Συνέντευξη | Νίκος Πορτοκάλογλου: «Εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν έριξα την ευθύνη στους άλλους»

Κάνει Restart με νέα τραγούδια, νέους ήχους και καινούργια μπάντα. Οι Ευγενείς Αλήτες πλαισιώνουν το πρόγραμμά του και πειραματείζονται σε παλιά τραγούδια.. στις μουσικές και τους στίχους.

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου δηλώνει κι αυτός ένας ευγενής αλήτης και μιλάει για τα στοιχήματα με τον εαυτό του αλλά και.. τη θεραπεία του απέναντι στη δηλητηριώδη κατάσταση της χώρας μας τα τελευταία χρόνια.

Απολαύστε τον!

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε τώρα Restart;

Αυτό δεν το αποφασίζεις, έρχεται μόνο του. Αισθάνεσαι κάποιες εποχές στη ζωή σου ότι κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας καινούργιος, οπότε και τώρα ανοίγει ένας καινούργιος κύκλος για εμένα. Αισθάνθηκα ότι ξεκινάω κάτι καινούργιο, όλη τη χρονιά το αισθανόμουν αυτό, αλλά ειδικά τώρα στις πρόβες που κάναμε. Έβλεπα τα πρόσωπα των νέων συνεργατών, προβάραμε καινούργια τραγούδια από το δίσκο που δουλεύω κατά τη διάρκεια του χρόνου αυτού παράλληλα με τις συναυλίες που έκανα με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τελείωσαμε το Σεπτέμβρη. Οπότε καινούργια τραγούδια, καινούργιος δίσκος, καινούργια πρόσωπα, καινούργιοι συνεργάτες, καινούργια μπάντα –«Οι Ευγενείς Αλήτες», καινούργιος ήχος, καινούργια όργανα. Σε μια από τις πρόβες λοιπόν, έτσι όπως δουλεύαμε πάνω σε κάποια καινούργια κομμάτια σκέφτηκα ότι είναι ένα “Restart”, γιατί να μην το βάλω τίτλο στο πρόγραμμα; Κι έτσι βαφτίστηκε!

Ο κύκλος που έκλεισε τι σας άφησε;

Δεν ξέρω ακόμα και ούτε είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει. Είναι κάτι που συμβαίνει περιοδικά αυτό, συμβαίνει και ξανασυμβαίνει δηλαδή.

Στον καινούργιο σας κύκλο είναι όλα καινούργια;

Υπάρχει σίγουρα και πολύ παρελθόν. Είμαι πια σχεδόν 35 χρόνια σε αυτήν τη δουλειά, οπότε φυσικά υπάρχουν τα παλιά τραγούδια. Απλά κάθε φορά που ξεκινάω παραστάσεις με ενδιαφέρει να ανακαλύψω ξανά τα παλιά μου τραγούδια. Φυσικά υπάρχει πολύς δρόμος πίσω μου. Τα παλιά μου τραγούδια τα αγαπάω και είναι κομμάτι του εαυτού μου, δε θα τα ξεγράψω ποτέ. Παίζουμε από τα παλιά τραγούδια, ας πούμε των Φατμέ, μέχρι τα καινούργια. Απλώς όπως έλεγα, σε κάθε μου δουλειά μου αρέσει τα παλιά μου τραγούδια να τα φρεσκάρω… μέσα μου πρώτα απ’ όλα. Βαριέμαι να τα παίζω και να τα ξαναπαίζω με τον ίδιο τρόπο 30 χρόνια. Έτσι, κάθε φορά τα διασκευάζω.

Σας αρέσει δηλαδή να συνδυάζετε το παλιό με μια δόση καινούργιου..

Ναι, ακριβώς! Αυτό είναι το στοίχημά μου κάθε φορά που κάνω πρόβες για να στήσω ένα καινούργιο πρόγραμμα.

Κερδίζετε το στοίχημα αυτό;

Άλλοτε κερδίζω, άλλοτε όχι! Κάποια κομμάτια χαίρομαι που βρίσκω έναν καινούργιο τρόπο να τα τραγουδήσω ή να τα ενορχηστρώσω. Μάλιστα φέτος για πρώτη φορά εκτός από τη μουσική διασκευή, εκτός από το ν’ αλλάξω την ενορχήστρωση, σ’ ένα τραγούδι για πρώτη φορά έχω αλλάξει και στίχους. Σκέφτηκα, ποιός μου είπε ότι δε μπορώ να αλλάξω και στίχους; Είναι ένα τραγούδι στο οποίο για κάποιο λόγο δε μου πολυάρεσαν οι στίχοι στο ρεφρέν. Βέβαια δεν είναι και από τα γνωστά τραγούδια μου, δεν ξέρω πόσοι θα καταλάβουν τη διαφορά αλλά για ‘μενα έχει σημασία ότι ένα τραγούδι δεν τελειώνει ποτέ. Τους δίνεις μια μορφή όταν τα ηχογραφείς, όσο δυνατόν καλύτερη εκείνη τη στιγμή αλλά κάποια στιγμή αργότερα μπορεί να έχεις μια καλύτερη ιδέα. Εμένα μου έχει συμβεί αυτό, δηλαδή υπάρχουν τραγούδια μου που η δεύτερη εκτέλεση τους γνώρισε μεγαλύτερη επιτυχία από την πρώτη.

