Συνέντευξη | Πάνος Καλίδης: «Οι συνάδελφοί μου δεν με στηρίζουν… ίσως θεωρούν πως δεν έχω καλή φωνή ή πως είμαι τυχαίος στον χώρο!»

Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκαν μαζί του στο «Sundara Beach Bar Restaurant – Varkiza Resort» και με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας απόλαυσαν τον καφέ τους και πραγματοποίησαν μια απολαυστική συνέντευξη!

Ο Πάνος Καλίδης δήλωσε μεταξύ άλλων πως οι συνάδελφοι του δεν τον αποδέχονται εύκολα στον χώρο, πως αρκετοί τραγουδιστές και τραγουδίστριες «πουλάνε» τις σχέσεις τους για να υπάρχουν σε δημοσιεύματα αλλά και πως ένας καλλιτέχνης αν δεν κάνει σουξέ μέσα σε δύο χρόνια… πολύ απλά εξαφανίζεται!

Καυστικός αλλά παράλληλα αφοπλιστικός ο Πάνος Καλίδης κατέθεσε τις απόψεις του χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος!!!

Πάνο μου κλείνουμε μαζί την φετινή σεζόν με αυτή την συνέντευξη!

Σας ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που ανήκω και εγώ στην «οικογένειά» σας!

Βρισκόμαστε στα μέσα περίπου του καλοκαιριού… Σε τι διάθεση σε πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο;

Αυτό το διάστημα δεν σου κρύβω πως είμαι πολύ ανήσυχος διότι διανύουμε μια μεταβατική φάση στη δουλειά μας σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι. Υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν και δεν γνωρίζουμε ακόμα που θα μας οδηγήσουν και προσπαθώ να «προβλέψω – προλάβω» άσχημες καταστάσεις που ίσως έρθουν, που μπορεί να επηρεάσουν την οικογένειά μου και τους δικούς μου ανθρώπους!

Τι είναι αυτό που σε αγχώνει και σε τρομάζει;

Το πρώτο πράγμα που με ανησυχεί είναι όλα αυτά που διαβάζω περί προφητειών και οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης του Έλληνα και του ελληνισμού! Οι πλαστικές κάρτες που θέλουν να μας πλασάρουν, το λεγόμενο πλαστικό χρήμα, με στόχο να μη μπορούμε να κάνουμε αγοροπωλησίες χωρίς αυτή, αλλά και το «τσιπάκι» που θέλουν να μας βάλουν… κάτι που δεν θα μπορούσα ποτέ να δεχτώ. Αυτά με κάνουν να σκέφτομαι πώς θα μπορούσα να ζήσω την οικογένειά μου μελλοντικά αλλά και εμένα τον ίδιο!

Πιστεύεις πως μπορούμε να κάνουμε κάτι και να αντισταθούμε σε όλο αυτό;

Όλο αυτό που συμβαίνει είναι πολύ περίεργο! Πιστεύω πως δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε μια κατάσταση όταν την έχουν μελετήσει και σχεδιάσει τα «μεγάλα κεφάλια» σε αυτόν τον κόσμο. Είναι πολύ δύσκολο να το αποτρέψουμε εμείς οι «μικροί». Θα γίνω πιο συγκεκριμένος όμως λέγοντας σου πως ο καθένας για τον εαυτό του μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει, ώστε μέσω και των θρησκευτικών πεποιθήσεών του να σώσει ίσως το «τομάρι» του μιας και ειδικά τα θρησκευτικά θέματα είναι ξεχωριστά για τον καθένα.

Θεωρείς πως η θρησκεία μπορεί να μας βοηθήσει σε κάτι στο σημείο που έχουμε φτάσει; Διότι έχουν ακουστεί πάρα πολλά και ήταν αρκετοί που είπαν πως εφόσον η εκκλησία έχει αρκετά χρήματα θα μπορούσε να βγάλει την Ελλάδα από όλον αυτόν τον «γολγοθά».

Αυτό είναι μια καραμελίτσα που λένε οι αμόρφωτοι! Σε όλα τα χρόνια που υπήρχαν βασιλιάδες ή άτομα που δέχονταν τιμές προς το πρόσωπό τους, αυτοί συγκέντρωναν πάντοτε τα περισσότερα λεφτά. Αυτό διότι όταν εσύ μου δωρίζεις κάτι αν εγώ δεν το πάρω μπορεί και να σε προσβάλλω. Έτσι γίνεται και με τους πιστούς, οι οποίοι κάνουν εκατομμύρια δωρεές στην εκκλησία. Έτσι λοιπόν η εκκλησία δεν σπαταλά λεφτά, διότι δεν κάνει επενδύσεις. Εκτός φυσικά από συγκεκριμένες περιπτώσεις – που είναι απαράδεκτες για μένα – όταν ακούς πως οι εκκλησιαστικές μονές γίνονται «επιχειρηματίες» και παίζουν στο χρηματιστήριο. Αυτό αποτελεί βέβαια μονομερείς περιπτώσεις και αυτά τα άτομα είναι για φυλακή ή «πετροβολισμό» που λέει ο λόγος. Στη πλειοψηφία του όμως ο κλήρος της Ελλάδας δεν είναι επιχειρηματίες κι έτσι δέχονται τις δωρεές των πιστών Ελλήνων και χριστιανών και εφόσον δεν ξοδεύουν λεφτά σε οτιδήποτε έχουν συγκεντρώσει μια περιουσία. Εφόσον λοιπόν η Εκκλησία δεν μπορεί να κάνει «κουμάντο» στην Ελλάδα, δεν της δίνεται και το δικαίωμα να την σώσει, δίνοντάς της λεφτά για να αποσβεστεί το χρέος.

