Συνέντευξη | Πάνος Μουζουράκης: “Δεν πιστεύω ότι κάποια πολιτική οργάνωση θα αλλάξει τη μοίρα του τόπου προς το καλύτερο…”

Όταν μου ανακοινώθηκε ότι θα κάνω συνέντευξη μαζί του, πίστευα από πριν ότι αυτή η συνάντηση θα ήταν σίγουρα απρόβλεπτη και δεν έκανα λάθος. Βράδυ Παρασκευής και μετά από μια δίωρη γεμάτη κουβέντα μας, έφυγα από το καμαρίνι του Fuzz, όπου με υποδέχτηκε εκεί σαν καλός οικοδεσπότης, με την εικόνα ενός ανθρώπου με απίστευτη ενέργεια, που μερικές φορές δεν κολλάει να φερθεί όχι-καθωσπρέπει, εκκεντρικού άλλοτε αλλά κατά βάθος νομίζω ρομαντικού πολύ, με ψυχή ενός μικρού παιδιού. Ο Πάνος Μουζουράκης μας “εξομολογήθηκε” πολλά.. για το χθες, τον κύριο Διονύση Σαββόπουλο, το “The Voice”, μέχρι τον άσσο που κρύβει στο μανίκι του, το νέο του “Στόχο”, τον αγαπημένο του παιδικό ήρωα και το όνειρό του..

Πάνο, στην πρώτη σου συνέντευξη, για τους αναγνώστες του tralala.gr, θα ήθελα να πάμε χρονικά λίγο πίσω και να μου πεις πότε και πώς ανακάλυψες την κλίση σου με τη μουσική;

Βασικά ήταν μια αναπάντητη κλήση που είχα αφήσει πολύ καιρό στο κινητό μου.. (γέλια) Σοβαρά τώρα.. δεν ξέρω αν ανακάλυψα ακριβώς ότι έχω κλίση στο τραγούδι, κάπου εκεί στα δεκαπέντε μου, με έπιασε να μάθω κιθάρα αλλά γενικά βαριέμαι και δεν τα πάω καλά με τη μάθηση, θα ήθελα να πιάσω την κιθάρα και να αρχίσω να την παίζω, όπως λειτουργεί με άλλα μέλη του σώματος μας που δεν χρειάζεται να το παιδεύεις, κατευθείαν έχεις αποτέλεσμα. Κάπως έτσι λοιπόν, ξεκίνησε η ενασχόληση μου με τη μουσική σαν τραγουδιστής, προσπαθώντας δηλαδή να τραγουδήσω, αργότερα στα δεκαεφτά μου άρχισα να τραγουδάω πιο επαγγελματικά.

Θα ήθελα να πιάσω την κιθάρα και να αρχίσω να την παίζω, όπως λειτουργεί με άλλα μέλη του σώματος μας που δεν χρειάζεται να το παιδεύεις, κατευθείαν έχεις αποτέλεσμα.

Ποια ήταν τα πρώτα μουσικά ακούσματα που σε επηρέασαν;

Από τον αδερφό μου ήταν ο Elvis Presley, ο Sam Cooke, ο Chuck Berry, μέχρι Neil Sedaka, γενικά 50’s και 60’s. Από τον πατέρα μου ήταν πιο κρητικά ακούσματα, τα οποία ενώ μου αρέσουν πολύ δεν θεωρώ ότι με επηρέασαν ιδιαίτερα και από τη μαμά μουσική επιρροή θα έλεγα όταν μου τραγουδούσε με τη γλυκιά φωνή της το “Νάνι νάνι”.

