτονόητο, όταν υπάρχει τόση μεγάλη προσφορά εργασίας στο χώρο της υποκριτικής. Θα μπορούσε να είναι ο,ποιαδήποτε άλλη κοπέλα στη θέση σου…

Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με ικανότητες και είναι καλό αυτό γιατί μας δίνει κίνητρο να προχωρήσουμε και να γινόμαστε ακόμα καλύτεροι. Όμως ο Μιχάλης και ο Γιώργος μου έδωσαν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία και το κυριότερο, μου θύμισαν γιατί θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά! Αυτό το καθαρό συναίσθημα της χαράς που νιώθω κάνοντας θέατρο φέτος, αυτό ήταν που με οδήγησε να θέλω να ασχοληθώ με αυτή τη δουλειά! Και επειδή είναι πολύ ωραίο το κλίμα που δημιουργούν και οι δύο, σου δίνουν την ευκαιρία να δημιουργήσεις και μιλώντας για τον Μιχάλη που είναι ο σκηνοθέτης της παράστασής μας, όλα προχώρησαν με μια δική του κατεύθυνση αλλά πολύ όμορφα διακριτική… Προσωπικά με άφησε να βρω πτυχές του καλλιτεχνικού μου εαυτού με έναν πάρα πολύ όμορφο τρόπο! Γι΄αυτό η αρχική μου τριβή με το θέατρο, σε αυτές τις συνθήκες, με αυτούς τους ανθρώπους, με αυτή την αισθητική με κάνει πάρα πολύ χαρούμενη και πάρα πολύ περήφανη γι’ αυτή τη δουλειά! Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία!

Ο «Ψαράς και η Ψυχή του» διδάσκει πολύ στοχευμένα τη φιλία, την αγάπη, τη καλλιέργεια του εσωτερικού κόσμου και της ψυχής. Πώς αντιλαμβάνονται τα μικρά παιδιά αυτές τις έννοιες, πώς αντιδρoύν; Προσωπικά χάρηκα ιδιαίτερα το γεγονός που όταν ήρθα με την ανιψιά μου να δούμε την παράσταση, τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά με τις φωνές τους στα πιο καίρια σημεία!

Έχει απίστευτο ενδιαφέρον αυτό που μου λες… Καταρχάς, με τον τρόπο που συμμετέχουν τα παιδιά βλέπουμε ότι καταλαβαίνουν το έργο! Ιδιαίτερα δε όταν έρχονται σχολεία, που το ένα παιδί παρασέρνει το άλλο και δεν έχουν τους γονείς τους να φοβούνται μην τα μαλώσουν, είναι πιο εκδηλωτικά και εκεί βλέπουμε, από τα σχόλια που μας κάνουν, ότι πραγματικά αυτό που θέλουμε να πούμε περνάει στα παιδιά. Μιλούν, συμμετέχουν κατά τη διάρκεια της παράστασης και το ευχαριστιόμαστε πάρα πολύ την ώρα που γίνεται γιατί ακριβώς βλέπουμε ανταπόκριση της δουλειάς μας! Δεν είναι ενόχληση εκείνη την ώρα, σε καμία περίπτωση!

Ποια είναι η δυσκολία του να προσεγγίζεις ένα παιδί μέσα από τη δουλειά σου όταν εσύ και ο καθένας μας έχουμε φύγει από αυτή την ηλικία;

Μμμμ… Πολύ ωραία ερώτηση!

Να στο θέσω διαφορετικά… Υπάρχει εν τέλει δυσκολία;

Υπάρχει, γιατί τα παιδιά είναι τελείως διαφορετικά απ’ ότι όταν ήμαστε εμείς παιδιά. Την επαφή που έχουν με την τεχνολογία και τα νέα μέσα εμείς δεν την είχαμε, γι’ αυτό και νομίζω πως χρειάζονται διαφορετικοί τρόποι για να τραβήξεις το ενδιαφέρον τους.