Αναφέρεις πως η εκκλησία δεν ξοδεύει ή δεν καταναλώνει… Θεωρείς ότι είμαστε λίγο υπερκαταναλωτικοί ως λαός;

Θεωρώ πως έχουμε πέσει στο σχέδιό τους να κάνουμε αυτό που ήθελαν. Θυμάμαι τα δάνεια που μας έδιναν πριν 20-25 χρόνια για να φτιάχνουμε εμείς σπίτια και καλά έκαναν και μας τα έδιναν μιας και η οικογένεια είχε δυο μισθούς. Όταν μπαίνουν στο σπίτι λεφτά και κάποια από αυτά τα έδιναν σε δάνεια ήταν μια χαρά γιατί τα έβγαζαν πέρα. Το σχέδιο όμως ήταν να πεθάνουν οι μισθοί και να μείνουν τα δάνεια, που θα πρέπει να αποπληρωθούν. Με τον νόμο Κατσέλη πολλά σπίτια έχουν σωθεί και έχουν παραγραφεί χρέη ή έχουν μειωθεί αλλά παραμένει το κράτος που δεν παύει να χρωστάει στο εξωτερικό. Αυτό ήταν το σχέδιο που τηρήθηκε κατά γράμμα και οδήγησε τον Έλληνα αυτή τη στιγμή να φαίνεται πως χρωστάει δις.

Εσύ ως δημόσιο πρόσωπο θεωρείς πως θα πρέπει οι καλλιτέχνες να εκφέρουν δημόσια την άποψή τους και να επηρεάζουν μια μερίδα κοινού, κάτι που είναι αναπόφευκτο;

Προσωπικά δεν θέλω να επηρεάσω κανένα κοινό. Η γνώμη που έχω διαμορφώσει και εκφράζω είναι από τις ώρες που έχω ξοδέψει σε αναζήτηση στο ίντερνετ και έρευνα και απλά μιλάω για γεγονότα, όχι για το τι θέλω να γίνει ή τι θα γίνει προς όφελος δικό μου και των Ελλήνων. Αυτά που σου είπα είναι πράγματα που συμβαίνουν και απλά να μεταφέρω εγώ όπως τα αντιλαμβάνομαι από τη δική μου οπτική γωνία. Θεωρώ πως ο καλλιτέχνης πρέπει να τραγουδάει κι όχι να κάνει πολιτική ή να γίνεται ηθοποιός ή παρουσιαστής για να το πάω και ένα βήμα πιο πέρα. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα!

Συνηθίζουμε να θεωρούμε εξίσου εύκολο να τραγουδάμε ενώ παράλληλα να βρεθούμε στο σανίδι ή να ασχοληθούμε με κάποιον άλλο τομέα;

Είναι κάποια άτομα που υπερεκτιμούν το ταλέντο τους και πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Κι εγώ μπορεί να πιστεύω πως είμαι ninja, λες να είμαι;;; (γέλια)! Πρέπει να είμαστε ταγμένοι στο επάγγελμα που δηλώνουμε!

Δεν μπορούμε να είμαστε καλοί σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα;

Όταν αγαπάς μια γυναίκα, δεν μπορείς να έχεις δύο γιατί τη μία αγαπάς. Όταν σου αρέσει για παράδειγμα ένα αμάξι δεν μπορείς να οδηγήσεις κάποιο άλλο, διότι δεν θα σε συνεπάρει όπως αυτό που αγαπάς. Ή με την αγαπημένη γωνιά σου στο σπίτι που θα είναι μια συγκεκριμένη. Έτσι και στη ζωή σου πιστεύω πως όταν κάνεις κάτι για να είναι τέλειο πρέπει να ασχολείσαι με αυτό και να μην θεωρείς τον εαυτό του πολυτάλαντο και να καταπιάνεσαι με πολλά. Προσπαθώντας να παρασύρεις τους θαυμαστές σου και από το τραγούδι να τους πείσεις πως είσαι καλός και κάπου αλλού, φυσικά θα υπάρξουν 200 με 500 άτομα που θα σου πουν πως το κάνεις τέλεια και είσαι ο καλύτερος γιατί είναι θαυμαστές σου αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και η αλήθεια. Βλέπεις ακόμα και στην επιστήμη ένας είναι καρδιοχειρούργος, άλλος νευροχειρούργος, άλλος οφθαλμίατρος.. Υπάρχουν ειδικότητες για το κάθε τι.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις και να ασχοληθείς με το τραγούδι;

Δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω ποτέ να γίνω επώνυμος! Είμαι ένα παιδί από ένα χωριό της Δράμας που μεγάλωσε μέσα σε μια αυταρχική οικογένεια και δεν ήξερε ούτε τι θα πει Θεσσαλονίκη, που ήταν μάλιστα πολύ κοντά στο χωριό μου, πόσο μάλλον Αθήνα. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά ούτε και η οικογένειά μου η ίδια! Τα αδέλφια μου μόνο έλεγαν «πήγες τραγούδησες σε ένα μαγαζί και νομίζαμε πως το έκανες σαν χόμπι. Μετά πήγες στο επόμενο μαγαζί και λέγαμε οκ και ύστερα πήγες και Θεσσαλονίκη!». Μέχρι που πήγα Αθήνα και δεν πίστευαν πως θα έκανα δίσκο, κι όταν έγινα γνωστός δεν το πίστευαν. Ούτε κι εγώ το πίστεψα αλλά όταν αγαπάς κάτι συνωμοτεί το σύμπαν για να γίνει αυτό που θες. Κάπως έτσι κύλησαν τα πράγματα. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την ποντιακή μουσική, τραγουδούσα σε γάμους κι όταν έτυχε να δουλέψω σε ένα μαγαζί με τη Νατάσα Γερασιμίδου ως οργανοπαίκτης ποντιακής λύρας, συνέχισα στο ίδιο σχήμα ερμηνεύοντας τραγούδια του Σταμάτη Γονίδη και μετά μεταπήδησα σε ένα μαγαζί στη Ξάνθη. Από εκεί γύρισα πάνω από 15 επαρχιακές πόλεις τις Ελλάδας με τελικό προορισμό τη Θεσσαλονίκη όπου κι έκανα τον πρώτο μου δίσκο. Εκεί βρέθηκε το χέρι του Στέλιου Μαρμαρά από το Caramela που με βούτηξε και με έβαλε να πρωταγωνιστήσω στο σχήμα του μαγαζιού.

Όσο πιο πολλά πετυχαίνεις τόσο πιο ασφαλής νιώθεις σε αυτό το επάγγελμα;

Ασφάλεια δεν μπορεί να έχει κανείς. Από τον πιο μεγάλο καλλιτέχνη του κόσμου μέχρι αυτόν που ξεκινάει σήμερα τα πρώτα του βήματα σε αυτόν τον χώρο. Στο τραγούδι μπορεί σήμερα να υπάρχεις κι αν σε δύο χρόνια δεν έχεις σουξέ να μην υπάρχεις πια.

Είναι τόσο απλό να ξεχαστεί / σβήσει ένας καλλιτέχνης;

Ακόμα κι όταν έχεις καταφέρει να φτιάξεις ένα όνομα στον χώρο μπορεί να θεωρείται τελειωμένο γιατί δεν έχεις κάνει κάποιο σουξέ τα τελευταία δυο χρόνια. Δυστυχώς αυτό έχει η δουλειά μας, να σε ξεχνούν εύκολα. Υπάρχουν πολλές φορές που ένα τραγούδι καλό από μόνο του μπορεί να κάνει το μπαμ και να κάνει γνωστό και τον ερμηνευτή του αλλά αυτό είναι θέμα τύχης. Περισσότερα σουξέ όμως στην Ελλάδα υπάρχουν επειδή έτσι τα θεώρησε το σύστημα και τα έβαλε στο airplay του στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Υπάρχουν ραδιοφωνικά τραγούδια που είναι εύκολο να παιχτούν και αυτά προτιμούν στους σταθμούς και υπάρχουν και άλλου είδους καλά τραγούδια που κανείς δεν θα τα παίξει στα media. Δεν σου κρύβω πως κ’ εγώ ένα τέτοιο τραγούδι έχω βγάλει αυτή τη στιγμή, το «Ανάστα», το οποίο θεωρώ πως είναι ένα καλό τραγούδι, που έχει σκοπό να ανεβάσει τη διάθεση του τραγουδιστή και να προσεγγίσει την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.

Το «Ανάστα» είναι ένα τραγούδι που πρέπει να μπει στα ραδιόφωνα;

Είναι ένα τραγούδι που δεν θεωρώ πως είναι από το είδος που επιλέγουν τα ραδιόφωνα. Μπορεί να κάνω και λάθος και μακάρι να κάνω λάθος όμως προσωπικά δεν το έβγαλα με σκοπό να παίξει εκεί αλλά για να ανεβάσω τη διάθεση του ακροατή που το ακούει στο ίντερνετ ή σε κάποιο club.

