Συνέντευξη | Μάρθα Φριντζήλα: «Το χιούμορ φέρνει τα πράγματα στις κανονικές τους διαστάσεις»

Η Μάρθα Φριντζήλα μας μιλάει αποκλειστικά με αφορμή το «Kubara Project #3», την νέα της μουσική παράσταση, που κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου στο Άνοδος Live Stage με την υποστήριξη του tralala.gr

Περισσότερα μπορείτε να μάθετε ΕΔΩ

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας, μαζί μας η Μάρθα Φριντζήλα:

Τι είναι το «Kubara Project #3» και ποια ήτανε τα δύο προηγούμενα;

Το Kubara Project #3 είναι ουσιαστικά το σίκουελ της σειράς που ονομάζεται Kubara Project. Η κουμπάρα είμαι εγώ, και αυτές οι συναυλίες είναι κάπως σαν τις μουσικές περιπέτειές μου παρέα με τους σούπερ ήρωες που έχω για μουσικούς.

Οπότε τις Κυριακές του Δεκέμβρη στην «Άνοδο» θα γίνεται κάτι σαν αυτό που παρουσιάζετε στο κλιπ που κυκλοφόρησε με το τραγούδι «Duddy Lolo»;

Μακάρι. Το κλιπάκι αυτό είναι από ινδική ταινία του 1960. Όταν βλέπω αυτές τις σκηνές ζηλεύω πολύ. Τα κλαμπ πρέπει να ήταν μαγικά. Ο κόσμος χόρευε, οι μπάντες σκίζανε. Μόνο στην Κούβα είδα κάτι παρόμοιο. Νομίζω πως εδώ το χάσαμε το παιχνίδι της διασκέδασης. Δεν γλεντάμε καλά που έλεγε και η θεία μου η Ματίνα. Ο κόσμος βγαίνει για να αδειάσει τελείως τις σχεδόν άδειες μπαταρίες του, όχι για να τις γεμίσει. Βγαίνει για να ξεχάσει ποιος είναι κι όχι για να θυμηθεί ποιος ήταν ή ποιος θα μπορούσε να γίνει. Γι’ αυτό και δεν καταφέρνει να περάσει καλά. Εμείς πάντως θα το προσπαθήσουμε.

Οι «κουμπαριές» ωστόσο μας έφαγαν στην Ελλάδα…

Μα ο τίτλος είναι ένα σχόλιο πάνω στις κουμπαριές. Στην Ελλάδα ζούμε. Ο κουμπαριές πράγματι μας έφαγαν όμως κάποιες φορές μπορεί να είναι αρχή για υπέροχα πράγματα. Μπορείς να το πάρεις και κυριολεκτικά όμως εφόσον το σχήμα αυτό ξεκίνησε από ένα ζευγάρι, τον Βασίλη Μαντζούκη κι εμένα και τον κουμπάρο μας τον Παναγιώτη Τσεβά.

Εσείς τελικά προτιμάτε να παίζετε θέατρο, να τραγουδάτε ή να διδάσκετε τους μαθητές σας;

Όλα!

Και τι μπορεί να σας προσφέρει προσωπικά το κάθε ένα; Ποιες ανάγκες καλύπτουν;

Η ανάγκη είναι μία και την καλύπτουν διαδοχικά τα παραπάνω. Η ανάγκη να ζω την ζωή μου καλά!

Σχετικά με τις μουσικές σας παραστάσεις τώρα, τι κοινό μπορεί να έχει το «Μέγαρο» της Σακελλαρίου με τα τραγούδια του Χατζιδάκι ή του Θανάση Παπακωνσταντίνου που πάντα έχετε στο πρόγραμμά σας;

Είναι αληθινά όλα. Δεν καμώνονται πως είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι. Έχουμε πήξει στα τραγούδια που το παίζουν λαϊκά ή το παίζουν έντεχνα. Έχουμε πήξει στα τραγούδια που γράφτηκαν χωρίς λόγο. Η Εκδρομή των Χρονά- Χατζιδάκι, το Χιονίζει μέσα στην νύχτα των Χικμέτ- Θεοδωράκη, το Κομμωτριάκι του Παπακωνσταντίνου και το Μέγαρο των Παυριανού -Τερζή είναι σίγουρα τραγούδια ειλικρινή.