Είσαι πολυπράγμων.. τραγουδιστής, ηθοποιός, τραγουδοποιός, performer, μουσικοσυνθέτης. Τι είναι αυτό που σε γεμίζει περισσότερο;

Αυτό που με γεμίζει περισσότερο και θεωρώ σαν πιο ολοκληρωμένη τέχνη για μένα είναι η τραγουδοποιία γιατί ως συνθέτης μπορώ να βγάλω κάτι από την ψυχή μου, έχω την ευκαιρία να το ερμηνεύσω, να το μεταδώσω στον κόσμο και να πάρω την απάντηση με ένα χειροκρότημα, με χαμόγελο ή με ένα δάκρυ. Βέβαια και τα άλλα που κάνω μου αρέσουν πάρα πολύ, όπως στην υποκριτική για παράδειγμα θα προσπαθήσω όσο καλύτερα μπορώ να αποδώσω κάτι που κάποιος άλλος έχει φτιάξει και πιστεύει ότι μπορώ να το κάνω.

Πριν από μερικά χρόνια τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, υπήρχαν οι λέξεις επανάσταση, αλλαγή, ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

Περιέγραψε μου ένα τρελό σκηνικό της ζωής σου που σου έρχεται τώρα στο μυαλό.

Το τελευταίο τρελό γεγονός που μου έτυχε, το οποίο μπορεί και να μην είναι τελείως τρελό αλλά μπορεί και να είναι. Είχα αργήσει σε ένα ραντεβού που ήταν για καλό σκοπό και επειδή το παραμέλησα, λίγο το ένα λίγο το άλλο, έμπλεξα στην κίνηση και χάθηκα στους δρόμους και την ώρα που προσπαθούσα να μιλήσω με κάποιον να δω πως θα πάω σε αυτόν τον καλό σκοπό, κλείνει το κινητό μου, με τα χέρια στο τιμόνι έχω γυρίσει λοιπόν το κεφάλι μου προς τα πάνω κι ουρλιάζω λέγοντας προς το Θεό: “Γιατί Θεέ μου, αφού για καλό σκοπό το κάνω, γιατί δεν μπορούσες να μου στείλεις τους αγγέλους να μου ανοίξουν τον δρόμο”; και εκεί που το λέω και είναι σαν να περιμένω απάντηση, με σταματάει λίγο βίαια ένα κόκκινο φανάρι και όπως μου δίνει η δύναμη ώθηση προς τα μπροστά, σηκώνω το βλέμμα μου περιμένοντας την απάντηση στην ερώτηση που είχα κάνει πριν λίγα δευτερόλεπτα στο Θεό, σηκώνω το βλέμμα και βλέπω στον απέναντι τοίχο γραμμένο το εξής σύνθημα: “Πάψε να γκρινιάζεις και οργανώσου”. Αυτό εκείνη την ώρα μου φάνηκε τρελό, ήταν όμως ακριβώς η απάντηση που έπρεπε να μου δοθεί τη στιγμή εκείνη γιατί δεν ήμουν πραγματικά οργανωμένος για να φτάσω εκεί που έπρεπε στην ώρα μου.

Υπάρχει κάποιος κρυμμένος άσσος στο μανίκι σου;

Κάνω και ταχυδακτυλουργικά, με τράπουλες κι άλλα, ερασιτεχνικά βέβαια, χωρίς να ξέρω να παίζω κανένα παιχνίδι, εκτός από Ξερή ή Μουντζούρη. Μου αρέσει πολύ αυτό και το κάνω γιατί τρελαίνονται τα μικρά παιδάκια κι αρχίζουν να μου λένε “Ααα εγώ ξέρω πως το έκανες αυτό” αλλά και στα μεγάλα παιδάκια αρέσουν πολύ τα ταχυδακτυλουργικά απλά δεν το δείχνουν.

Έχεις συνεργαστεί με πολλούς και σπουδαίους καλλιτέχνες, ενδεικτικά αναφέρω ονόματα όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, ο Λεωνίδας Μπαλάφας. Ποιες συνεργασίες θεωρείς τις πιο καθοριστικές στην πορεία σου μέχρι σήμερα;

Όλες οι συνεργασίες μου μέχρι σήμερα ήταν σπουδαίες και από όλες πήρα κάτι. Δεν μπορώ να τις συγκρίνω, νομίζω από κάθε συνεργασία και κάθε άνθρωπο πήρα διαφορετικά πράγματα, ήταν αλλιώς π.χ με τον κύριο Σαββόπουλο που ήμουν στην χορωδία του και διαφορετικά όταν μοιραζόμουν την ίδια σκηνή με τον Λεωνίδα.