Είναι πιο δύσκολο να τους παρασύρεις στη μαγεία ενός παραμυθιού σε αντίθεση με εμάς, έτσι δεν είναι;

Ακριβώς… Βέβαια, από την άλλη πλευρά βλέπουμε ότι η ανάγκη του να ειπωθεί μια ιστορία και να πιστέψουμε στο παραμύθι – ανεξαρτήτως γενεών και εποχών – μάλλον είναι η ίδια αν κρίνω από αυτά που βλέπω μέσα από την παράσταση. Η αλήθεια είναι ότι με απασχόλησε πολύ υποκριτικά τι θα ήθελαν τα παιδιά να δουν! Αυτό το βλέπουμε και όταν μιλάμε μαζί τους, για παράδειγμα εάν αρχίσουμε και φερόμαστε λίγο πιο χαριτωμένα απ’ όσο πρέπει δεν τους αρέσει… Εμείς το θέλουμε αυτό, δεν το θέλουν τα παιδιά! Θέλουν ξεκάθαρα και σοβαρά πράγματα… Είναι πολύ προκλητικό να προσπαθείς να βρεις τον τρόπο πως θα τα προσεγγίσεις υποκριτικά, νοηματικά ή σκηνοθετικά φαντάζομαι, για τον σκηνοθέτη της παράστασής μας. Έχει πολλές προκλήσεις, γι’ αυτό και είναι τόσο ενδιαφέρον!

Το αγαπημένο σoυ παραμύθι όταν ήσουν παιδί;

Λόγω μπαλέτου, το αγαπημένο μου παραμύθι ήταν «Η λίμνη των κύκνων»! Απλά θυμάμαι ότι το είχα στο σπίτι σε όλες του τις μορφές: κασέτα για το βίντεο, κασέτα για το κασετόφωνο, βιβλίο και ό,τι υπήρχε γύρω από αυτό!

Στη παράσταση παίζεις, χορεύεις, τραγουδάς, συμμετέχεις σε ένα musical για παιδιά. Αυτό το «κράμα» είναι το κύριο ζητούμενό σου για τις προτάσεις που θα σε απασχολήσουν στο μέλλον;

Είναι… Αλλά ακόμα περισσότερο το κύριο ζητούμενό μου είναι οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι. Από τη μικρή μου εμπειρία, αυτό που με παρακινεί πάρα πολύ είναι ουσιαστικά οι συνεργάτες. Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που μπορώ να μάθω πράγματα επειδή είμαι νέα στο χώρο και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό, αυτή την περίοδο να την αξιοποιήσω μαθαίνοντας κατά τη διάρκεια της δουλειάς!

Δηλαδή δεν ονειρεύεσαι ρόλους αλλά συνεργασίες;

Ονειρεύομαι και τα δύο! Ονειρεύομαι τα πάντα! Αλλά νομίζω ότι σαν άνθρωπος αυτό που με κινητοποιεί περισσότερο είναι οι άνθρωποι…

Όμως λόγω του χορού, να υποθέσω ότι είναι πιο λυτρωτικό για σένα να εκφράζεσαι με τη γλώσσα του σώματος παρά με τις λέξεις;

Ναι… Επειδή ακριβώς ασχολούμαι από παιδί με τον χορό, είναι πιο εξοικειωμένο το σώμα μου. Ναι, είναι πιο λυτρωτικό!

Πες μου μια θεατρική παράσταση που έχεις παρακολουθήσει γενικότερα και σου έχει μείνει αποτυπωμένη στο μυαλό…

Άπειρες έχω να σου πω, αλλά υπάρχουν δύο τις οποίες θυμάμαι σαν σημείο αναφοράς για να ασχοληθώ με το θέατρο! Ήμουν παιδί ουσιαστικά αλλά είχα δει το «Βίρα τις άγκυρες» στο Εθνικό Θέατρο και έκανα δυο – τρεις μέρες να κοιμηθώ μετά από αυτό το υπερθέαμα! Η δεύτερη είναι μια παράσταση του Κώστα Καζάκου, που είχαμε και καθηγητή εδώ στη σχολή: ο «Οθέλλος» που με είχε εντυπωσιάσει τρομερά! Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά αυτές οι παραστάσεις μου είχαν δώσει τα κίνητρα να σκέφτομαι ότι θα ήθελα και ‘γω να ασχοληθώ με αυτό που έβλεπα…