Οι παραστάσεις σας γενικά, έχουν νομίζω ως βασικό άξονα το χιούμορ! Αν δούμε τις ζωές μας με χιούμορ τα πράγματα θα είναι πιο ανώδυνα;

Δυστυχώς οι άνθρωποι κατά την γνώμη μου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτούς που έχουν χιούμορ και σ’ αυτούς που δεν έχουν. Το χιούμορ δεν κάνει τα πράγματα ανώδυνα, τα φέρνει στις κανονικές τους διαστάσεις.

Από την άλλη, κάτι άλλο που επίσης νομίζω ότι παίζει μεγάλο ρόλο στις δουλειές σας, είναι το συναίσθημα. Τελικά λειτουργεί καλύτερα από την λογική;

Η σειρά είναι αυτή: ακούω ένα τραγούδι και με συγκινεί βαθιά, θέλω να το τραγουδήσω. Αν το δουλέψω και το καταφέρω έχει καλώς, αν δεν μου βγαίνει πρέπει να σκεφτώ λογικά, δεν μπορεί να ταλαιπωρώ ένα τραγούδι επειδή με συγκινεί. Η λογική έρχεται πάντα δεύτερη, αλλά δεν μπορεί να λείπει.

Μάλλον είστε πολυτάλαντη εφόσον κάνετε τόσα διαφορετικά πράγματα συγχρόνως! Ποιο ταλέντο που σας λείπει θα θέλατε να είχατε;

Θα ήθελα να έχω ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις.

Τελικά, σχετικά και με την επικαιρότητα, ο καλλιτέχνης πρέπει να εκφράζει την γνώμη του για την πολιτική ή πρέπει να περιορίζεται αποκλειστικά στην τέχνη του;

Για ποιον περιορισμό μιλάτε; Η σοβαρή ενασχόληση με την τέχνη είναι και πολιτική πράξη. Όπως ήταν πάντα. Αν τώρα, ο καλλιτέχνης νιώθει την ανάγκη να μιλά και να διαμαρτύρεται, αν θέλει να κατεβεί στον δρόμο φυσικά και πρέπει να το κάνει.

Κάποια στιγμή είπατε κάπου ότι η Ελλάδα έχει πολιτισμική κρίση εδώ και 40 χρόνια. Προσωπικά συμφωνώ απόλυτα… αλλά σωτηρία θα υπάρξει κάπου ή είμαστε καταδικασμένοι;

Νομίζω πως αυτό που είπα είναι ότι η Ελλάδα έχει πολιτισμική κρίση εδώ και δύο χιλιάδες σαράντα χρόνια, απλώς εγώ έχω ζήσει τα τελευταία σαράντα. Αν συμφωνείτε και σ’ αυτό τότε θα συμφωνήσετε και στο ότι δεν υπάρχει σωτηρία…

Τα επόμενα σχέδιά σας τι περιλαμβάνουν;

Τα θεατρικά μας σχέδια για φέτος περιλαμβάνουν την διοργάνωση του δεύτερου Αττικού Σχολείου Αρχαίου Δράματος, την παράσταση του «Αίαντα» του Σοφοκλή και την επανάληψη των «Βακχών» του Ευριπίδη. Όσο για τα μουσικά έχουμε ξεκινήσει σιγά σιγά να ηχογραφούμε τα κομμάτια του «Kubara Project #3» και κάποια στιγμή θα τα κυκλοφορήσουμε.

Προς το παρόν ραντεβού στην «Άνοδο» λοιπόν…

Θα σας περιμένω!

Συνέντευξη: Τάσος Μπιμπισίδης