Το τραγούδι μου “Σονάτα” θα μπορούσε να ερμηνευτεί από τον Ρουβά μέχρι τον Παντελή Θαλασσινό.

Στην επιτυχημένη μουσικοσατιρική παράσταση τα “Άπαντα” έβγαινες κυριολεκτικά από τα ρούχα σου. Θα έκανες τα πάντα για την δουλειά σου;

Αυτό το έκανα επειδή είμαι επιδειξιομανής (γελάει). Θα δώσω την απάντηση μου με μορφή multiple choice κι ας αποφασίσει ο κόσμος!

α. Το έκανα επειδή το γυμνό περνούσε πολύ όμορφα σατιρικά, αυτοσαρκαστικά μέσα σε μια κωμική παράσταση χωρίς να προσβάλει και προκαλώντας το γέλιο μέσα από την αμηχανία του κόσμου που έβλεπε κάποιον γυμνό.

β. Το έκανα γιατί έτσι και μαθευτεί ότι βγαίνω γυμνός θα έρθουν όλοι να με δουν και θα γεμίσει το μαγαζί.

γ. Από μικρός πήγαινα σε πάρτι και γδυνόμουν με την πρώτη ευκαιρία βρίσκοντας τις πιο ηλίθιες αφορμές και νομίζω ότι μέσα μου βαθιά πάντα ήθελα να προκαλέσω μια τεράστια π@ρτούζ@!

Έχεις κάνει πιστεύεις λάθη καριέρας; Αν γύριζες πίσω τον χρόνο θα τα έκανες πάλι;

Έχω κάνει λάθη γενικότερα, δεν θα το έλεγα λάθη καριέρας. Θυμάμαι μου είχε πει κάποτε ο Θοδωρής Αθερίδης ότι “το ωραίο στη ζωή μας είναι ότι μέχρι τα εξήντα μας θεωρούμαστε παιδιά και μας επιτρέπονται τα λάθη”. Αν δεν κάνεις λάθη δεν θα μάθεις, είναι ωραίο να κάνουμε λάθη για να γινόμαστε καλύτεροι. Αν σου πετυχαίνουν όλα με την πρώτη και δεν σου έχει τύχει να πεις “πωω μαλακία δεν έπρεπε να το κάνω αυτό” δεν μπορείς να γίνεις καλύτερος. Αν γύριζα πίσω το χρόνο θα έκανα σίγουρα λάθη, θα προσπαθούσα βέβαια να τα αποφύγω γιατί πολλές φορές κάνουμε το ίδιος λάθος και δεύτερη φορά.

Αυτός που λέει ότι η τέχνη πρέπει να προκαλέσει αφύπνιση, ξέρει από ποιο όνειρο πρέπει να ξυπνήσουμε και σε ποια πραγματικότητα πρέπει να μπούμε; Γιατί εγώ δεν είμαι σίγουρος.

Έχεις δηλώσει ότι έχεις απλά παρακολουθήσει μερικά σεμινάρια υποκριτικής αλλά δεν πήγες ποτέ σε δραματική σχολή και ότι βασίστηκες πάνω στο έμφυτο ταλέντο σου. Το ταλέντο πιστεύεις αρκεί;

Το θέμα είναι να ξέρεις γιατί κυνηγάς κάτι, για παράδειγμα λες θέλω να γίνω ηθοποιός γιατί πραγματικά με ολοκληρώνει αυτή η τέχνη; ή θέλω να γίνω ηθοποιός για να είμαι αναγνωρίσιμος, να με βλέπουν στο δρόμο και να με χαιρετάνε; Οκ, και τα δύο καλύπτουν κενά δεν θα μπω στη διαδικασία να πω πιο είναι προτιμότερο. Άμα ανοίξει κάποιος τα μάτια του, ο δρόμος θα του φανερωθεί και θα καταλάβει ο ίδιος αν χρειάζεται να πάει σε κάποια σχολή να μάθει ή αν μπορεί να ακολουθήσει ενστικτωδώς το δρόμο και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα όπως αυτός το θέλει. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δρόμο του. Εγώ αν είχα πάει σε μια σχολή υποκριτικής πιστεύω θα ήμουν δέκα φορές καλύτερος ηθοποιός απλά δεν έχω την υπομονή.