Θεωρείς πως είσαι από τους αδικημένους τους συστήματος ή από αυτούς που τους αγαπάει και τους στηρίζει;

Είμαι ένα παιδί που έχω καταφέρει να κάνω κάποιες δημόσιες σχέσεις και να κερδίσω κάποιους ανθρώπους. Με βοήθησε το σύστημα και με αγάπησαν τα media και τα ραδιόφωνα γιατί είμαι ένας καλός χαρακτήρας κι όχι γιατί προσπάθησα να μπω και να γίνω κάτι που αυτοί ήθελαν. Δεν άλλαξα τίποτα από τον εαυτό μου για να είμαι εντάξει στο πρόγραμμά τους. Επίσης συνεργάστηκα και με ραδιόφωνα κάνοντας βραδιές, πάρτι ραδιοφώνων και σε κάποια καλά μαγαζιά που ήταν επιχειρηματίες που είχαν και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Επίσης με στήριξαν και τα περιοδικά. Αυτοί που δεν ήταν στο πλάι μου όμως να με στηρίξουν ήταν οι συνάδελφοί μου, οι οποίοι ίσως θεωρούν πως δεν έχω καλή φωνή, ή πως είμαι τυχαίος στον χώρο, ή πως μπήκα στο τραγούδι γιατί με βοήθησε κάποιος. Αυτό το πιστεύω γιατί δεν λένε τραγούδια μου στα μαγαζιά που εμφανίζονται, δηλαδή δεν προτιμούν στο πρόγραμμά τους να βάλουν τραγούδια του Καλίδη, άσχετα αν αυτά τα τραγούδια είναι πανελλαδικά σουξέ όπως το «Γεια σου».

Έχεις τραγουδήσει κομμάτια σε διάφορα στυλ, τα οποία έχουν γίνει επιτυχίες πανελλαδικά. Πόσο εύκολο είναι να δεχθεί ένας καλλιτέχνης την επιτυχία του συναδέλφου του;

Το «Έχω Γιορτή», για παράδειγμα, έφτασε στο νούμερο δύο του Media Inspector. Όπως σου είπα όμως οι συνάδελφοί μου δε με τιμούν. Για μένα είναι πολύ εύκολο να δεχθώ την επιτυχία ενός άλλου τραγουδιστή, είναι αυτονόητο πως στο πρόγραμμα μου θα συμπεριλάβω τραγούδια – σουξέ που τα έχει αγαπήσει ο κόσμος και φυσικά δεν είναι μόνο δικά μου. Υπάρχουν τριάντα καλλιτέχνες επίκαιροι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, εάν πω ένα τραγούδι απ’ τον καθένα τους καλύπτω μισή ώρα στο πρόγραμμα. Το πρώτο όνομα σε κάθε μαγαζί τραγουδά μιάμιση με δύο ώρες πρόγραμμα, άρα υπάρχει πολύς χρόνος ακόμη για να συμπεριλάβουμε και όποιο άλλο επίκαιρο τραγούδι υπάρχει. Πολλοί όμως δεν προτιμούν να βάλουν τραγούδια του Καλίδη, δεν ξέρω για ποιον λόγο… Παρόλα αυτά εγώ λέω τραγούδια πολλών καλλιτεχνών και το κάνω για δικό μου όφελος.

Συμπεραίνω από τη συζήτησή μας πως είσαι ένας καλλιτέχνης που δεν είναι διατεθειμένος να αλλοιώσει τον εαυτό του για χάρη της δημοσιότητας. Μήπως όμως δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε έναν άνθρωπο που δεν ανήκει σε… «κλίκες»;

Έχει χάσει το ρομαντισμό της η δουλειά μας, έχει γίνει πολύ «επάγγελμα». Έπρεπε να είναι πιο απλά τα πράγματα, βγαίνεις, τραγουδάς, διασκεδάζεις τον κόσμο, κοιτάς να είσαι καλός και μάλιστα καλύτερος απ’ όλους χωρίς όμως να προσπαθείς να κάνεις κακό. Όταν θες ν’ ανέβεις ψηλά, δεν πρέπει να πιάσεις τα πόδια του άλλου για να το πετύχεις. Η μαγκιά είναι να τα καταφέρεις μόνος σου.

Πόσο εφικτό είναι σήμερα αυτό που μου περιγράφεις;

Είναι εφικτό για όποιον έχει μάθει να τα καταφέρνει μόνος του. Για ανθρώπους που έχουν μάθει να χρειάζονται κι άλλους για να τα βγάλουν πέρα, δεν είναι εύκολο, όχι!