Πάντως, αυτό με την αλλαγή του στίχου δε νομίζω να το έχει ξανακάνει κανείς. Νομίζω πως είστε ο πρώτος!

Ναι, νομίζω κι εγώ πως δεν το έχει ξανακάνει κανείς.

Σχετικά με το καινούργιο σας άλμπουμ, αναφέρατε ότι έχετε ηχογραφήσει κάποια τραγούδια. Σε ποια φάση βρίσκεται τώρα;

Τώρα είμαι στη φάση που έχουμε τελειώσει την ηχογράφηση και αρχίζουμε τη μίξη. Θα κυκλοφορήσει τους πρώτους μήνες του νέου έτους.

Τι πρόκειται να δούμε σε αυτό το άλμπουμ;

Ήδη έχουν κυκλοφορήσει δύο τραγούδια, τα «Θα περάσει κι αυτό» και το «Αν μια φορά ρωτούσες». Το τρίτο θα κυκλοφορήσει τώρα, «Το εισιτήριο». Μετά, πιστεύω θα ακολουθήσει κι άλλο single πριν την κυκλοφορία ολόκληρου του δίσκου. Δε μου είναι εύκολο να μιλήσω για μια καινούργια δουλειά. Το πιθανότερο είναι ο τίτλος του άλμπουμ να είναι «Εισιτήριο». Αυτό που μπορώ να πω γι’ αυτήν τη δουλειά είναι ότι στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε τα τελευταία χρόνια, δύο πράγματα μπορούν να συμβούν σ’ έναν καλλιτέχνη. Ή να ανακυκλώσει τη μιζέρια και τη μαυρίλα που υπάρχει γύρω ή να βρει έναν τρόπο να αποστασιοποιηθεί και να δει τη μεγαλύτερη εικόνα. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί σε εμένα. Χωρίς να σταματήσω ποτέ να βλέπω τις δυσκολίες στα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά που περνάμε τα τελευταία χρόνια… έχω καταφέρει να βρω έναν τρόπο να απομακρυνθώ από την όλη κατάσταση και να δω τη μεγαλύτερη εικόνα. Όταν λέω μεγαλύτερη εικόνα, εννοώ ότι περνάμε δύσκολα, υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν τις δουλειές τους, τα εισοδήματά μας πέφτουν, οι φόροι γίνονται εξωφρενικοί, η κοινωνική κατάσταση είναι πάρα πολύ δυσάρεστη, τελειώνει το παραμύθι της αριστεράς… είμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας.

https://www.youtube.com/watch?v=yJsQgT1Pgp4

Ο κόσμος θα βρει και πάλι ένα παραμύθι στο οποίο θα πιστέψει, το έχει ανάγκη αυτό. Δυστυχώς όμως κι από τους ανθρώπους που προσπαθούν να κυβερνήσουν τη χώρα αλήθεια δεν υπάρχει. Μας έχουν μάθει με παραμύθια!

Μέχρι τώρα όλοι μας λέγανε ότι υπάρχει μια μαγική λύση, ότι οι κακοί ξένοι θέλουν το κακό μας. Η δικιά μου ελπίδα είναι να κοιτάξουμε που φταίμε εμείς και τι μπορούμε να διορθώσουμε εμείς στον εαυτό μας. Εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν έριξα την ευθύνη στους άλλους. Αν η ζωή μου ήτανε χάλια, ήταν επειδή κάποιο λάθος έκανα εγώ. Αν έπρεπε κάτι να αλλάξει, έπρεπε να αλάξει κάτι πάνω μου πρώτα. Όπως έλεγε και ο Τολστόι «’Ολοι θέλουνε ν’ αλλάξουνε τον κόσμο, αλλά κανείς τον εαυτό του». Αν αποφασίσουμε να αλλάξουμε εμείς, υπάρχει ελπίδα.

Έχετε νιώσει ποτέ έντονα μέσα σας το αίσθημα της απογοήτευσης;

Ναι. Με βοηθάει όμως πολύ η φύση της δουλειάς μου. Η μουσική είναι το φάρμακό μου.

Η μουσική σας θεραπεύει δηλαδή;

Η μουσική είναι μια θεραπεία από μόνη της. Είναι θεραπευτική!

Οπότε ξεκινάει μια ακόμη θεραπεία για εσάς…

Ναι, σίγουρα!

Κύριε Πορτοκάλογλου, εσείς είστε ένας ευγενής αλήτης;

Χαχα..Είμαι!

Συνέντευξη & φωτογραφίες: Δήμητρα Τσίπη

Επιμέλεια: Κατερίνα Γκίνη