Πως σχολιάζεις το γεγονός ότι αρκετοί καλλιτέχνες συνάδελφοί σου έχουν εκφραστεί θετικά για τη Χρυσή Αυγή; Πιστεύεις θα πρέπει ένας καλλιτέχνης να εκφράζει ανοιχτά τα πολιτικά του πιστεύω;

It’s a free country! Προσωπικά δεν έχω εκφράσει ποτέ ανοιχτά τα πολιτικά μου πιστεύω γιατί δεν έχω. Δεν πιστεύω ότι κάποια πολιτική οργάνωση θα αλλάξει τη μοίρα αυτού του τόπου προς το καλύτερο. Πάντα πίστευα και ακόμη πιστεύω στο άτομο και στην προσωπική εξέλιξη, σίγουρα βέβαια υπάρχει η ψυχολογία της μάζας, δεν λέω να μένουμε αμέτοχοι αλλά είναι και περίεργες τώρα οι εποχές. Πριν από μερικά χρόνια, τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, υπήρχαν οι λέξεις επανάσταση, αλλαγή, ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Τώρα δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο εχθρός, έρχονται όλοι και σου χτυπάνε την πλάτη και σου λένε είμαστε μαζί σου και δεν ξέρεις ποιος, τι φταίει.. η κυβέρνηση; η αντιπολίτευση; μήπως η Αμερική είναι πίσω από όλα αυτά; μήπως η παγκόσμια τράπεζα; Είναι τόσο μπερδεμένα τα πράγματα που από τη στιγμή που εγώ δεν ξέρω τι γίνεται και ποιος φταίει, δεν μπορώ να γυρίσω το δάχτυλο μου να το δείξω προς μια κατεύθυνση και να πω ορμήξτε. Μπορώ μόνο να το κατευθύνω προς τον εαυτό μου και απευθυνόμενος μόνο σε εμένα να πω ψάξε μέσα σου εκεί είναι η λύση, πάρε τη δύναμη στα χέρια σου και φτιάξε ό,τι καλύτερο μπορείς για τον σένα.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος θυμάμαι μου είχε είπε: “Μουζουράκης κι εδώ ένα Fame Story είναι”.

Είσαι ένας καλλιτέχνης αναγνωρίσιμος, σε ενοχλεί όταν σε σταματάνε στο δρόμο για να σου μιλήσουν, όταν ακούς “ο Μουζουράκης” ή θα προτιμούσες να περνάς απαρατήρητος;

Το λατρεύω όταν με σταματάνε στο δρόμο για να μου μιλήσουν, είμαι πολύ εγωκεντρικός και πολύ ειλικρινής για να πω το σωστό σε αυτήν την ερώτηση.

Για ποιο πράγμα που δεν έκανε ο Πάνος μετανιώνει;

Μετανιώνω που έχασα τον γάμο του αδερφού μου επειδή ήμουν στο Τόκιο για μια συναυλία με τον κύριο Σαββόπουλο.

Ένα πράγμα που με κίνησε πάρα πολύ γρήγορα στην “καριέρα” μου ήταν η αφέλεια μου, η έλλειψη φόβου και η έλλειψη αίσθησης κινδύνου γι’ αυτό την πάτησα κάποιες φορές.