Ποια είναι η σχέση σου με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Επιδιώκεις να έχεις καλή σχέση με τους δημοσιογράφους;

Τα προσωπικά μου όρια τοποθετούνται εκεί που ξεκινώ να κάνω κακό στον εαυτό μου. Πάντοτε σκέφτομαι και δεύτερη φορά όταν πρόκειται να χαλάσω κάτι. Όταν με ενοχλήσει κάτι όμως δεν μπορώ να το προσπεράσω, θα το πω εκείνη τη στιγμή, αλλιώς ίσως το ξεχάσω κιόλας. Ξεχνάω πολύ εύκολα και δεν κρατάω θυμό, ούτε και κακία. Προτιμώ ότι πρόβλημα προκύπτει να το συζητάω επιτόπου για να λύνεται και να μην συνεχίζεται, με οποιαδήποτε συνέπεια συνεπάγεται αυτό.

Το γεγονός πως τολμάς να εκφράζεις με ειλικρίνεια τη γνώμη σου, όποια κι αν είναι αυτή, σου έχει κοστίσει ποτέ;

Μπορεί τη στιγμή που θα πω τη γνώμη μου και θα έρθει πιθανώς μία ρήξη να μου στοιχίζει, ωστόσο σε βάθος χρόνου δεν ισχύει αυτό. Δεν υπάρχει κάποιος με τον οποίο να μη μιλάω γιατί του είπα ανοιχτά αυτό που σκεφτόμουν. Ακόμα και με τους πρώην managers μου όταν βρεθούμε θα ανταλλάξουμε χαμόγελα και θα μιλήσουμε. Με επιχειρηματίες που συνεργάστηκα στο παρελθόν ή με πρώην συνεργάτες μου συμβαίνει το ίδιο, κρατάμε επαφές σε πολύ φιλικό επίπεδο. Άρα λοιπόν μπορώ να πω πως τουλάχιστον ψυχολογικά και οικονομικά δε μου έχει στοιχίσει. Αν είχα γύρω μου μία ομάδα από άτομα που θα με «έγλυφαν» και θα τους «έγλυφα» ίσως να γινόταν πιο εύκολα η δουλειά μου αλλά δεν θα ένιωθα καλά μέσα μου.

Σε αγχώνει το γεγονός πως πρέπει να βρίσκεσαι σε μια συνεχή εγρήγορση για τη δουλειά σου;

Σίγουρα είναι δύσκολο αλλά και ψυχοφθόρο να προσπαθείς διαρκώς να βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή. Πρέπει να βγάζεις τραγούδια που θα παίζονται στα ραδιόφωνα και θα αγαπιούνται απ’ τον κόσμο κι όλο αυτό να συμβαίνει με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Είναι σαν να ξεκινάς την καριέρα σου ξανά και ξανά και ξανά… Όπως νιώθει ένα παιδί που ξεκινά τώρα την καριέρα του, έτσι νιώθει κι ο καλλιτέχνης που πασχίζει να κάνει σουξέ για να μείνει στην επικαιρότητα. Όλο αυτό σου δημιουργεί άγχος και δε σου επιτρέπει να απολαύσεις τη δουλειά αυτή.

Ένας καλλιτέχνης θεωρείται επιτυχημένος μόνο εάν τραγουδά σε μαγαζί συνέχεια; Τι είναι αυτό που κρίνει τελικά την επιτυχία;

Στη δουλειά μας το σημαντικό είναι να εμφανίζεσαι σε ένα χώρο που πάει καλά και ο επιχειρηματίας του κερδίζει χρήματα. Υπάρχουν κι οι συναυλιακοί χώροι, υπάρχουν κι οι χώροι για κουλτουριάρηδες, υπάρχει κι η κρητική μουσική, υπάρχουν και τα πανηγύρια… Εγώ δεν μπορώ να εμφανιστώ σε όλα αυτά! Σε πανηγύρι, για παράδειγμα, θα πήγαινα αν μου γινόταν πρόταση, αλλά ως επί το πλείστον δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Στις περισσότερες των περιπτώσεων εμφανίζομαι σε clubs ή μπουζούκια, άρα αυτό το οποίο αντιπροσωπεύω εγώ δεν είναι για άλλους χώρους. Σε εμένα θα κάνει κακό να μην εμφανιστώ κάπου για μία σεζόν ή να μην κάνω επιτυχία. Στους «συναυλιακούς» καλλιτέχνες δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο το επίκαιρο σουξέ, όσο η παρακαταθήκη τους.

Είσαι ένας από τους καλλιτέχνες που «πρωταγωνιστούν» κάθε χρόνο σε κάποιο από τα νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας. Υπήρξε φορά που να μην πήγαν τα πράγματα όπως τα περίμενες ή να έμεινες εκτός;

Από το 2006 που κατέβηκα στην Αθήνα και μετά, έχω δουλειά συνέχεια. Εδώ κι εννιά χρόνια, από δύο σεζόν το χρόνο δηλαδή 18 σεζόν στο σύνολο, πάντα δουλεύω κάπου. Απ’ την ώρα που ξεκίνησε η δισκογραφία μου δεν έμεινα ούτε μία σεζόν έξω. Όλα αυτά τα χρόνια έχω αλλάξει τέσσερις – πέντε επιχειρηματίες και στην Αθήνα συνολικά οι επιχειρηματίες είναι οκτώ. Έτσι μικραίνουν τα ποσοστά του να έχω μία καινούρια πρόταση γιατί οι επιχειρηματίες με τους οποίους δεν έχουμε συνεργαστεί είναι πολύ λίγοι.