Έχεις συμμετάσχει σε ταινία μικρού μήκους, στο βίντεο – κλιπ ενός νέου τραγουδοποιού, του Αλέξανδρου Μπελλέ… Όμως ως Μαριάννα τι σε ελκύει περισσότερο; H κινηματογραφική κάμερα ή το θεατρικό σανίδι;

Το θέατρο θα έλεγα… Κοίταξε, σίγουρα θα ήθελα να κάνω κινηματογράφο αλλά και τηλεόραση, όμως η άμεση ανταπόκριση με το κοινό με ιντριγκάρει πάρα πολύ!

Ποια είναι τα στοιχεία που σε γοητεύουν και ταυτόχρονα εκτιμάς σε έναν άνθρωπο;

Η αυθεντικότητα, η δημιουργικότητα και το χιούμορ…

Yπάρχει κάποια συμβουλή που έχεις κρατήσει από δάσκαλό σου, από τα χρόνια που φοιτούσες εδώ; Ή κάποια κουβέντα από άνθρωπο του χώρου σου, που έχεις κρατήσει μέσα σου σαν φυλαχτό;

Είναι πάρα πολλά τα λόγια και έχω διαμορφωθεί τόσο πολύ με αυτά, που δεν μπορώ να καθορίσω ποιες σκέψεις είναι δικές μου και ποιες κάποιου άλλου. Όμως αυτό που με απασχολεί τώρα τελευταία και γυρίζει συνεχώς μες στο μυαλό μου είναι αυτό που μας έλεγαν στη σχολή: Ότι η δουλειά αυτή θέλει γερό στομάχι και ατσάλινο νευρικό σύστημα. Και βλέπω τις προεκτάσεις του τώρα, μέσω διαφόρων πραγμάτων, αν και μέχρι στιγμής στάθηκα πολύ τυχερή και έχω δουλέψει με ευοίωνες συνθήκες.

Η διέξοδός σου ποια πιστεύεις ότι θα είναι όταν οι συνθήκες δεν θα είναι ομαλές; Την ανακαλύπτεις μέσα από την χαρά που σου δίνει η τέχνη;

Η αγάπη που έχεις για αυτή τη δουλειά έρχεται και το ισορροπεί και σε κρατάει εκεί, κάνοντας υπομονή, ξεκινώντας πάλι από την αρχή και βάζοντας στόχους, ανακαλύπτοντας τους τρόπους που θες να πετύχεις τους στόχους σου…

Τι σου αρέσει να κάνεις, εκτός της δουλειάς σου;

Να βλέπω τους φίλους μου, να βγάζω βόλτα τον σκύλο μου… Με αποφορτίζουν πάρα πολύ, γεμίζω μπαταρίες! Μου αρέσει βέβαια να βλέπω θεατρικές παραστάσεις και ταινίες αλλά ουσιαστικά αυτά που μου δίνουν δύναμη εκτός δουλειάς είναι οι φίλοι και οι άνθρωποί μου…

Συνέντευξη στην Kατερίνα Μαθιουδάκη

Φωτογραφίες: Μαργαρίτα Χριστοπούλου

Info:

*Η παράσταση «Τριάντα Χρόνια Ακριβώς» θα κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου στο Πράξη Επτά Studio και θα παίζεται από Δευτέρα έως Τετάρτη στις 21:00.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ

*Η παράσταση “Ο Ψαράς και η Ψυχή του” συνεχίζει να διασκεδάσει μικρούς και μεγάλους κάθε Κυριακή στις 11:00 και στις 15:00 στο Θέατρο Αργώ. Μπορείτε να διαβάσετε την κριτική μας εδώ