Στην δύσκολη αυτή περίοδο που διανύουμε, συχνά, ακούγεται ότι η τέχνη θα μπορούσε να λειτουργήσει αφυπνιστικά. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη; Μέχρι που «οφείλουν» οι άνθρωποι της τέχνης να είναι παρόντες και με ποιον τρόπο;

Κοίτα, όπως υπάρχει η αφύπνιση, υπάρχει και η εκμετάλλευση μιας κατάστασης. Το να βγω εγώ σήμερα και να γράψω ένα τραγούδι ότι όλοι οι πολιτικοί είστε “λαμόγια”, και μας έχετε φάει τα λεφτά, δεν λέω κάτι καινούργιο γιατί το ξέρουμε, δεν θα αφυπνίσει αυτό κανέναν απλά θα προσπαθώ να το κάνω για να εκμεταλλευτώ την κατάσταση και να κερδίσω δημοσιότητα. Για να προκαλέσεις αφύπνιση και να πεις στον άλλο ξύπνα, κοίτα γύρω σου τι γίνεται, πρέπει να του πεις κάτι που να είναι ξεκάθαρο και δεν το ξέρει. Αυτός που λέει ότι η τέχνη πρέπει να προκαλέσει αφύπνιση, ξέρει από ποιο όνειρο πρέπει να ξυπνήσουμε και σε ποια πραγματικότητα πρέπει να μπούμε; Γιατί εγώ δεν είμαι σίγουρος. Βέβαια, έχουν γίνει και όμορφα πράγματα όπως η συναυλία της “Αγάπης Ρε Ματζόρε” που είχε ένα μήνυμα αφύπνισης. Για εμένα η αγάπη είναι αφύπνιση. Το να μάθουμε πάλι να αγαπάμε και να μπούμε, με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας, σε μια καλύτερη λειτουργία δεν πρέπει να σταματήσει όσο κι αν μας χτυπάνε. Το μοναδικό πράγμα που δεν μπορούν να εξαγοράσουν, να φορολογήσουν και να μας πάρουν είναι η αγάπη που έχουμε μέσα μας.

Πολλά νέα παιδιά που προσπαθούν να μπουν στο χώρο του τραγουδιού θεωρούν τα talent show όπως το “The voice” μια ευκαιρία που θα τους ανοίξει τις πόρτες στη show biz! Το έχεις παρακολουθήσει το “The voice”;

Είδα το πρώτο επεισόδιο, είχα καιρό να δω τηλεόραση και το διασκέδασα πολύ. Ήταν ωραίο γιατί έχουν επιλέξει εξαιρετικές φωνές και δεν βλέπουμε αυτό το πιο ευτελές που και πάλι το διασκέδαζε η ψυχή σου, με τον άλλον που είχε λίγο ταλέντο και πήγαινε να τραγουδήσει, που μετά τον κορόιδευαν στις εκπομπές.

Θα επέλεγες εσύ αν ξεκινούσες σήμερα να πας σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι στην τηλεόραση;

Η τηλεόραση έχει τα καλά και τα κακά της και είναι δύσκολο να την εκμεταλλευτείς σωστά. Από την άλλη είναι μια ευκαιρία για κάποιους ανθρώπους που για κάποιο λόγο ενώ έχουν το ταλέντο δεν έχουν το βήμα να γίνουν ευρύτερα γνωστοί και αυτή η ευκαιρία ίσως να τους βοηθήσει να βρουν μια δουλειά ή να βγάλουν έναν δίσκο. Κάποια στιγμή επί εποχής “Fame Story”, ο Διονύσης Σαββόπουλος θυμάμαι όταν είχαμε πρωτογνωριστεί κιόλας πάνω σε μια συζήτηση μου είπε: “Μουζουράκης κι εδώ ένα Fame Story είναι” δηλαδή απλά το ένα το καλύπτει τηλεοπτικά ο Antenna και το άλλο βγαίνεις σε μια σκηνή και προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο ότι αξίζεις να σε ακούσουν. Δεν θυμάμαι τα ακριβή λόγια του Σαββόπουλου και πως το εννοούσε ακριβώς αυτό, πάντως έτσι το είχα εκλάβει και είχε δίκιο τελικά γιατί κι εγώ στην οντισιόν του Σαββόπουλου για μια ευκαιρία είχα πάει.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα η τρίτη σου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, με τίτλο ”Στόχος”, με έντεκα τραγούδια, πολλούς συντελεστές και κάποιες διασκευές, πες μας λίγα λόγια γι’ αυτή τη δουλειά ως ο πιο κατάλληλος.