Δεν έχεις μείνει ούτε μία σεζόν χωρίς να εμφανίζεσαι κάπου. Μήπως αυτό δείχνει πως είσαι αγαπητός και στους επιχειρηματίες;

Θα ήταν προτιμότερο να το ρωτήσεις αυτό στους ίδιους τους επιχειρηματίες. Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ από τη συναναστροφή μου μαζί τους είναι ότι γίνονται όλοι φίλοι μου. Μ’ όσους έχω δουλέψει ήταν για δύο χρόνια το λιγότερο και έχουμε πια πολύ καλές και φιλικές σχέσεις. Στο Romeo του φίλου μου του Γιγουρτάκη για παράδειγμα έκατσα δύο χρόνια, για τέσσερα χρόνια έμεινα στο Caramela και άλλα τέσσερα χρόνια σε μαγαζιά του κυρίου Μαροσούλη. Όταν ένας επιχειρηματίας σε κρατά δύο ή τέσσερα χρόνια σημαίνει ότι δεν έχει παράπονο από σένα! Έχω δουλέψει όμως και λιγότερο… Το σημαντικό για τους επιχειρηματίες δεν είναι εάν είσαι καλός τραγουδιστής ή καλό παιδί, το σημαντικό γι’ αυτούς είναι το ταμείο. Κανένας δεν παίρνει τους καλλιτέχνες στο μαγαζί του για να κάνει καλαμπούρι ή επειδή τους συμπαθεί. Αν είσαι γένους θηλυκού μπορεί να σε πάρει κάποιος επιχειρηματίας και για άλλο λόγο, αν είσαι άντρας όχι. Γενικά οι επιχειρηματίες νομίζω πως είχαν κέρδος από μένα γι’ αυτό και με κρατούσαν, τραγουδάω σουξέ όλων των καλλιτεχνών και έτσι κάνω διασκεδαστικά τα προγράμματα μου και γίνεται κατανάλωση. Η κατανάλωση φέρνει κέρδος και το κέρδος με κρατά στα μαγαζιά.

Αντιμετώπισες δυσκολίες κατά τη διάρκεια συνεργασιών σου με συναδέλφους σου;

Ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτές τις καταστάσεις, συμβαίνουν σε όλα τα επαγγέλματα. Στη δική μας τη δουλειά ειδικά οι διαφορές είναι πιο έντονες, όσο πιο καλά πας, τόσο ανεβαίνει και η δημοτικότητά σου, όσο δε βγάζεις σουξέ, δε γεμίζουν και τα μαγαζιά στα οποία εμφανίζεσαι. Όλοι κυνηγούν να ανεβούν και για να ανεβούν πρέπει να είναι καλύτεροι από τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζονται αλλά και από τους καλλιτέχνες άλλων κέντρων. Στον πυρετό της καριέρας καμιά φορά δημιουργείται και αθέμιτος ανταγωνισμός , μου ‘χει συμβεί να θέλει κάποιος να φανεί καλύτερος από μένα. Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό αλλά όχι για μένα, εγώ όσους είχα μαζί μου τους φέρθηκα στα ίσα. Μία ώρα εγώ, μία ο συνάδελφός μου, ίδιοι μουσικοί, ίδιοι ηχολήπτες…. Και σου μιλάω για τέσσερα – πέντε παιδιά όπως ο Χολίδης, ο Αργυρός, ο Μενιδιάτης, η Καλλή, ο Βρεττός. Μ’ όλα αυτά τα παιδιά πιστεύω συνεργαστήκαμε αρμονικά γιατί δεν προσπάθησα να έχω κάτι καλύτερο εγώ στο πρόγραμμά μου. Όσο καλύτεροι ήταν αυτοί, τόσο καλύτερο ήταν και το πρόγραμμά μας, τόσο καλύτερος θα ήμουν κι εγώ!

Χωράνε συναισθηματισμοί στη δουλειά αυτή; Και εάν κάτι δεν πάει καλά backstage, το αντιλαμβάνεται το κοινό;

Σαφώς και δε χωράνε συναισθηματισμοί. Το θέμα είναι να έχουν μοιραστεί σωστά όλα σε ένα πρόγραμμα για να μην φθείρονται και οι σχέσεις των συντελεστών. Ο κόσμος τα αντιλαμβάνεται όλα πολύ εύκολα, όταν δεν είσαι καλά μέσα σου πώς να είσαι καλά έξω σου; Πρέπει οι καλλιτέχνες που συνεργάζονται να τα έχουν βρει μεταξύ τους και να είναι σωστά μοιρασμένοι οι ρόλοι του καθενός. Αν ψυχολογικά δεν είμαι καλά, δεν μπορώ να βγω στην πίστα και να το κρύψω. Σε τέτοιες περιπτώσεις λες «δε δουλεύω» και τέλος, από κει και πέρα κάθε καλλιτέχνης και κάθε επιχειρηματίας έχει τη δική του άποψη. Πολλοί καλλιτέχνες πρώτης γραμμής αυτή της στιγμή στην Ελλάδα επιλέγουν να εμφανίζονται μόνοι τους χωρίς να τους πλαισιώνουν καλές φωνές, χωρίς να δίνουν χώρο και χρόνο σε άλλα άτομα. Προφανώς γιατί φοβούνται μήπως κάποιος φανεί καλύτερος στη σύγκριση από αυτούς!