Τον Στόχο όταν ξεκίνησα να τον γράφω σαν τραγούδι ήθελα να γράψω ένα τραγούδι για έναν άνθρωπο τον οποίο αισθάνομαι ότι μ’ έχει αδικήσει πάρα πολύ κι ότι για κάποιο λόγο ήταν λίγο ο Νέμεσις μου εκείνο το διάστημα, ο κακός του έργου, δηλαδή εσύ είσαι ο Ρομπέν τον δασών κι ο άλλος είναι ο Σερίφης του Νότιγχαμ.

Πριν από πόσο καιρό δηλαδή το έγραψες; Ποιος είναι, μουσικά, ο στόχος κάθε φορά;

Τον Στόχο πρέπει να είναι πριν από δυο χρόνια που τον έγραψα. Κι όπως κάθομαι και γράφω κι έχω όλη την οργή μέσα μου και την πίκρα γι’ αυτόν τον άνθρωπο, ξεκινάω, το αφήνω στην άκρη, λέω δεν θέλω να μιλήσω άσχημα και ξεκινάω επηρεασμένος από ένα τραγούδι των Whitesnake να μεταφράζω “το ύφος μου λίγο χαμένο λίγο μελαγχολικό” προσπαθώντας να μεταφράσω την πρώτη πρόταση γιατί εκείνη την ώρα ήμουν λίγο μελαγχολικός είχα μπει σε μια κατάθλιψη, ένιωθα ότι έχανα μια μάχη μέσα μου, ότι αυτά που ήθελα να πω δεν μπορώ να τα πω. Έχοντας βάλει στην άκρη το θυμό, και ξαφνικά όλος ο θυμός μου κι η οργή μου απ’ το τραγούδι που πήγα να γράψω πριν έχει αρχίσει να φιλτράρεται μέσα από τις ενοχές μου για το πόσο μπορεί να φταίω εγώ και το τι είναι αυτό που μπορεί ουσιαστικά να ανατρέψει την όλη κατάσταση γιατί δίκιο δεν υπάρχει ακριβώς όπως το ‘χει ο καθένας στο μυαλό του. Και μπαίνοντας σ’ όλη αυτή τη διεργασία έγραψα το Στόχο το οποίο καταλήγει να είναι τελικά ένα τραγούδι για συγχώρεση, για αγάπη, για αποδοχή δηλαδή μπορεί ν’ ακουστεί λίγο φλώρικο αλλά είναι ένα τρομερά χριστιανικό τραγούδι. Δεν λεγόταν καν στόχος. Λεγόταν “Μάντεψε ποιος φταίει” κι όταν το τελείωσα το είχα ονομάσει σαν συνέχεια του πρώτου δίσκου μου, αλλά μετά το ανέβασε ο Μαραβέγιας στο vimeo με τον τίτλο “Ο στόχος” από ένα απόσπασμα που το είχαμε τραγουδήσει unpluged στο μπαλκόνι μου στη ταράτσα. Το βίντεο ξεκινούσε με το αν πραγματικά πιστεύεις στο στόχο σου δεν χρειάζεται να το κοιτάς απλά πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος πάνω του και πετούσε ένα βελάκι και μετά μου κόλλησε “Το στόχος” και μου άρεσε κιόλας. Μου θύμιζε ότι μετά από το συγκεκριμένο τραγούδι έβαλα στόχο πως κατανόηση, αγάπη, συγχώρεση είναι όλα τα ωραία συναισθήματα.

Ποιο το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από αυτή τη δουλειά;

“Ο στόχος” και γενικά σε όλα τα τραγούδια που έχω γράψει τον στίχο όπως στο τραγούδι “Ο χαζός” αναφέρεται πολύ στο μήνυμα που δείχνει την αντίθεση των δυο κόσμων. Ένα πράγμα που με κίνησε πάρα πολύ γρήγορα στην “καριέρα” μου ήταν η αφέλεια μου, η έλλειψη φόβου και η έλλειψη αίσθησης κινδύνου γι’ αυτό την πάτησα κάποιες φορές. Στον “Χαζό” αναφέρεται όλο αυτό το πράγμα, η αλλαγή η σωστή. Στο “Scooby be doo be doo” υπάρχει η φράση μέσα που μου την έχει πει ο Κώστας Καρυπίδης και την έκανα τραγούδι ότι “η μοναδική αγάπη που πραγματικά σου ανήκει είναι αυτή που χαρίζεις”. Στο Στόχο υπάρχει το ότι “άμα δεν μάθεις να αγαπάς θα πρέπει να μάθω πρώτα εγώ”. Οπότε είναι αρκετά ξεκάθαρο το μήνυμα του δίσκου για μένα τουλάχιστον, ήμουν τυχερός γιατί ακόμα και σε τραγούδι που μου έδωσε ο Απόστολος Βαλαρούτσος σε στίχους του Κώστα Ξηρομερίτη που λέει μέσα την εξαιρετική φράση “αγάπα με και κοίτα την τρέλα που φωλιάζει μέσα μου, την τόλμη μου, την μπέσα μου, πως δέχομαι την ήττα πως λύνομαι και στέκω όρθιος κι ας με τυλίγει γόρδιος δεσμός..”

Στο νέο σου δίσκο έχεις ένα τραγούδι που λέγεται “Ηράκλειτος”. Ο Ηράκλειτος, έλεγε «Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του». Συμφωνείς; Ισχύει στη δική σου περίπτωση;

Ναι έχω διαβάσει και ένα άλλο που δεν το θυμάμαι πως πάει ακριβώς “Πρόσεχε πως μιλάς γιατί αυτό που λες γίνεται η στάση σου..”. Συμφωνώ στο πώς τοποθετείται ο Ηράκλειτος στο θέμα αυτό.

Από το νέο σου δίσκο το Μadame (Padam Padam), και η “Σονάτα σε ντο μείζονα για πιάνο (Τέσσερα χέρια και φωνάρα)” έχουν ξεχωρίσει. Με αφορμή τι έγραψες τον ιδιαίτερο στίχο της Σονάτας;

Είναι ένα τραγούδι που μπορεί να το ακούς και να λες έχει πολύ χιούμορ ο Μουζουράκης ή να το ακούς και να λες ότι είναι τρελή ψωνάρα αυτός ο τύπος. Είναι ένα αυτοσαρκαστικό τραγούδι που γράφτηκε σχετικά γρήγορα γιατί ο αυτοσαρκασμός δίνει μια ευκολία στη γραφή. Πόση δόση αλήθειας έχει τώρα όλο αυτό δεν θέλω να το προδώσω, ίσως να μην το έχω και ξεκάθαρα μέσα μου. Το τραγούδι μου “Σονάτα” θα μπορούσε να ερμηνευτεί από τον Ρουβά μέχρι τον Παντελή Θαλασσινό!

Συμμετέχεις στη νέα ταινία της Disney «Ψυχρά και Ανάποδα» – Frozen δανείζοντας τη φωνή σου στον χιονάνθρωπο Όλαφ. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου παιδικός ήρωας;

Είναι ο Σπάιντερμαν γιατί είναι ο πιο ανθρώπινος, έχει πολύ χιούμορ, σώζει πάντα την κατάσταση, είναι τρωτός, παθαίνει και μαθαίνει. Μετά είναι ο Μπόμπ ο Σφουγγαράκης, αλλά ο αγαπημένος παιδικός ήρωας που μέχρι σήμερα βλέπω ακόμη και γελάω είναι ο Καμπαμαρού, το παιδί νίντζα.

Αν έπρεπε να κάνεις κάποιο άλλο επάγγελμα ποιο θα διάλεγες;

Κάνω αυτά που πραγματικά αγαπάω.