Φέτος το χειμώνα επιστρέφεις στο Caramela… το μαγαζί που σε ανέδειξε!

Κοίταξε όπως σου ξαναείπα οι επιχειρηματίες της Αθήνας δεν είναι ούτε δέκα σύνολο, μετρημένοι στα δάχτυλα, επομένως οι σταθμοί που μπορεί να σταθμεύσει το λεωφορείο που λέγεται «Καλίδης» είναι οχτώ (γέλια)!

Οι θαυμαστές σου περιμένουν με χαρά την επιστροφή σου… Εσύ πώς νιώθεις;

Αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους που ζήσανε εκεί τα χρόνια 2007- 2008 και πρόλαβαν τα εξαήμερα που δουλεύαμε στο Caramela. Ζήσανε τον ανεπανάληπτο λουλουδοπόλεμο που δεν υπάρχει στις μέρες μας και το οικογενειακό περιβάλλον που πάλι δεν υπάρχει στις μέρες μας, διότι πλέον υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Το να επιστρέψω λοιπόν σε αυτόν τον χώρο με κάνει να νιώθω περίεργα και ανυπομονώ. Αυτό βέβαια μου φορτώνει και άγχος από τους πελάτες που έχουν ήδη δει εκείνο το θαύμα και σίγουρα θα υπάρχει σύγκριση με το πώς ήταν τότε και πώς τώρα. Εγώ ξέρω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, είναι δύσκολες οι μέρες μας, υπάρχει οικονομική κρίση, ο κόσμος δεν έχει διάθεση να κάνει αυτά που έκανε τότε. Το ξέρω λοιπόν και θα ήθελα να το ξέρουν και οι φίλοι μου που θα με δούνε εκεί που ίσως θα υπάρχει μια πτώση. Σίγουρα τα εξαήμερα θα γίνουν τετραήμερα, τα λουλούδια θα μειωθούνε και η διάθεση των ανθρώπων μπορεί να μην είναι ίδια, όμως εγώ θα προσπαθήσω να είμαι ο ίδιος. Θα προσπαθήσω να είμαι αυτός ο διασκεδαστής που ήμουν τότε, όντας πιτσιρικάς, που είχα διάθεση για τραγούδια άλλα και να ασχοληθώ με τον κάθε πελάτη ξεχωριστά, όχι να τραγουδάω απλά στον κόσμο. Αυτά θα τα κάνω ξανά όπως και τότε και νομίζω ότι θα πετύχει. Και γιατί άλλωστε να μην πετύχει αφού θα είναι ο ίδιος καλλιτέχνης στον ίδιο χώρο με τον ίδιο επιχειρηματία;

Πώς θα το φτιάξεις το σχήμα σου; Τι πρόγραμμα θέλεις να παρουσιάσετε εσύ και η ομάδα που θα επιλέξεις να έχεις μαζί σου;

Έχεις φάει τσουρέκι Τενκερλή;

Ναι…

Άρα θα ξέρεις πως μέχρι και σήμερα έχει την ίδια συνταγή, δεν έχει αλλάξει τίποτα ο άνθρωπος που το φτιάχνει. Ήτανε καλή η συνταγή τότε, πέρασε, έγινε επώνυμο και γνωστό και το έχει κρατήσει αυτούσιο, δεν το έχει αλλάξει. Αυτό λοιπόν θα κάνω και εγώ, διότι μια πετυχημένη συνταγή δεν την αλλάζεις ποτέ. Όπως και τότε που δεν ήμουν πολύ γνωστός και παρουσιάσαμε ένα πολύ καλοστημένο πρόγραμμα με ωραίες παρουσίες, ωραίες φωνές και αγάπη φιλική προς τον κόσμο. Αυτό λοιπόν θα κάνουμε και τώρα, εκεί κοντά στον Οκτώβριο!

Πιστεύεις πως θα πρέπει πλέον να αναπροσαρμοστούν και οι τιμές… Πρέπει να ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας;

Νερό στο ουίσκι μας εννοείς… (Γέλια)! Έχουμε ρίξει νομίζω τιμές οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Όσοι δεν το έχουν κάνει, δηλαδή όσοι ακόμη πουλάνε 25 ευρώ το εισιτήριο χωρίς ποτό, αποσκοπώντας να βγάλουνε 100 χιλιάρικα σε ένα βράδυ από τον κόσμο, που πίσω είναι ματωμένος, το κάνουν απλά επειδή είναι οικονομικά ευκατάστατοι και δεν τους ενδιαφέρει να δουλέψουν ή να μην δουλέψουν. Όσοι λοιπόν έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, έχουν κότερα και ζουν μια ζωή χρυσή, δεν ρίχνουν το μεροκάματο γιατί δεν τους ενδιαφέρει. Κάνουν λιγότερες συναυλίες ανά την Ελλάδα, εκεί που θα έκαναν σαράντα, εφόσον είναι αγαπημένοι καλλιτέχνες κάνουν μόνο δέκα και ακριβές. Εγώ που δεν έχω τέτοια οικονομική ευχέρεια και πολλοί ακόμη καλλιτέχνες, έχουμε ρίξει τα λεφτά μας και δουλεύουμε σε επιχειρηματίες οι οποίοι είναι λογικοί. Δουλεύουμε δηλαδή σύμφωνα με την κατάσταση των ημερών μας και συνεχίζουμε να είμαστε προσιτοί στον κόσμο με το μπουκάλι στα 110 με 120 ευρώ.

Πριν κλείσουμε δεν μπορώ να μην ρωτήσω που θα σε συναντήσει το κοινό της Ελλάδας φέτος το καλοκαίρι.

Με βρίσκει παντού… έχω ένα πρόγραμμα γεμάτο μέχρι τέλη Αυγούστου, έχω κλείσει εμφανίσεις σε κλάμπ και σε λαϊκά μαγαζιά και μπουζούκια. Θα βρίσκομαι σε διάφορα μέρη της Ελλάδος! Έχω κάνει ήδη πολλά live στην Κύπρο και Βόρεια Ελλάδα αλλά έχω ένα «παράπονο», δεν έχω πάει καθόλου σε περιοχές «κάτω από το αυλάκι», δηλαδή από Κόρινθο και προς τα κάτω και δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Οι φίλοι μου στην Πάτρα δεν ξέρω γιατί δεν οργανώνουν βραδιές με Καλίδη, αλλά αυτοί χάνουν. (γέλια)!

Την οικογένεια σου θα την πας μια βόλτα, να κάνετε διακοπές όλοι μαζί ή θα τρέχεις συνέχεια για δουλειά;

Κοίτα παρόλο που η γυναίκα μου είναι λάτρης των διακοπών και των ωραίων στιγμών στην θάλασσα και μου «κλαίει» κάθε μέρα να πάμε διακοπές, εγώ πρώτο στόχο έχω να είμαι ήρεμος, ήσυχος ώστε να είμαι καλός στα extra που κάνω. Να ξεκουράζομαι, να γεμίζω μπαταρίες καθημερινές και τα ΠαρασκευοΣάββατα να δουλεύω στην επαρχία ώστε να μπορώ να συντηρήσω την οικογένεια μου. Βέβαια δεν είμαι αρνητικός στο να βρούμε ένα πολύ ήσυχο μέρος κοντά στην θάλασσα, να νοικιάσουμε για τρεις ή τέσσερις μέρες, καθημερινές, κάποια μπανγκαλόους, ώστε να πάμε να κάνουμε τις διακοπές μας.

Το γεγονός ότι δεσμεύτηκες και έκανες οικογένεια από μικρή ηλικία έκανε κακό στην επαγγελματική σου πορεία;

Απ’ ότι βλέπεις στις μέρες μας ο κάθε τραγουδιστής και τραγουδίστρια προσπαθεί να παρουσιάσει μια σχέση για να μπει στα blogs, στα περιοδικά και την τηλεόραση. Όλοι οι άντρες καλλιτέχνες βγάζουν μια γυναίκα προς τα έξω ενώ αντίστοιχα οι γυναίκες τραγουδίστριες βγάζουν έναν ποδοσφαιριστή ή μπασκετμπολίστα ή έναν τραγουδιστή αντίστοιχα και δηλώνουν δεσμευμένοι. Εγώ έχω ήδη την οικογένεια μου τώρα! Βλέπεις ότι πάντα κάνω πράγματα που δεν κάνουν οι άλλοι και δεν μου έχει κάνει κακό αυτό γιατί είμαι πάρα πολύ καλά μέσα μου. Αν μου είχε δημιουργήσει πρόβλημα σε κάποιες θαυμάστριες που μπορεί να έχω χάσει, μου έχει κάνει περισσότερο καλό σε μια καλή ψυχολογία που έχω ως πατέρας και ως κατασταλαγμένος άντρας.

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Ελένη Κεφαλληνού – Αθανασία Βογιάρη – Γιώτα Μπούκα

Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιώργος

Ευχαριστούμε θερμά το «Sundara Beach Bar Restaurant – Varkiza Resort» για την άψογη φιλοξενία!