Για τη συνέχεια θέλεις να παίξουμε το παιχνίδι των λέξεων? Έχω επιλέξει για σένα κάποιες λέξεις από νέα σου τραγούδια κι εσύ πρέπει να πεις τι σου έρχεται πρώτο στο μυαλό…

Στόχος..

Ο καινούργιος ήλιος που μοιάζει με τον δικό μας και τον ονομάσανε στόχο!

Όνειρα..

Αύριο

Χαζός..

Γιατί όχι

Αστέρι..

Ναι, γιατί όχι πάλι!

Αγάπη..

Θρίαμβος, νίκη, επανάσταση

Μίλησε μου λίγο για το «Burlesque». Τι σημαίνει ο τίτλος και τι κάνετε εκεί παρέα με τον Θανάση Αλευρά;

Όσον αφορά τον τίτλο όταν μου είπαν ότι θα κάνουμε Burlesque, ενθουσιάστηκα, γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει, μετά με καθησυχάσανε. Ενθουσιάστηκα μ’ ένα περίεργο τρόπο και είπα τι είναι αυτό; Μου είπαν μην ανησυχείς θα κάνουμε πάλι τα ίδια αλλά το ονομάζουμε τώρα Είπα φέτος θα βγω πάλι γυμνός; Και μου λένε ναι, λέω όχι φέτος δεν θέλω να βγω πάλι γυμνός γιατί δεν μαζέψαμε τα εισιτήρια που περιμέναμε πέρσι.. (γέλια)

Αισθάνομαι πολύ όμορφα να συνεργάζομαι πάλι με τον Θανάση Αλευρά και με την Ελένη την Γκασούκα, νομίζω ότι υπάρχει κάτι καρμικό, συμπληρωνόμαστε πάρα πολύ όμορφα σαν ομάδα όλοι μαζί και μετά το Fuzz που κλείνει εδώ ο πρώτος κύκλος αυτών των επιτυχημένων παραστάσεων, μετακομίζουμε και κάνουμε update από Μάρτη στο Βοτανικό.

Μετά τις εμφανίσεις σου στο Fuzz, επόμενα άμεσα σχέδια;

Θα κάνω κάποιες συναυλίες, χωρίς τον Θανάση, πιο συναυλιακά όχι τόσο θεατρικά, το οποίο θα περιοδεύσουμε γενικότερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο κι αργότερα Αγγλία, Αυστρία, Αμερική, Καναδά με τραγούδια σε πιο swing ρυθμούς ήδη ο τρίτος δίσκος έχει αρκετά στοιχεία swing, τζαζ και μαζί μ’ αυτά θα έχουμε διασκευές από άλλα τραγούδια όπως των Beatles, Aerosmith και Frank Sinatra. Έχουμε παίξει ήδη μια φορά Θεσσαλονίκη και μια στα κρυφά στον Χολαργό στην Αθήνα. Το οποίο σχήμα θέλω το να μεγαλώσω και να το κάνω μια big band να το πάω στο Μέγαρο, δεν ξέρω.. όπου μας φωνάξουν, να γίνει δηλαδή πως ήταν ο Robbie Williams στο Albert Hall αλλά με πιο πολλά δικά μου τραγούδια. (γέλια)

Φτάνοντας προς το τέλος αυτής της ξεχωριστής συνέντευξης, θέλω να σε ευχαριστήσω θερμά και να σου ζητήσω να κάνεις μια ευχή για τον κόσμο.

Εύχομαι όλες οι ευχές σας να πραγματοποιηθούν αρκεί αυτή η ευχή να είναι πραγματικά για την καλυτέρευση της πνευματικής ψυχικής ύπαρξης σας και να μην κάνει κακό σε κάποιον άλλον.

Και ένα δικό σου όνειρο;

Τα όνειρο μου είναι να εξελιχθώ σαν άνθρωπος, να βρω πραγματικά τι θέλω, τι δεν θέλω, τι μου χρειάζεται και τι μου είναι περιττό, κάνοντας sold out συναυλίες στη Αμερική σε χώρους άνω των 30.000 ανθρώπων.

Συνέντευξη στη Βάσια Κρασανού

Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής